E N A - Κ Λ Ι Κ - Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α ή ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΝΑΓΚΗ...

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Μνήμη Κωνσταντίνου Καβάφη


Απαγγελία από το Δημήτρη Χόρν

Είπες: "Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ' ειν' η καρδιά μου - σα νεκρός - θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα".

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θα βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ'ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού- μη ελπίζεις -
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.


Ο κύριος Κωνσταντίνος Καβάφης
λείπει 77 χρόνια σε ταξίδι για δουλειές


To 1932 ... άρχισε να αισθάνεται ενοχλήσεις στο λάρυγγα, και τον Iούνιο οι γιατροί στην Aλεξάνδρεια διέγνωσαν καρκίνο. O Kαβάφης ταξίδεψε στην Aθήνα για θεραπεία, η οποία δεν απέδωσε. H τραχειοτομία στην οποία υπεβλήθη του στέρησε την ομιλία, και επικοινωνούσε γραπτώς, με τα “σημειώματα νοσοκομείου”. Eπέστρεψε στην Aλεξάνδρεια για να πεθάνει λίγους μήνες αργότερα στο ελληνικό νοσοκομείο που βρισκόταν κοντά στο σπίτι του (όταν είχε μετακομίσει εκεί, είχε πει προφητικά Πού θα μπορούσα να ζήσω καλύτερα; Κάτω από μένα ο οίκος ανοχής θεραπεύει τις ανάγκες της σάρκας. Κι εκεί είναι η εκκλησία όπου συγχωρούνται οι αμαρτίες. Και παρακάτω το νοσοκομείο όπου πεθαίνουμε»).

-----------------------------------------------
Η θαυμάσια καρικατούρα ειναι του Ορνεράκη.

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Γράμμα στον Πρωθυπουργό

Κύριε Πρόεδρε

Παρότι υποστηρίζω τη γενικότερη προσπάθειά σας για διάσωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και για τα μέτρα υπέρ της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της αναδιοργάνωσης του κράτους, θα ήθελα να σας στείλω το μήνυμα της αγωνίας μου για το μέλλον της οικογένειας μου και ειδικότερα της 17χρονης κόρης μου που φοιτά στη Β’ Λυκείου.



Ξέρω ότι η χώρα είναι στο χώμα και με το μαχαίρι στο λαιμό. Εκεί καταντήσαμε. Προσωπικά είμαι έτοιμος να υπομείνω τα «μέτρα», όμως ποιος θα εγγυηθεί το στεγαστικό μου δάνειο και πιο συγκεκριμένα τη δυνατότητα να πληρώνω τα 800 ευρώ της μηνιαίας δόσης μου στη Eurobank; Ποιός θα καλύψει τη δυνατότητα να συνεχίσω να πληρώνω στην ING την Νοσοκομειακή Ασφάλεια των μελών της οικογένειας που ανέρχονται σε 1.600 ευρώ το 6μηνο; Αυτά όλα τα πληρώνω πολλά χρόνια και τα συμφώνησα - όχι χωρίς κάποιες θυσίες - με βάση το μισθό μου. Κανείς δεν μου είπε: ρε άνθρωπε που πας; Μην το κάνεις αυτό γιατί η χώρα έχει μαϊμού ευημερία και βασίζεται σε greek statistics. Αν κάποιοι με εξαπάτησαν και πρόδωσαν τον όρκο τους προς το Σύνταγμα οφείλουν να πληρώσουν γι’ αυτό. Εσείς είχατε το θάρρος να αναλάβετε τις ευθύνες τις χώρας και να μην την παρατήσετε στο έλεος του Θεού, όμως προστατεύοντας τα θύματα, τους εξαπατημένους που επένδυαν χρήματα (και γιατί όχι και όνειρα) σε χιμαιρικά πράγματα, θα αναγκάσετε αναλογικά να «εξαπατηθούν» και οι Τράπεζες και οι Ασφαλιστικές εταιρείες; Καταλαβαίνετε τι εννοώ! Να μπορώ να συνεχίσω να πληρώνω τις δόσεις μου. Παράλληλα, μη επικροτώντας τακτικές οχλοκρατίας, όπως του ΠΑΜΕ, και κινητοποιήσεις άνευ σημασίας της ΓΣΕΕ, καθώς είναι πράξεις που απλώς επιβαρύνουν τα οικονομικά της πατρίδας μας, θα υποστηρίξω θεσμικές και πρακτικές κυβερνητικές κινήσεις που θα χτυπήσουν όσους έκλεψαν το Κράτος στη βάση του "Πόθεν Έσχες για τους πάντες". Με ενέργειες που επιβάλουν την ισότιμη συνεισφορά στις οικονομικές θυσίες.
Θέλω Κάθαρση. Για τούτο κλείνω το Γράμμα μου με την εξής απαίτηση: Να καθίσουν στο σκαμνί οι υπαίτιοι της Εθνικής Οικονομικής Συμφοράς και όχι να κρύβονται τόσο κραυγαλέα. Είναι μια συμφορά ισότιμη με εκείνη της Μικρασιατικής Καταστροφής!
Λοιπόν...
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΩΡΑ!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ, ΤΩΡΑ!
ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ, ΤΩΡΑ!

Φ. Χ.



-----------------
Σκίτσο: Stefanos (1988)

Άνγκελα και τα μυαλά στα κάγκελα

ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Tsaousa ΚΑΙ ΤΟΝ Stefano
(Σημείωση των συγγραφέων: Φαίνεται ότι τελικά κάμφθηκε η Άνγκελα και παρά το γεγονός ότι το χρονογράφημά μας - που πήγαινε κι ερχότανε διαφοροποιούμενο και βελτιούμενο - μπαίνει στην αμφισβήτηση του ετεροχρονισμού, εμείς το δημοσιεύουμε γιατί με την αμφίθυμη καγκελάριο ποτέ δεν ξέρεις)
------------------------------------

Από την Άντζελα ξεπέσαμε στην Άνγκελα.
Τα είδη υγιεινής που έτρωγε η αοιδός κοροϊδεύαμε, τώρα θα τα τρώμε εμείς για να ζήσουμε, αν δεν αλλάξει μυαλά η Άνγκελα.




Τι ανάφλεβη γυναίκα, τι κρυόπλαστο ταγιέρ.
Της μιλάμε όμορφα, της κάνουμε ρεβεράντζες, της κάνουμε πιτσικουλιές μέσω Σαρκοζί μπας και τσιμπήσει λόγω γαλλογερμανικού άξονα και Καμαμπέρ, της στέλνουμε φωτογραφία από Νιουγιόρκ με στυλάτο ΓΑΠ δίπλα σε Ομπάμα και μαγκιόρικο περίστροφο πάνω στο τραπέζι, κι αυτή τίποτα. Παγόβουνο αν ήταν, ένα τικ αντίδρασης θα το’ χε.
Λίγο το φρύδι, ένα τσίνορο, κάτι θα κουνιόταν.
Μπα.

Το μόνο ανθρώπινο πάνω της, είναι η φράντζα και η αμφιθυμία της.
«Άλλα λέω κι άλλα κάνω» η μαντάμ, μέχρι κι ο προσωπικός της γιατρός παραιτήθηκε, σου λέει.

Γιατί η Άνγκελα, μετά από κάθε συνάντηση, συνεδρίαση και σύνοδο στα ποικίλα ευρωπαϊκά fora, δηλώνει ότι συμφωνεί.
Αμέσως τα παλιοspreads υποχωρούν και εμείς ως λαός επιρρεπής στη σημειολογία και την ανάγκη των εορτασμών, βάζουμε τσίτα τα σιντιά και πανηγυρίζουμε.

Αυτό η φράου ξαφνικά δεν το μπορεί.
«Α, να χαθείτε χαζοχαρούμενοι» σκέφτεται, και αρχίζει τα Γοτθικά τα κόλπα, τα αλλιώτικα, τα δύσκολα.

Είτε η ίδια αυτοπροσώπως, είτε «η φωνή» της - δια στόματος των εις την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση συμμάχων, εταίρων της, και λοιπών συνιστωσών, μας μαραίνει τον ενθουσιασμό μας σαν σέλινο που το πετάς στον ατμομάγειρα.

Δηλώσεις πούστικες, μακιαβελιστικές, λουθηρανικές, του στυλ «να δούμε», «ίσως», «εφόσον» και γενικά «πάρε να ‘χεις».

Και να τα παλιοspreads στα ύψη, να το χιλιοπεντακοσάρι μετ’ εμποδίων για Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, να και τα γκαρίσματα των γαϊδάρων Αριστερά και Δεξιά.

Το είπε ο γιατρός της: αγνοεί το στρες και την ανάγκη που έχουν οι Έλληνες για λίγα κωλο ευρόπουλα, μπας και κοιμηθούν κάνα βράδυ.

Δεν καταλαβαίνει η γερμανίς ότι στην Ελλάδα φτάσαμε σε αυτό που η μάνα μας αποκαλεί «ανάγκη και κόψιμο».
Λίγο που η φράση δεν μεταφράζεται στα Γερμανικά, λίγο τα κουμπιά του ταγιέρ που την πιέζουν, λίγο το ανάφλεβο, μας της έκατσε η μαντάμ.

Κι ας της δώσαμε «πλην 7%» από τους μισθούς μας, κι ας ρίξαμε στα πόδια της –παπούτσι νούμερο 30-, το «πλην 30» από τα δώρα μας, σε σημείο η ενορία του παπά στη Γαύδο να έχει περισσότερα έσοδα από μας, μονάχα απ’ τα κεριά.

Άκαμπτη η φράου.
Δεν αποφασίζει να πει το καθαρό ΝΑΙ που περιμένουμε για να αρχίσουμε να φαντασιωνόμαστε τη σωτηρία μας.
Μόλις πριν ένα μήνα μαζεύτηκε η Ευρώπη, τα βρήκαν ωραία και καλά οι αρχηγοί, κύριοι σου λέει, και φτιάξανε τον περιβόητο «μηχανισμό στήριξης» των αναξιοπαθούντων κορασίδων του ευρωπαϊκού νότου, με προεξάρχουσα την Ψωρωκώσταινα.

Πού πήγαν τα χαμόγελα; Δεν έδωσε το χέρι η μαντάμ με τον Γιωργάκη; Πού πήγαν οι φωτογραφίες και οι πόζες με τον Θαπατέρο και τα συνεταιράκια της ΕΥΡΟΕΠΕ;

Πού είναι τα απλά τα μαθηματικά;

«Πόσο μας κάνει 2/3 + 1/3, Ψωρωκωσταινούλα;
Μπράβο το κορίτσι, το βρήκες κι έμαθες και το ΔΝΤ» έλεγε και χαμογέλαγε η Ανγκέλα.

Αλλά σου λέει ο γιατρός, η κυκλοθυμική μικρή-πεντάμικρη Ανγκέλα ξέχασε ξαφνικά την πρόσθεση, ξέχασε τα 2/3, και ζωγραφίζει ανέμελη πίσω από τη φράντζα στο τετράδιο της: 1/3 + 0 = 1/3.

Χώρια που, σύμφωνα πάντα με τον γιατρό της, της τη βάρεσε χοντρά και πήρε πέτρα.
Νέες περικοπές ζητάει η ρουφιάνα και δεν την πιάνουν και τα φάρμακα.

Τρέχουν ο Στρος-καν και ο Τρισέ για να την συμμαζέψουν. Ντουντούκα πήρε ο Γιωργάκης να της θυμίσει τις συμφωνίες και τις χειραψίες της 25ης Μαρτίου.

Άει πιάστην.

Άει και γαμήσου λέμε εμείς.

Κατά τα άλλα, βουλιάζουμε στην κατάθλιψη και τον καναπέ βλέποντας ειδήσεις με το ένα μάτι, ναι μάλιστα, κρυφά από το άλλο, γιατί τις αποφεύγουμε κι αυτές -ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις.

Στο άλλο το επίπεδο (sic), το κοινωνικό, το έξω από το σπίτι, το ζόρι είναι αλλιώτικο.

Γίναμε αγέλες παρδαλές, από θηρία κάθε είδους.
H καφρίλα των κομματικών αρχηγών και οπλαρχηγών, των κομματικών στρατών, των ΜΜΕ και των λοιπών καριόληδων σε όλο της το μεγαλείο. Γιούργια στις σάρκες μας.
Ούτε λογική μας πιάνει, ούτε το φρένο ενός, έστω ρακένδυτου πατριωτισμού.

Μάλλον τυχερή που μένει μακριά αυτή η κυρία.
Της οποίας, ούτε με ρουφιάνους, αλλά ούτε με προδότες μπορούμε να της πάρουμε το κάστρο , καθότι μπορεί να έχουμε στρατά από Πηλιογούσηδες, αλλά αυτοί μόνο σε εσωτερικές αποστολές τα καταφέρνουν, μόνο το μάτι του Έλληνα μπορούν να βγάλουν.

Το ένα η Άνγκελα, το άλλο αυτοί.

Οπότε; Η κυρία είναι απροσπέλαστη;

Λένε ότι για να νικήσεις τον αντίπαλό σου πρέπει να τον γνωρίσεις καλά. Να μάθεις τα μυστικά του.

Ψάξαμε κι εμείς στις online εγκυκλοπαίδειες και σε online άρθρα (βιαζόμαστε πατριώτες, πάρτε το χαμπάρι) για να δούμε τι μέρος του λόγου είναι στα «ανθρώπινά» της, αφού στα «καγκελαρίστικα» της η γυναίκα είναι μάρμαρο.

Η Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Angela_Merkel) δεν μας δίνει και πολλά πράγματα, παρεκτός του αυστηρού οικογενειακού περιβάλλοντος (κόρη του λουθηρανού πάστορα Χορστ Κάσνερ) και του κομματικού παρελθόντος της στην Ανατολική Γερμανία (μέλος της επίσημης νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος, της Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας - FDJ - και αργότερα γραμματέας της Agitprop, με άλλα λόγια υπεύθυνη των Κινητοποιήσεων και της Προπαγάνδας).

Σίγουρα χρειάζεται ψάξιμο (αλήθεια τι σκατά κάνει η ελληνική υπηρεσία πληροφοριών;) όμως ο χρόνος μετράει αντίστροφα και χρειαζόμαστε μια λύση…
Την όποια λύση, ρε αδελφέ…



Τη βρήκαμε!

Δυο γάμους έχει κάνει το κορίτσι (ήρωες!-ήρωες!) που πάει να πει το πάει το γράμμα.

Τόσους ωραίους έχει η Ελλάδα.
Ένας για τη δουλειά μας φτάνει.
Ποιόν όμως να ρίξουμε στην «μάχη»;
Ένα γόη που είχαμε, γέρασε και τον βάλαμε στην καθιστική μάχη του Bring Them Back να ξεσκονίζει το κλεμμένο ρολόι του «Μπιγκ Μπέν».

Ο Γκλέτσος μας τέλειωσε, πήγε με την Αλέκα και δειγματίζει πια ελιές στα μεσημεριανά.

Ο Ψινάκης της ταιριάζει ηλικιακά και είναι εμφανίσιμος.

Ναι, ναι το βρήκαμε κι αυτό, της στέλνουμε Ψινάκη.
Άψογος στις δημόσιες σχέσεις, καταφερτζής, ηλιοκαμένος, και μην ακούτε από φήμες.
Άμα βρει γιατρέ, γαμάει.

Αλλά κι αν δεν φτιαχτεί μαζί της, τι πειράζει;

Μήπως η Άνγκελα θα το καταλάβει;

Άμα το καταλάβαινε, θα καταλάβαινε κι εμάς, κι αυτό που λέει η μάνα μας, το «κόψιμο κι ανάγκη».

Που να την πιάσει κόψιμο και να ‘χει χαρτί ανάγκη!

Tsaousa - Stefanos

Η μανία της μύγας

Δίνει συνεντεύξεις: τη μια με μισόλογα κατά της πολιτικής Παπανδρέου (του έκανα τη χάρη μάλιστα να την αναδημοσιεύσω στο 1klik-aristera), την άλλη πιο θαρρετά. Τώρα πάει και στη Θεσσαλονίκη όπου θα μιλήσει στο ποίμνιο της Αριστερής Πρωτοβουλίας, κουβαλώντας και προβάλλοντας την αριστερή συνείδηση του ΠΑΣΟΚ.

Τον είχα στη λίστα με τα αζήτητα και τώρα περνάει στη λίστα των υλικών προς ανακύκλωση. Μου θυμίζει τη μύγα που στριφογυρίζει πάνω από την πληγή, αγνοώντας τις αμυντικές προσπάθειες του τραυματισμένου. Όσο όμως εκείνος προσπαθεί να τη διώξει, τόσο η μύγα επιστρέφει με περισσότερη μανία και απερισκεψία για να γευτεί τα έμπυα! Την κατάληξη μπορείτε να τη φανταστείτε: μια μύγα «πλακέ» από χτύπημα παλάμης ή μυγοσκοτώστρας!



Ούτε που αποτολμώ κριτική των όσων λέει.
Απλά ο άνθρωπος βρίσκεται εκτός τροχιάς και θα του χρειαζόταν να μελετήσει την άποψη Γεννηματά, ότι… «το νέο ΠΑΣΟΚ, οφείλει να συνδυάσει το Όραμα με το Ρεαλισμό». Στον κύριο Τζουμάκα όχι μόνον δεν βρίσκει κανείς ισχυρή παρουσία Οράματος, αλλά κυρίως διαπιστώνει την παντελή έλλειψη Ρεαλισμού και επικοινωνίας με την πραγματικότητα.

Εκεί όμως που θα ήθελα να σταματήσω είναι η ανακολουθία του και την οποία θα υπογραμμίσω με μια σύντομη ιστορία.

Το πόσο πειστικός μπορεί να είναι ο λόγος του (και η ασυμβίβαστη αριστεροσύνη του) θα πω μόνον τούτο, ανοίγοντας τα τεφτέρια της ελεφάντινης μνήμης μου...
Όταν το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να "περάσει» στην κομματική βάση του την επιλογή Καραμανλής για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η καθοδήγηση της Χαριλάου Τρικούπη είχε στείλει από το Οργανωτικό τον Γιάννη Αξαρλή για να πείσει τα μαχητικά μέλη των Συντονιστικών Επιτροπών της Β1 Νομαρχιακής. Ο φουκαράς ο Αξαρλής έφυγε από το κτήριο της Νομαρχιακής στην πλατεία Καλογήρων χωρίς καν να πατήσει το πάτωμα των γραφείων!

Μετά μια εβδομάδα, μας στείλανε σε Νομαρχιάκη Ολομέλεια ένα ποιό σοβαρό στέλεχος, που με τις μανούβρες και τα κόλπα του, τα κατάφερε. Μήπως φαντάζεστε ποιός ήταν; Όχι; Μα ο κύριος Στέφανος Τζουμάκας! Ο επαναστάτης της σήμερον.... μας είχε πειθαναγκάσει τότε να φάμε στη μάπα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή… απειλόντας σαν τρομερός Ιεροεξεταστής πλήθος νεαρών συντρόφων με την κατηγόρια του "Χαραλαμπιδικού" και τον αφορίσμό του "Ιταλού"

Λίγη σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση, μωρέ...

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Ένα Lexotanil ρε παιδιά!

Έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου δεκάδες πράγματα που θέλω να γράψω και να μιλήσω γι' αυτά, άλλα ένας κόμπος κάθεται στο στομάχι μου.
Κάτι τέτοιες ώρες θέλω να φωνάζω: ένα Lexotanil ρε παιδιά!
Θέλω να γράψω και δεν άντεχω εδώ και κάμποσες ώρες:
- για τις αθλιότητες του ΠΑΜΕ στο λιμάνι...
- για τους ξεφτίλες γιατρούς που πλακώνουνε άνευ λόγου τον κοσμάκη στις σπονδυλοδεσίες για να τα παίρνουν από τις εταιρίες και να μπαίνει το Κράτος "solo μέσα"...
- για τον "πάγο" στον οποίο έχουν ρίξει το οργανωμένο Κίνημα (κοιμήσου, ω! εσύ Ιπποκράτους)...
- για τις αηδιαστικές τοποθετήσεις Αλαβάνου περί απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα του πρωθυπουργού...
- για τα επαναστατικά του Τζουμάκα και του Παναγιωτακόπουλου, που θυμηθήκανε τα κρεσέντο της νιότης τους και πάνε να βγάλουνε το μάτι αυτού για το οποίο κόπτονται...
- για τα μικροκομματικά ψεύδη των αρχηγίσκων, που δεν ορρωδούν ακόμη και μπροστά στην Τελική Κρίση μιας χώρας που κοιτάζει στα μάτια τον Πανάγαθο...
Δεν μπορώ να γράψω ρε παιδιά, μέχρι να φύγει ο κόμπος και η μυρωδιά του εμετού...
Μέχρι τότε θα παρακαλάω για ένα Lexotanil!
...και θα περιμένω μέχρι να μου "περάσει" ακούγοντας Antony (and the Johnsons)
...και θα περιμένω μέχρι η Τσαούσα να τελειώσει το συνεργατικό κείμενο που είπαμε να γράψουμε, μπας και μου "περάσει"...



Link:
Antony and the Johnsons / http://www.antonyandthejohnsons.com/

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Γιώργου Γεννηματά μνήμη


Προσωπικό βίωμα...


Καθόταν στην πρώτη σειρά, σταυροπόδι...
Θαρρώ φορούσε γκρι παντελόνι και σίγουρα ένα μπορντό μπλουζάκι με "V" λαιμόκοψη
Με κοίταζε να ρητορεύω μπροστά σε 2.000 άτομα και θυμάμαι να με κοιτάζει συνοφρυωμένος αλλά με ένα αμυδρό γλυκό χαμόγελο στα χείλη...
Βλέπεις είχα ξεσηκώσει κάποιες δικές του ατάκες για τους δημοκρατικούς αυτοδιοικητικούς σχεδιασμούς του ΠΑΣΟΚ!...
Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν στο τέλος της ομιλίας μου με πλησίασε και μου μίλησε! Ακούω σαν τώρα τη βαθειά βραχνή φωνή του που επιδοκίμαζε την πρώτη δημόσια ομιλία μου (νεαρούλης τότε) και το νευρώδες λεπτό χέρι που έσφιξε το δικό μου, το ιδρωμένο από το τρακ.



Λόγια και αφορισμοί του Γιώργου Γεννηματά


«Πειθάρχησα πάντα στις αποφάσεις, έστω κι αν δεν μου ήταν αρεστές»

«Θεωρούσα και θεωρώ αυτοσκοπό την ενότητα του Κινήματος μας, γι αυτό και προτιμώ πολλές φορές τη σιωπή»

«Λένε ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι απρόσμενο.
Εγώ λέω: απρόσμενο είναι το μέλλον γι αυτούς που δεν προβλέπουν και δεν προσβλέπουν στο όνειρο
»

Τελευταίο πολιτικό μήνυμα στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ
«Ένα νέο ΠΑΣΟΚ, οφείλει να συνδυάσει το Όραμα με το Ρεαλισμό. Και για να το πετύχουμε αυτό χρειάζονται τρία στοιχεία, που στην ουσία είναι ένα: Ενότητα της μεγάλης μας δημοκρατικής Παράταξης, ενότητα των στελεχών, ενότητα στη βάση του κινήματος και ενότητα γύρω από τον Πρόεδρο μας Ανδρέα Παπανδρέου»

Δύο μέρες μετά το Συνέδριο εισάγεται στον Ευαγγελισμό (από όπου δεν θα βγει ζωντανός) και λέει επικαλούμενος τον Πιραντέλο...
«Δεν με τρομάζει ο θάνατος, αλλά η πομπή του θανάτου»

Σικέ παιχνίδια

ΟΥΤΕ ΟΙ ΗΠΑ, OYTE ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΔΕΝ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ (ΚΑΤ' ΑΝΑΛΟΓΙΑ) ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΤΟ ΔΝΤ, ΓΙΑΤΙ;

Καμιά φορά σταματάω να τσαντίζομαι ή να σιχτιρίζω και κυριολεκτικά σαστίζω με τα όσα διαβάζω στις εφημερίδες. Σαστίζω από την απύθμενη σκοπιμότητά τους. Εννοώ τους προβοκατόρικους τίτλους που χρησιμοποιούν για να κουμαντάρουν τα πλήθη και τις αναλύσεις των κυρίων άρθρων που βρίθουν μεν συνθηματολογίας αλλά στερούνται κάθε λογικής, ρεαλισμού και κυρίως ηθικής.

Το παιχνίδι είναι σικέ και δεν τους νοιάζει η Πατρίδα. Χεστήκανε για το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς»! Αυτοί έχουν τους σκοπούς τους, που ξεκινάνε από τον εγωιστικό ψώνιο του κάθε εκδότη – ιδιοκτήτη ότι έχει κάθε φορά το αλάθητο και το δίκιο για τα μακροπολιτικά ζητήματα της χώρας έως ποιόν πολιτικό ή ποιό κόμμα υποστηρίζει κάθε φορά (και φυσικά με το αζημίωτο).

Θυμηθείτε: πρώτον, πριν ξεκινήσει η περιπέτεια της λήψης των «μέτρων» και δεύτερον, πριν διαμορφωθεί ο «μηχανισμός στήριξης», οι Έλληνες με συντριπτικά ποσοστά που άγγιζαν το 75-80% δέχονταν την ανάγκη λήψης μέτρων για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και στήριζαν προσωπικά τον Πρωθυπουργό παρά τις τρικλοποδιές δήθεν δημοκρατικών και προοδευτικών εφημερίδων, όπως η Ελευθεροτυπία και παρά τους ελεεινούς τίτλους των δεξιών και ακροδεξιών φυλλάδων. Με το λέγε – λέγε και κυρίως με την εξεύρεση του οικονομικού μπαμπούλα του ΔΝΤ (κάτι αντίστοιχο, ας πούμε, με τον πολιτικό και εθνικό κίνδυνο που λέγεται Τουρκία) ροκανίζουν τα θεμέλια της κυβέρνησης και της λαϊκής αποδοχής στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου.

Πάρτε για παράδειγμα τι γράφει και πως καμαρώνει ο Μάκης Κούρης με το «Παρόν» του σήμερα 25/4/10. Στον τίτλο με κατακόκκινα πηχυαία γράμματα γράφει: Γκάλοπ κόλαφος για την κυβέρνηση – 80,3% πιστεύει ότι πάμε σε κοινωνική έκρηξη, 66,7% λέει ότι δεν αντέχει νέες θυσίες, και το 62,9% θεωρεί ότι το ΔΝΤ μας φέρνει ακραία λιτότητα και ανεργία. Ολοκληρώνει ο «καλός» δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της εν λόγω εφημερίδας με το προσωπικό του σχόλιο, το οποίο τιτλοφορείται τοιουτοτρόπως…: “Κινδυνεύετε να γίνεται νεκροθάφτης της χώρας, κύριε Παπανδρέου».

Πιο καλή δουλειά Μάκη μου δε γίνεται. Κριτική, επηρεασμός, κλπ. Όλα τα είχε το κυριακάτικο φύλλο σου. Ξέχασε όμως ο κ. Μάκης μας, να αναφέρει μια σειρά από γεγονότα και δεδομένα που δεν συμφέρει να τα μνημονεύουμε και να τα προσμετράμε, όπως: την προχθεσινή αποκάλυψη για την περαιτέρω αύξηση του ελλείμματος που παρέδωσε ο καταλληλότερος, την συνεχή δολιοφθορά της Μέρκελ και των άλλων γερμανών προυχόντων ώστε παρά τις αποφάσεις των οργάνων της Ε.Ε. να δημιουργούνται συνθήκες ανοίγματος των spreads, κλπ, κλπ.

Αυτά μας φέρανε εδώ κ. Μάκη και λοιποί όμοιοι με τον κ. Μάκη. Έναν καλό λόγο ρε κερατάδες δεν έχετε, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ και σας θεωρώ εν δυνάμει υπονομευτές και κροκόδειλους που χύνουν δηλητηριώδη δάκρυα.

Μα τελικά γιατί να σαστίζω πλέον με όλα αυτά τα καμώματα σας και τα κατά συνθήκη ψεύδη σας, όταν κατά διαβολική τύχη υπήρξα πριν 2-3 ημέρες αυτόπτης μάρτυρας για το πώς φτιάχνετε τις ειδήσεις! Όταν δηλαδή στις 21/4/10 η "Απογευματινή" με ψευδές δημοσίευμα παρουσίαζε ένα ΠΑΣΟΚ που δέρνεται μεταξύ του, έναν πρωθυπουργό που κλαίει πρό των μεγάλων προβλημάτων της χώρας αντί να δείξει πυγμή, έναν γραμματέα του κόμματος να προαναγγέλλει 380.000 απολύσεις! Δηλαδή ένα βοηθητικό κερασάκι στην τούρτα που βάζουμε τους Πασόκους και γενικότερα τους Έλληνες πολίτες να το «φάνε».

Καταλάβατε τι τρέχει; Είναι ώρα να νοιώθουμε σαστισμένοι και αιφνιδιασμένοι ή έφτασε η στιγμή να αντεπιτεθεί η κοινωνία;

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Χωρίς Όνομα... (Untitled)...

Σε πια περίοδο μπήκαμε;
Αναρωτιούνται μεγαλόφωνα κάτι τύποι που γουστάρουνε ντε και καλά «σηματάκι» πάνω στο t-shirt ή το πουκάμισό τους.
Η «Μεταπολίτευση» τέλειωσε και η νέα περίοδος θέλει βαφτίσια.
Τρομάρα μας…
Θέλουμε να δώσουμε τίτλο οπωσδήποτε: είτε προς διευκόλυνση των πολιτικών επιστημών και της σχετικής ορολογίας, είτε σαν ταμπέλα για προσωπική χρήση, στις ατέλειωτες παπαροσυζητήσεις που θα αναπτύξουμε (βάζω στοίχημα γι’ αυτό) στις κατ’ οίκον ονομαστικές εορτές και γενέθλια ή στα με λογικές τιμές (ελπίζω) προαστιακά ταβερνεία...
Προσωπικά δεν θα έδινα μια ονομασία που κάπου, έστω και στην παραλήγουσα, θα μπορούσε να βγάζει μια ανάσα ελπίδας.
Μια ονομασία σκέτο πουργκατόριο θα έβαζα, έτσι για να περάσει μέχρι το μεδούλι μας η ξινίλα από τα σταφύλια της οργής που θα μαζεύουμε ως αντίτιμο της γελοιωδέστατης ανοχής μας.
Τόσα χρόνια καραγκιόζηδες!...
(και τι δεν ανεχτήκαμε, και πόσες φορές δεν κλείσαμε τα μάτια στο βιασμό της δικής μας ζωής)
Και τώρα καραγκιόζηδες το ίδιο!
Ο καθένας το δρόμο του: σαν μεμονωμένα άτομα, σαν συντεχνίες, σαν κοινωνία, σαν κόμματα και σαν ότι διάολο άλλο θες...
Έχει δίκιο η Τσαούσα στο πρόσφατο άρθρο της, που όταν την κατηγόρησαν ότι είναι ΠΑΣΟΚ, είπε τη φοβερή ατάκα: “το ΠΑΣΟΚ είναι εγώ»!
Μια δήλωση που δείχνει πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα και πώς να στεκόμαστε απέναντι στα γεγονότα (ή μήπως με ποιό τρόπο τα γεγονότα στέκονται απέναντι σε μας;!)
"Τώρα δεν ξέρω πια να ξεχωρίσω τους ίσκιους από τους ανθρώπους.
Στη χώρα που φτάσαμε θα πρέπει να το παραδεχτεί κανείς κι αυτό,
μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος".

Αυτά τα λέει ο ποιητής… όμως παρόλα αυτά εγώ έχω και δύναμη για να αντισταθώ και μήνυμα για να φωνάξω.
Όμως θα μείνω ακίνητος και σιωπηλός για να τιμωρηθεί η υποκρισία του Σαμαρά, ο λαϊκισμός της Παπαρήγα, τα συντεχνιακά ψεύδη του Παπασπύρου και του Παναγόπουλου, η ασυναρτησία του Τσίπρα και του Λαφαζάνη, τα τερτίπια του Αριστερού Ρεύματος, η βλακώδης βία των ακροδεξιών και των ακροαριστερών.
Πρέπει να υπάρξει τιμωρία!
Από τα όσα θα πάθουμε, από αυτά θα βγει και η ονομασία της περιόδου!
Άρα μη βιαζόσαστε…
Απλά γράψτε προς ώρας: «Untitled»

--------------------------------------------
Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο
στην Τσαούσα (που το εξώθησε)
σε όσους δε γουστάρουνε τα new brand names,
και σε όσους λοιδωρουνται από τους ...άλλους


* Οι στίχοι «Τώρα δεν ξέρω πια να ξεχωρίσω τους ίσκιους…» κλπ, είναι από το Σεφέρη (Έξι νύχτες στην Ακρόπολη)

Είναι αμαρτία να είσαι ΠΑΣΟΚ

Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ ρε testicles...
(από την tsaousa)


...το ΠΑΣΟΚ είναι εγώ.

Σήμερα ανακάλυψα τυχαία τέσσερα μπλογκς ακροδεξιών, που με χαρακτηρίζουν πουτάνα, καριόλα, και τα συναφή κουφέτα, επειδή είμαι ΠΑΣΟΚ.
Το χειρότερο είναι πως απειλούν ότι θα με σκοτώσουν.

Βέβαια, το χειρότερο γι αυτούς, όχι για μένα, γιατί οι άθλιοι δεν είναι ικανοί να σκοτώσουν ούτε τις ιδεολογικές μουνόψειρες που κουβαλάνε πάνω τους.


Το χειρότερο για μένα είναι να με χαρακτηρίζουν Πασοκτζού και να με απομονώνουν, ή να μου απευθύνονται περιφρονητικά, κάτι αριστερά αρχίδια με πανεπιστημιακή μόρφωση.
Οι υπερασπιστές των πάντων, πλην των διαφορετικών...

Ειδικά αυτές τις μέρες με το ΔΝΤ λύσσαξε η κωλοτρυπίδα τους.

Λοιπόν, μουνόπανα αριστερά ή τάχα μου απολιτικέ, δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες, aka σοβαροί επιστήμονες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, γραμματείς και φαρισαίοι, διορισμένα τσαχλοκούδουνα, πάρτε το άλλη μια:
Στη μουνάρα μου το ΔΝΤ !

Και ξέρετε γιατί;
Γιατί εγώ δεν εξαρτώμαι εργασιακά από το κράτος, δεν είμαι διορισμένη από κανέναν πούστη, δεν έγλειψα κανέναν κώλο για να βολευτώ, και το κυριότερο, προτιμώ να πεινάσω, παρά να ζω στο τριτοκοσμικό καθεστώς που με νύχια και με δόντια θέλετε να διαιωνίσετε στην Ελλάδα.

Αριστερά και μη, Ελληναριά και ακροδεξιά σκουλήκια, τα ίδια σκατά είσαστε, με άλλη ταμπελίτσα.
Χτυπιόσαστε γιατί είστε βολεμένοι.
Για την κωλοτρυπίδα σας πασχίζετε, άντε και κείνη του παιδιού σας.
Όπως πάσχισε πρωτύτερα ο πατέρας σας για σας.

Εγώ μάλλον ευτυχώς, έχασα μικρή τον πατέρα μου.
Γι αυτό βρέθηκα στα 22 μου στην Αυστραλία να δουλεύω δασκάλα σε Ελληνικό σχολείο.
Δεν είχε εδώ δουλειά, πήγα εκεί.
Δεν κλαψομούνιασα μαλάκες, ούτε περίμενα το κόμμα, τον μπάρμπα μου, τον γαμιά μου, να με διορίσει.

Με 33 δολάρια στην τσέπη έφυγα και επέστρεψα με τα λεφτά του κόπου μου στην τσέπη, χρωστώντας μόνο στον Θεό που δεν έπεσε ας πούμε το αεροπλάνο, όταν πήγα ή όταν γύρισα.

Κι εδώ που ξαναήρθα, άλλαξα αντικείμενο.
Δεν διορίστηκα, άλλαξα δουλειά. Δουλειές μάλλον.
Καμαριέρα, λάντζα, ρεσεψιονίστ, μπαργούμαν, μέχρι που κατάφερα να προσληφθώ σε θέση που αφορούσε το νέο μου αντικείμενο.
Κι έφτασα να γίνω σύμβουλος του προέδρου της εταιρίας που δούλευα μουνάκια μου γλυκά.
Με βαρβάτο μισθό, αρχίδια μου ωραία.

Αλλά δεν κώλωσα και παραιτήθηκα, επειδή η εταιρία πήγε να μου φάει φράγκα για μια δουλειά που έκλεισα.
Δεν το κατάπια, για να μη χάσω τη θεσούλα μου, δεν έγινα το σκουλήκι με το χαμερπές θάρρος να λέει παπαριές για την εργοδοσία από το μπλογκ του.

Και πήγα αλλού και ξανά αλλού, αμειβόμενη την υπεραξία μου μέχρι τελευταία δεκάρα.
Εγώ αυτό θεωρώ πολιτική πράξη και όχι τα τρύπια πανό και τις αλλαξοκωλιές στους δρόμους.
Τι να σου κάνει η ντουντούκα, όταν πουλάς καριόλη τον συνάδελφο δίνοντας κώλο στο αφεντικό;
Τι να σου κάνει η πορεία όταν κουνιέσαι από τη θέση σου μόλις νιώσεις πως κινδυνεύουν τα δικά σου, τα δικά σου λέω, κεκτημένα;
Κι αν συμπίπτουν με μερικών άλλων, αρχίδια πάλι, σου το λέω να το ξέρεις.

Δεν κατέβηκα σε πορεία ποτέ.
Η άσκηση πολιτικής είναι μοναχική πράξη.
Δεν θέλει ούτε παρέα, ούτε κωλόπιασμα, ούτε ραντεβού στο Σύνταγμα.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, είσαι πολιτικό ον.
Όχι όταν και άμα.

Πάνω απ΄όλα όμως, δεν πρέπει να νιώθεις εξαρτημένος από κανένα κράτος, καμία δουλειά, κανένα αφεντικό.

Θα πεινάσεις;
Σώπα ρε.
Εγώ και πείνασα και απλήρωτους λογαριασμούς άφησα αριστερέ μου επαναστάτη.
Πέρασα ένα καλοκαίρι τρώγοντας κάθε μέρα μακαρόνια με τους σκύλους μου.
Κι αν ήταν λίγα, τρώγανε μόνο αυτοί.
Ούτε από το φαΐ εξαρτώμαι.
Αυτό είναι επανάσταση μωρό μου.
Να μην εξαρτάσαι ούτε από τον εαυτό σου.

Εσύ τώρα γατζωμένος από χίλια δυο τσιγκέλια, τι ζητάς κάτω στους δρόμους;
Θα σου πω εγώ.
Εκείνο που δεν ήσουνα ποτέ, και δεν θα γίνεις, ψάχνεις.


Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ τρελό μου, έχω δει πολλά για να φοράω ταμπέλα.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βολεμένο μου, γύρισα πολλά μέρη της γης για να μη μπορείς να με χαρακτηρίζεις όπως σου καυλώσει.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βαρεμένο μου, απλώς ξέρω καλά σε ποιον κόσμο ζω.

Κι όπως έχω ξαναπεί, δεν είσαι εσύ αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο.
Τουλάχιστον, όχι έτσι.
Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο διαδηλώνοντας για τα επιδόματα σου.
Παραιτήσου από το Δημόσιο αν έχεις κότσια, και πήγαινε να καθαρίσεις σκάλες για να ζήσεις.
Χάρισε τα επιδόματα σου στον εργάτη, τον συνταξιούχο, τον μετανάστη.

Αν είσαι εργάτης, μην πατήσεις ποτέ στο εργοστάσιο ή στο γιαπί, αν δεν εξασφαλίσεις όσα δίκαια ζητάς.
Αντέχεις;
Όχι.
Κάποτε άντεχαν οι εργάτες, τότε που ξέραν και στα λίγα.
Εσύ, είσαι εξαρτημένος και δεν θυσιάζεις τίποτα.
Μόνο 3 ώρες κάποιες Πέμπτες, άντε και ένα οχτάωρο που και που.
Εσύ θάβεις τον δημόσιο υπάλληλο κι αυτός θάβει εσένα, κι ας διαδηλώνετε παρέα.

Η εξαρτήσεις σας σάς χαντακώνουν.

Οι εξαρτήσεις σας χαντάκωσαν μια χώρα, τα παιδιά και τα εγγόνια σας.

Το ΔΝΤ γι' αυτό σας τρομάζει.
Γιατί τρέμετε για τις εξαρτήσεις σας.

Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα.
Καθόλου αργά όμως για να ξυπνήσεις πουτανάρα μου.
Με ατομική συνείδηση και όχι συλλογική, αφού ως τώρα η συλλογική σου συνείδηση ήταν του κώλου.

Γιατί τα κεκτημένα σου, κι αυτά ακόμα, άλλοι τα κερδίσανε για σένα.
Κάποιοι που δεν δίνανε ραντεβού στο Σύνταγμα, αλλά στον θάνατο.

Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ μαλάκα μου.
Το ΠΑΣΟΚ είναι μαζί μου, γιατί σιχαίνομαι τις εξαρτήσεις σου, κι αυτό, θέλει δεν θέλει, είναι αναγκασμένο να στις κόψει.


Σε καλό θα σου βγει, να το ξέρεις.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

13,6 και μας καίει...

Το παίζουν εντελώς τρελοί.
Δεν ξέρουν τίποτα.

Και κατσουφιάζουν όταν τώρα τους «την λένε» λιγάκι, γιατί τα παιδιά ήταν και καλομαθημένα. Ο Λαζόπουλος, παραδείγματος χάριν, και η καθ’ ημάς «εμπριμέ αριστερά» (sic), επίσης παραδείγματος χάριν, στα χρόνια της Νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης σιωπούσαν μπροστά στον χοντρούλη και τα έβαζαν μόνο με το Γιώργο λες και ήταν εκείνος ο πρωθυπουργός και το ΠΑΣΟΚ το κυβερνών κόμμα…

Γίνανε οι εκλογές, τους φασκέλωσε ο ελληνικός λαός, φάγανε την κριτική τους για τα οικονομικά, βγάλανε από το κάδρο τον Καραμανλή (ξέρετε, τουρνέ ανά την ιταλική χερσόνησο, κτλ), εκλέξανε νέο αρχηγό και προσπαθήσανε να τραβήξουν τη διαχωριστική γραμμή της λήθης. Στις δραματικές στιγμές που περνάει η χώρα το απαράμιλλο ντουέτο Σαμαρά – Παναγιωτόπουλου κάνουν σάμπως να μην υπήρξε 6ετία Καραμανλή. Την ξέχασαν λες και έφαγαν σφοδρό χτύπημα στο κεφάλι ή λες κι τους έπιασε αλτσχάϊμερ.

Αντίθετα ασχολούνται με το πιστόλι του ΔΝΤ που εκπυρσοκρότησε μέσα στα χέρια του Παπανδρέου. Όλο το σημερινό πρόβλημα προέρχεται από το κωλοπίστολο: γι’ αυτό έχουν εκτιναχθεί τα spreads! Έτσι μας λέει ο «φιάκας» ο Πάνος, πίσω από τα μικρόφωνα και το βήμα του εκπροσώπου της Ρηγίλλης και ο Αντώνης ο κολοσσός των οικονομικών επιστημών (τύφλα να έχει ο Paul Samuelson)…

Έλα όμως που ο ψεύτης και ο κλέφτης δε χαίρονται και πολύ (κάποιες φορές). Τους την κάθισε η Eurostat πισοκολλήτα (να το πω έτσι, γιατί έχω ως άνθρωπος τις ανάποδες μου), καθώς τα ευρωπαϊκά μαμούνια κάθισαν και ξανατσεκάρισαν το ελληνικό οικονομικό θαύμα Αλογοσκούφη – Παπαναστασίου. (Θα τους θυμάστε τους δύο φωστήρες που μας έλεγαν ότι θα κλείσουμε το 2009 με έλλειμμα 6,2% για να πάει τελικά ο λογαριασμός στο απίστευτο 12,5%)



Ξέρετε λοιπόν τι διαπίστωσε η Eurostat; Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας έφτασε τελικά στο 13,6%. Γι’ αυτό σήμερα χρεοκοπούμε! Εξαιτίας του ψεύδους των Greek Statistics, εξαιτίας της κυβερνητικής ασυνέπεια και ανεπάρκεια του Καραμανλή, εξαιτίας της διαφθοράς και του εκμαυλισμού θεσμών και δικαιοσύνης, εξαιτίας της διόγκωσης του δημόσιου τομέα με κομματικά ρουσφέτια, …



13,6% κύριε Σαμαρά!
Έχετε να μας πείτε τίποτα περί ΔΝΤ και περιστρόφων;
(Καιρός να σταματήσετε τις παπάρες, τα ψέματα και την κάλυψη στον Καραμανλή)
13,6 και μας καίει Αντώνακη μου, θα έλεγε η φουκαριάρα η Μάρω Κοντού…
Γιατί η πλουτοκρατία έχει καβάτζες κύριε Αντωνάκη μου, ενώ οι φτωχολογιά καλή καρδιά και τον Καζαντζίδη…
Αει χάσου, λοιπόν, ρε κύριε Αντωνάκη μας…

------------

α, μιας και αναφερθηκα στο Λαζοπουλο
για διαβαστε λιγο Τσαουσα στο ΙΣΑ ΡΕ ΛΑΚΗ
(για να δειτε αν εχω αδικο)

Είμαστε σε κοινωνικό εκπεσμό

Χωρίς μέτρο, χωρίς ρυθμό,
χωρίς ομοιοκαταληξία η τραγικότητα του εκπεσμού
κι εσύ... μπορείς και ακολουθείς τ' άναρχα τα βήματα του;



Κοίταξα έκπληκτος το εξώφυλλο της Απογευματινής και ήμουν απόλυτα σίγουρος για τον εκπεσμό που θα αντίκριζα κατά την "ανάλυση" της είδησης-λαβράκι...
"Επίθεση συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ στον Ξυνίδη" που προανήγγειλε 380.000 απολύσεις από το βυθισμένο κράτος. Τον φτύσανε και τον καρεκλώσανε μάλιστα! Αναλογίστηκα πως δημιουργούνται οι εντυπώσεις, πως επηρεάζεται ο έλληνας πολίτης και με ποιό τρόπο φτιάχνεται το κλίμα. Αυτή τη φορά όμως της καρέκλας το ποδάρι ξεκαρεκλωποδαριάστηκε, καθώς ήμουν εκεί: όχι μόνο αυτόπτης μάρτυρας, αλλά και ο τελευταίος ομιλητής της 4ωρης Ολομέλειας. Ωραία, εγώ ήμουν εκεί... όμως ο Γιώργος στην Ξάνθη, που θα τον λοιδορήσουν οι συμπολίτες του; Η Γιάννα στη Λευκίμμη της Κέρκυρας, που θα στεναχωρηθεί για το Κίνημα; Ο Κώστας ο καπετάνιος στην Κορώνη, κάτω στο ακρωτήρι Ακρίτας, που ζητάει σοβαρότητα για να βγούμε από την κρίση; Θα έχουν τη δύναμη να αποφύγουν τον επηρεασμό του πρωτοσέλιδου;
Μεσημέριασε ώσπου να έρθει στο μυαλό μου και να περάσει νοερά από τα μάτια μου μπροστά η ρεκλάμα "Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ. ΚΥΡΙΩΣ ΕΧΕΙ ΗΘΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ"! Και τότε σκέφτηκα τους εγκάθετους που ψευδομαρτύρησαν, και τότε αποφάσισα να αντιδράσω και να στείλω άρπα-κόλα αυτήν την επιστολή....

Προς: κ. Γιώργο Κατσιγιάννη
Κοινοποίηση: ΠΑΣΟΚ, Γραμματέα ΠΑΣΟΚ, ΕΣΗΕΑ, Γιώργο Παπαχρήστο (δημοσιογράφο),
blog Sibilla, blog Antikrogias, blog Tsaousa
Ημερομηνία: 22 Απριλίου 2010 5:33 μ.μ.

Αγαπητέ κύριε Κατσιγιάννη
Το δημοσίευμα σας «Επίθεση Συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ στον Ξυνίδη», που κρεμιέται και σαν κύριος τίτλος στο εξώφυλλο της «Απογευματινής» είναι είτε ψευδές σε κάποιες από τις πληροφορίες του, είτε διαστρεβλωμένο σε άλλες.
Δεν γνωρίζω αν ακόμη ισχύει ο Νόμος που αναγκάζει τα ΜΜΕ να ανακοινώνουν επιστολές αναγνωστών που διαμαρτύρονται και ζητούν την αποκατάσταση της αλήθειας για κάποιο ψευδές δημοσίευμα, αυτό θα το μάθω επικοινωνώντας άμεσα με το αρμόδιο Υπουργείο και την ΕΣΗΕΑ. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι σας ενημέρωσαν λάθος. Ήμουν παρών στην Τομεακή Ολομέλεια και μαζί με όσους παρέμειναν μέχρι το τέλος, αλλά και με πολλούς εξ’ όσων αποχώρησαν ή είχαν κριτική στάση απέναντι στον κ. Ξυνίδη, ΘΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΟΡΚΑ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ στα όσα γράφετε! Ουδέποτε ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ είπε τέτοια πράγματα. Κανείς δεν επιχείρησε να φτύσει ή να πετάξει καρέκλα. Αυτά είναι αποκυήματα άρρωστης φαντασίας και εγκάθετων. Πράγματι αποχώρησαν κάποιοι από την αίθουσα, αλλά όχι για τους λόγους που επικαλείσθε. Η σκηνοθετημένη αποχώρηση κάποιων μελών του ΠΑΣΟΚ από το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ (οι οποίοι μπέρδεψαν το κόμμα με τις συνδικαλιστικές τους επιδιώξεις) έγινε όταν ο κ. Ξυνίδης βγήκε να μιλήσει 6ος ή 7ος στη σειρά, γιατί υπήρχε μια πιθανότητα να φύγει πριν το τέλος της ολομέλειας. Αυτό προκάλεσε αναβρασμό και ξεκινώντας την ομιλία του προκάλεσε περαιτέρω ένταση η αποστροφή του που στηλίτευε τον «αναβρασμό» ότι η Ολομέλεια των Τομέων Αθλητισμού και Πολιτισμού είναι πολιτική διαδικασία και όχι αγέλη. Προς τιμήν του κ. Ξυνίδη και προς αισχύνη των «διαμαρτυρόμενων» για την πιθανή αποχώρησή του, ο Γραμματέας παρέμεινε μέχρι τις 8μμ περίπου όταν μίλησε και ο τελευταίος εγγεγραμμένος ομιλητής, δηλαδή εγώ, ο υπογράφων αυτήν την επιστολή έντονης διαμαρτυρίας. Τα περί «Παπανδρέου που κοιμάται κάθε βράδυ και κλαίει» είναι για γέλια (χώρια που όταν κάποιος κοιμάται δεν μπορεί να κλάψει). Τέλος, τα περί 380.000 απολύσεων ξεπερνάνε κάθε όριο σοβαρότητας. Είναι μια προφανής σπέκουλα του θλιβερού πληροφοριοδότη σας η οποία σας εκθέτει ποικιλοτρόπως. Το μόνο πράγμα που ειπώθηκε και έχει σχέση με ποσά και νούμερα, έχει να κάνει με ομιλία νεαρού μέλους που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού (με προσωρινή σχέση) που προειδοποιούσε για την επερχόμενη λήξη της σύμβασης χιλιάδων εργαζομένων με προσωρινές συμβάσεις και stage.
Παρακαλώ να αποκατασταθεί πάραυτα η αλήθεια!



--------------------------------------------------------------------------------

Πηγές:
1. Γιώργος Κατσιγιάννης: "Επίθεση συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ στον Ξυνίδη"
εφημερίδα Απογευματινή, σελ. 3, 22-4-2010

2. Στίχοι : galanidoy
(από το http://www.stixoi.info)

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Οι διαστάσεις του Κίνγκ-Κόνγκ

Το χειμώνα (τα παλιά τα χρόνια) ήμασταν κλειδωμένα μέσα! Έπρεπε να διαβάζουμε και τόσο πολλοί παράδες για χειμερινές κινηματογραφικές αίθουσες δεν υπήρχαν (άσε που κι αυτές ήταν λιγοστές). Το καλοκαίρι όλα άλλαζαν και όσων οι μπαμπάδες είχαν κάποια «ευχέρεια» ξαμολιόντουσαν στα θερινά τα σινεμά. Ανάμεσα στους προνομιούχους κι εγώ, ως γιός αναδυόμενου μικροαστού. Το επόμενο απόγευμα, βέβαια, καβαλημένος σε κάποιον πέτρινο αυλόγυρο (στολισμένο με πρασινάδα), είχα άγραφο καθήκον να διηγηθώ στους υπόλοιπους το έργο που είχα παρακολουθήσει την προηγούμενη μέρα: με λόγια, με κινήσεις παραστατικές, και με ηχητικά εφέ! Ας πούμε, έκανα ένα ηχηρό «μπούμ» για την κανονιά, ένα «τουκτου-τουκτου-τουκτου» για τον καλπασμό των αλόγων, πλαταγίζοντας τη γλώσσα πάνω στον ουρανίσκο μου ή κάνοντας, με μισοκλεισμένα χείλη και μπόλικο στομαχικό αέρα, ένα μακρόσυρτο «φφφφ-φουουου» για τον άνεμο ή το κύμα που σκάει στα βράχια…
Οι φίλοι κρέμονταν από τα χείλη και τις κινήσεις των τυχερών που είχαν δει την «τάδε» ταινία με τον Τζον Γουέην ή τη «δείνα» με τον Βίκτωρ Ματσιούρ! Ήταν όλα τόσο επιτυχημένα και κυρίως η ικανότητα «αποστήθισης» των συνομήλικων φιλαράκων της γειτονιάς μου, που ενισχυόταν από την παιδική φαντασία τους και βέβαια εξαιτίας ριμάδας της οικονομικής «ανάγκης» που βασάνιζε την οικογένεια - ας πούμε - του φίλου μου του Κώστα, του γειτονόπουλου του Στέλιου ή του Μιχάλη του «Τσέη» από την παρακάτω γειτονιά. Όλοι τους τα έβλεπαν στον ύπνο τους (και στον ξύπνιο τους) ολοζώντανα.



Εκεί που γούρλωναν τα μάτια και άφηναν την ψυχή τους να ριγεί, ήταν οι φορές που η αναμετάδοση του έργου είχε να κάνει με το βρικόλακα τον Κρίστοφερ Λή ή τον υπερμεγέθη Κίνγκ-Κόνγκ. Η άγνοια και ή απουσία "προσλαμβανουσών", αφού δεν είχαν δει το φιλμ, και οι τερατώδεις υπερβολές του αφηγητή, τους μετέτρεπαν σε πρόθυμους λαμπαδηφόρους των υπερβολών ανά τις ρούγες και τις γειτονιές της πόλης, όταν δηλαδή αναμεταδίδανε την κινηματογραφική ιστορία "του φοβερού και τρομερού" Κίνγκ-Κόνγκ. Κάτι σαν και τους σημερινούς «κατατρομαγμένους» από τη φήμη του ΔΝΤ, που φωνασκούν και μεγεθύνουν τα πράγματα επηρεασμένοι από την παραστατική διδασκαλία της «μπάμπουσκας» του ΚΚΕ και τις επαναλαμβανόμενες «παπαριές» των δερβίσηδων του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλοι μου, μην τη «φάτε» όπως πριν αρκετά χρόνια ο Κώστας, ο Μιχάλης ο «Τσέης» ή ο Στέλιος…
Αυτοί ξέρουν σήμερα τις πραγματικές διαστάσεις του Κίνγκ-Κόνγκ!
Εσείς;
Θα χτίσετε το "Φόβο" σας χωρίς να γνωρίζετε ύψος, βάρος και χρώμα ματιών του μπαμπούλα σας;

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Οι δερβίσηδες του ΣΥΡΙΖΑ



Τελικά εκεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ οι πολυφωνούντες ηγέτες και οι λοιποί «νόμπιλοι» μοιάζουν σαν τους εκτός τόπου και χρόνου σεληνιασμένους δερβίσηδες. Περιδινούνται στον δικό τους χορό, ψιθυρίζοντας ή μουγκρίζοντας (τις περισσότερες φορές) ξόρκια κατά του ΠΑΣΟΚ.
Περιστρέφονται σε ένα ατέρμονα χορό από «πολιτικές κατάρες» που περισσότερο υποδηλώνουν την αδυναμία τους να επικοινωνήσουν με την πραγματικότητα της χώρας και με τις ανάγκες του ρόλου της Αριστεράς.

«Ημέρα ντροπής» αναφωνεί ο δερβίσης Τσίπρας στο κοινοβούλιο, γιατί ο ΓΑΠ παράδωσε τη χώρα «αμαχητί στην κηδεμονία του ΔΝΤ».

Ο δερβίσης Αλαβάνος ουρλιάζει: «Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση» (Αυτός πρέπει οπωσδήποτε να χτύπησε πιράκι από την επαναλαμβανόμενη μουσική sufi και τις πολλές περιδινήσεις).

Για να έρθει η σειρά του σε πλήρη απογείωση δερβίση Λαφαζάνη να τσιρίξει: «χρειάζεται καθολική λαϊκή εξέγερση. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αναγεννητικό σήμερα από µια μεγάλη λαϊκή εξέγερση, τη μόνη που μπορεί να αλλάξει ριζικά το κλίμα».

Η μουσική έπαψε να ακούγεται καθώς η βελόνα του πικάπ έχει παγιδευτεί στα τελευταία άηχα αυλάκια του δίσκου, που όμως συνεχίζει τις περιστροφές του ασταμάτητα…
Μαζί περιστρέφονται και οι δερβίσηδες…
Βλέπεις, οι φουκαράδες δεν έχουν άλλες επιλογές πέρα από τους επαναλαμβανόμενους στροβιλισμούς τους…
Δεν σηκώνω το μπράτσο της βελόνας…
Αποφασίζω να αφήσω το δίσκο να γυρίζει σιωπηλά όλη τη νύχτα!
Είναι η καλύτερη λύση:
για μένα (να μην τους ακούω)
και γι αυτούς (να χαίρονται στην «κοσμάρα» τους)

---------------------------------------------
Πηγές:
1) δηλώσεις Τσίπρα στο Κοινοβούλιο
2) δηλώσεις Αλαβάνου σε Πατήσια
3) συνέντευξη Λαφαζάνη στα ΝΕΑ

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Τα λιβάδια της αφθονίας

Κάθομαι και σκέφτομαι όλο το μεσημέρι.

Βάζω και λιγάκι Odetta να με στείλει πιο βαθειά στο κυριακάτικο «τριπάκι» μου με ένα – υπό τις περιστάσεις – εντελώς προβοκατόρικο τραγούδι: Pastures Of Plenty (τα λιβάδια της αφθονίας). Βάλτε να παίζει και συνεχίστε να διαβάζετε τα όσα χαζά λέω…
(Πάτα start ρε φίλε!... άντε...)



Τι τρέχει τελικά; Είναι τα πράγματα τόσο τρομερά ή είμαστε σε κάποιο παραλογισμό. Κι εγώ σαν άτομο, που στέκομαι στο φινάλε-φινάλε: με τη συντήρηση που ξόρκιζα μια ζωή ή εξακολουθώ να είμαι εκεί που ξεψυχάει η ανάσα των στρατοκόπων της κωλοζωής; Γράφω στο blogάκι μου κατεβατά υπέρ των επιλογών Παπανδρέου και αναρωτιέμαι μπας και υπερβάλω! Ούτε με το μακαρίτη των Αντρέα δεν ήμουν τόσο «κολλημένος»… Κουτρουβαλιάζομαι μέσα μου και όλο ερωτήσεις είμαι. Ξέρω ότι ο Παπανδρέου πρέπει να πάρει αποφάσεις και μάλιστα σε "απειροστό διάστημα χρόνου": σε χρόνο DT, όπως λένε. Βλέπεις πως «τα μαντάτα» και «οι εντολές» δεν στέλνονται πια με ισπανικές καραβέλες, με βρετανικές ατμομηχανές, ούτε καν με αμερικάνικα υπερηχητικά αεροπλάνα. Απλά ένα «click» χρειάζεται ρε μεγάλε. Και σε σκίζει στα δυό η Moody’s! Ωραία τα κάναμε μούσκεμα (!) …δηλαδή κάποιοι μας βάλανε μέσα στη σκάφη με τα βρωμόπανα τους…Θες να πεις ο Σημίτης; …πες το! Σίγουρα όμως θα ονοματίσω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή Junior (ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ). Γι’ αυτόν υπάρχουν τα ντοκουμέντα. Το μπατίρισε το μαγαζί, ωραία… Αλλά γιατί ρε Μπαρόζο οφείλουμε να το σενιάρουμε μέσα σε 2 χρόνια, ας πούμε; Τελικά αν βάλω κάτω όλα τα ερωτήματα θα σας μπαφιάσω, οπότε φτάνω σε αυτό που με σκάει. Ρε Γιωργάκη τώρα σε σέρνει από τη μύτη η Παγκοσμιοποίηση και η ρουφιάνα η Ε.Ε. με τα Μάαστριχ και τις Λισαβώνες. Εντάξει μεγάλε, θα το πιούμε το φαρμάκι, δηλαδή για να ακριβολογώ εγώ σα Στέφανος λέω «άντε μια φορά κι εσύ πειθάρχησε σα γερμανάκι: μια και κάτω το κώνειο»!... Μετά τι θα γίνει; Θα αλλάξουμε την Ευρώπη ή θα έχουμε μια Σοσιαλιστική Διεθνή μαϊμού; Θα ανεχθούμε ξανά να νοσήσει ΨΕΥΤΙΚΑ η οικονομία από τις ντόπες των κερδοσκόπων; ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ - ΚΑΙ οι πεδιάδες των ΗΠΑ συνεχίζουν να παράγουν άφθονο καλαμπόκι - ΚΑΙ τα ορυχεία της Κίνας σιδηρομετάλλευμα - ΚΑΙ οι αγελάδες της Ολλανδίας παραμένουν παχιές - ΚΑΙ τα καθίκια της ελληνικής αριστοκρατίας αγοράζουν manors και pavilions και mansion houses στη Λόνδρα! Χρειάζομαστε μια ντόμπρα απάντηση.

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη

Με βοηθάει η συγκυρία να σας πλασάρω κάποια ωραία κείμενα από ωραίους ανθρώπους… (Λίγο τρελαμένους αλλά ωραίους)…
Μετά το "Κεφάλαιο" του Δανίκα, ο Γιάννης Ξανθούλης! Λιγουλάκι διαφορετικό στυλ, μα το ίδιο ποιητικοί….
Λένε πως στις μεγάλες Κρίσεις και Καταστροφές έρχονται και οι μεγάλες ευκαιρίες των Αλλαγών, οι ευκαιρίες να ξαναβρούμε τους εαυτούς και τις ρίζες μας.
Να πάει να χεστεί λοιπόν ο Στρος Κάν και η Μέρκελ, να πάνε να «απαυτοθούνε» οι απάνθρωποι και απρόσωποι εν τη συντομογραφία τους οργανισμοί της ΕΕ και του ΔΝΤ… Ώρα να πάρουμε δυνάμεις κοιτάζοντας μέσα από τον παλιό και κομμάτι οξειδωμένο καθρέφτη με τα χρυσαφένια γύψινα ντεκόρ… Να δούμε τους πραγματικούς εαυτούς μας. Να πάρουμε υπόψη τα πραγματικά μας Μέτρα, την αληθινή ψυχή του Έλληνα…
Διαβάστε τα όσα σαν ανοιξιάτικο αεράκι γράφει ο Ξανθούλης, μη χάσετε την ευκαιρία. Είναι τόσο προτιμότερο, ας πούμε, από το να στυλώσετε τα μάτια σας στον κυριακάτικο τίτλο του αυριανισμού, που μας υποδεικνύει και μας προτρέπει σε Δημοψήφισμα…


«Επιτέλους... φτωχοί!» υπό Ιωάννου Ξανθούλη

[Περικοπές]

...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων (..........)
Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές. (..........)
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει, (……) ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

Λέω... μονολογώ: 1-2 πράγματα να μας ακουμπήσουν από αυτά, θα είναι ένα ανυπολόγιστο κέρδος καθώς θα διασχίζουμε την "κοιλάδα της Κρίσης" τα επόμενα χρόνια! Θά'ναι χρήσιμοι θησαυροί στο να κρατηθούμε ανθρώπινοι και συνεργατικοί. Σε αντίθεση με την μικροκομματική συμπεριφορά των αρχηγίσκων και σε πείσμα των δηλητήριασμένων ειδήσεων από γνωστά ΜΜΕ... Να φάμε εμείς το ΔΝΤ, κι όχι αυτό εμάς!...

---------------------------------------------------
Ελευθεροτυπία, 2-7/02/2009

Κεφάλαια απο Μηδενικά

Άλλοι τον κριτικάρουν σκληρά, άλλοι τον «πάνε» (όπως κι εγώ) και νοιώθω ότι τον αδίκησα τόσο καιρό που δεν αναδημοσίευσα κείμενά του…
Κυρίες και Κύριοι ο Δημήτρης Δανίκας! …που έχει να σας πει δύο κουβεντούλες, αξίας πολλών μηδενικών…



ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕΙΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ, αγοράζεις και διαρκώς μια άλλη ζωή στο μυαλό σου παρασκευάζεις. Όλα εξωτερικά, όλα για προϊόντα, όλα αναλώσιμα, όλα χωρίς βαθύτερη ουσία καμιά. Η ύπαρξή σου η απροσμέτρητη τραπεζική κατάθεσή σου. Το εξοχικό, το σκάφος, το χρηματιστήριο, η στιγμιαία ηδονή σου. Κι όμως ολοκλήρωση δεν βρίσκεις πουθενά. Κι όμως ικανοποίηση ούτε με τις βίλες, τα οικόπεδα, τις καταθέσεις, τα υλικά. Και όσο περισσότερα συσσωρεύεις τόσο μέσα σου αδειάζεις. Όσο περισσότερα καταναλώνεις τόσο από την αληθινή ζωή βρίσκεσαι μακριά. Όσο περισσότερα εφήμερα και υλικά τόσο πιο κοντά στου ψυχίατρου την αγκαλιά. Τα έχεις όλα και όμως πάθος για τίποτα, ούτε ακόμα για τα οικογενειακά. Ελεύθερος μόνο στα χαρτιά. Η δύναμή σου, η φυλακή σου. Ο πλούτος σου, η ομηρεία και η παράδοσή σου. Μια ζωή για ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή σου. Μπαγάσα, τα κατάφερες. Έφτιαξες το χρυσό κλουβί σου. Εσύ είσαι όλα αυτά.

Ένας άνθρωπος. Ένα μεγάλο κεφάλαιο με πολλά μηδενικά!


Εγώ θα διευκρίνιζα προς αποφυγή κάθε λάθους ότι πρόκειται για «ένα μεγάλο κεφάλαιο που έχει αποκλειστικά Μηδενικά (0.000.000.000)

-----------------------------------------
Δημήτρης Δανίκας : «Κεφάλαιο»
Τα Νέα, ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ - 29 Ιανουαρίου 2010

Wonderful Life

Ότι χρειαζόμαστε τα επόμενα χρόνια. Οι Hurts (Theo Hutchcraft και Adam Anderson) σε μιά electro-pop εκτέλεση υποστηρίζουν την προσδοκία μας. Το "αλα Χέλμουτ Νιούτον" μαυρόασπρο clipάκι πολύ όμορφο, αλλά το κομμάτι ακόμη περισσότερο... Άντε καληνύχτα γι'απόψε...



On a bridge across the seven on a saturday night,
Susie meets the man of her dreams.
He says that he got in trouble and if she doesn't mind
He doesn't want the company
But there's something in the air
They share a look in silence and everything is understood
Susie grabs her man and puts a grip on his hand as the rain puts a tear in his eye.

Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

Driving through the city to the temple station,
Cries into the leather sea
And Susie know the baby was a family man,
But the world has got him down on his knees

So she throws him at the wall and kisses burn like fire,
And suddenly he starts to believe
He takes her in his arms he doesn't know why,
But it seems that he begins to see

Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

Don't let go
Never give up
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

wonderful life, wonderful life, wonderful, wonderful, wonderful life

Don't let go
Don't let go

Η Ώρα της Ευθύνης

ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Η' ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΝΤΕΣ;

Κουραστήκαμε από τα λόγια.
Κουτοπόνηρα λόγια από το Σαμαρά, τον Καρατζαφέρη, την Παπαρήγα, τον Τσίπρα και εσχάτως τον «μετωπικό» Αλαβάνο…
Και την δεν έχουμε ακούσει από αυτά τα …άτομα
Λογοπαίγνια με τα «πιστόλια» και τα περίστροφα, υψιπετή αριστερά τσιτάτα για την πλουτοκρατία που πρέπει να πληρώσει, χαρακτηρισμοί κατά του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, προσκλήσεις και καλέσματα για ξεσηκωμό του λαού, ….
Μια ατέρμονη ποικιλία λέξεων από τα άκρως αριστερά, μέχρι τα μαύρα κι’ άραχλα δεξιά. Όλα όμως αποτυπωμένα στο ίδιο νόμισμα της κουτοπόνηρης αντιπολίτευσης για την εξασφάλιση του «ίδιου κομματικού οφέλους».

Αυτά είναι που εισπράττει ο "αιφνιδιασμένος" Έλληνας και η "ξαφνιασμένη" Ελληνίδα και που σαφώς επηρεάζονται και σίγουρα συνταράσσονται από τα ήδη μειωμένα χρήματα στην τσέπη τους, από την ήδη τσαλακωμένα νεύρα τους…
Βλέπεις η ώρα της Κρίσης και της Συγκομιδής ήρθε λιγάκι ξαφνικά και μας βρήκε «άνετους και ωραίους» να χαλάμε πλαστικό χρήμα και να γευόμαστε μια απατηλή ευμάρεια! Όλα αυτά γιατί ήμασταν προδομένοι. Γιατί ποτέ δεν μας είπαν την αλήθεια.
Από το 2003 φρόντιζαν να σκεπάζουν τα αποτσίγαρα κάτω από το χαλί. Εκεί κρύφτηκαν και οι γόπες των απεργών και διαμαρτυρομένων κατά του νομοσχέδιου Γιαννίτση, που δεν μας άρεσε τότε (με ότι αυτό σημαίνει σήμερα).
Από το 2005 ρίχναμε - πιά - τα πούρα κάτω από τις φλοκάτες...
ΝΑΑΑΑααα κάτι πούρα, μετά συγχωρήσεως (εκείνων των "κυρίων" που κάπου στην οδό Πειραιώς κάπνιζαν ολονυχτίς παλεύοντας να «μαγειρέψουν» τα στοιχεία και να κοροϊδέψουν τους Ευρωπαίους …για το καλό μας)…

Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα της Κρίσης!
No more games σφύριξαν με πικρή κακία τα χείλη των υπεύθυνων στο EuroGroup!
Τώρα είναι η στιγμή για τα δύσκολα και ο Παπανδρέου τολμάει τουλάχιστον, όταν οι άλλοι αμολάνε μόνον παπαριές…
(τέτοιας ποιότητας παπαριές, που φτάνουν να υπονοήσουν ότι ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ προέκυψε το «πρόβλημα» μας)
ΠΑΠΑΡΙΕΣ: Μας πάει κατευθείαν στο στόμα του ΔΝΤ!
ΤΙ ΛΕ’ ΡΕ! Σώωωωωωπα….
Κι εσύ που θα μας πήγαινες; Στις «Αγορές»; Στους Κινέζους; Στον Mr. Soros; ...

(Και για να δείτε πόσο ειλικρινείς είναι οι "Παπάρες", από τον περιβόητο «μηχανισμό βοήθειας» για τη χώρα μας εξαφανίζουν την κατά 2/3 συμμετοχή της Ε.Ε. και αφήνουν στο κάδρο μόνο το κακό ΔΝΤ – ε, ρε μικροπολιτικοί αληταράδες)

Εγώ προσωπικά αν ήμουν ο Παπανδρέου και μου την πέφτανε τόσο άδικα και τόσο βρώμικα φίλοι και εχθροί, ήξερα τι θα έκανα.
Με υπονομεύετε και αλαλάζετε όταν εγώ τρέχω σα το Βέγγο;
OK!
Βγαίνω στο «γυαλί» με το μαύρο κοστούμι και τη «μωβ» γραβάτα, και με πάσα επισημότητα ανακοινώνω στους Έλληνες:
ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ και βρέστε την κυβέρνηση που σας αρέσει!
Αυτήν και καλά μου που την επόμενη μέρα θα γεννήσει χρήμα ή θα μας φέρει τη Λαοκρατία!....
Καταλαβαίνετε πατριώτες γιατί μιλάω και ποιες είναι οι συνέπειες;
(όταν έστω και μια μέρα καθυστέρηση λειτουργεί δολοφονικά για τα ελληνικά δημοσιονομικά, το χρέος και την προσπάθεια ανασυγκρότησης;)
Όσο υπάρχει καιρός απαντήστε σωστά στο δίλλημα:
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ;
Διαλέξτε!

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Έλληνες "τοις μετρητοίς"

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία ότι «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» είχε απόλυτο δίκιο! Φυσικά δεν εννοούσε το συρτάρι του κεντρικού ταμείου του κράτους (γιατί ήξερε πάνω – κάτω τι θα του άφηνε κληρονομιά ο Καταλληλότερος). Μίλαγε για τον «κρυμμένο» πλούτο και τη «φανερή» χλιδή ολόγυρα μας. Από το μεγαλογιατρό που δηλώνει ετήσιο εισόδημα 10-20.000 ευρώ έως τις «υπεράκτιες» εταιρείες του μαύρου χρήματος!



Τρανή απόδειξη οι ειδήσεις που μας φτάνουν από τη Μεγ. Βρετανία: Greek wealth finds a home in London!!! Αυτό γράφει ο τίτλος άρθρου του Guardian, όπου δηλαδή αποκαλύπτεται ότι η ελληνική πλουτοκρατία «σπεύδει αγεληδόν» να φυγαδεύσει τα λεφτά της, επενδύοντας σε αγορές διαμερισμάτων και σπιτιών στο Λονδίνο. Κι όχι όπου κι όπου, παρακαλώ, άλλα σε αριστοκρατικές γειτονιές, όπως του Regent's Park, του Mayfair και του Marylebone.



Πληρώνουν τοις μετρητοίς και χωρίς πολλά παζάρια: Μπάμ και κάτω… γιατί βλέπεις υπάρχει βιασύνη και κόψιμο. Έτσι συμπεριφέρεται μερίδα του επιχειρηματικού και εφοπλιστικού κόσμου. Βγάζουν στη ζούλα το χρήμα αντί να το τοποθετήσουν σε επενδύσεις αναπτυξιακές. Κάτσε τώρα εσύ Γιωργάκη και τρέχε και πάλευε να σώσεις το καράβι που λέγεται «Ελλάς» και να τα ακούς κι από πάνω…

Για του λόγου το αληθές σε σχέση με τα όσα γράφω παραπάνω, παραθέτω αμέσως 5-6 αποσπάσματα από το άρθρο της εφημερίδας Guardian, ενώ ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά θα το βρείτε ΕΔΩ.

«Greeks taking fright at the fiscal crisis enveloping the debt-stricken country are snapping up properties in Britain as part of a desperate flight of capital».

«…rich Greeks desperate to transfer their bank deposits».

«The land grab has astounded estate agents, with many referring to the new homebuyers as "cash Greeks" because of their willingness to part with large sums of money in record time to secure £1m-plus properties».

«They are all cash buyers, serious players who are only interested in the high-end market around Regent's Park, Mayfair and Marylebone," said Panos Koutsoyiannakis at the central London estate agents Fraser & Co».

«Another bought a two-bedroom flat for £1.6m and didn't bat an eyelid. They're closing deals in record time with many not wanting to even take out a survey».

-------------------------------------------------------

Πηγή:
Helena Smith, «Greek wealth finds a home in London»
Guardian, Tuesday 13 April 2010 19.58 BST

Κατά Καστανίδη, και καλά μου

Από το Αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων πληροφορούμαστε ότι ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με την ιδιότητα ...του Επιτίμου προέδρου της ΝΔ, έκανε παρέμβαση ενάντια στη δήλωση του κ. Χάρη Καστανίδη σχετικά με την υπόθεση Ζαγοριανού.

Σύμφωνα με τον Επίτιμο «Δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη Ελλάδα η χυδαία, υβριστική επίθεση του υπουργού της Δικαιοσύνης κ. Χ. Καστανίδη εναντίον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου... Η διάκριση των εξουσιών και ο σεβασμός της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης- της οποίας ο υπουργός Δικαιοσύνης είναι ο φυσικός προστάτης- αποτελούν θεμέλια της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου έχει χρέος να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη. Άλλωστε η Δικαιοσύνη όπως εύστοχα είχε πει ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου- και η φράση του δυστυχώς αποδεικνύεται και πάλι επίκαιρη- "είναι το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας"».

Διερωτώμαι γιατί ο άνθρωπος μας ενοχλεί!
Γνωρίζοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν κάνει άσκοπες κινήσεις, προκύπτει το ερώτημα: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ; Τι φοβάται και για ποιού την τύχη νοιάζεται ο κ. Μητσοτάκης; Όσο για την αναφορά του στον "παππού Γεώργιο Παπανδρέου" (σιγά που θα τον έλεγε Γέρο της Δημοκρατίας), φαίνεται ότι εξακολουθεί να μην έχει καμία ευαισθησία απέναντι στο ιστορικό αμάρτημα της Αποστασίας του...

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Έκαστος εφ' ώ ετάχθη

Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει!
Η Ολομέλεια του Άρειου Πάγου αποφάσισε κατά πλειοψηφία (48-20) ότι δεν συντρέχουν λόγοι για να τεθεί σε αργία ο Ζαγοριανός, παρά το γεγονός ότι σε βάρος του ειδικού ανακριτή έχουν διατυπωθεί βαρύτατες ποινικές και διοικητικές κατηγορίες.



Όλοι θυμόμαστε τους χειρισμούς του Ζαγοριανού στην υπόθεση Siemens και το λαμπρό αποτέλεσμα με την έκδοση Χριστοφοράκου, που ...τελικά έμεινε στο Μόναχο μετ’ επαίνων! Οι συνάδελφοί του, λοιπόν, αποφάσισαν σήμερα ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι ο Ζαγοριανός θα πρέπει να εξακολουθήσει να υπηρετεί τη Θέμιδα.
Όλη η χώρα αγανακτεί και σαρκάζει.



