E N A - Κ Λ Ι Κ - Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α ή ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΝΑΓΚΗ...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Το Πιστοποιητικό

Πιστοποιητικό Συμμόρφωσης θα εκδίδεται κάθε φορά που θα πρόκειται να πάρουμε τη δόση μας.
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει πιστοποιητικό Αντικοινωνικής Καθαρότητας της Κυβέρνησης του Σαμαρά ως προς την εφαρμογή των Μνημονίων και όλων των νεοφιλελεύθερων - αντιλαϊκών μέτρων.
Σαν τις πουτάνες, δηλαδή, που για να εξακολουθούν να δουλεύουν χρειάζονται πιστοποιητικό ότι είναι καθαρές από αφροδίσια και μεταδοτικά νοσήματα...
("Ανανεώθη η άδεια της πρόσθεν ιεροδούλου")
...............................
Αχ, φουκαριάρα Γαβριέλλα...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Ο πολυμερισμός της γλίτσας

Καθώς με δίκαιο ή λογικό τρόπο δεν λύνεται το ζήτημα της ελληνικής κρίσης (ο εστί μεθερμηνευόμενον, η άρχουσα τάξη δεν γουστάρει να πληρώσει το μερίδιο της για το σπασμένο μάρμαρο), το Σύστημα έβαλε να παίξουν τα όργανα.

Άρχισε να δημιουργεί κόμματα – μαξιλαράκια, να δημιουργεί διασπάσεις και αποστασίες και ότι άλλο μέλλει να δούμε.

Βλέπεις το κόλπο «δούλεψε» και «έπιασε» στις δίδυμες εκλογές που μας οδήγησε η υστεροβουλία Σαμαρά (*) και η πατριωτική υποκρισία της ΔΗΜΑΡ (**).

Πολιτικά σκουπίδια σαν του Κουβέλη, της Ντόρας, του Τζήμερου και του Μάνου ή θραύσματα σκουπιδιών που από το ΛάΟΣ προσγειώθηκαν στην ΝΔ, ήταν το τέλειο υλικό για να στηθεί η τρικομματική του Αντώνη του πιτσαδόρου, για να περάσει το Μνημόνιο Νο.3, και - στην τελική - για να μην δουν οι νοικοκυραίοι κανένα Λαφαζάνη υπουργό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης ever!!!

Καθώς λοιπόν δεν βγαίνει η λύση (μέχρι κι ο Προβόπουλος λέει σήμερα ότι η καταναγκαστική επαναγορά ομολόγων που επιβλήθηκε στις τράπεζες δεν δίνει ελπίδες ρευστότητας), μάλλον μυρίζει αδιέξοδο και εκλογές.

Μπας γι αυτό αρχίζουν πάλι να ρίχνουν μπάζα στο οδόφραγμα που στήνουν στον δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και σε κάθε πιθανότητα σχηματισμού αντιμνημονιακής κυβέρνησης;

Τι άλλο τελικά να σημαίνει η ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ του Λοβέρδου και η ομαδική ρήξη των αποχωρούντων από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» υπό τους ήχους που τυχαία παίζει η μπάντα της παράγκας (δολάριο σε σολ ματζόρε, non paper σε λα μινόρε, χρηματοδότης σε φα δίεση ελάσσονα, κλπ);

..............................................................

(*) Στην ΝΔ ήταν προσχεδιασμένη η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, ώστε τότε να ανεβάσει το ποσοστό της μέσα από συνεργασίες, απορροφήσεις και αποστασίες
(**) Το ίδιο προσχεδιασμένη ήταν η στάση της ΔΗΜΑΡ να βοηθήσει οπωσδήποτε τον σχηματισμό κυβέρνησης

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Τα Όρκς στο ΑΠΘ ...χωρίς εξετάσεις

Σκοτεινιάζει...
Τα αγράμματα Όρκς μπήκαν στο πανεπιστήμιο...

Μετά από τόσα κοινωνικά και εργασιακά κάστρα που πέσανε, η φόρα - παρτίδα εισβολή στο Αριστοτέλειο σήμανε το έμπρακτο σβήσιμο από τον χάρτη της κοινωνικής συμφωνίας του άβατου των πανεπιστημίων για τους μιαρούς.
Θα μου πεις, καλά αυτοί που ρίχνουν τις τρακατρούκες στους ΜΑΤατζήδες είναι καλοί και τους παίρνει να μπαινοβγαίνουνε στην πανεπιστημιούπολη;
Είναι φοιτητές;

Αυτό που ξέρω,  είναι πως τώρα που μπήκαν τα σιδερόφρακτα Όρκς του Δένδια στο ΑΠΘ, θα ξαναμπούν σε πανεπιστημιακούς χώρους και μάλιστα για λόγους που δεν θα άπτονται της ασφάλειας των Σχολών, που δεν θα έχουν σχέση με κακουργηματικές πράξεις.
Την επόμενη φορά θα μπουν για τον τσαμπουκά, σημειολογικά, για να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη το τέλος του πανεπιστημιακού ασύλου...
Θα εισβάλουν για να σπείρουν το φόβο και να επιβάλουν το νέο πνεύμα καταστολής...
Εξάλλου είναι από τους λίγους τρόπους που διαθέτουν για να περάσουν τα μέτρα.

 

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Ποιός λυντσάρει και ποιός ρίχνει χειροβομβίδες

Αδιάθετος ήμουν χθες. 
Ούτε που πλησίασα το laptop και τα όσα καλά και κακά ξεπηδάνε μέσα από αυτό. 

(......)

Με ξεκουνήσανε όμως και άρχισα να γράφω οι κερατάδες, με τις τηλεοπτικές τους αθλιότητες, καθώς τους κρυφοκοίταζα κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα του κρεβατιού μου. 

Πρώτος και καλύτερος ο «αντικειμενικός» κύριος Ευαγγελάτος του ΣΚΑΪ, ο οποίος ανάμεσα σε 2-3 συναδελφικά του εξαπτέρυγα ωρυόταν για τα απαράδεκτα λόγια Παναγούλη που ακουστήκανε στην Βουλή. 

Ύβρις! 
Απρέπεια! 
Προτροπή σε κακουργηματικές πράξεις! 
Αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά!.. 

Άκου εκεί (ο ανάξιος αδελφός του ήρωα) να ξεστομίσει ότι οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ του Μνημόνιου-3 και του Προϋπολογισμού να εύχονται να τους αναλάβει κάποιο ειδικό δικαστήριο κι όχι να έχουν την τύχη του αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη. 

Γύρισα στην Τρέμη και στην Χούκλη… 
Το ίδιο φεστιβάλ κι εκεί, κατά του Παναγούλη και φυσικά κατά του ΣΥΡΙΖΑ που δεν τον έθεσε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας, που δεν τον παρέπεμψε σε πειθαρχική διαδικασία, κλπ, κλπ, λες και είχε πέσει γραμμή από κάποιο υπερκέντρο προπαγάνδας που τους επέβαλε να κάνουν την τρίχα τριχιά, να μετατρέψουν μια αστειότητα και φραστική υπερβολή σε κεντρικό θέμα ειδήσεων για όλη την Ελλάδα. 

