Ήταν το καρπούζι

παρακολουθάω νωρίς το πρωί πανελίστικη μονομαχία Βούτση (ΣΥΡΙΖΑ) με Παπαμιμίκο (ΝΔ)....
παθαίνω ο άνθρωπος με την καρικατούρα του (παπα)Μιμίκου που ξεδιάντροπα δηλώνει πως δεν τρέχει τίποτα με τις νέες 6.500 απολύσεις που ετοιμάζει ο Μητσοτάκης κατ' εντολή της Τρόικα....
πλήρης αναισθησία λες και μιλάμε για στραγάλια....
καμιά εξήγηση, καμιά δικαιολογία....
να φύγουν....
στο ναδίρ τα κέφια μου, αφού έσπευσα να προσθέσω και την αγανάκτηση από το χθεσινό κάζο με την υποβολή της φορολογικής δήλωσης όπου παρά την κατά κάποια χιλιάρικα μείωση των αποδοχών μου το μηχανογραφικό σύστημα του taxis.net μου έριξε μια σφαλιάρα ίσαμε το μπόι μου....
παρατάω λοιπόν τον νεοφιλελεύθερο (παπα)Μιμίκο με την ποντικίσια μούρη και φεύγω με κάτι πενταροδεκάρες (καθότι από καιρού σε λιτότητα) για να ψωνίσω 2-3 πράγματα...
γυρίζω με τα ψώνια και σκέφτομαι μια την εφορία και μια τον (παπα)Μιμίκο....
οπότε μέσα από ένα αμάξι ακούω τη φωνή ενός παλιού φίλου, του Μαρίνου:
"πολύ σκυφτό σε βλέπω.... εσύ πάντα περπάταγες σα λαμπάδα"....
κόμπιασα λίγο....
κοίταξα κατά κάτω τα ψώνια που κουβάλαγα και τόλμησα να πω:
"ρε είναι το βάρος απ το καρπούζι"...
συνέχισα το δρόμο μου και πάρα πέρα είδα να στέκει στο πουθενά μια πέτρα....
της έχωσα ένα φοβερό σουτ, ουρλιάζοντας από μέσα μου .....
"fuck your ass εφορία"...
"fuck your ass (παπα)Μιμίκο".....
(για να μαι ειλικρινής όλα τα μπινελίκια τα είπα στα ελληνικά....
ελληνικότατα)