Ρε, άσε κάτω τη Διακήρυξή μου...

3 Σεπτεμβρίου και φέτος...

Ούτε που πήγε το μυαλό μου στα γενέθλια.

Για να το διατυπώσω καλύτερα, τα θυμήθηκα τα 38χρονα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τι να γιορτάσεις πια;

Tην Συνέχεια; 
(στήνοντας το κορμί σου στο Μουσείο Μπενάκη για να χαρείς την «ενότητα» και να ευχηθείς να τα εκατοστίσει;)
Tο Τέλος; 
(ρουφώντας κανένα σκέτο καφεδάκι της παρηγοριάς στο παρακείμενο «Τρίτο», σε συνδυασμό με παξιμαδάκι και μαϊμού κονιάκ;)

Σήμερα που κατάκατσε ο θόρυβος από τα όσα είπε "ο κακός κληρονόμος" στην Πειραιώς και ο κατηγορούμενος ως κλεπταποδόχος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοκκινιά, λέω να γράψω δυό - τρία λόγια για το γεγονός.

Κι επειδή έχω βαρεθεί τα τετριμμένα – ξέρετε, τις βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και συγκρίσεις ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα ή τα συγκινησιακά, με θύμησες από το τετράπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση και Δημοκρατικές Διαδικασίες», απλά θα γράψω για δύο «παρεμβάσεις» που έγιναν… στα πλαίσια της φετινής χαρμολύπης του ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για δύο κείμενα, που γράφτηκαν από τον Νίκο Μπίστη και τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, τα οποία περισσότερο μοιάζουν με οδύνες και ξόρκια, παρά με έλλογα πολιτικά κείμενα ή δοξολογίες.

Μπίστης και Παναγιωτακόπουλος διατυπώνουν επί της ουσίας τον φόβο τους (ή τον φόβο αυτών που υπηρετούν και στηρίζουν) για το που πολιτικά θα καταλήξει η Πελατεία, δηλαδή τα πρώην μέλη και οι τέως παραδοσιακοί ψηφοφόροι του Κινήματος.

Και για να είμαι κυριολεκτικός και ακριβής, η φασαρία γίνεται μήπως και πέσουν στα νύχια του ΣΥΡΙΖΑ!

Μήπως η ψήφος που έδωσαν στην Αριστερά γίνει μια σχέση μόνιμη και σταθερή!

Να λοιπόν τι γράφει ο Νίκος Μπίστης:

«Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει στις 3 Σεπτεμβρίου εκδήλωση με ομιλητές πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι η πιο απτή απόδειξη της απροκάλυπτης προσπάθειας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ. Νομίζει  ότι επειδή η κυρία Σακοράφα και οι κύριοι Κουρουπλής, Μητρόπουλος, Πάντζας και άλλοι πολλοί από το πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σήμερα στις γραμμές του, απέκτησε το δικαίωμα να τσαλαβουτάει χωρίς κανένα ενδοιασμό στην ιστορία ενός κόμματος που συνεχίζει την πορεία του και στις 3 Σεπτεμβρίου τιμά την ίδρυση του και είθισται να αποτιμά την διαδρομή του»!!!...

Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο πρώην αριστερός, πρώην σοσιαλιστής και νυν φιλελεύθερος ΔΗΜΑΡίτης αν οι απελπισμένοι Πασόκοι είχαν στρέψει τις ελπίδες τους προς το κόμμα που σήμερα υπηρετεί.

Και πραγματικά θαυμάζω τον αλτρουϊσμό του υπερ των ιερών και των οσίων του γειτονικού κόμματος.