Εξυπηρετικό τέχνασμα, όταν πρέπει να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου μακριά από τις δηλώσεις Σόϊμπλε, από την καθυστέρηση της δόσης, από το ψέμα Σαμαρά ότι τα αποθεματικά του κράτους φτάνουν μέχρι τις 16 Νοεμβρίου (με το οποίο παραπλάνησε και εκβίασε την Κ.Ο της ΝΔ, και κυρίως να θάψουν την καταστροφική σημασία της ψήφου των «153ων»… 

Εμένα αλήθεια γιατί δεν με πείραξαν τα λόγια του Παναγούλη; 
Αυτά που άκομψα είπε, είναι ακριβώς όπως αισθάνεται η κοινωνία των ανέργων και αυτών που έχουν φτωχοποιηθεί. 
Είναι η κραυγή του πολύτεκνου άνεργου που προ καιρού άκουγα στο ραδιόφωνο που έλεγε κλαίγοντας ότι το μόνο που του μένει είναι να ζωστεί με δυναμίτες και να μπει στη Βουλή. 

«Εμάς δε μας τρομάζουν οι λέξεις αλλά αυτά που αποφασίζουν για μας», δήλωσε σήμερα το πρωί ο Βάϊος Γκανής, πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου βόρειας Φθιώτιδας. 

Τολμάνε εν ολίγοις οι απερίγραπτοι «πρετεντέρηδες» και «ευαγγελάτοι» και «πρωτοσάλτε», που το παίζουν παρουσιαστές, δημοσιογράφοι και διαμορφωτές γνώμης, να μας πουν δια των τακτικών και των τεχνασμάτων τους, ότι ο παιδισμός Παναγούλη είναι σοβαρότερος της κοινωνικής γενοκτονίας που επιτελέστηκε στις 7 Νοεμβρίου. 

Όμως μέσα από αυτό το τέχνασμα και από άλλα που θα ακολουθήσουν (όπως αυτό της καταβολής ή μη καταβολής της δόσης) η προσπάθεια κατατείνει στο να φιμωθεί η φωνή της αντιπολίτευσης, να περιοριστεί η δράση της και η επέκταση της επιρροής της. 

Ειδικά φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ που λυσσαλέα πολεμάνε. 
Τον θέλουν αμίλητο κι ακούνητο στρατιωτάκι. 

Να απολογείται για τον Παναγούλη (τον οποίο σήμερα ο Μαρκογιαννάκης έφτασε να αποκαλέσει Πάσσαρη με χειροβομβίδα) και ευγενικά να ψιθυρίζει ότι «αποδοκιμάσαμε και επιπλήξαμε τον βουλευτή μας», αντί να επιτεθεί σκληρά σε αυτούς που παραπλανούν την κοινή γνώμη, λέγοντας ότι την απειλή και την χειροβομβίδα την κρατάει η κυβέρνηση και το αφεντικό της, η Μέρκελ… 

Διόρθωση της τελευταίας στιγμής
Οι ντόπιοι και ξένοι νεοφιλελεύθεροι δεν κρατάνε πια χειροβομβίδα… 
Ήδη την πέταξαν στην ελληνική κοινωνία…

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Το πανό

 
Γράφεται από κάποιους (pitsirikos.gr, κλπ) ότι η πράξη στην οποία προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την αποφράδα βραδιά της 7ης Νοεμβρίου, με το «άνοιγμα» του τεράστιου πανό που βροντοφώναζε «ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ. ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ», δεν ήταν τίποτα άλλο παρά λαϊκισμός. 

Δεν με νοιάζουν οι αντιφάσεις του συγκεκριμένου πολιτικού σχήματος, ούτε αν οι δηλώσεις Παναγούλη ήταν μέσα στα όρια της ευπρέπειας (εδώ που τα λέμε ποιά ευπρέπεια αρμόζει στους σφαγείς της κοινωνίας που την ίδια ώρα νομοθετούν και ψηφίζουν θανατηφόρα μέτρα κατά του μισθωτου και του συνταξιούχου)… 

Αυτό που εγώ εισέπραξα είναι πως το πανό που άπλωσε με λεβεντιά ο ΣΥΡΙΖΑ στον περίβολο της Βουλής, πάνω από τον Άγνωστο, ήταν μία ζεστή χειραψία προς τον κόσμο που διαδήλωνε κάτω στην πλατεία Συντάγματος. 
Μια επικοινωνία και μια δήλωση ότι μέσα στη βουλή δεν είναι όλοι ξένοι με την λαϊκή θέληση. 

Το πανό ήταν η προέκταση των χεριών των διαδηλωτών, της αγωνίας τους και της θέλησής τους. 
Το πανό έσπασε την αλυσίδα των ΜΑΤ, των σιδερένιων φρακτών, των αυρών και των αυτοκινήτων - κλούβες. 

Μάλιστα λέω ότι έπρεπε να το απλώσουν και μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου. 
Γιατί ανάμεσα στα άλλα πρέπει να μπει κι ένα τέρμα στους καθωσπρεπισμούς που επιβάλει μία ύπουλη ετικέτα φτιαγμένη στα μέτρα του Συστήματος. 

Τα περί λαϊκισμού, αν δεν είναι μία λαθεμένη άποψη, είναι στα σίγουρα ένα εργαλείο, ένα τέχνασμα που απελπισμένα χρησιμοποιεί η δεξιά συγκυβέρνηση ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ... για να παραπλανήσει τον κοσμάκη...
Να μην αντιδρά!
Να βυθιστεί σιωπηλά στον θάνατο που του έχουν αγκαζάρει…

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Μάλτα γιόκ

Παρά την πρόσφατη εμπλοκή που ανέκυψε στα εργασιακά λόγω της αντίδρασης Κουβέλη, η τρικομματική έχει συμφωνήσει με τους Τροϊκανούς.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα περάσει τα μέτρα είτε με μικρές, είτε με μεγάλες απώλειες. 

Είναι η αυτονόητη εξέλιξη ενός άνευ προηγουμένου χρηματοπιστωτικού και πολιτικού εκβιασμού από τους εν Γιούρογκρουπ
«φίλους» ευρωπαίους (να τους χαιρόμαστε) και της άνευ όρων παράδοσης Σαμαρά στις θελήσεις της Μέρκελ (σιγά τη γκόμενα ρε Αντωνάκη). 
Γι αυτό και «άλλαξε το κλιμα» σε επίπεδο Ευρωπαίων ηγετών (και πανηγύριζαν τα πουλημένα ΜΜΕ) 

Γι αυτό άλλωστε και ήρθε και η ίδια η καγκελάριος στην Αθήνα και θαυμάσαμε την ειδυλλιακή βόλτα από το μέγαρο Μαξίμου στο Προεδρικό παλάτι, με τους τσολιάδες φυτρωμένους ανάμεσα στους θάμνους να παρουσιάζουν όπλα... 

Βέβαια η παράδοσή μας δεν είναι γενική, και ως έτυχε «ευρωπαϊκή». 

Είναι παράδοση στο Τέταρτο Ράϊχ της Μέρκελ! 

Αυτό φαίνεται και αποδεικνύεται από ένα ταξίδι που δεν κάναμε!!! 

Αλλά για να μην είμαι σιβυλλικός, κοιτάτε τι ακριβώς έγινε… 

Την ώρα που Σαμαράς και Μέρκελ δίνανε την παράστασή τους στους Έλληνες και ταυτόχρονα στέλνανε μήνυμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα είναι γερμανικό προτεκτοράτο, στην Μάλτα γινότανε η τριήμερη Σύνοδος των βορείων χωρών της Μεσογείου, απούσης της Ελλάδας!!! 

Μεταξύ μας: έχετε ακούσει γι αυτήν την Σύνοδο; 

Είμαι σίγουρος πως όχι (και αυτό το «όχι» το έχω τεσταρισμένο και καρατσεκαρισμένο από έναν τεράστιο πράγματι αριθμό ερωτήσεων σε γνωστούς και φίλους) 

Λοιπόν στην γραφική Βαλέτα της Μάλτας, την ώρα που στην Αθήνα χιλιάδες αστυφύλακες, ΜΑΤατζήδες και ελεύθεροι σκοπευτές περιφρουρούσαν των «γερμανικό θρίαμβο» της Μέρκελ, δέκα χώρες παρουσία και του Μπαρόζο συζητούσαν για σοβαρότατα θέματα που καίνε κι εμάς. 

Την οικονομική κατάσταση, το μεταναστευτικό, κλπ. 

Ήταν εκεί όχι δευτεροκλασάτοι και υπουργίσκοι, αλλά αυτοπροσώπως ο Ολάν για τη Γαλλία, ο Ραχόϋ για την Ισπανία, ο Μόντι για την Ιταλία, ο Κοέλιο για την Πορτογαλία, ο Γκόνζ για την Μάλτα και οι πρωθυπουργοί του Μαρόκου, της Μαυριτανίας, της Αλγερίας, της Τυνησίας και της Λιβύης!!! 

Μόνο ο Σαμαράς δεν ήταν εκεί. 

Και αναρωτιέμαι: Εμείς που στο διάολο ανήκουμε; 

Στην Ασία ή στην Πολυνησία; 

Και εντάξει, ήρθε εδώ η Μέρκελ και ο Σαμαράς θα έπρεπε να την υποδεχτεί, αφού η γυναίκα μας κάνει τη χάρη. 

Δεν μπορούσαμε όμως να στείλουμε έστω τον ένα εκ των αντιπροέδρων της κυβέρνησης; 

Ήταν απλά μια εντολή της Μέρκελ να αποφύγουμε τις κακές παρέες και μια παράλληλη επιβεβαίωση Σαμαρά ότι ανήκουμε στην Γερμανία; 

Μήπως φοβόμασταν να κάνουμε το ταξίδι για να μην την πατήσουμε όπως οι Τούρκοι που το 1500 δεν βρήκαν τη Μάλτα, όταν επιχειρούσαν με τον Πίρι Ρέϊς να χαρτογραφήσουν τη Μεσόγειο;

(Εδώ που τα λέμε, πάει πολύ να φάμε ως ναυτικός λαός το κάζο ενός Μάλτα γιοκ)

Οι Τούρκοι πάντως μπορεί να μην βρήκαν την Μάλτα, αλλά τουλάχιστον είχαν προσπαθήσει...

Εμείς;

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Ρε, άσε κάτω τη Διακήρυξή μου...



3 Σεπτεμβρίου και φέτος...
Ούτε που πήγε το μυαλό μου στα γενέθλια.
Για να το διατυπώσω καλύτερα, τα θυμήθηκα τα 38χρονα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τι να γιορτάσεις πια;
Tην Συνέχεια; 
(στήνοντας το κορμί σου στο Μουσείο Μπενάκη για να χαρείς την «ενότητα» και να ευχηθείς να τα εκατοστίσει;)
Tο Τέλος; 
(ρουφώντας κανένα σκέτο καφεδάκι της παρηγοριάς στο παρακείμενο «Τρίτο», σε συνδυασμό με παξιμαδάκι και μαϊμού κονιάκ;)

Σήμερα που κατάκατσε ο θόρυβος από τα όσα είπε "ο κακός κληρονόμος" στην Πειραιώς και ο κατηγορούμενος ως κλεπταποδόχος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοκκινιά, λέω να γράψω δυό - τρία λόγια για το γεγονός.
Κι επειδή έχω βαρεθεί τα τετριμμένα – ξέρετε, τις βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και συγκρίσεις ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα ή τα συγκινησιακά, με θύμησες από το τετράπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση και Δημοκρατικές Διαδικασίες», απλά θα γράψω για δύο «παρεμβάσεις» που έγιναν… στα πλαίσια της φετινής χαρμολύπης του ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για δύο κείμενα, που γράφτηκαν από τον Νίκο Μπίστη και τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, τα οποία περισσότερο μοιάζουν με οδύνες και ξόρκια, παρά με έλλογα πολιτικά κείμενα ή δοξολογίες.
Μπίστης και Παναγιωτακόπουλος διατυπώνουν επί της ουσίας τον φόβο τους (ή τον φόβο αυτών που υπηρετούν και στηρίζουν) για το που πολιτικά θα καταλήξει η Πελατεία, δηλαδή τα πρώην μέλη και οι τέως παραδοσιακοί ψηφοφόροι του Κινήματος.
Και για να είμαι κυριολεκτικός και ακριβής, η φασαρία γίνεται μήπως και πέσουν στα νύχια του ΣΥΡΙΖΑ!
Μήπως η ψήφος που έδωσαν στην Αριστερά γίνει μια σχέση μόνιμη και σταθερή!

Να λοιπόν τι γράφει ο Νίκος Μπίστης:
«Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει στις 3 Σεπτεμβρίου εκδήλωση με ομιλητές πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι η πιο απτή απόδειξη της απροκάλυπτης προσπάθειας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ. Νομίζει  ότι επειδή η κυρία Σακοράφα και οι κύριοι Κουρουπλής, Μητρόπουλος, Πάντζας και άλλοι πολλοί από το πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σήμερα στις γραμμές του, απέκτησε το δικαίωμα να τσαλαβουτάει χωρίς κανένα ενδοιασμό στην ιστορία ενός κόμματος που συνεχίζει την πορεία του και στις 3 Σεπτεμβρίου τιμά την ίδρυση του και είθισται να αποτιμά την διαδρομή του»!!!...

Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο πρώην αριστερός, πρώην σοσιαλιστής και νυν φιλελεύθερος ΔΗΜΑΡίτης αν οι απελπισμένοι Πασόκοι είχαν στρέψει τις ελπίδες τους προς το κόμμα που σήμερα υπηρετεί.
Και πραγματικά θαυμάζω τον αλτρουϊσμό του υπερ των ιερών και των οσίων του γειτονικού κόμματος.
Αυτό κι αν δεν είναι για τα ελληνικά δεδομένα το απόλυτο πολιτικό fair-play
Εδώ ταιριάζει το «Αν ήταν η ζήλια ψώρα…»…

Να τι γράφει και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος:
(εδώ θα απολαύσετε σε πλήρη ανάπτυξη την έννοια του «αριστερου» αμορτισέρ που του έχουν αποδώσει)
«Η πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με όσους κρύβονται πίσω από το όνομα «Νέος Αγωνιστής», για τη διοργάνωση εκδήλωσης την 3η του Σεπτέμβρη, με συνθήματα που διαχρονικά χαρακτήριζαν το ΠΑΣΟΚ με αναγκάζει να δηλώσω τα εξής:
Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί ούτε να παραχαραχθεί, ούτε να διαστρεβλωθεί από κανέναν. Πολύ περισσότερο από κάποια κρατικοδίαιτα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ανακάλυψαν σήμερα την αριστερή του φυσιογνωμία όταν για δεκαετίες φρόντισαν να απομυζήσουν οτιδήποτε μπορούσαν από αυτό. Όταν οι στρόφιγγες των προσωπικών παροχών έκλεισαν, στράφηκαν αλλού προσδοκώντας να πάρουν από εκεί τα προνόμια που έχασαν ………. Αυτοί σήμερα έχουν το θράσος να εμφανίζονται τιμητές του ΠΑΣΟΚ,  γνήσια τέκνα της Αλλαγής, πιστοί στις αρχές ενός κινήματος που το ευτέλισαν και με τη δική τους συμπεριφορά. Οι απόβλητοι της πολιτικής ιστορίας, προκαλούν αναζητώντας ρόλους!
Δεν θα τους περάσει. Σε ότι αφορά την προκλητική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να  αναζητά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ οράματα, ιδεολογίες και πολιτικές ας αναρωτηθεί τι σχέση μπορεί να έχει με την 3η του Σεπτέμβρη…....... Η 3η του Σεπτέμβρη είναι μέρα που ανήκει στα στελέχη του, στους αγωνιστές της Δημοκρατικής Παράταξης, στον ίδιο το λαό».

Θα προσπαθήσω να μην αντείπω και να δεχθώ τα περί πρώην κρατικοδίαιτων στελεχών, ή των πονηρών αριστερών τυμβωρύχων που δεν δικαιούνται να οικειοποιούνται την ημέρα της επετείου και κυρίως να κλέβουν τα ψηφαλάκια του ΠΑΣΟΚ (γιατί αυτά είναι που καίνε τον σε εντεταλμένη υπηρεσία ευρισκόμενο Παναγιωτακόπουλο, κι ας μην το αναφέρει)…

Όμως τι σχέση έχουν με την ουσία της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη ο Βενιζέλος, ο Σημίτης, και όλος ο συρφετός που οδήγησε την χώρα στην πτώχευση και την απώλεια κάθε ψήγματος εθνικής ανεξαρτησίας, την κοινωνία στην οικονομική εξαθλίωση και το ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του κεντροδεξιού υπηρέτη του νεοφιλελευθερισμού;

Προσωπικά συμφωνώ με αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή εκδήλωση της οργάνωσης «Νέος Αγωνιστής» στην Νίκαια:
«Η διακήρυξη των αρχών της 3ης του Σεπτέμβρη, όπως και κάθε πολιτική διακήρυξη που ενέπνευσε λαϊκούς αγώνες και σφράγισε την ιστορία του τόπου, δεν έχει κληρονόμους και δικαιούχους. Δεν μπορεί να είναι ιδιοκτησία από κληρονομιά οποιουδήποτε. Είναι κτήμα του ελληνικού λαού που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της»

Αλλά πολλά έγραψα.
Σημασία έχουν οι πράξεις!
Τούτη την στιγμή που το φονικό τσουνάμι των μέτρων που επιβάλει η Τρόϊκα (ΕΕ, ΔΝΤ, Γερμανία, διεθνείς τοκογλύφοι και δεν συμμαζεύεται) σαρώνει την χώρα και τον λαό της, Μπίστηδες, Παναγιωτακόπουλοι, Τσίπρες και εγκλωβισμένοι φίλου και παλιοί μου σύντροφοι που έσπευσαν στην γιορτή του νεοΠΑΣόΚ, όλοι αυτοί, οφείλουν να αποδείξουν αν πράγματι η Διακηρυξη της 3ης Σεπτέμβρη αξίζει πέντε δράμια πράμα ή απλά είναι απλώς μια πρόφαση.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Αχ, Βούλα...

ΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ "ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑΣ"

Όχι ότι στερήσαμε από την χώρα το γκλάμουρ και την εθνική ανάταση από κάποιο μετάλλιο που θα κέρδιζε η Βούλα Παπαχρήστου… 
Όχι. 
Κατά πάσαν βεβαιότητα δεν θα κέρδιζε κάποια σημαντική διάκριση, αλλά εφόσον η κοπέλα είχε πιάσει το ολυμπιακό όριο εδικαιούτο να αγωνιστεί στο Λονδίνο. 
Άξιζε να προσπαθήσει να μπει στον τελικό του άλματος τριπλούν. 

Είπε ότι είπε (μια «κρυάδα» επί της ουσίας) και την τσακίσανε στο χιλιοστό του δευτερολέπτου, με πρώτη και καλύτερη την ΔΗΜΑΡ που μάλλον έχει καταλάβει λάθος τον ρόλο της και το μέγεθος των δυνατοτήτων της. 
Αυτά τα περί κουνουπιών του Νείλου και των εν Ελλάδι αφρικανών είναι ρατσιστικά δεσποινίς Παπαχρήστου και δεν συνάδουν με το αγνό πνεύμα των αγώνων. 
Περάστε απέξω, το λοιπόν.

Έτσι απλά!
Λες και κάποιοι άλλοι αθλητές, προπονητές ή συνοδοί της ελληνικής ολυμπιακής αποστολής είναι αθώοι. 
Δεν είπαν ποτέ αναλόγου κρυάδας ανέκδοτα (περί μαύρων, περί βλάχων, κλπ) ή και για να το χοντρύνουμε κομμάτι δεν έχουν απόψεις που αγγίζουν τα όρια είτε των light, είτε και των ακραίων φυλετικών διακρίσεων και του χρυσαυγιτισμού. 
Ένα καλό τίναγμα της «κουβέρτας» χρειάζεται! 

Όμως δεν κατάλαβα… 
Που υποτίθεται ότι στέλνουμε τους αθλητές μας, και τους «άλλους» μας; – σε κανένα κατηχητικό ή σε κανένα forum αδελφοσύνη των λαών και κοινωνικής ισότητας;

Οι σημερινοί Ολυμπιακοί δεν είναι παρά ένα υποκριτικό πολυθέαμα όπου κυριαρχεί η μπίζνα, οι πολιτικές σκοπιμότητες και ο ρατσισμός. 
Και ρατσισμός όχι απαραίτητα παιγμένος στο ταμπλό: άσπρο – μαύρο, αλλά βασισμένος στην ανισότητα ανάμεσα στα συμμετέχοντα κράτη. 

Είσαι Έλληνας (ας πούμε); 
Για περάστε για ντόπινγκ κοντρόλ. 
Είσαι Αμερικάνος; 
Τότε είσαι πεντακάθαρος υπεραθλητής που ακόμη και 7 δευτερόλεπτα στα 100 μέτρα ταχύτητας να φέρεις, θεωρείται ένα απολύτως φυσιολογικό ρεκόρ! 
Τι θαρρείτε, ότι στο Σύδνεϋ ο Κεντέρης νίκησε επειδή ήταν "φαρμακωμένος" και οι υπόλοιποι τρέφονταν με βιταμίνη C, από χυμούς πορτοκαλιών;

Μετά από όλα αυτά έχω ερωτήματα για τις έννοιες ρατσισμός και αντιρατσισμός στα πλαίσια των Ολυμπιακών αγώνων (αλλά και όχι μόνο). 
Πρέπει να το ψάξω το όλον ζήτημα...
Για ένα πράγμα όμως δεν έχω αμφιβολία: 
Ότι συμπεριφερόμενοι και πράττοντας έτσι, φαίνεται ότι την αξίζαμε την Πτώχευση...(παντοιοτρόπως)...



Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Ένα χαστούκι 1.000.000 μεγατόνων από δεξιά...

πάρτα μωρή κουφάλα αριστερή...
ΕΚΤΑΚΤΟ

Παραιτηθηκε ο υφυπουργός Νικολόπουλος! 

Δήλωσε παραίτηση λίγες μόλις ώρες μετά τις πρώτες επαφές με την δολοφονική τρόϊκα και λιγότερες ώρες μετά τα χειροκροτήματα για την ψήφιση των προγραμματικών του Σαμαρα!!! 

Και δεν έφυγε από το Υπουργείο Εργασίας επειδή έχει κάποια αρρωστια ή είναι ιδιοκτήτης κάποιας offshore εταιρίας. 

Όχι - τίποτα τέτοιο!

Την κοπάνησε ο άνθρωπος διαμαρτυρόμενος για τις ψευτικες υποσχέσεις Σαμαρά για σκληρή διαπραγμάτευση – επαναδιαπραγμάτευση που θα ξεκίναγε άμεσα με τους τροϊκάνους. 

Αντι αυτής, ο Αχαιός βουλευτής και υφυπουργός είδε στις διαπραγματεύσεις (στο υπουργείο Εργασίας) τα δόντια των σκυλιών της τρόϊκα να αλυχτούν τις εντολές της Λαγκάρντ και της Μέρκελ για άνευ όρων εφαρμογή του μνημονίου. 

Είδε επίσης την απόλυτη αλλαγή των υποσχέσεων για άμεση επαναδιαπραγματευση, καθώς ο πρωθυπουργός και ο σημιτικός Στουρνάρας του, βάζουν πρώτα την υποταγή, την προσφορα σε γη και ύδωρ, την θυσία της ελληνικής κοινωνίας και μετά την έναρξη συνομιλιών επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου. 

Αφού αυτό θέλουν οι επικυρίαρχοι.

Τον τιμά τον Νικολόπουλο αυτή η πράξη που εκτός των άλλων είναι βαρύτατη πολιτική ήττα για τον Σαμαρά και τον κάθε υποταγμένο πολιτικό. 

Πιο πολύ όμως από αυτό, είναι ένα γιγαντιαίο χαστούκι στους αναίσθητους βουλευτες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. 

Ένα πολιτικό, ηθικό και πατριωτικό ράπισμα σε αυτούς που αυτοαποκαλούνται αριστεροι, κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, δημοκράτες. 

Κι αυτό από έναν υποτίθεται επάρατο δεξιό. 

Πραγματικά περιμένω με αγωνία τις δηλώσεις τους. 

Να δω πόσο ακόμη πιο βαθεία θα μπούνε στα σκατά.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Φράου Μέρκελ, ιδού η Αποικία σας!

Η επιχείρηση Φόβου και Εκβιασμού του Ελληνικού Λαό, μπορεί ουσιαστικά να μην πέρασε, όμως ήταν αποτελεσματική στο να βρεθεί μια τρυπούλα για να χωθούν από εκεί οι προσκυνημένοι.
(Ξέρετε, την καλπονοθευτική δίοδο που άνοιξαν οι νόμοι Σκανδαλίδη και Παυλόπουλου).
Κι αυτοί όντας εκ συστήματος σκυφτοί πέρασαν και μαζί με το κλασσικό μήνυμα προς τους Έλληνες έστειλαν μαντάτο και προς τους αφέντες τους, την Μέρκελ, τους τραπεζίτες και τους δανειστές τοκογλύφους.

Μίλησε στα αγγλικά ο Σαμαράς, βρίσκοντας αναγκαίο από το πρώτο δευτερόλεπτο να βγει να καθησυχάσει απευθείας τους ανησυχούντες ότι όλα έχουν καλώς και ότι θα πάρουνε τα λεφτά τους έστω κι αν πεινάνε οι Έλληνες.
“... Δεν θα υπάρξουν άλλες περιπέτειες, δεν θα τεθεί σε αμφιβολία η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη ... θα σεβαστούμε την υπογραφή και τις δεσμεύσεις της χώρας ......"

Δηλαδή με συγκεκεκαλλυμένα λόγια αναφώνησε: Φράου Μέρκελ, ιδού η χώρα σας!

Σε όσους έζησαν τα γεγονότα τα μεταπολεμικά και εμφυλιακά, και σε όσους γνωρίζουν από Ελληνική ιστορία η εξευτελιστική δήλωση θυμίζει και συναγωνίζεται το «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας" που το 1945 ξεστόμισε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος παρουσιάζοντας ελληνικό στρατιωτικό άγημα στον αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ...!!!!!!!

Και νοιώθουν ανακουφισμένοι οι Γερμανοί.
Και απαιτούν από τον Βενιζέλο να τιμήσει την υπογραφή του, να διασκεδάσει τις πρώτες θολές δηλώσεις του και να μπει ολοταχώς στην κυβέρνηση Σαμαρά.
(τι στο καλό - μάλλιασε η γλώσσα της Μέρκελ, του Ρεν, του Σόϊμπλε, του Ντράγκι - τόννους μαύρο δηλητήριο τύπωσε η Bild)
Και ζητάνε να σφίξουν πιο πολύ τα λουριά και οι "μεταρρυθμίσεις" (όπως π.χ. οι περαιτέρω απολύσεις, η εντονότερη βαλκανιοποίηση των μισθών, κλπ).

Εμείς προς ώρας, ως ατυχείς Έλληνες πολίτες, απλά να ετοιμαζόμαστε για τα χαράτσια... και αποχαιρετισμό των καλοκαιρινών διακοπών πριν καν πάμε!
Α, και για την πληρωμή του φόρου που οσονούπω θα πρέπει να πληρώσουμε καθώς το τρικ της παράτασης αποστολής των φορολογικών δηλώσεων... έλαβε τέλος...

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Επιχείρηση: "Τρομοκρατήστε τους Έλληνες"

Γιατί σκούζει η Ευρώπη των σκληρών νεοφιλελευθέρων, των light σοσιαλδημακρατών, των τραπεζιτών, των τζογαδόρων του χρήματος και της κάθε σάρας και μάρας;

Γιατί απειλούν την Ελλάδα με έξοδο από το Ευρώ και το Γιούρογκρουπ αν δεν προκύψει θετικό γι αυτούς αποτέλεσμα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου;

Γιατί τους φοβίζει το εκλογικό αποτέλεσμα και η στάση των Ελλήνων;

Προφανέστατα γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Ξέρουν ότι η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δηλώνουν έστω και αόριστα ότι δεν θα υπάρξει τρίτη εκλογική αναμέτρηση.
Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι το κλειδί των μετεκλογικών συνεργασιών για το σχηματισμό κυβέρνησης περνάει από το ΠΑΣΟΚ που το έχουνε ποικιλοτρόπως στο τσεπάκι…

Άρα;

Κατηγορηματικά λοιπόν δεν ανησυχούν για το ποιος θα εγκατασταθεί στο μέγαρο Μαξίμου.
Ξέρουν ότι η κεντροδεξιά, κουτσά – στραβά, θα αναλάβει την φιλομνημονιάκη διαχείριση των Ελληνικών θεμάτων που αφορούν στην υλοποίηση των όσων υπογραφήκανε.

Άρα; (και πάλι)

Λοιπόν ακούστε...

Πιστεύω ότι φοβούνται δύο πράγματα...

Πρώτον, να μην τολμήσει κάποιος (και στην προκείμενη περίπτωση η Ελλάδα) να αμφισβητήσει το Σύστημα, το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα που στήσανε Γερμανοί & Σια και αποτελείται από νόμους, οικονομικούς μηχανισμούς, συμφωνίες, θεσμούς, νόμισμα, αποφάσεις, οργανωτική δομή, και ούτω καθ’ εξής…

Δεύτερον, να μην σηκώσει κεφάλι η Αριστερά και να μην ισχυροποιηθεί η Αντίσταση στον ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό.
Τα «πρόβατα» πρέπει να γυρίσουν στο μαντρί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Για αυτό πέρα από κάποιες άκομψες αποστασίες (βλέπε Βορίδης, Πλεύρης, κλπ), καταναγκαστικούς γάμους (βλέπε Μπακογιάννη) και συνενώσεις (Μάνος, Τζήμερος - ώστε αυτό το συντηρητικό παπλωματάκι να μπει στη Βουλή και στην συνέχεια να βάλει το χεράκι του στην «συνεργασία»), θα βιώσουμε αγριότητες στην ασκούμενη εκστρατεία κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως ακόμα και για κάποιο «θερμότερο» οικονομικό συμβάν.

Το ζήτημα είναι αν θα αντέξει ή όχι η Ελληνική κοινωνία.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Παίζοντας κόντρα στον "Πράσινο Ήλιο"

Έχει γοητεία και ελκτική δύναμη το παλιό, η παλιά σχέση, η συνήθεια.
Έχει όμως και απρόοπτα πολύ πιό διαφορετικά από το happy end του Γιώργου Κωνσταντίνου και της Μάρω Κοντού την ώρα που έπεφταν τα μπάζα από τον κασμά του καρα-Βάγγου...

Συγκινήθηκα που θα έπαιζα κόντρα στην παλιά μου ομάδα αλλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο έκανα το καθήκον μου.
Δεν σκίστηκα για να αποδείξω κάτι.
Απλά έπαιξα όπως έπρεπε.
Ούτε πολύ, ούτε λίγο, απέναντι στην παλιά αγαπημένη, που στους κόλπους της ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά, ξεκινώντας από τα τσικό για να φθάσω στους μεγάλους…

Έβαλα στην πάντα λοιπόν την συγκίνηση (από την συνάντηση με 2-3 παλιούς συμπαίκτες και από την ταχυπαλμία που μου προκαλούσε η θερμή ατμόσφαιρα του γηπέδου στο οποίο είχα ιδρώσει, αγαπηθεί και επευφημηθεί), και έκανα αυτό που απαιτούσε τώρα πιά η πραγματικότητα.

Εδώ και καιρό είχα φύγει από τον «Πράσινο Ήλιο», λόγω διαφωνίας μου με αυτούς που κουμαντάριζαν την ομάδα, και είχα φορέσει τη φανέλα του «Αριστερού Αστέρα».

Στις 6 Μαϊου είχε ένα ηλιόλουστο απόγευμα που το δρόσιζε ένα απαλό αεράκι… δηλαδή οι συνθήκες που πάντα με φτιάχνανε ποδοσφαιρικά.
Έπαιξα την μπάλα που ήξερα και πέτυχα ένα οδυνηρό hat-trick σε βάρος του «Πράσινου Ήλιου» και μάλιστα μέσα στην έδρα του.
Δεν πολύπανηγύρισα τα τρία γκολ που πέτυχα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να ανακουφίσει τον πόνο και την οργή των παλιών μου οπαδών, παραγόντων και συμπαικτών.

Βαδίζοντας πάνω στο φθαρμένο πλαστικό γκαζόν και πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια ένοιωσα ένα πέτρινο χέρι να με γραπώνει από την λαιμόκοψη της ιδρωμένης κόκκινης φανέλας μου και μια σβησμένη από το μίσος φωνή να με ρωτάει:
«Γιατί ρε έχωσες 3 γκολ στην παλιά σου ομάδα; Δεν ντρέπεσαι;»
Ήταν ένας παλιός συμπαίκτης, το τσεκούρι του «Πράσινου Ήλιου» που ακόμα βολοδερνότανε με την ομάδα στην πορεία της προς την παρακμή.
Βαμμένος πράσινος, λέμε!
Οι οπαδοί των αποκαλούσαν «ψυχή της ομάδας» από τα πολλά χρόνια που είχε χαλάσει στο γήπεδο της Ιπποκράτους, ίσως επειδή όντας μέτριων τεχνικών προσόντων και μη ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο, δέθηκε παράφορα με την ομάδα.

Πρόφερα το όνομά του, και του έκανα έκπληκτος:
«Γιατί φωνάζεις; Έπαιξα χαλαρά και το ξέρεις, αλλά η νέα σύνθεση της ομάδας δεν έχει σχέση με το τόπι!»
Έκανε μεταβολή και έφυγε θλιμμένος – ίσως και συντετριμμένος γιατί ήξερε ότι είχα δίκιο.

Δεν γλύτωσα όμως από τους υπόλοιπους: παίχτες, προπονητή, παράγοντες και κάποιους φιλάθλους που είχανε πηδήξει στον αγωνιστικό χώρο.
Στην απειλητική στάση των σωμάτων και στην φλόγα των λόγων τους, θυμάμαι να πρόφερα πράγματα που από τους ίδιους είχα μάθει και πιστέψει εκεί μέσα στο γήπεδο της Ιπποκράτους…

«Ακούστε! Κάποτε φόρεσα κι εγώ την πράσινη φανέλα με τον λευκό ήλιο στο στήθος (που ήταν πράσινος όταν βάζαμε άσπρες φανέλες) αλλά τώρα είμαι σε άλλη ομάδα. Η διοίκησή που εξακολουθείτε να έχετε, με τα λάθη της με έσπρωξε στην φυγή. Όπως φύγανε τόσοι και τόσοι καλοί παίκτες. Όμως εδώ μέσα, εκτός από το να παίζω καλή μπάλα, έμαθα το «fair-play» προς τους αντιπάλους και κυρίως να παίζω έναν αγώνα στα ίσια, έντιμα, straight που λένε. Αυτό έκανα σήμερα και λυπάμαι αν πικραθήκατε. Αυτό που με μάθατε, και σας είμαι ευγνώμων! Μήπως τώρα πιστεύετε άλλα;»

Κάποιοι (κυρίως οι φίλαθλοι που πριν ένα χρόνο με αποθέωναν) κάνανε στο πλάϊ…
Μερικοί παράγοντες με τους μπράβους της ομάδας εξακολουθούσαν να μου κλείνουν το δρόμο προς τα αποδυτήρια.

Εκείνη τη στιγμή έφτασε τρέχοντας ο διαιτητής του αγώνα που έσωσε την κατάσταση με τα κοφτά λόγια παρηγοριάς που ξεστόμισε…
«Ήρεμα παιδιά. Αν νοιώθετε αδικημένοι από την μπάλα προσπαθήστε καλύτερα στην μεταξύ σας ρεβάνς στις 17 Ιούνη. Προετοιμαστείτε και προσπαθήστε για το καλύτερο. Η μπάλα είναι στρογγυλή»!!!

Ανοίξανε διάδρομο.
Προχώρησα απευθύνοντας ένα «γειά» και ξέροντας ότι ο «Πράσινος Ήλιος» χρειαζότανε πολύ περισσότερα από ένα μήνα προετοιμασία.
Εγώ πια ήμουν υποχρεωμένος να συνεχίζω να υποστηρίζω τον «Αριστερό Αστέρα» στον δύσκολο δρόμο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Η ξαφνική τους "αγάπη" για τον Αντώνη Κοτσακά

Θέλω και πρέπει να αναφερθώ για την τακτική κάποιων να λασπολογούν πρώην εν ΠΑΣΟΚ συντρόφους τους.
Πιο συγκεκριμένα θέλω να σταθώ στην περίπτωση του Αντώνη Κοτσακά (πρώην γραμματέα της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Μοσχάτου, μέλους των κάθε είδους κεντρικών και πιο κορυφαίων οργάνων του ΠΑΣΟΚ και υπουργού Αιγαίου), ο οποίος μοίρασε και μοιράζει την ζωή του ανάμεσα στην διαδρομή Χίος – Μοσχάτο – Χίος.
Σε πολλούς δεν είναι γνωστός, γιατί παρ’ ότι υπήρξε (και είναι) μια ουσιαστική από πολιτική και ιδεολογική άποψη παρουσία, ποτέ δεν επιδίωξε τα φώτα της ράμπας, εξαιτίας του δωρικού ρυθμού του χαρακτήρα του (αυτή είναι η εικόνα που έχω από τον Αντώνη – με τον οποίο είχα την τύχη να συνομιλώ και να είμαστε φίλοι).
Σήμερα, μαζί με κάποια άλλα μεσαίου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς στελέχη του Κινήματος που αποβιβαστήκανε από το «σάπιο καράβι» του ΠΑΣΟΚ, δέχεται όχι απλά τις οργανωμένες κατηγορίες σε κεντρικό επίπεδο (πολιτικό και δημοσιογραφικό) αλλά και τις επιθέσεις κάποιων σε τοπικό επίπεδο.
Στο Μοσχάτο, για παράδειγμα, όπου πολλά χρόνια έζησε και είχε σημαντική πολιτική και κοινωνική παρουσία, η επίθεση γίνεται όχι μόνον μέσα από το γνωστό τροπάριο των αχάριστων ευνοημένων, των προδοτών, των υστερόβουλων που πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ για να τα «κονομήσουν» (!) πολιτικά ή «αλλιώς», αλλά και με χτυπήματα κάτω από την ζώνη που στοχεύουν στην ηθική υπονόμευση του …στόχου τους!
Λένε, λοιπόν, ή αναδημοσιεύουν στις προσωπικές σελίδες που έχουν ανοίξει σε κοινωνικά δίκτυα του internet ότι:
«Παλιοί συνεργάτες του Ακη Τσοχατζόπουλου και πρώην πολιτικοί φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου φέρεται να έχουν συμβάλει στην οργανωτική ανασύνταξη και την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ»,
«Αντώνης Κοτσακάς. Ο οργανωτικός νους του νέου Σύριζα. Στενός συνεργάτης του Ακη Τσοχατζόπουλου»…
Δικαίωμα στους τοπικούς «αναμεταδότες» (αφού το ΠΑΣΟΚ πια δεν έχει πολιτικά και ιδεολογικά προτάγματα) να κάνουν copy-paste καθετί που είναι αντιαριστερό, αντιΣΥΡΙΖΑϊκο ή εναντίον των πρώην συντρόφων τους.
Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να λασπολογούν και να θέτουν υπονοούμενα που να συνδέουν μια πολιτική σχέση με τα όσα καταλογίζονται στον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Δηλαδή λαμόγιο ή έκθετος ο Άκης, το ίδιο ή πιθανόν το ίδιο και ο Κοτσακάς.
Και δεν είναι μόνον αυτό που στοχεύει η γκεμπελίστικη τακτική τους.
Θέλει να ενσπείρει προβληματισμό στις τάξεις των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι πρόκειται για την εξειδίκευση κατά τόπους και χώρους μιάς επιχείρησης που ξεκινάει από την Ιπποκράτους ή από κάποιον «κύκλο» του κεντρικού ΠΑΣΟΚ.
Δεν γνωρίζω αν θα σταματήσει όλη αυτή η χυδαιολογία.
Αυτό όμως που ζητάω και εύχομαι είναι να σταματήσουν τέτοια φαινόμενα στην γειτονιά μας.
Κι ένα τελευταίο…
Όταν ο Αντώνης Κοτσακάς αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ (την επιστολή της παραίτησής του από Μέλος του Κινήματος θα την βρείτε αμέσως κάτω από το χρονογράφημα μου), αυτοί που σήμερα τον αποκαλούν «πολιτικά ορφανό» ή φτάνουν να κάνουν τους «πονηρούς» παραλληλισμούς για την παλιά πολιτική σχέση του με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, δεν τους άκουσα να λένε κάτι.
Δεκάρα δεν δίνανε για τον Κοτσακά και την πριν ένα χρόνο φυγή του…
Τον θεωρούσανε έναν ξοφλημένο πολιτικό και ένα «τελειωμένο» κομματικό στέλεχος που πια κάνει τον γεωργό και τον ψαρά, κάπου στην Χίο.
Αυτά για την αποκατάσταση, αν όχι της τάξης, τουλάχιστον της ευπρέπειας.

 

………………………………………………………………

 
Η επιστολή παραίτησης του Αντώνη Κοτσακά
Προς: Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ 
Και τον Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου 
Κοινοποίηση: μέλη Πολιτικού Συμβουλίου 

