Για διαβάστε και θαυμάστε style και αναλυτική προσέγγιση πάνω στο ζήτημα "Λεφτά υπάρχουν". Νομίζω ότι δικαιωνόμαστε: τόσο ο ΓΑΠ, όσο κι εγώ που υποστηρίζω το δόγμα του (με την προσθήκη "αλλά δεν είναι στο συρτάρι του κρατικού ταμείου).
Γράφει, λοιπόν, και παραληρεί η Τσαούσα:
"Η Γερμανική προπαγάνδα ότι στην Ελλάδα "Κώλοι υπάρχουνε, λεφτά δεν υπάρχουνε", απέδωσε.
Θα μας τον κάτσουνε τον τρούλο οι Ευρωπαίοι τελικά.
Ούτε τα επιτόκια δεν θα μηδενίσουν οι μαλάκες.
Να΄ ναι καλά ο Τρισέ που νοιάζεται για τα διακοποδάνεια μας.
Μεγάλος ψυχολόγος ο τύπος.
Κατευθείαν στην καρδιά μας μέσα διάβασε.
Αλλά αυτά είναι.
Πού να καταλάβουν οι άλλοι οι πρωτόγονοι, ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
Αφού όταν εμείς βγάζαμε παροιμίες, αυτοί ζούσανε στα δέντρα.
Περνάει η οικονομία κρίση σου λέει.
Χεστήκαμε.
Στην Ελλάδα και οι κρίσεις περνάνε κρίση.
Συνεχίζουμε κανονικά τη ζωή μας αδέλφια.
Εγώ, μετακόμισα ήδη σε καινούργιο σπίτι.
Καλύτερο από το προηγούμενο.
Ανεβαίνω την κοινωνική κλίμακα, κάθε δυο χρόνια που μετακομίζω.
Θα την περάσω τη Μέρκελ.
Αυτή τη φορά στάθηκα πλάι-πλάι με έναν ταχυδρόμο.
Κωλοφαρδία να φτάσω στο επίπεδο του.
Το γαμάτο σπίτι που νοίκιασα, ανήκει σε ταχυδρόμο.
"Πόσο το δίνετε ανελιγμένε ;"
"Τόσο. Τρία νοίκια μπροστά και ένα μοβ για το πετρέλαιο".
Τα πήρε ο μάγκας και χαλάλι του, γιατί έχει ένα σπίτι τρίπατο, να σου γυρνάει ο αμφιβληστροειδής ανάποδα απ’ τη χλίδα.
Τη χλίδα την ωραία, όχι τα μπαλούστρα και τα σιντριβάνια.
Με τη λεπτομέρεια, τη φροντίδα του, το γυαλισμένο πάτωμα, το μπάνιο με τις μοντερνιές του, τη βεραντάρα του, τα φωτοκύτταρα του.
Ωραία κατάσταση.
Πώς ζουν οι Ευρωπαίοι; Καμία σχέση.
Κι οι θάμνοι έξω, κουρεμένοι με τον χάρακα.
Στο κάτω πάτωμα εγώ, και στα άλλα δυο επάνω ο Πασάς με τη Σοράγια, και τα 3 τους σκυλιά.
King Charles για όσους ξέρουν, 800 Ευρώ το κεφάλι, όχι σαν τα δικά μου μπάσταρδα που ΄χουνε μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα.
Και μια τζιπούρα να, στο πάρκινγκ ο Δημόσιος.
Ο Ταχυδρόμος λέω, ο ιδιοκτήτης.
Και μια χιλιάρα μηχανή, να τη ζηλεύει ο Ζιζιτόπης.
Η μανταμάρα δε, να κάθεται.
Νοικοκυρά στο σπίτι η ταχυδρόμου, με το νυχάκι κόκκινο και τετραγωνισμένο, με το μαλλάκι σπόνσορα κομμωτηρίου, και το βυζάκι όλο πνιγμένο στο Van Cleef και Arpels το τιμημένο.
Το ομολογώ, ένιωσα γύφτισσα μπροστά τους.
Την ημέρα της μετακόμισης, πέρασα στο σπίτι τα έπιπλα με casting.
Όταν βγαίνανε οι ιδιοκτήτες στο μπαλκόνι, έκανα νόημα στους μεταφορείς να κατεβάζουν τα κουζινικά, κι όταν μπαίνανε μέσα, χώναμε στο σπίτι τα έπιπλα του ΙΚΕΑ.
Ε, ναι , δεν δείχνεις τον καναπέ από το ΙΚΕΑ όταν ο ταχυδρόμος έχει σπίτι του Βαράγκη.
Προκαλείς σκέψεις, και δεν κάνει.
Επίσης, δεν βγάζεις τον σκύλο σου να χέσει στον κήπο.
Παγκάκια, πεζούλες, γλάστρες, γκαζόν, άμα με δει ο ταχυδρόμος θα το στείλουμε το γράμμα, δηλαδή θα με γαμήσει.
Τον μαθαίνεις να χέζει στη λεκάνη τον σκύλο σου, όπως έκανε αυτός στους δικούς του, κι άμα δεν μαθαίνει τον πας στο βουνό με το αυτοκίνητο, γιατί οι ανελιγμένοι της γειτονιάς έχουν δικά τους και τα πεζοδρόμια.
Κι ας μαζεύεις το σκατό από κάτω.
Αφήνει σημάδι λένε, χώρια που δεν παίρνεις δάνειο για να αποκτήσεις το σκατόσκυλο.
Μόνο η ροδιά του τζιπ επιτρέπεται, έξι κατοστάρικα το μήνα η δόση.
Βάζουνε οι άνθρωποι τα δάνεια τους κάτω, και μετράνε ποιος το έχει μεγαλύτερο.
Υπάλληλοι του Δημοσίου οι περισσότεροι.
Πού να τους φτάσω;
Απαγάγεις ταχυδρόμο και χέζεσαι στο τάλιρο.
Ποιον Μυλωνά και μαλακίες;
Μογγόλοι Γερμανοί,
λεφτά εδώ υπάρχουνε.
Κώλοι δεν υπάρχουνε, να αναλάβουν τις ευθύνες".
(Όπως έγραψα στο εισαγωγικό σημειωματάκι, συμφωνώ με τη διαπίστωση ότι λεφτά υπάρχουν... όμως, τι εννοεί η ποιήτρια με το "κώλοι δεν υπάρχουνε"; Σπάω το κεφάλι μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου