E N A - Κ Λ Ι Κ - Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α ή ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΝΑΓΚΗ...

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Κωλο-Βουδαπέστη

Ζούμε σε μια τρελή κατάσταση.

Αντί περισυλλογής, καβαλήσαμε στα κάγκελα!

Φερόμαστε λες και ρίξανε ψυχοτρόπα μέσα στον καφέ ή το τσάι μας.

Ό,τι του ‘ρθει και ό,τι του φανεί του λωλο-Στεφανή!

Τις εντυπωσιακότερες αντιδράσεις τις καταγράφουν οι κλασσικοί αριστεροί (ιχθυοκαλλιέργειας Περισσού ή ελευθέρας βοσκής), αλλά κυρίως εκείνοι οι Πασόκοι που αυτοπροσδιορίζονται ως Aριστερή Πτέρυγα (ανδρεϊκοί, τριτοσεπτεμβρικοί, κλπ)...
Όλοι τους καταστόλιστοι με αντιμνημονιακό, αντιπασοκικό και αντιπαπανδρεϊκό μένος.

Πέρα από τα γνωστά τσιτάτα, τους ιδεολογικούς φορμαλισμούς, τις μπαρουφοειδείς οικονομικές αναλύσεις και την αποδοχή και επιβράβευση των αυτοδικιών του πεζοδρομιακού όχλου, φτάσανε μέχρι το σημείο να ενισχύουν τις φαντασιώσεις τους με αντιμνημονιακούς ισχυρισμούς και αντικυβερνητικά όπλα made in Hungary!

Ένας εκ των ακραιοτέρων ύμνων (που λειτουργεί στο θολωμένο μυαλό τους περίπου ως αποστομωτικό παράδειγμα) είναι αυτός της γενναίας Ουγγαρίας, που έγραψε στα παλιά της παπούτσια το ΔΝΤ και τα βγάζει πέρα μόνη της, σε αντίθεση με τον Παπανδρέου.

Δεν τους χαλάει, ούτε η ακροδεξιά ταυτότητα του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν, ούτε τα αντιδημοκρατικά νομοθετήματα της κυβέρνησης του!

Ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου, καλό είναι!

Το άσχημο όμως για την απανταχού της Ελλάδος αριστεροφροσύνη είναι ότι το ουγγρικό παραμύθι χλωμιάζει…

Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν ότι «η Fitch Ratings ανακοίνωσε την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και της Ουγγαρίας στη χαμηλότερη βαθμίδα της επενδυτικής κατηγορίας. Ειδικότερα, … η Fitch υποβάθμισε κατά μία βαθμίδα - σε BBB- την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας».

Άντε να δούμε τώρα τι θα κάνει μια σειρά εκλεκτών συναδέλφων bloggers χωρίς το φωτεινό «αντιΔουΝουΤου» παράδειγμα της Ουγγαρίας…

Αχ τι τους κάνετε, ρε Μαγυάροι…

Αχ τι τους κάνετε…


Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Κουκίδες

Παλαιότερα, είχα γράψει σε ένα από τα σχόλια μου ότι για κάποιους η Ελλάδα δεν ήταν παρά μια μικρή κουκίδα πάνω στον χάρτη.

Ήθελε μάλιστα τύχη για να πέσει πάνω της ένα δάχτυλο που ταξίδευε ερευνητικά πάνω στον γεωφυσικό χάρτη του κόσμου.

Ήμασταν πάνω στην παγκόσμια σφαίρα ότι για τον Νεοϋορκέζο το χωριουδάκι Drummond, στην πολιτεία της Οκλαχόμα!

Χρησιμοποιώ αόριστο χρόνο, καθώς πλέον πάψαμε να είμαστε μια κουκιδούλα.

Τώρα πια είμαστε ένα ογκώδες σημάδι – σχεδόν εξάνθημα – του ασθενούντος χρηματοπιστωτικού συστήματος του καπιταλισμού.

Είμαστε μια τεράστια τρύπα και μια χέουσα πληγή που δημιούργησαν οι επιθέσεις των κερδοσκόπων.

Η Ελλάδα είναι πια γνωστή και ορατή στον κάθε Αμερικανοτσολιά, Γερμανόφιλο και Ελβετόψυχο…

Μας μάθανε από την σαρκαστική κριτική των Financial Times, την κακόβουλη αξιολόγηση της Fitch Ratings, τα αναλυτικά και καθημερινά ραπόρτα του BBC News και του CNN

Τελικά, στους υποκρινόμενους Γερμανούς και Αμερικανούς, που και καλά μου ανησυχούν για την παγκόσμια οικονομία, αλλά και για την ελληνική κουκιδούλα που έγινε κουκίδα και κουκιδάρα, είναι ώρα να φωνάξουμε ένα «Φτάνει πια».
Όπως η Ελλάδα έγινε ορατή και γνωστή - τοις πάσι - για την κατάντια της, με ανάλογο τρόπο πρέπει να μεγεθυνθούν και οι κουκίδες αυτών που "κρύβονται" πίσω από λέξεις και όρους, όπως: Αγορές,
Heads Funds, Κερδοσκόποι, Τοκογλύφοι και δε συμμαζεύεται…
Όλοι αυτοί έχουν εθνικότητα, όνομα και διεύθυνση.

Αλλιώς να πάψουν να μας δουλεύουν Ομπάμα, Μέρκελ και Σαρκοζί!

Εκεί πρέπει να εστιάσει η Κοινωνία και η Ελληνική Αριστερά και όχι στην άνευ ουσίας επίθεση κατά του Παπανδρέου.

Το μήνυμα δηλαδή, πρέπει να είναι Υπέρ μιας κοινωνικότερης Ευρωπαϊκής Ένωσης και Κατά των δήθεν ανώνυμων κουκίδων του συστήματος.

Πρέπει το γρηγορότερο να μας αφήσουν ήσυχους, για να ξαναγυρίσουμε στην διακριτική κουκιδούλα μας πάνω στο χάρτη (που άλλωστε μας πηγαίνει και τόσο)...

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Εις μνήμην Ερνέστου Γιούλιους Ρέμ

Δεν παραβρέθηκα στην τελευταία κινητοποίηση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και δεν έχω ιδίαν αντίληψιν"... περί του φαινομένου!!!
Θα μου πει κανείς τι βλέπουνε τα ματάκια μου σε τούτη τη φωτογραφία;
Μην είναι οι τουρκοαιγύπτιοι του Μπραήμ πασά που αποβιβάζονται στα Μοθωκόρωνα;
Μην είναι το 3ο σύστημα ναυτοπροσκόπων Παλαιού Φαλήρου;

Μην είναι κείνα τα φαντάσματα των ομάδων κρούσης από την Kristallnacht του '38;
Ξεστραβώστε με ρε παιδιά...

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Οίκαδε...

Ούτε να αγιάσει κανείς...
Με τέτοιους Σπίθες και τέτοιες Σπίθες ολόγυρα αντε να μείνεις ήσυχος...
Γυρίζω λοιπόν...
(σιχτίρρρρ)

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Τσαρδί ρημάδι













Στο καλό blog ΚΑΤΕΡΙΝΑ δια χειρός Κατερίνας πέφτουν οι τελευταίες προεκλογικές διπλοπενιές.
Σωτηρία Μπέλου και Σήκω ψυχή μου... / Δώσε ρεύμα... / Βάλε στα ρούχα σου φωτιά...
Βάλε στα όργανα φωτιά... / Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα / Η τρομερή μας η λαλιά....
(όλο υπονοούμενα, ε…;)

Και αρχίζει η Κατερινούλα, ως εντολοδόχος των φοβερών και τρομερών επαναστατών: Αλαβάνου, Μητρόπουλου, Τσίπρα, κλπ, να μιλάει για
«επενδυτές» του φόβου, των διαχωρισμών και του μίσους που επιστρατεύτηκαν κατά του άδολου Αντιμνημονιακού φρονήματος των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων
(κάποιοι κακοί που παλεύουν να σφραγίσουν το στόμα και τη βούληση του λαού, ξέρετε…)

Αναρωτιέμαι αν έχει κάτσει μπροστά από κανένα περίπτερο, τελευταία, ή αν έχει παρακολουθήσει κανένα Alter, ΣΚΑΪ και δε συμμαζεύεται.
Ρε παιδιά (Κατερίνα και λοιποί καλοί μου αναγνώστες και επισκέπτες), εδώ οι ταξιαρχίες του λαϊκισμού και της παραφροσύνης μοιράζουν κώνειο αυτοκτονίας, όπως ο Marshall Applewhite στην ομαδική αυτοκτονία στην Καλιφόρνια το 1997 (αυτός που παραμύθιαζε τους οπαδούς του για μια αιώνια ζωή στα άστρα) κι εσύ ψάχνετε τους κακούς υποστηρικτές του Παπανδρέου!!!

Πας στα περίπτερα και η αντιμνημονιακή αριστεροδεξιά στα γκάζια της.
Αγκαλιά η Αυριανή και η Βραδυνή με την Αυγή και το Ριζοσπάστη.
Πας καναπέ και κάνεις βόλτα στα δελτία ειδήσεων και η αριστεροδεξιά γραμμή σε πλήρη εφαρμογή του σχεδιασμού, αντάμα με τους «γλίτσες», που διαμορφώνουν το πλαίσιο της «οικουμενικής» συνεργασίας και διακυβέρνησης.

Ώστε «…Δώσε ρεύμα... / Βάλε στα ρούχα σου φωτιά... / Βάλε στα όργανα φωτιά...»

Ξέρεις ποιος είχε δώσει ρεύμα και ποιος είχε βάλει στα όργανα φωτιά, σε μια ιστορία που θυμάμαι από τα παλιά;
Ο πατέρας μου (συχωρεμένος), ο θείος Βασίλης (συχωρεμένος) και ο θείος Γιώργος.

Πήραν ένα χοντροκομμένο μαγνητόφωνο Philips, ένα μεγάφωνο και ποιος θεός ξέρει πως τα καλωδίωσαν με ένα παλιό ραδιόφωνο Saba (που ακόμα το φυλάω σαν ενθύμιο).
Δώσανε «ρεύμα» από την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου, και ολάκερο το σόι που γλένταγε στη μικρή σάλα, άκουσε ξαφνικά το μουσικό σήμα των Αναζητήσεων μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
(Αν δεν το ξέρετε έτσι γινόταν τότε: Μικρασίες, μετανάστευση, Πόλεμος, Εμφύλιος…. Ο ένας έψαχνε τον άλλο)

Στην δεύτερη ή τρίτη ανακοίνωση (για να μην προλάβει κάποιος από τους χαροκόπους να «αλλάξει» σταθμό) ακούστηκε το αλησμόνητο: “Ο Πέτρος Μ., ηλικίας «τόσο», που ζει στον Άγιο Φραγκίσκο, Καλιφόρνιας στην Αμερική αναζητάει τον μονάκριβο ανιψιό του Ηλία Μ. στην Ελλάδα για άμεση διευθέτηση σοβαρής οικογενειακής υπόθεσης».

Πάντα ο εκ Κυπαρισσίας θείος Ηλίας (συχωρεμένος εδώ και πάρα πολλά χρόνια ονειρευόταν μια τέτοια στιγμή… να κληρονομήσει τα dollars του χαμένου στην Αμερική συγγενή)
Ο φουκαράς θείος Ηλίας!
Σάλεψε ο άνθρωπος και έγινε το «Βάλε στα ρούχα σου φωτιά... / Βάλε στα όργανα φωτιά...».

Τ
α έσπασε όλα.
Πιάτο για πιάτο δεν έμεινε.
Ποτήρι ή σουπιέρα δεν επέζησε από τη μανία του μαύρου πνεύματος της πελιδνής οικονομικής του κατάστασης.
Όλα έγιναν κομμάτια λες και ήταν πίστα μπουζουξίδικου.
Μάταια η μάνα μου έσκουζε και του ζήταγε να σταματήσει.
«Στέλλα είμαστε πλούσιοι. Πλούσιοι. Θα σου τα φέρω πίσω στο δεκαπλάσιο»!
(Θείε μου, και "βάλε κάτι παραπάνω", θα έπρεπε να σου ζητήσει η μανούλα μου, αλλά έχε χάρη που ήσουν αρκούντως επιβλητικός και αυστηρός και σε ψιλοέτρεμε όλη οι οικογένεια) .
Και πήρανε τα " όργανα φωτιά»!
Και υψώθηκε «η τρομερή του η λαλιά»!..
(Τέρμα στην περιορισμένη ζωή με τα τότε ανυπόγραφα μνημόνια των fifties, που είχε επιβάλει στον λαουτζίκο η νικήτρια του εμφύλιου, Δεξιά – “Είμαστε πλούσιοι τώρα Στέλλα»)

Ρημαδιό το τσαρδί μας, που δεν του έλειπε τίποτα, αλλά δεν είχε όμως και τις τρομερές οικονομικές ανέσεις.
Βλέπεις ήταν η εποχή ακόμη του «αρνάκι ψητό στο φούρνο» για τις Κυριακές και άντε κατεψυγμένος κιμάς μπιφτέκι κατά την Τετάρτη.

Όταν οι εμπνευστές (και βασικά ο πατέρας μου) κατάλαβαν τι είχαν κάνει με τα φούμαρα που πούλησαν στον θείο Ηλία, ήταν πια αργά.
Οι διαμαρτυρίες της μητρός μου κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα δεν είχαν.
Και να πεις ρε γαμώτο ότι ο ευθυτενής εκ Κυπαρισσίας θείος μου, το είχε κάνει επειδή έτσι γουστάριζε… επειδή έτσι για την μαγκιά του το ήθελε…άιντε να πάει στο διάολο.
Ο άνθρωπος είχε καταρρεύσει.
Είχε γίνει ένα ράκος που πιθανό να είχε ξεφύγει παρά τρίχα το εγκεφαλικό (δεν είχαμε βλέπεις τότε πιεσόμετρο, ούτε τηλέφωνο να πάρουμε το ΕΚΑΒ της εποχής… αλήθεια πως το λέγανε; Άμεση Βοήθεια;)

Αυτά!
(…και πιστεύω να καταλάβατε το νόημα της ιστορίας…)

Καλή ψήφο και να προσέχετε…


Μια ψήφος με βάρος...
























Περισσότερα στον alzap
http://alekos.blogspot.com/2010/11/blog-post_06.html

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Οι Γλίτσες














Δεν το κρύβω ότι είμαι fan του…
Μόλις πιάσω στα χέρια μου ΤΑ ΝΕΑ, πάω σφαίρα στην Στήλη Άλατος για να τον διαβάσω…
Στο σχόλιο της Τρίτης, 2/11/2010 καταπιάνεται με την είδηση ότι ο Προβόπουλος (διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος) σε έκθεση του συστήνει – ανάμεσα στα άλλα - να ανασταλούν δραστηριότητες των ΚΑΠΗ, όπως εκδρομές και δωρεάν διακοπές, για μια 5ετία.
Αυτονόητα ωρυόμενος και καυστικός ο Δανίκας.
Και τι δεν λέει!
Μέσα σε λίγες γραμμές τα χώνει σε κυβέρνηση, στα κόμματα, στο μνημόνιο, στον εαυτό του, στους άλλους…
Παρόλα αυτά, την τεχνοκρατική κυνικότητα του Προβόπουλου τη θεωρεί «οδοντογλυφίδες» μπροστά σε ανθρώπους χωρίς έλεος, σε μια κοινωνία χωρίς οίκτο και φιλανθρωπία....
Ανθρώπους, συντρόφους, αγωνιστές, κομμουνιστές, απολιτίκ, αναρχικούς και ποιος ξέρει τι άλλο, που κόπτονται για το δίκαιο, όταν το βαθύτερο σύνθημα τους είναι: «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!
(Ίσως μάλιστα το σύνθημα του φιλοτομαρισμού και του συνθλιμμένου μικροαστισμού τους να το έχουν και σε κορνίζα... πάνω από το κρεβάτι τους, σαν τα παλιά κεντητά "Καλημέρα")
Μας αποκαλεί Αλοιφές.
Κατασκευάσματα ενός κόσμου, ενός συστήματος, που μας θεωρεί άχρηστους και κοτζάμ ζωντανά πράγματα, κάπου 1.80 επί κάπου 0.60, τα κάνει Αλοιφές, και που το «γουστάρουνε» κι από πάνω…
Η απόλυτη οδύνη, αν αναλογιστούμε ότι οργανικά και ανόργανα στοιχεία όταν συνθλιβούν παράγουν τουλάχιστον και Αλοιφές με ιδιότητες… ακόμη και θεραπευτικές!
Και τελειώνει ο Δανίκας με μια παραίνεση και μια προειδοποίηση προς την κάθε ανθρωποαλοιφή: «Όσο δεν αλλάζεις, η κόλαση σε περιμένει πριν καν βρεθείς στον προθάλαμο του ΚΑΠΗ»!
Μην ανησυχείς ρε για τα μέτρα που προτείνει ο τραπεζίτης!
Για τα χάλια σου να ανησυχείς!
Δηλαδή (γιατί δεν τα «πιάνεις» κιόλας) όταν η χώρα πεθαίνει κι εσύ κάθεσαι και τσακώνεσαι για μια «σούδα» στη Λευκίμμη (που-χου)… τι να δεις για τα πάρα περα
Τέλειωσες φίλε Δημήτρη Δανίκα, αλλά εγώ θα πάω λίγο πιο πέρα…
Δεν θα αμφισβητήσω ότι είμαστε Αλοιφές, όμως θα σου επισημάνω και τις Γλίτσες!
Η γλίτσα είναι η επι τα χείρω εξέλιξη της αλοιφής.
Είναι κι αυτή μαλακιά και κρεμώδης, όμως σε αντίθεση με τις Αλοιφές που είναι και δηλώνουν Αλοιφές, αυτή παριστάνει το Καλό, αλλά αν πατήσεις πάνω της θα γλιστρήσεις!
Για να το κάνω λιανά, Γλίτσες είναι αυτοί που πέρα από κάθε επαφή με την πραγματικότητα, εκμαυλίζουν την κοινή γνώμη και μιλάνε στα πλήθη για ανάγκη εξέγερσης, για ριζοσπαστικοποίηση, για αντιμνημόνιο, για την Αριστερά που πρέπει να ενωθεί και να μιλήσει, για την ανάγκη να φύγει ο νεοφιλελεύθερος σοσιαλιστής πρωθυπουργός, κλπ… χωρίς να έχουν ίχνος σχεδίου για την επόμενη ημέρα.
(Χώρια τα προσωπικά τους κουσούρια)
Σε μια χώρα υπό συνθήκες ειδικών αναγκών και ευρισκόμενη στην Εντατική Μονάδα, με ολοφάνερα τα συμπτώματα της κοινωνικά νέκρωσης και της οικονομική πτώχευσης, τι θεωρητικό ή πραγματικό οδόφραγμα μπορεί να στήσει ο μαχητής που είναι της πλάκας;
Αυτός που έχει περισσότερες αδυναμίες και από τις χειρότερες των «Αλοιφών»;
Ποιο Σύστημα και ποια Βουλή μπορούν να γκρεμιστούν ή να καούν από τύπους που στο σπίτι δέρνουν γυναίκα και παιδιά ή κλέβουν την εφορία;
Πως μπορεί να στοχεύεις σε ριζικότερες πολιτικές ανατροπές, όταν δεν στηρίζεις σωστά μέτρα που χτυπάνε τη φοροκλοπή, ενώ με σπουδή στήνεις κινήσεις και επιτροπές κατά των διοδίων;
(Μόνο και μόνο επειδή τα μέτρα είναι του γείτονα)

Αν οι Αλοιφές δεν νοιώσουν την ανάγκη για αλλαγή, είναι ένα ζήτημα.
Αν όμως οι Γλίτσες συνεχίσουν ανεμπόδιστες τη δουλειά τους, τότε ο γιαραμπής να βάλει το χέρι του!

-------------------------------------------

ΝΕΑ - Στήλη Άλατος
Δημήτρης Δανίκας : Αλοιφές

IT Slavery!
Διαβάστε μιά πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση περί γλίτσας

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Άνθρωποι και πραγματικότητα











Φύγε, φύγε, φύγε... είπε το πουλί..
Το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί
ν’ αντέξει πάρα πολλή πραγματικότητα


-------------------------------




T. S. Eliot
The Four Quartets

I

Time present and time past
Are both perhaps present in time future,
And time future contained in time past.
If all time is eternally present
All time is unredeemable.
What might have been is an abstraction
Remaining a perpetual possibility
Only in a world of speculation.
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.
Footfalls echo in the memory
Down the passage which we did not take
Towards the door we never opened
Into the rose-garden. My words echo
Thus, in your mind. But to what purpose
Disturbing the dust on a bowl of rose-leaves
I do not know. Other echoes
Inhabit the garden. Shall we follow?
Quick, said the bird, find them, find them,
Round the corner. Through the first gate,
Into our first world, shall we follow
The deception of the thrush? Into our first world.
There they were, dignified, invisible,
Moving without pressure, over the dead leaves,
In the autumn heat, through the vibrant air,
And the bird called, in response to
The unheard music hidden in the shrubbery,
And the unseen eyebeam crossed, for the roses
Had the look of flowers that are looked at.
There they were as our guests, accepted and accepting.
So we moved, and they, in a formal pattern,
Along the empty alley, into the box circle,
To look down into the drained pool.
Dry the pool, dry concrete, brown edged,
And the pool was filled with water out of sunlight,
And the lotos rose, quietly, quietly,
The surface glittered out of heart of light,
And they were behind us, reflected in the pool.
Then a cloud passed, and the pool was empty.
Go, said the bird, for the leaves were full of children,
Hidden excitedly, containing laughter.
Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.

Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.



II

Garlic and sapphires in the mud
Clot the bedded axle-tree.
The trilling wire in the blood
Sings below inveterate scars
Appeasing long forgotten wars.
The dance along the artery
The circulation of the lymph
Are figured in the drift of stars
Ascend to summer in the tree
We move above the moving tree
In light upon the figured leaf
And hear upon the sodden floor
Below, the boarhound and the boar
Pursue their pattern as before
But reconciled among the stars.

At the still point of the turning world. Neither flesh nor fleshless;
Neither from nor towards; at the still point, there the dance is,
But neither arrest nor movement. And do not call it fixity,
Where past and future are gathered. Neither movement from nor towards,
Neither ascent nor decline. Except for the point, the still point,
There would be no dance, and there is only the dance.
I can only say, there we have been: but I cannot say where.
And I cannot say, how long, for that is to place it in time.
The inner freedom from the practical desire,
The release from action and suffering, release from the inner
And the outer compulsion, yet surrounded
By a grace of sense, a white light still and moving,
Erhebung without motion, concentration
Without elimination, both a new world
And the old made explicit, understood
In the completion of its partial ecstasy,
The resolution of its partial horror.
Yet the enchainment of past and future
Woven in the weakness of the changing body,
Protects mankind from heaven and damnation
Which flesh cannot endure. Time past and time future
Allow but a little consciousness.
To be conscious is not to be in time
But only in time can the moment in the rose-garden,
The moment in the arbour where the rain beat,
The moment in the draughty church at smokefall
Be remembered; involved with past and future.
Only through time time is conquered.



Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Ο Παπανδρέου πάνω από την Άβυσσο!

Τα λέω του γείτονα για να τα ακούσει ο νοικοκύρης.

Σφαδάζει από πόνο και είναι έμπλεος πίκρας ο γνωστός μας Πέτρος Παπακωνσταντίνου για τον …Ομπάμα και το άσχημο αποτέλεσμα που τον αναμένει στις εκλογές για το Κογκρέσο. Όμως σαφέστατα εννοεί και υπονοεί τον Γιώργο Παπανδρέου.

Υποτίθεται ότι και οι δυό έταξαν Ελπίδα και τώρα μετεωρίζονται πάνω από την Άβυσσο μιας χαράδρας που καιροφυλακτούν πλήθος από επώδυνα οικονομικά προβλήματα...

Πάντα πλουσιοπάροχος ο κ. Πέτρος σε ιστορικά παραδείγματα και σε ερανισμούς από ατάκες φιλοσόφων και δημοσιεύματα εφημερίδων (Paul Krugman, New York Times, Gary Younge, Guardian, Martin Luther King, κλπ), μας λέει, πως η ιστορία ίσως φανεί πιο επιεικής στον Ομπάμα απ’ ότι οι αμερικανοί ψηφοφόροι, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σήμερα ο Μπάρακ Ομπάμα τσαλακώνεται πολιτικά επειδή μπορεί να έχει «διασώσει … την οικονομία από την κατάρρευση», αλλά αφήνει να διαιωνίζεται η μαζική ανεργία και η φτώχια.

Σαν την Ελλάδα, ας πούμε.

Το άλμα Ομπάμα που δεν συνεχίζεται και σταματάει ακριβώς πάνω από την Άβυσσο του γκρεμού, έρχεται σε ευθεία σύνδεση με τα όσα είπε στη διακαναλική ο Πρωθυπουργός.

Μπορεί να είμαστε στο μέσον μιας τεράστιας προσπάθειας οικονομικής ανάκαμψης, αλλά δεν θα διστάσω να πάω σε εθνικές εκλογές, μας είπε άκομψα αλλά straight ο Γιώργος, αν το αποτέλεσμα είναι τόσο αρνητικό που θα φέρει την κυβέρνηση όχι μόνο σε δυσαρμονία με τη λαϊκή θέληση, αλλά και σε έτι περαιτέρω υπονόμευση των προσπαθειών της.

Είναι σίγουρο βέβαια, πως αν ο Έλληνας πρωθυπουργός δήλωνε ότι ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος θα συνεχίσει την προσπάθεια μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, τότε ο κ. Π. Παπακωνσταντίνου και οι συν αυτώ δεν θα καθυστερούσαν να αλλάξουν τακτική.

Θα έβαζαν μπροστά την κλασσική Αντιμνημονιακή καραμέλα και από την άλλη, μέσα από την παραμονή Παπανδρέου στη διακυβέρνηση της χώρας θα εξακολουθούσαν να δουλεύουν πάνω στη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας.

Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος!

Γιατί ο στόχος του κ. Παπακωνσταντίνου, του κ. Αλαβάνου και των ομοίων τους, είναι να σπρώξουν τον κόσμο σε αναζητήσεις πιο ριζοσπαστικές, πιο πολύ προς τα «άκρα» και Γαία πυρί μιχθείτο.

Αυτό που προέχει δεν είναι να ασπαστεί ο κόσμος κατά φυσιολογικό τρόπο τις θέσεις του ΝΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ανταρσίας, του Μετώπου, του ΚΚΕ μ-λ, αλλά να πάει προς τα εκεί έστω μέσα από την «αγανάκτηση», πράγμα που και το αντισυνταγματικό και σταλινικό ΚΚΕ ενστερνίζεται και μάλιστα το κάνει και σλόγκαν του!

Όλοι αυτοί, μαζί με τον παράλληλα βαδίζοντα εταίρο τους κ. Σαμαρά προφανώς ονειρεύονται ιδανικούς αυτόχειρες στο πρόσωπό του κ. Παπανδρέου!

Πως μπορεί να εξηγηθεί η χτεσινή παρέμβαση του εκπροσωπου της ΝΔ κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου, που ούτε λίγο, ούτε πολύ κλαψούριζε και παρακαλούσε τον Παπανδρέου να παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας, αφού αυτό επιτάσσουν οι Θεσμοί και το Σύνταγμα της χώρας.

"Δεν έχω καταλάβει τι πραγματικά ζητάμε από τον Παπανδρέου”, αναρωτιέται στο protagon.gr, ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης.

“Να κάνει ή να μην κάνει εκλογές”;

Και συνεχίζει… : “Ο Σαμαράς λέει ότι ο Παπανδρέου καταστρέφει τη χώρα παραμένοντας στην εξουσία.

Το ΚΚΕ λέει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι τόσο κακή όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή.

Ο Καρατζαφέρης βλέπει παντού προδοσίες και εθνικές μειοδοσίες.

Ο Αλαβάνος καλεί τον Παπανδρέου να μην πατάει το πόδι του στην «ελεύθερη Αττική» (!).

Ο Τσίπρας λέει ότι πρέπει να εξαφανιστεί το νωρίτερο δυνατόν (ο Παπανδρέου – όχι ο Αλαβάνος).

Ενώ το «μισό» ΠΑΣΟΚ λέει ότι ο Γιώργος πρόδωσε τον Ανδρέα...

Όλα αυτά λοιπόν πού καταλήγουν;

Ότι δεν είναι ώρα για εκλογές;»

Και ερωτώ κι εγώ...

Δηλαδή αγαπητοί μου οι παραπάνω μικροκομματικές ίαινες (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, κοκ) δικαιούνται για να λασπολογούν, να ελεεινολογούν και να κινδυνολογούν και ο ΓΑΠ να εναι ο μαλάκας καρπαζοεισπράκτορας μέχρι το 2013;

Δηλαδή να έχουμε μια κυβέρνηση, που ενώ, α) επιχειρεί την οικονομική σωτηρία της χώρας και β) κάνει παράλληλα δυνατές μεταρρυθμίσεις, να υφίσταται ταυτόχρονα σοβαρή ήττα στις Περιφερειακές εκλογές (εκεί δηλαδή που είναι το ζουμί) και αυτή να πρέπει συνεχίσει να κυβερνάει υβριζόμενη και υπονομευόμενη!

Κάτσε ΓΑΠ να βγάλεις τη «λέζα» και οι άλλοι να σε ροκανίζουνε…

Ε, δεν γίνονται αυτά.

Η διακαναλική ήταν πολιτική πράξη και οι ομιλούντες περί εκβιασμού ή άκομψης παρέμβασης το κάνουν εκ του πονηρού.

Aν ο ΓΑΠ είχε πάει καπάκι τη χώρα στις εκλογές μετά τις 4 Οκτώβρη, δηλαδή κάπου το Γενάρη του 2010 τώρα δεν θα ετίθετο κανένα πρόβλημα.

Απλά θα είχε την έγκριση του Ελληνικού λαού και παράλληλα θα είχε πάρει και τα σώβρακα της «Αριστεροδεξιάς συμμαχίας».

Όπως περιγράφουμε εκτενώς στο "Χρειάζεται ένα: Συγνώμη ρε Σύντροφοι", ο Παπανδρέου την ώρα των μεγάλων αποφάσεων έπρεπε να απευθυνθεί στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, και όχι στις τότε δημοσκοπήσεις που με ποσοστά 60-80% του έλεγαν προχώρα...

Παρότι προσωπικά προτιμώ να συνεχίσει ο κ. Παπανδρέου το «άλμα» του (στρεφόμενος παράλληλα στην άμεση ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ), δεν βγάζω από το νου μου και την εκδοχή να αποφασίσει η φωνασκούσα κοινωνία, ώστε να πάρουμε τη συλλογική μας ευθύνη, μέσα από τους θεσμούς της Δημοκρατίας…

--------------------------------------

Παράρτημα στο κείμενό μου.

Απόσπασμα από άρθρο του καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστήμιου, κ. Γιάννη Βούλγαρη.


"Στην παρούσα φάση, ακούγεται συχνά ότι το βασικό δίλημμα είναι «Μνημόνιο ή όχι».
Υποτίθεται ότι αυτή η αντιπαράθεση, αυτό το δίλημμα, αυτή η σύγκρουση, θα αναδιατάξει το πολιτικό - κομματικό τοπίο τα επόμενα χρόνια (θα χαράξει τη νέα «διαιρετική τομή» θα λέγαμε με όρους πολιτικής επιστήμης).

Η μάχη της ορολογίας, που εν προκειμένω διεξάγεται είναι προφανής και συνίσταται στη μετατόπιση του ερωτήματος με επίσης προφανή καιροσκοπική πρόθεση.
Είναι σαν να λες σε έναν που πάσχει από ελονοσία «κινίνο ή όχι» αντί του πολύ πιο πραγματικού διλήμματος «κινίνο ή θανατηφόρος πυρετός».
Γιατί το πραγματικό ερώτημα ήταν «μνημόνιο ή χρεοκοπία».
Ουσιαστικά μόνο ένα μικρό μέρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς θα διάλεγε τη χρεοκοπία (τη «στάση πληρωμών στις ξένες τράπεζες» όπως λένε) πιστεύοντας ότι θα ήταν απαρχή ριζικότερων πολιτικών ανατροπών.
Ελάχιστοι μεταξύ του κοινοβουλευτικού προσωπικού θα αποδέχονταν αυτήν την επιλογή»

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Οι Φωνές και Η Αριστερά

Τα πράγματα ζορίζουν!
Το σύστημα φαίνεται σα να έχει πάθει σοβαρό ειλεό…
Στρίψανε τα εντεράκια του και ξερνοβολάει παρ..ενέργειες σε δύση και ανατολή, σε Αρτζεντίνα και σε Ψωροκώσταινα.

Και ανανταριάζεται ο κοσμάκης και σου λέει που παμε;
Γιατί τόσο χρέος και κοτζάμ έλλειμμα, ρε παιδιά;
Ποιος έφαγε το μπεζαχτά;
Απλοποιήσεις θα μου πείτε, αλλά αυτές είναι και ίδιον των Ελλήνων, αλλά και πολύ φυσιολογικό να προκύψουν από μια τέτοια παλιοκατάσταση όπου πιέζεται η λογική και η τσέπη…
Φέρτε πίσω τα κλεμμένα, λοιπόν, φωνάζουν οι νεοέλληνες, αλλά ούτε η αγανάκτηση τους, ούτε η ανάγκη εκτόνωσης βρίσκουν αναπαμό μιας και βγαίνει στο παλκοσένικο ο Πάγκαλος και τους την λέει (μισο-εύστοχα εδώ που τα συζητάμε): Mαζί τα περιδρομιάσαμε!..
(απλά φαίνεται ότι λόγω μεταβολισμού άλλος πήρε κιλά και άλλος όχι)

Τίποτα!
Πέρα δώθε ο Τσοχατζό, σε απόκρυψη ο Καράβελας, απείραχτη η Mayo, οικουρεί ο Τσουκάτος, φυγαδευμένος ο Χριστοφοράκος, τον «γερμανό» κάνει ο Μπασιάκος…
Και αργούν οι ρημάδες οι Εξεταστικές και τα δικαστήρια.
Βλέπεις η κυβέρνηση υπακούει στους νόμους και το σύνταγμα.
Η πολιτεία είναι συντεταγμένη και δίνει το δικαίωμα στα πολιτικά λαμόγια να παλεύουν για ασυλία και στους μεγαλογιατρούς που δηλώνουν εισοδήματα πείνας να χρησιμοποιούν ανακοπές, ενστάσεις, προσφυγές, ασφαλιστικά μέτρα και ό,τι αποτέτοιο έχει απομείνει στη θεία τους την Ευανθία…
(παρεμπιπτόντως - τι έχω πάθει με τις Ευανθίες; ακατανόητο!)

Εδώ που τα λέμε, υπάρχει κι ένα δίκιο βουνό σε όσους γκαρίζουν, γιατί ας πούμε ρε κύριε δεν μπορεί από τη μια να δηλώνεις 20 χιλιάρικα εισόδημα και από την άλλη να είσαι top doctor στα Κολωνάκια με αλυσίδα από βίλες, yachts και τζιπάρες.
Το πώς κάποιος βρέθηκε με τόσο αδικαιολόγητο πλούτο δεν είναι ζήτημα πολιτικό, θεωρητικό και των οιμωγών, αλλά κυρίως της εφορίας, που – χου…

Αλλά ας μην ξεστρατίζω σε αβανταδόρικες παρενέργειες που προσφέρει με τη σέσουλα η σήμερον ημέρα…

Υπάρχουν κι άλλες φωνές, πιο σοφιστικέ και πολιτικοποιημένες είναι η αλήθεια, που θέτουν πιο σύνθετα ζητήματα που άπτονται της άμεσης πολιτικής δράσης, αλλά και της «μεγάλης ιδεολογίας».

Άγριοι blogέροι, που ζητάνε εξέγερση και βάζουν σε δίλλημα τους συνέλληνες που δεν βγάινουν στους δρόμους, ενώ στη Γαλλία γίνεται του Παρισιού!

Γνωστοί αρθρογράφοι και αναλυτές τύπου Πρετεντέρη και Τζίμα (του Οργανισμού γενικώς, plus μερικούς από Καθημερινή μεριά) που διαρκώς διαπιστώνουν αλλά δε βρίσκουν λύσεις.

Μεγάλοι στοχαστές και φιλόσοφοι που την παλεύουν τη δουλειά αλλά δεν καταφέρνουν να ξεκουνήσουν τις παλιές συνταγές του παπού Κάρλ ή και αυτού ακόμα του Κεϋνσιανισμού…

Όλα ατάκτως ερριμμένα.

Ο καπιταλισμός κρυολόγησε πάλι και πυρέσσει… αλλά η ευλογημένη η κοινωνία της προόδου, της οικολογίας, του ριζοσπαστισμού, της ανανέωσης, της αμεσοδημοκρατίας, του …, της …, του…, και τα λοιπά, …τι κάνει;
Γιατί δεν ομιλεί η Αριστερά;

Και τα μπερδεύει ο φουκαράς ο Λουκάς (γείτονας μου αυτός) και σου ζητάει πρόταση από τον Τσίπρα, τον Αλαβάνο ή την κυρ-Αλέκα: "Αν είναι δυνατόν σύντροφοι μια ενωτική πρόταση και λύση, επιτέλους"!
Σιγά που θα την ακούσεις γείτονα μου Λουκά, ή σιγά που θαρρείς ότι αυτοί είναι κείνο το πελώριο σκιερό δέντρο της καταφυγής μας που το ονομάσαμε γενικά και αορίστως: «Η Αριστερά».

Αυτόν τον καιρό, διαβάζω με πολύ συμπάθεια, αλλά κυρίως προσμονή (λες και περιμένω το Μήνυμα του Μεσσία), ένα ασταμάτητο κατεβατό από βιβλία, άρθρα, αποσπάσματα από βιβλία, πραγματείες, blogοαναγνώσματα κοπιαρισμένα κατά κόρον, κλπ, αλλά δεν βρίσκω άκρη.
Δεν μου δίνονται λύσεις και αισθάνομαι αλυσοδεμένος.
Πλήθος πυλών εξόδου και διαφυγής που όμως οδηγούν σε αδιέξοδα στενάκια σαν και κείνα της βιομηχανικής ζώνης του Ταύρου...
Μαύρα κι άραχλα…
Η ατέρμονη αγωνία αυτού που γενικόλογα εμείς οι ευαίσθητοι, οι κουλτουριάρηδες και τα καλά παιδιά, ονομάζουμε "η Αριστερά" και που εκφράζει φυσικά ότι καλό, δίκαιο, ίσο, κλπ, κλπ, κλπ.

Κάθομαι πολλές φορές και αναλογίζομαι κάτι φοβερές μπαρούφες: πως αν η ανθρωπότητα είχε μια νέα ευκαιρία, που πραγματικά θα υπήρχε η άμεση και απόλυτη Δημοκρατία, η ισότητα και η κοινοκτημοσύνη των αγαθών (και όχι η τραγική αποτυχία της δικτατορίας του προλεταριάτου και τα όσα φοβερά συνόδεψαν την εφαρμογή του λενινισμού – σταλινισμού), τότε τι θα γινόταν;
Πως θα γινόταν;

Αν κάποια στιγμή, «Τώρα», «Εδώ που μιλάμε», οι δείκτες της ζωής Μηδένιζαν τα πάντα.
Όλα και όλοι γίνονταν ίσια και ίσοι...

Δεν χρειάζεται να σκεφθώ επί πολύ (ούτε καν έστυψα το μυαλό μου), ώστε με βεβαιότητα να γνωρίζω ότι από το επόμενο πρώτο χιλιοστό του δευτερολέπτου θα ξεκίναγε η αντίστροφή μέτρηση…
Τα πράγματα θα πήγαιναν να «κάτσουν» και να «σβήσουν» μέσα στην στιγμή που πραγματικά ξεκίνησαν όλα, δηλαδή από την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη και στη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά ή ιστορία της ανθρωπότητας κράτησε την αναπνοή της με την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα...

Θα τέλειωναν τα "όνειρα" μου, από τη στιγμή που οι αναγκαστικά "μεταξύ ίσων" διαχειριστές της κοινής και δίκαιης πια ζωής, θα έπρεπε να μεταφερθούν με κάποιο αυτοκίνητο (με οδηγό τον πολίτη ή σύντοφο Stefanov) στη Βουλή, στη Δούμα ή το Parliament της νέας Αριστερής και Δίκαιας Παγκοσμιότητας.
Αυτό δεν είναι υποθετικό, νομίζω.
Συνηγορούν τα αποδεδειγμένα γεγονότα του πρόσφατου παρελφόντος.

Να δέστε τι στιγμή που ο Λένιν αποφάσισε αντι για ποδαράδα, να πάει με αυτοκινητάδα στο Σμόλνυ. Από τη στιγμή που στρογγυλικάθισε στο πίσω κάθισμα και ο σύντροφος Nikolai άρχισε να σωφάρει, η ίση σχέση του σύντροφου Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ με τον σύντροφο οδηγό του, είχε πάψει να υπάρχει…

Η αντίστροφη μέτρηση θα άρχιζε πάλι ταυτόχρονα με τη στιγμή που οι σωματικά και πνευματικά ισχυρότεροι θα ήθελαν να επιβληθούν στους πιο αδύναμους.
Είναι αυτό για το οποίο κομπάζει, αλλά μερικές φορές απλά το ψιθυρίζει ενοχικά συνεσταλμένα ο νεοφιλελευθερισμός: «λυπάμαι βρε γειτόνοι, αλλά η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να επιδιώκει το προσωπικό του συμφέρον, κάτι που οδηγεί αναπόφευκτα, υποτίθεται, στον οικονομικό ανταγωνισμό».

Να δες… όπως ακριβώς χιλιάδες χρόνια πριν, όπου μετά το κυνήγι των μαμούθ ο δυνατότερος ή ο πιο επιτήδειος στην τέχνη του κυνηγιού έπαιρνε το μεγαλύτερο ή το εκλεκτότερο κομμάτι κρέας. Πάσα αντίσταση επέφερε τον πόνο από ένα δυνατό χαστούκι ή και το θάνατο από μια λίθινη αιχμή βέλους.

Θα ξεκινούσε, επίσης, η επιστροφή στις αλυσίδες του σημερινού εξαχρειωμένου συστήματος, από τη στιγμή που ο πονηράκιας διαχειριστής τροφίμων θα εξασφάλιζε για τον εαυτό του και την οικογένεια του το πρώτο ένα παραπάνω σπυράκι φασολιού.

Όπως ακριβώς, πάλι, οι αρχαίοι Έλληνες έμποροι, όπου η μεταφορά πιθαριών από τους Χαλκιδείς ή κασσίτερου από Κορίνθιους δημιουργούσε διαφορετικά κέρδη και οικονομική δύναμη στον καθένα ατομικά και την Πόλη.

Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι αρχηγοί της φυλής, οι πλούσιοι έμποροι, οι βασιλιάδες, οι τυρρανοι, η «λόγω μεν δημοκρατία», ο μερκαντιλισμός, ο καπιταλισμός, ...το Σύστημα.

Λοιπόν;
Συνεπώς;
Είμαστε παγιδευμένοι στο αναπότρεπτο της φύσης μας;
Παλεύουμε για ρυθμίσεις μέσα στην αστική δημοκρατία και σε αυτό που εμείς οι ίδιοι ονομάσαμε καπιταλισμό;
Κυνηγάμε χίμαιρες και την Ουτοπία;

Μια απάντηση ρε παιδιά…
Μη μου δώσετε όμως αυτήν που ανύποπτα αλλά δραματικά δίνει ο Μάρξ, πως δηλαδή «οι άνθρωποι δημιουργούν τη ζωή τους, όμως δεν την φτιάχνουν κάτω από συνθήκες που έχουν επιλέξει, αλλά υπό συνθήκες που έχουν βρει, έχουν κληρονομήσει και έχουν αποκτήσει από το παρελθόν»
Θέλω μια άλλη απάντηση πιο ελπιδοφόρα από του Μαρξ.

Αλλιώς να βολευτώ με τη φωνή της Καρυστιάνη που με βεβαιότητα μου λέει στ’ αυτί «η Αριστερα [αγόρι μου] βρίσκεται μόνον στις λέξεις των ποιητών».
Απλά να συμπληρώσω κι εγώ: και στα όνειρα των παιδιών…

ΥΓ
Έχει πλάκα που στάζει πίκρα.
Γράψτε στο ψαχτήρι του Google "παγκόσμια ισότητα".
Ξέρετε τι σας απαντάει;
Μήπως εννοείτε: Παγκοσμια Ανισοτητα

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Θα πάρετε ολίγην από Εξέγερση;


Όσο κατηφορίζουμε προς χειμώνα μεριά και τα Χριστούγεννα, όλο και πιο πολύ διαβάζω κείμενα με την αγωνία κάποιων για Εξέγερση.
“Η Γαλλία εξεγέρθηκε, Εμεις;” ...ή «Το Παρίσι στα όπλα!»…
Ειλικρινά δεν ξέρω τι γίνεται στη σημερινή οχτωβριάτικη Γαλλία, αν και παλαιότερα τα είδαμε τα καζάντια του "Παρισινού Μάη".
Στην μελαγχολική και αντιμνημονιακά μαρμαίρουσα Αθήνα μας, όμως, δεν μπορώ να φανταστώ ότι το ζήτημα θα λυθεί με συγκρούσεις ενός «νέου Δεκέμβρη».
Γιατί όσο θα έχουμε τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα άρρωστα και την γενικότερη Αριστερά να πάσχει από έλλειψη σοβαρότητας και πρότασης, τότε το Γράμμα δεν θα βρίσκει παραλήπτη.
Θα επιστρέφει στον αποστολέα ή θα παραπέφτει σε κανένα οδόφραγμα που θα το υπερασπίζονται indymediaκοί τύποι, χουλιγκάνοι και συλλογικότητες της πλάκας...

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Χρειάζεται ένα: "Συγνώμη ρε Σύντροφοι"

Τα έχω πει τόσες φορές.

Τα ξαναλέω και πάλι, ευθύς μετά την πρωθυπουργική διακαναλική συνέντευξη.
Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα στο σπίτι σου κι όχι στις αυλές των κακών γειτόνων...
Κατά συνέπεια ποιόν απειλούσες με εθνικές εκλογές μωρέ πρόεδρε;
Τον μπαρούφα τον Αντωνάκη, τον μικρό Αλέξη ή την παλαιολιθική κυρία Αλέκα;
Αυτοί για τα μικροκομματικά τους συμφέροντα όχι μόνο θα ανεμίζουν αντιμνημονιακά λάβαρα, αλλά μέχρι κεράκια θα ανάβουν σε δεήσεις υπέρ της ...αποτυχίας (!) των «μέτρων».
Δεν τους νοιάζει "δεκάρα" η πτώχευση της χώρας, αλλά η πάρτη τους.
Πως θα ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό και θα ξαναπιάσουν τα πόστα της εξουσίας ή πως θα τσιμπήσουν 1% παραπάνω από την εκλογική τους δύναμη, ώστε να διατηρούν τα μαγαζιά τους...
Στο σπίτι σου ρίξε τη ματιά σου σύντροφε πρόεδρε.
Στην Ιπποκράτους, που χάσκει άδεια σαν το καβούκι
που μόλις το ρουφήξανε σε μια ωραία σαλιγκαράδα στιφάδο.
Άδεια τα κεντρικά από κόσμο, από υψηλόβαθμα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη.
Πολυκαιρισμένες οι σαλάτες Caesars στο μπαρ του 1ου ορόφου.
Κενό ακόμη και από ...πολιτική το κτήριο, αφού οι αίθουσες συνεδριάσεων και ολομελειών στέκουν στέρφες, σαν αίθουσες τοκετού σε μαιευτήριο που δεν έχει πελατεία...
Σύντροφε Πρόεδρε σου έστειλα πολλά μηνύματα, μέσα από μικρά άρθρα και χρονογραφήματα, ελπίζοντας ότι ως blogger κι εσύ θα τα λάμβανες όταν θα σερφάριζες με το laptop σου ενώ πέταγες από Αθήνα σε Νέα Υόρκη μέσω Βρυξελών.
Έπεσα έξω.
Δεν τα έλαβες... (ή μήπως δεν τους έδωσες σημασία;)
Γιατί αν λίγο τους έδινες προσοχή, όχι διακαναλική δεν θα χρειαζόσουνα, αλλά τα σώβρακα θα τους έπαιρνες στις 7 Νοέμβρη.
Μόνον να πρόσεχες το κόμμα σου.
Αυτό έπρεπε.
Να ενημερώσεις για το πρόβλημα τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος.
Να ακουμπήσεις πάνω στην δημοκρατική κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ.
Να αναλύσεις τα κεσάτια της ψωροκώσταινας και για τα χρέη που μας άφησε ο ανεπρόκοπος (ο καταλληλότερος τρομάρα του).
Να συζητήσεις μαζί τους (γιατί δεν είναι βλάκες πίστεψε με κι ας μην έχουν πτυχία από το Tufts University) και να πάρεις την έγκρισή τους.
Τους αγνόησες και βασίστηκες στις δημοσκοπήσεις που τέλη του 2009 και αρχές του 2010 σου έδιναν έγκριση να πάρεις σκληρά μέτρα σε ποσοστά αστρονομικά 60-80%...
Αλλά οι Έλληνες είναι σκατοκουφάλες πρόεδρε και δημοκράτες μέχρι έναν πόντο πριν από την τσέπη τους.
Ποια κοινή προσπάθεια και ποιος πατριωτισμός ρε σύντροφε Γιωργάκη μου.
Τους πίστεψες και βασίστηκες στα σάπια μήλα που σου προσέφεραν η GPO, η RASS, η Mark και το δημοσκοπικοαναλυτικό αποτέτοιο της μαμάς τους.
Οι τρελαμένοι ΠΑΣΟΚοι πρόεδρε θα στην κάνουν.
Οι ανδρεϊκοί, οι κεντραριστεροί, οι τριτοσεπτεμβριστές, οι ΓΣΕΕήτες και οι ΑΔΕΔΥτες, ...οι απελπισμένοι και οι κομματικά φτυσμένοι.
(Καθένας με τους λόγους του)
Αυτό που θα συμβεί στις 7 του μήνα μην το εκλάβεις ούτε σαν μπάτσο από τα δεξιά, μα ούτε σαν χαστούκι από τα αριστερά…
Μην την πατήσεις με παραίτηση της κυβέρνησης και προσφυγή σε εθνικές εκλογές που θα είναι βούτυρο στο ψωμί των ανόσιων και καταστροφή για το λάο.
Να το εκλάβεις σαν προειδοποίηση των δικών σου και να πείς: “Συγνώμη ρε Σύντροφοι»
Γιατί πριν από όλα Πρόεδρε, η Δημοκρατία βασίζεται πάνω στην υγιή λειτουργία των Κομμάτων.
Πιστεύω πιά από τις 15 του μήνα Νοέμβρη και μετά τον ορυμαγδό των εκλογών να ξέρεις τι θα πρέπει να κάνεις…

Με συντροφικούς χαιρετισμούς…

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Το ΕΑΜ και η ανάγκη για Αλήθεια

Γιορτάζουμε τούτες τις ημέρες τα 69 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, του Μετώπου των απλών ανθρώπων και των πατριωτών που μαζί με την ένοπλη προέκτασή του, τον ΕΛΑΣ, πολέμησαν τον Γερμανό κατακτητή στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Μπορεί στην ίδρυση του ΕΑΜ να πρωτοστάτησε το τότε ΚΚΕ, όμως στις τάξεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου μπήκαν και αγωνίστηκαν διανοούμενοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες, και κυρίως οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, που η ιδεολογική τους ταυτότητα ξεκίναγε από τους αριστερούς σοσιαλιστές και κομμουνιστές και έφτανε μέχρι τους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες αστούς.

Σήμερα τις μνήμες και την επέτειο προσπαθεί να τις μονοπωλήσει το ΚΚΕ, του οποίου η τότε ηγεσία έσυρε τους ΕΑΜίτες και τους ΕΛΑΣίτες, δηλαδή την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, στον όλεθρο της δεξιάς τρομοκρατίας και των εγκλημάτων (με την «Βάρκιζα») και στον εμφύλιο (με τον Δεύτερο Γύρο).

Χτες στα Προπύλαια με το φερετζέ της ΠΕΑΕΑ, το ΚΚΕ μας είπε ότι οι Κνίτες πρέπει να μελετάνε την ιστορία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και να παίρνουν μαθήματα επαναστατικής γνώσης για να μπορεί το ΚΚΕ να απαντήσει τεκμηριωμένα «στην επιχείρηση ξαναγραψίματος της Ιστορίας από την αστική τάξη».

Είναι όντως γνωστό τι είδους ιστορία γράψανε σειρά συντηρητικών και δεξιών ιστοριογράφων στο διάστημα 1950-1980. Από τη στιγμή, όμως, της ιστορικής επικράτησης του ΠΑΣΟΚ το 1981 και της εκθεμελίωσης του μονοκομματικού δεξιού κράτους, η ιστορική μελέτη και του έπους της Εθνικής Αντίστασης, γράφεται – πέρα από ιδεολογικές προτιμήσεις – στη βάση της ελευθεροφροσύνης και της επιστημονικής προσέγγισης.

Κύριοι του ΚΚΕ, στα πλαίσια αυτής της γνώσης, σας αφιερώνω ένα κείμενο του Ριζοσπάστη που είδε το φως της δημοσιότητας στις 12/6/1945, και το οποίο γράφει:
«Ο σ. Ζαχαριάδης μάς ανακοίνωσε ότι η Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε., αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια).
Ο Βελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή, που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα για να χτυπά το Κ.Κ.Ε., να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει πια καμιά καθυστέρηση για την ανοικτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη. Όπως είναι γνωστό, ο Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) στον καιρό της δικτατορίας του Μεταξά είχε πιαστεί και είχε κάνει δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης του Κ.Κ.Ε.»


Το ερώτημα είναι κατά πόσο στην προσπάθεια αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας που θα επιχειρήσουν οι σημερινοί ή οι μελλοντικοί Κνίτες, θα συμπεριλάβουν και αυτό το ντοκουμέντο. Γιατί έτσι θα συμβάλουν σε ένα πιό αληθινό, πιό αριστερό και πιό δημοκρατικό κόμμα, που η πολιτική, κοινωνική και ιστορική αλήθεια να συνταιριάζει με την πραγματικότητα των γεγονότων.

Το απόσπασμα από το Ριζοσπάστη του 1945 και το ερώτημα μου - που βάζω πιό πανω – είναι η δική μου συμμετοχή στην επέτειο και η οφειλόμενη απόδοση τιμής στη μνήμη των ΕΑΜίτων και ΕΛΑΣιτών που αγωνίστηκαν για την Πατρίδα.

--------------------------

Εδώ ένα ενδιαφέρον κείμενο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
το οποίο διάβασα στο blog "Βαθύ Πράσινο"
ΕΑΜ: Η ΑΓΝΟΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Ένας κακός μαθητευόμενος μάγος

Ο κ. Σαμαράς ως γνωστόν είναι πολιτικός.

Τελευταία, ασχολούμενος με τον Χάρυ Πότερ, προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι και μάγος, αλλά δεν γίνεται πειστικός. Σε τέτοια ηλικία δεν ξεσηκώνεται η J. K. Rowling, ούτε τα καμώματα των ενοίκων του Χόγκουαρτς)

Όντας λοιπόν πολιτικός και μάλιστα αρχηγός της ΝΔ, οφείλει να γνωρίζει ότι στην Ελληνική δημοκρατία και την πολιτική ζωή του τόπου υπάρχει μια ιεραρχία, στην οποία η θέση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στέκεται πολύ ψηλά...

Το ίδιο ψηλά πρέπει να βρίσκεται η καλή συμπεριφορά και η υπευθυνότητα του λόγου του κ. Σαμαρά, υποθέτω. Εκτός και δεν έχει κατανοήσει που βρίσκεται και τι υπηρετεί στο πολιτικό μας σύστημα!

Όταν δηλώνει ότι εγώ δεν είμαι Παπανδρέου, δείχνει αλαζόνας, προσβλητικός και ιταμός προς το πρόσωπο του Πρωθυπουργού, όπως ο Ντράκο Μαλφόυ απέναντι στον ικανότερο Χάρυ Πότερ...

Όταν κομπάζει ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα μέχρι τα τέλη του φετινού Δεκεμβρίου, μας αποκαλύπτεται ως ασόβαρος, μπαρούφας και επικίνδυνος στο να κυβερνήσει κάποτε τη χώρα. Γιατί δεν μπορεί ο μαθητευόμενος Μαλφόϋ να μας το παίξει καθηγητής Σνέηπ…

Όταν παρομοιάζει τον κ. Παπανδρέου ως Χάρυ Πότερ και το ΠΑΣΟΚ ως πράσινη πολυκατοικία, δείχνει παιδισμό, ανωριμότητα, έλλειψη χιούμορ, και επιβεβαιώνει ότι ανήκει στην κοινότητα του Slytherin, υποδυόμενος και πάλι τον ζηλόφθονο και μοχθηρό ανταγωνιστή του Χάρυ, τον Ντράκο Μαλφόϋ!

Όταν όμως απειλεί πως ερχόμενος στην εξουσία θα στήσει Εξεταστική για το Μνημόνιο τότε τα πράγματα μπλέκουν. Ο άνθρωπος, θέλει να καθίσει στο σκαμνί τον κ. Καραμανλή από λάθος ή από σκοπιμότητα;
Ας μας εξηγήσει τότε αν μέσα στο νου και την ψυχή του έχει εισχωρήσει το πνεύνα του κακού: ο λόρδος Βόλτεμορ, δηλαδή...

Κύριε Σαμαρά, το μαγικό ραβδί σας, είτε είναι κοντό, είτε είναι ραγισμένο, είτε έχει υποστεί δολιοφθορά από κακά πνεύματα, είτε πρέπει να ξαναδιαβάσετε όλο τα βιβλία του Χάρυ Πότερ…
από την αρχή!

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Εκλιπαρούν για νέο "89"



Παρά τη σαφή πολιτική τοποθέτηση της, η "ΑΥΓΗ" ήταν πάντα μια καλή και σοβαρή εφημερίδα, που σε αντίθεση με το Ριζοσπάστη, εκτιμάτο και από αναγνώστες πέραν του χώρου της παραδοσιακής Aριστεράς.

Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα άλλαξαν εκεί, από τη στιγμή που επικράτησαν οι υστερικοί της "ριζοσπαστικής" αριστεράς, και οι οποίοι σύρουν την "ΑΥΓΗ" στον αντι-Πασόκ φανατισμό και στην εξυπηρέτηση των οραμάτων του μικρού Αλέξη.

Αυτά συμπεραίνονται από το σαφές προσκλητήριο που έστειλε ο Τσίπρας, μέσω της "ΑΥΓΗΣ", προς τη Δεξιά.
Ένα κάλεσμα για συνεργασία κατά του ΠΑΣΟΚ στις Αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, με πρόσχημα και κερασάκι στην τούρτα την κατάργηση του Μνημονίου.

Ιδού πόσο ξετσίπωτα τίθεται το ερώτημα, που ταυτόχρονα είναι δίλημμα και πρόταση προς τη ... Νέα Δημοκρατία!..

Γ. ΜΗΛΙΓΚΩΝΗΣ (ΑΥΓΗ):

Ευχαριστώ κύριε Εκπρόσωπε. Κύριε Πρόεδρε, έχετε μιλήσει και εσείς και τα στελέχη σας, για ευρείες συσπειρώσεις και μέτωπα που μπορεί να σχηματιστούν ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, με χαρακτηριστικά κατά του Μνημονίου.

Ωστόσο, από ότι έχετε παρουσιάσει και στις 7 Ιουλίου και εχθές, εσείς μιλάτε από ότι έχουμε καταλάβει, για μια άλλη διαχείριση στο πλαίσιο του Μνημονίου. Ουσιαστικά λέτε ότι, με τις δικές σας προτάσεις, μπορούμε να βγούμε γρηγορότερα, έχοντας μικρότερο χρέος με λιγότερο επώδυνο τρόπο, αλλά -κατά δήλωσή σας- ως τότε θα τιμήσετε την υπογραφή σας.

Η Αριστερά λέει όχι στο Μνημόνιο τώρα. Αυτό δεν συνιστά μια στρατηγικού χαρακτήρα διαφορά με την Αριστερά; Και με δεδομένη αυτή τη διαφορά, θα μπορούσατε ποτέ να ζητήσετε, είτε τη στήριξη της Αριστεράς στο δεύτερο γύρο για τους δικούς σας υποψηφίους, είτε να στηρίξετε υποψηφίους της Αριστεράς που θα έχουν περάσει στο δεύτερο γύρο;


Η απάντηση Σαμαρά δεν έχει και τόση σημασία, αλλα μπορείτε να την διαβάσετε εδώ

Χοντρικά, έστω και με ήξεις – αφήξεις κουβέντες, ο Αντωνάκης έκλεισε το δεξί μάτι στους ...υπερκομματικούς υποψηφίους του... κόμματός του!!!
ΑΥΤΟΊ και όχι ΑΥΤΟΣ θα έχουν τον τελικό λόγο, όταν θα έρθει η ώρα...



Το αριστερό του μάτι, πάλι, το είχε κλείσει προς τους Συντρόφους από τον Μάϊο (18/5/10), στην "κατ' ιδίαν" συνάντηση του με τον Τσίπρα, όταν στα φανερά είπε: "Η πολιτική είναι η τέχνη της συνεννόησης και σε ώρες κρίσης η συνεννόηση είναι πολιτική αρετή"

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Και ψεύτης, Και Μπαρούφας

Η αντιφατικότητα του είναι πλέον ανυπόφορη! Έρχεται να κατασταλάξει σαν απόσταγμα της ανειλικρίνιας, της ανευθυνότητας και της ανοησίας του κ. Σαμαρά. Τι μας είπε τελικά στη συνεντευξη τύπου (19/9/10) στη ΔΕΘ;
- Η ΝΔ άφησε μια ανθούσα οικονομία και το ΠΑΣΟΚ έστειλε την Ελλάδα στην πτώχευση.
- Ήθελα συγκάληψη των ευθυνών της ΝΔ και του Καραμανλή και ο Παπανδρέου έστησε εξεταστικές!
- Θα έδινα στήριξη στην πολιτική λιτότητας και θα ψήφιζα το Μνημόνιο αν το ΠΑΣΟΚ είχε ανάγκη 180 ψήφων, αλλά δυστυχώς ο Παπανδρέου ήθελε μόνον 151...
- Δεν υπάρχει υπάρχει Σκάνδαλο Βατοπεδίου, αλλά αν επιμένετε ότι είναι, τότε δεν έχουν ευθύνη οι Καραμανλής, Μπασιάκος, Αγγέλου, Ρουσσόπουλος, κλπ., αλλά ο Δρύς και ο Φωτιάδης!!!
- Ο Καραμανλής είναι ιστορικό πρόσωπο και θα απαντήση όποτε θέλει...
Πολύ χοντρικά και λαϊκά μας έριξε στη μούρη τη μαγκιά:
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ "ΠΗΔΗΞΕ", ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ!

Το δίκανοοοοοοοοοοοοοο ρεεεε...

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Των ψυχών το βρομερό «μάθημα»



Κάποιος που το άκουσε
ισχυρίζεται ότι θεραπεύτηκε από σκληρές εξαρτήσεις…
("This cured my narcolepsy"!)
Αλλά μπορεί αυτό να ισχύει και για μας;
Μπορεί να θεραπεύσει την ιδεοληψία μας
και την παντελή αποκοπή από την πραγματικότητα;
Ίδωμεν!

Aλλά ας ακόυσουμε το Hearts filthy lesson, εκπληκτικά ερμηνευμένο από τον David Bowie...
Άντε καλή θεραπεία!

Ο Μέσσι & τα λεφτά, είναι αλλού

Πάνω που πάλευα να επιλέξω το επόμενο χρονογράφημα για το 1klik-aristera, άφησα τις περιστάσεις να με οδηγήσουν μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης.
Για 45 λεπτά απόλαυσα την απόλυτη ποδοσφαιρική τέχνη και ομορφιά.

Παρά το γεγονός ότι η τέχνη είναι συνήθως μια μοναχική διαδικασία και δεν εκδηλώνεται σε συνθήκες real time ανταγωνισμού, στην περίπτωση του αγώνα που παρακολούθησα συνέβη το ποδόσφαιρο να αρθεί στα όρια της τελειότητας.
Αυτό το κατόρθωσαν οι ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελώνα, αντιμετωπίζοντας τον ημέτερο Παναθηναϊκό.
Έντεκα γκριζοπράσινες μουτζούρες τρέχανε να καταστρέψουνε το τέλειο που ζωγράφιζαν τα πόδια του Μέσσι πάνω στον χλοοτάπητα.

[τα υπόλοιπα προς τα κάτω και σε γκρί χρώμα γράφονται Παρεμπιπτόντως]...

Και παρατήρησα χωρίς ίχνος ρατσισμού ότι οι «ημέτεροι» ήταν αρκούντως μαύροι, ίσως για να είναι ασορτί με την μαύρη κοινωνική μας κατάσταση.
Και όπως γνωρίζω αρκούντως χρυσοπληρωμένοι, ίσως ως ανέκδοτο και λοιδωρία, απέναντι στην οικονομική μας δυσπραγία... ή ίσως για επιβεβαίωση της ρήσης "Λεφτά υπάρχουν"!
Όμως και το ποδοσφαιρο ως τέχνη,
αλλά και τα λεφτά...
ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ

(σε άλλες χώρες - υπεράκτιες - και σε άλλα συρτάρια)...

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Τα Παπούτσια της Βαρβαρότητας

Δεν έχω και πολλά να πω για το ακραίο Στέλιο Πραπαβέση, μέλος του εθνικιστικού και ακραίου "Πατριωτικού Μετώπου", που πήγε να ρίξει ένα παπούτσι στον πρωθυπουργό.

Ούτε χιούμορ, ούτε αλληλεγγύη αλλά ούτε και μεγαλοψυχία πρέπει να επιδειχτεί υπέρ του δράστη. Είναι πράξη αλητείας και πολιτικής προβοκάτσιας και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα.

Τα γελάκια και η υπεράσπιση της πράξης δεν αποτελούν παρά παραδοχή του κοινωνικού και πολιτισμικού εκπεσμού της χώρας και κομπλεξική μικροκομματική κακεντρέχεια όσων την αποδέχονται.

Μιλάω για κάποιους που αυτοπροσδιορίζονται "αριστεροί" και δηλώνουν απογοητευμένοι που τους πρόλαβε ένας φασίστας και το παπούτσι κατά του ΓΑΠ δεν το εξακόντισε κάποιος από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ ή τέλοσπάντων κάποιος από τις επιμέρους σέχτες ή συλλογικότητες.

Δηλαδή τι;
Στο φλέρτ της αριστεράς με την αυτοδικία και την "λαϊκή αγανάκτηση" που συστηματικά καλλιεργούν κάποιοι (όχι βέβαια άγνωστοι), πως θα πρέπει να απαντήσουν οι Πασόκοι;
Mε γιαούρτια και ντομάτες στην Αλέκα, στον Αλαβάνο, στο Λαφαζάνη, ή στην Κανέλλη; Για να συμμαζευτούμε λιγάκι.

ΑΡΚΕΤΑ!

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Προτάσεις Αναπτυξης & Αυτοκριτικής

Απ' όλα έχει ο μπαξές: και Ανάπτυξη, και ΕΣΠΑ, και επενδυτικό Νόμο, και ΣΔΙΤ, και διακανονισμό οφειλών, και ΤΕΜΠΜΕ, και αποκρατικοποιήσεις και συγκριτικά στοιχεία που δείχνουν την υπεροχή των χρόνων που ζήσαμε με τη ΝΔ και των όσων τραβάμε με το ΠΑΣΟΚ...



Οι «Προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας για την Ανάπτυξη και την Ανταγωνιστικότητα» παρουσιάστηκαν από τον Κωστή Χατζηδάκη σε press conference (9/9/10) και δεν μένει παρά η avant-premiere με τον Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη, για να κουφαθεί κόσμος...

Παράδειγμα…
Κατηγορεί η ΝΔ ότι οι δημόσιες επενδύσεις έχουν περιοριστεί στο πρώτο επτάμηνο 2010 κατά 36% σε σχέση με το πρώτο επτάμηνο 2009.
(Το ζήτημα είναι με τι όβολα θα γίνονταν επενδύσεις το 2010...
Με τα τσίγκινα καπάκια της Coca-Cola;)


Οι Αναπτυξιακές Προτάσεις της ΝΔ, σε σενάριο Κωστή Χατζηδάκη και σκηνοθεσία - παραγωγή Αντώνη Σαμαρά δεν είναι παρά μια Μαύρη Κωμωδία που έχει όλες τις αρετές του είδους: προσφέρει γέλιο και ταυτόχρονα προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, και πολύ τσαντίλα...

Ο λανθάνον αυτοσαρκασμός, είναι κυρίαρχος ως λανθάνον εκφραστικό μέσο, καθώς η ασκούμενη κριτική έχει να κάνει με πράξεις που ενώ δεν τις έκανε ο Καραμανλής, τώρα θα έπρεπε να τις έχει κάνει ο Παπανδρέου…

Οι προτάσεις δεν είναι παρά μικροκομματική κριτική προς το ΠΑΣΟΚ, και στην ουσία αποκαλύπτουν την ενοχή της ΝΔ, σε όλο της το μεγαλείο. Απολογούνται …επιτιθέμενοι! Για πράγματα που δεν ειπώθηκαν, για τα σκάνδαλα και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, για τη μεγάλη φυγή και τη μετέπειτα ηχηρή σιωπή του Κώστα Καραμανλή, που ουσιαστικά είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής του «ελληνικού οικονομικού δράματος» και αυτουργός του μνημονίου υπό όλες τις έννοιες.

Οι άνθρωποι της Ρηγίλλης από μόνοι τους, τελικά, βάζουν στο μυαλό και τα χείλη των Ελλήνων μια σειρά από καίρια ερωτήματα και κυρίως αυτό που ζητάει αμείλικτα μια πολύ απλή εξήγηση: Αν όλα αυτά τα μέτρα που περιγράφει και προτείνει η ΝΔ θα έφερναν ή θα φέρουν ανάπτυξη και θεραπεία της οικονομικής δυσπραγίας, γιατί δεν έγιναν πριν 11 μήνες και καθ’ όλη τη διάρκεια των περίπου 6 χρόνων διακυβέρνησης από τον Καραμανλή;

Ο Σαμαράς παλεύει ακόμη και τώρα να κουκουλώσει τις ευθύνες του προκατόχου του. Ίσως είναι τακτική που αποτελεί μέρος τις συμφωνίας με βάση την οποία στέφθηκε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Φαντάζομαι ότι κάποιοι δημοσιογράφοι θα τον περιμένουν με αδημονία για την παραδοσιακή συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης… χώρια από τους πληγωμένους από τα μέτρα λιτότητας τηλεθεατές…

______________________________________________

Οι προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας ΕΔΩ, ΚΑΙ ΕΔΩ