Με αίσθημα ευθύνης και μετά από περίσκεψη, υποβάλλω την παραίτησή μου, από μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, του τέως ΠΑΣΟΚ. Θέλω εξαρχής να διευκρινίσω, ότι δεν φεύγω εγώ από το κίνημα, αλλά το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ. Ο Πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία, τονίζει ότι «θα προχωρήσει με αυτούς, που θέλουν να αλλάξει η Ελλάδα». Ανήκω και εγώ σε αυτούς, που υποστηρίζουν μεγάλες αλλαγές, για να αντιμετωπίσουμε το αύριο. Όμως ο κ. Παπανδρέου δεν διευκρινίζει την κατεύθυνση και τον στόχο και τα συμπεράσματα από τα δείγματα γραφής δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Θέλω λοιπόν να παραμείνω συνεπής σε αρχές και αξίες, που υπηρέτησα στην πολιτική μου διαδρομή. Θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω όσο το δυνατόν σύντομα, ορισμένες απόψεις μου. Η συντηρητική μετατόπιση της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας που την μετέτρεψε σε συστημική δύναμη και η κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, επηρέασαν καθοριστικά το Κίνημα, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση...
και η μετάβαση από τον εμπράγματο στον άϋλο καπιταλισμό, αντί για λύσεις δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα σε πλανητικό επίπεδο. Σήμερα έχουμε τον καπιταλισμό σε κρίση και την παγκόσμια αριστερά σε αμηχανία, χωρίς ουσιαστική εναλλακτική πρόταση. Το διπολικό σύστημα του 20ού αιώνα (ΝΑΤΟ-Σύμφωνο Βαρσοβίας) έγινε μονοπολικό την τελευταία εικοσαετία, αλλά σύντομα θα μετατραπεί σε πολυπολικό με την Κίνα, τις Ινδίες, τη Βραζιλία και την Ρωσία. Το μεγάλο ερωτηματικό αφορά την Ευρώπη. Αν δηλαδή θα μπορέσει στο σύνολό της, να αποτελέσει μία από τις μεγάλες δυνάμεις ή αν θα υποβαθμιστεί. Η αποδυνάμωση των Εθνικών κρατών και η μεταφορά εξουσιών σε υπερεθνικούς οργανισμούς βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί. Οι οικονομικές δομές με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι βαθιά καπιταλιστικές. Έχουμε κατά συνέπεια τάξεις και στρώματα, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους και την διαμόρφωση μιας υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Το πολιτικό προσωπικό με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ΜΜΕ αλλά και η πλειοψηφία της διανόησης, συμπεριφέρονται ως να μην υπάρχουν οι παραπάνω διαχωρισμοί. Η πολιτική, οι έννοιες δεξιά-αριστερά, πρόοδος και συντήρηση, πέρα από την φιλοσοφική διάσταση, απαιτούν και προϋποθέτουν αντιστοίχηση των πολιτικών φορέων με κοινωνικές δυνάμεις. Απαιτούν απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, με πια στρώματα συμμαχείς και ποιών τάξεων τα συμφέροντα προωθείς, δεδομένου ότι δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και με τον βιομήχανο και με τον εργάτη γιατί έτσι καταργείται η πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο, η οικονομία και η αγορά έχουν υπερκεράσει την πολιτική. Οι πολιτικοί ασκούν απλή διαχείριση στο πλαίσιο που καθορίζουν οι Τράπεζες, οι μεγάλες εταιρείες και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι. Σε πλανητικό επίπεδο δεν υπάρχει πολιτικός οργανισμός ή θεσμός, που θα μπορούσε να θέσει πλαίσιο κανόνων στην αχαλίνωτη αγορά. Την ίδια ώρα όμως η κυριαρχία του λευκού ανθρώπου, φαίνεται να τελειώνει και ο οικονομικός, στρατιωτικός και κυρίως πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης σε όλο τον πλανήτη έφθασε σε αδιέξοδο, μαζί με την εξάντληση των φυσικών πόρων της γης. Η χώρα μας παράγει το 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ και το συνολικό χρέος της είναι μόλις το 1,5% του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν αντιμετωπίζεται με δημοσιονομική διαχείριση, όπως λαθεμένα προσπαθεί η Κυβέρνηση, αλλά με πολιτικές επιλογές γεωπολιτικού χαρακτήρα και στρατηγικής σημασίας. Η υπογραφή του μνημονίου συνοδεύτηκε από την υπογραφή δανειακής σύμβασης. Η σύμβαση αυτή σύμφωνα με το Σύνταγμα έπρεπε να κυρωθεί από την Βουλή και αυτό δεν έγινε για ευνόητους λόγους. Με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, η χώρα παραιτήθηκε από το δικαίωμα κρατικής ασυλίας, ανοίγοντας το δρόμο για υποθήκευση ακινήτων του δημοσίου. Ταυτόχρονα παραιτήθηκε από το δικαίωμα δανεισμού από άλλες χώρες π.χ. Ρωσία, Κίνα κ.λ.π. Η κρίση χρέους της Ευρωζώνης είναι συνολική και σύντομα θα αφορά άμεσα και άλλες χώρες. Το ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία δημοσιονομική πολιτική, δημιούργησε αδιέξοδα, που αποδεικνύουν τις δομικές αδυναμίες της Ένωσης. Η υποτιθέμενη βοήθεια προς την χώρα μας, με τοκογλυφικούς όρους και με αποκλειστική χρήση των δανείων, στην αποπληρωμή προηγούμενων χρεών, θα μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην κρίση χρέους, όπως αποδεικνύεται με το μνημόνιο 2 Όλα αυτά μαζί με τόσα άλλα δεν οδηγούν μόνο σε περιορισμένη Εθνική κυριαρχία, όπως δημόσια δήλωσε ο Πρωθυπουργός, αλλά και αυτό είναι το σημαντικό, αλυσοδένουν τη χώρα για πολλές δεκαετίες στο άρμα του Ατλαντισμού σε μια εποχή, που διεθνείς ανακατατάξεις επιβάλλουν ευελιξία στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Έτσι αντί για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, θα έχουμε μονοσήμαντη εξάρτηση. Η συντηρητική μετατόπιση του τέως σοσιαλιστικού κινήματος ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά ακόμα και οργανωτικά, προς μια ασαφή νεοτερικότητα με νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, δημιουργεί τεράστιο κενό στα αριστερά του. Το κενό αυτό φαίνεται να μην μπορούν να καλύψουν τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Όταν όμως κοινωνικές δυνάμεις δεν έχουν πολιτική έκφραση στο εποικοδόμημα, τότε ή την δημιουργούν ή μετατοπίζονται εκλογικά στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Είναι νομίζω φανερό ότι η αντίληψή μου για τον κόσμο και την πολιτική δεν συνάδει με εκείνη της ηγετικής ομάδας. Ως Έλληνας πολίτης, αδυνατώ να υποστηρίξω μια τέτοια πολιτική. Υποβάλλω την παραίτησή μου έχοντας επίγνωση και των προσωπικών μου ευθυνών, τουλάχιστον μέχρι το 1996. Από τότε και μετά βρίσκομαι σε διαρκή διαφωνία και αντιπαράθεση, χωρίς αποτέλεσμα, με την ηγετική ομάδα του κόμματος, τόσο επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, όσο και επί ηγεσίας του κ. Γ. Παπανδρέου. Μια τέτοια απόφαση είναι επώδυνη για μένα μετά από 37 χρόνια. Λυπάμαι ειλικρινά , που δεν έχω άλλη επιλογή αλλά η συνείδησή μου, το επιβάλλει. Θα παραμείνω ανένταχτος στον ιδεολογικό μου χώρο αγωνιζόμενος για τις αρχές και τις αξίες, που υπηρέτησα από το 1974. Ζητώ την κατανόηση των χιλιάδων συντρόφων μου που επί δεκαετίες μέσα από τα συνέδρια με εξέλεγαν στην Κ.Ε. Ζητώ επίσης την κατανόηση των συμπατριωτών μου, οι οποίοι επί 12 χρόνια με εξέλεγαν βουλευτή και θέλω να τους διαβεβαιώσω, ότι θα είμαι πάντα δίπλα τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Αντώνης Κοτσακάς

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Μπεεεεεεεεέεεε…

Κάποτε στην αρχαία Σπάρτη μαζευτήκανε σε συνέλευση στην Απέλλα οι Σπαρτιάτες πολίτες για να πάρουνε απόφαση πάνω σε κάποιο ζήτημα. 
Ένας από αυτούς, ο οποίος δεν έχαιρε ιδιαίτερης συμπάθειας στην Σπάρτη, πήρε το λόγο και ανέπτυξε με σωστό τρόπο την πρότασή του, η οποία ήταν πέρα για πέρα σωστή. 
Όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας όλοι οι άλλοι απορρίψανε την πρότασή του.

Καθώς το ζήτημα που εξετάζανε έμεινε χωρίς λύση, επανήλθαν στην Απέλλα μετά λίγες ημέρες για να ξανασυζητήσουν. 
Τότε ένας από εκείνους που είχαν αρνηθεί την εισήγηση του αντιπαθητικού βγήκε και πρότεινε όσα ο αντιπαθής είχε υποδείξει. 
Η πρόταση του έγινε παμψηφεί δεκτή!

Αυτή η ιστορία μου θυμίζει τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στην σύγχρονη Ελλάδα και την μεθοδευμένη άρνηση στις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, από τα κόμματα του κατεστημένου, τα ΜΜΕ, κλπ.
Πρότεινε ο Τσίπρας, να γίνει ένα 3ετές μορατόριουμ αναστολής των πληρωμών που προκύπτουν από το Μνημόνιο ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να ανακάμψει μέσα από επενδύσεις υπέρ της Ανάπτυξης.

Πέσανε σαν τα κακά σκυλιά να τον φάνε!
Αυτά είναι άσχετα, 
δεν γίνονται, 
θα μας διώξουν από το Eurogroup και το ευρώ, 
και πάει λέγοντας.

Ακούστε τώρα και κρατηθείτε.
(Το άκουσα στην εκπομπή Λαβύρινθος του Τριανταφυλλίδη, όπου έσπευσα μετά από έκκληση σχολιαστή του ΜοσχατουΠολις, όπου έφαγε την γλώσσα του ο Μυταράκης της ΝΔ που λοιδορούσε τον Τσίπρα και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ)
Βγήκε λοιπόν χθες ο Μάριο Μόντι - πρωθυπουργός της Ιταλίας και τραπεζίτης παρακαλώ - και ζήτησε ο άνθρωπος 3ετή εξαίρεση των δημόσιων δαπανών της χώρας του από το μνημόνιο.

Ξέρετε πως χαρακτηρίστηκε η πρότασή του, ανάμεσα στα άλλα καλά λόγια;
"Λυτρωτική πράξη υπέρβασης της κρίσης".
Αμέ…

Ψττττ...
Ελληναραδες, ψευταράδες, θύματα, μόγγολα, fashion victims, πρόθυμοι και φοβιτσιάρηδες...
Μπεεεεεεεεέεεε…

Ρε, Μπεεεεεεεεέεεε…