Αυτό κι αν δεν είναι για τα ελληνικά δεδομένα το απόλυτο πολιτικό fair-play…

Εδώ ταιριάζει το «Αν ήταν η ζήλια ψώρα…»…

Να τι γράφει και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος:

(εδώ θα απολαύσετε σε πλήρη ανάπτυξη την έννοια του «αριστερου» αμορτισέρ που του έχουν αποδώσει)

«Η πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με όσους κρύβονται πίσω από το όνομα «Νέος Αγωνιστής», για τη διοργάνωση εκδήλωσης την 3η του Σεπτέμβρη, με συνθήματα που διαχρονικά χαρακτήριζαν το ΠΑΣΟΚ με αναγκάζει να δηλώσω τα εξής:

Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί ούτε να παραχαραχθεί, ούτε να διαστρεβλωθεί από κανέναν. Πολύ περισσότερο από κάποια κρατικοδίαιτα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ανακάλυψαν σήμερα την αριστερή του φυσιογνωμία όταν για δεκαετίες φρόντισαν να απομυζήσουν οτιδήποτε μπορούσαν από αυτό. Όταν οι στρόφιγγες των προσωπικών παροχών έκλεισαν, στράφηκαν αλλού προσδοκώντας να πάρουν από εκεί τα προνόμια που έχασαν ………. Αυτοί σήμερα έχουν το θράσος να εμφανίζονται τιμητές του ΠΑΣΟΚ,  γνήσια τέκνα της Αλλαγής, πιστοί στις αρχές ενός κινήματος που το ευτέλισαν και με τη δική τους συμπεριφορά. Οι απόβλητοι της πολιτικής ιστορίας, προκαλούν αναζητώντας ρόλους!

Δεν θα τους περάσει. Σε ότι αφορά την προκλητική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να  αναζητά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ οράματα, ιδεολογίες και πολιτικές ας αναρωτηθεί τι σχέση μπορεί να έχει με την 3η του Σεπτέμβρη…....... Η 3^η του Σεπτέμβρη είναι μέρα που ανήκει στα στελέχη του, στους αγωνιστές της Δημοκρατικής Παράταξης, στον ίδιο το λαό».

Θα προσπαθήσω να μην αντείπω και να δεχθώ τα περί πρώην κρατικοδίαιτων στελεχών, ή των πονηρών αριστερών τυμβωρύχων που δεν δικαιούνται να οικειοποιούνται την ημέρα της επετείου και κυρίως να κλέβουν τα ψηφαλάκια του ΠΑΣΟΚ (γιατί αυτά είναι που καίνε τον σε εντεταλμένη υπηρεσία ευρισκόμενο Παναγιωτακόπουλο, κι ας μην το αναφέρει)…

Όμως τι σχέση έχουν με την ουσία της Διακήρυξης της 3^ης Σεπτέμβρη ο Βενιζέλος, ο Σημίτης, και όλος ο συρφετός που οδήγησε την χώρα στην πτώχευση και την απώλεια κάθε ψήγματος εθνικής ανεξαρτησίας, την κοινωνία στην οικονομική εξαθλίωση και το ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του κεντροδεξιού υπηρέτη του νεοφιλελευθερισμού;

Προσωπικά συμφωνώ με αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή εκδήλωση της οργάνωσης «Νέος Αγωνιστής» στην Νίκαια:

«Η διακήρυξη των αρχών της 3ης του Σεπτέμβρη, όπως και κάθε πολιτική διακήρυξη που ενέπνευσε λαϊκούς αγώνες και σφράγισε την ιστορία του τόπου, δεν έχει κληρονόμους και δικαιούχους. Δεν μπορεί να είναι ιδιοκτησία από κληρονομιά οποιουδήποτε. Είναι κτήμα του ελληνικού λαού που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της»

Αλλά πολλά έγραψα.

Σημασία έχουν οι πράξεις!

Τούτη την στιγμή που το φονικό τσουνάμι των μέτρων που επιβάλει η Τρόϊκα (ΕΕ, ΔΝΤ, Γερμανία, διεθνείς τοκογλύφοι και δεν συμμαζεύεται) σαρώνει την χώρα και τον λαό της, Μπίστηδες, Παναγιωτακόπουλοι, Τσίπρες και εγκλωβισμένοι φίλου και παλιοί μου σύντροφοι που έσπευσαν στην γιορτή του νεοΠΑΣόΚ, όλοι αυτοί, οφείλουν να αποδείξουν αν πράγματι η Διακηρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη αξίζει πέντε δράμια πράμα ή απλά είναι απλώς μια πρόφαση.