Προς τιμή του ο Υπουργός κ. Χάρης Καστανίδης φρόντισε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να συνταυτιστεί με το περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων πολιτών και να κατακεραυνώσει τους Αρεοπαγίτες:

«Κανέναν δεν μπορώ να υποχρεώσω σε αυτοσεβασμό, όπως και κανέναν δεν μπορώ να υποχρεώσω να διεκδικεί τον σεβασμό της κοινωνίας. Έκαστος εφ’ ώ ετάχθη».

Ο Δεκάλογος ενός ολισθήματος

Τελικά ο οπορτουνισμός του τσακίζει κόκαλα. Ο Αλέκος Αλαβάνος (γιατί περί αυτού ο λόγος), αφού 1) δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου κομματική κρίση στον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ, αφού 2) δήθεν αποχώρησε από το πολιτικό προσκήνιο και αφού 3) βλέπει ότι ο Τσίπρας «διαχειρίζεται μίζερα» αυτήν την κρίση, πραγματοποιεί ένα ταρατατζούμ comeback και «προδιαγράφει με τέχνη και πειθώ, δρόμους διεξόδου» (Εγώ θα έλεγα ανοίγει δρόμους πρωτοφανούς πολιτικής ολίσθησης που φτάνει στα όρια της ασυναρτησίας, και θα το διαπιστώσετε αμέσως πιο κάτω). Ανάμεσα στα άλλα, λοιπόν, φτιάχνει ένα Μέτωπο …« ανατροπής και αλληλεγγύης» και στο άψε-σβήσε κάνει και δηλώσεις από δέκα σημεία, παρακαλώ (!) …μέσα από τα οποία αποκαθηλώνει το ελεεινό ΠΑΣΟΚ και καλεί τον Παπανδρέου να …φύγει!

Να τι ακριβώς είπε τη Δευτέρα 12 Απριλίου σε συγκέντρωση στον Πολιτιστικό Πολυχώρο Εκστάν στα Πατήσια, για να καταλάβετε πως ένας αριστερός ιδεολόγος που επιλέγει τον τακτικισμό και τον οπορτουνισμού, μπορεί να ολισθήσει στον πολιτικό ξεπεσμό…

«1ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Στις εκλογές οι πολίτες εμπιστεύονται πρώτα και κύρια πολιτικές και δευτερευόντως πρόσωπα και κομματικούς μηχανισμούς. Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι καλλιστεία. Απαιτεί συμβόλαιο με τον λαό. Το προεκλογικό συμβόλαιο της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει παραβιασθεί απολύτως. Στη σημερινή της πολιτική δεν διαθέτει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι μια παράνομη κυβέρνηση (…).

2ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει, γιατί ούτως ή άλλως δεν είναι πραγματική κυβέρνηση της χώρας. Οικειοθελώς παραιτήθηκε από τον ρόλο της. Είναι σκιώδης. Την Ελλάδα την κυβερνά ο Μπαρόζο, ο Τρισέ, ο Όλι Ρεν, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί.

3ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί έχει ταπεινώσει σε απίστευτο βαθμό την Ελλάδα.

4ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί ο Γ. Παπανδρέου διατελεί, σε πλήρη σύγχυση ανάμεσα στις πολιτικές του υποχρεώσεις και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα.

5ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν υπερασπίστηκε τη χώρα.

6ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί παρέδωσε τη χώρα μας στα χέρια των πιο ακόρεστων, και αναίσχυντων τοκογλύφων.

7ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί η πολιτική της είναι όχι ο μόνος δρόμος που υπάρχει, αλλά και ο μόνος δρόμος που οδηγεί την οικονομία και την κοινωνία σε αδιέξοδο, που μπορεί να τις σφραγίσει για όλον τον 21ο αιώνα.

8ο: Πρέπει να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου γιατί είναι προϋπόθεση να αρθούν όλα τα επώδυνα για δημόσιους και ιδιωτικούς εργαζόμενους μέτρα.

9ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει να φύγει ακριβώς γιατί υπάρχει σαφής, συγκεκριμένη, ρεαλιστική εναλλακτική πολιτική που θα συνεγείρει την κοινωνία, θα την ενεργοποιήσει, θα πυροδοτήσει ένα κίνημα αλληλεγγύης και δράσης.

10ο: H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατό γιατί δεν έχει καμία απολύτως βάση η άποψη ότι δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική εκδοχή. Ασφαλώς και δεν υπάρχει άλλη για όσους βλέπουν τις εξελίξεις εγκλωβισμένοι μέσα στο πλαίσιο και στην αριθμητική του παρακμασμένου σημερινού πολιτικού συστήματος. Η Ελλάδα όμως βρίσκεται μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Σε τέτοιες συνθήκες πάντα γινόταν μια πλήρης ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος, είτε μετά από τη χρεοκοπία και την ήττα στις αρχές του 20ου αιώνα, είτε μετά τον εμφύλιο πόλεμο, είτε μετά την πτώση της δικτατορίας. Η αλλαγή είναι αναγκαία και δυνατή μέσα από την Ανατροπή του πολιτικού συστήματος με ένα Μέτωπο ποταμό, που θα ενώνει τον αριστερό με τον σοσιαλιστικό χώρο, με τη νεολαία, με κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την προηγούμενη κομματική του ένταξη, που πιστεύει στην Αλληλεγγύη, στη Λαϊκή Κυριαρχία, στην Ανεξαρτησία, στην Προκοπή για την πατρίδα μας».

Αρκεί και μόνο να επισημάνουμε την κορώνα: «Η κυβέρνηση Παπανδρέου … δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση» για να πούμε ότι τα λεγόμενα Αλαβάνου δεν αξίζουν ούτε «ένα λεπτό του ευρώ» ανάλυσης και κριτικής.

Θα μου πείτε: λόγια ενός απελπισμένου; λόγια ενός οργισμένου; λόγια ενός επαναστάτη; λόγια ενός μανιασμένου ιεροεξεταστή ή ότι διάολο άλλο θέλει να ‘ναι; Διαλέξτε ότι θέλετε ή προσθέστε ότι άλλο νομίζετε.
Εμένα περισσότερο μου ακούγονται σαν κουβέντες κάποιου αποκλεισμένου. Κάποιου που είναι έξω την πραγματικότητα της χώρας και μακριά από τα αληθινά κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Κάποιου, που με αυτό τον τρόπο επιζητά «αυτιά» για να τον ακούσουν… που προσπαθεί «να τρυπώσει»…
Και λέει ότι του κατέβει!
Γιατί μέσα στον ορυμαγδό της Κρίσης θεωρεί ότι μόνο τέτοια λόγια «πιάνουν»…
Για τούτο ας μην οργιστούμε, κι ας τον αγνοήσουμε
(ή και συγχωρήσουμε)!
Φουκαρά Αλέκο!

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Καλώς τον Αλέκο

Στην ήδη περίπλοκη – οργανωτικά και πολιτικά – κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να προστεθεί και το «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης» του κ. Αλέκου Αλαβάνου. Μια πολιτική πλατφόρμα που απευθύνεται, «λέει», στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο!



Από τις πρώτες αντιδράσεις και «τα καλωσορίσματα» της Ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού (ΣΥΝ):

"Η πλατφόρμα που παρουσίασε σήμερα ο Αλέκος Αλαβάνος επιβεβαιώνει την ανοικτή συγκρότηση ενός πόλου συνιστωσών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ΣΥΝ. Εμφανίζει δηλαδή καθαρά την κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος, με σαφείς συμμαχίες οργανώσεων και αντιπαραθετικές επιλογές προς το κόμμα μας. Η πολιτική αυτή πλατφόρμα αποτελεί μια ολοκληρωτική επιστροφή στα ανεπαρκή στερεότυπα του παρελθόντος της Αριστεράς για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών εξελίξεων. Τώρα επιβεβαιώνεται το μέγα λάθος που διαπράττει η ηγεσία του ΣΥΝ, όταν δεν αντιμετωπίζει το πραγματικό ζήτημα, που είναι οι προβληματικές σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ - ΣΥΝ, και περιορίζεται στην αναζήτηση εσωτερικών εχθρών στο κόμμα".

Τελικά περί τίνος πρόκειται; Μια τελευταία αντεπίθεση για τη χαμένη υπόθεση του Μεγαλοϊδεατισμού του κ. Αλαβάνου (όπου θεωρούσε ως δεδομένη τη λεηλασία του ΠΑΣΟΚ και το χτίσιμο της Μεγάλης Αριστεράς); Μια ύστατη προσπάθεια να αντεπιτεθεί στο εσωτερικό παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ (με μια ακόμη οπερετική μπλόφα ή έστω σαν επικεφαλής μιας ακόμη συνιστώσας);
Το σίγουρο είναι ότι το εγχείρημα μοιάζει τόσο πολύ με το παιχνίδι της Μπάμπουσκας. Ανοίγοντας την μεγάλη ρώσικη κούκλα, αντικρίζεις μια λιγότερο μεγάλη Μπάμπουσκα, και ανοίγοντας τη λιγότερο μεγάλη φτάνεις στην μικρότερη, μετά την πολύ μικρότερη, και πάει λέγοντας...

Βαρετό, ε; (ή μπας και είναι ΚΑΙ λυπητερό;)

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Είναι πάντα οι ίδιοι

«Την κρίση αυτή δεν την προκαλέσαμε εμείς.
Βρισκόταν εκεί και μας περίμενε. Χωρίς να είμαστε υπεύθυνοι για τη δημιουργία της, είχαμε την ευθύνη για την αντιμετώπισή της. Η κρίση ήταν το αποκορύφωμα της κάκιστης δημοσιονομικής διαχείρισης των τελευταίων τριών χρόνων. Στα χρόνια αυτά χαρίστηκαν αφειδώς φόροι στους πλούσιους, ενώ για δημαγωγικούς καθαρά λόγους οι δαπάνες του προϋπολογισμού διογκώθηκαν πέρα από κάθε μέτρο. Τον τελευταίο ιδίως χρόνο, που του έδωσαν προεκλογικό χαρακτήρα, η σπατάλη και ο χαρισμός πήραν τις διαστάσεις οργίου».

Αν νομίζετε ότι αυτά είναι λόγια του ΓΑΠ, για την "κληρονομιά" που του άφησε ο Καταλληλότερος, κάνετε λάθος!



Είναι λόγια του αλησμόνητου ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 2/12/1993. Αφορούσαν τα έργα και τις ημέρες του Μητσοτάκη, του πρωθυπουργού του 0%+0%=14%.
Η ιστορία για τη ΝΔ επαναλαμβάνεται!
Τίποτα δεν αλλάζει εκεί...

Η μικρούλα Μύρτις

ΣΤΙΣ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΟΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ!

Και ιδού η Μύρτις! Μία εντεκάχρονη αρχαία Αθηναία σαν όλα τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της, τότε και τώρα. Γιατί κοιτάζοντάς την δεν μπορεί κανείς να μην «αναγνωρίσει» το πρόσωπο μιας μικρής γειτονοπούλας...
Καστανή, όπως θεωρούν οι αρχαιολόγοι ότι ήταν οι περισσότεροι Αθηναίοι, με συμμετρικά τα χαρακτηριστικά του προσώπου της και με μόνη ίσως παραφωνία τα δοντάκια που προεξέχουν στην επάνω γνάθο, καθώς τα νεογιλά δεν είχαν προλάβει να αντικατασταθούν.

« Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη όταν αντίκρισα το πρόσωπο της Μύρτιδος!Δεν ήξερα άλλο για εκείνη παρά μόνο πως ήταν ένα κοριτσάκι που κατοικούσε στην Αθήνα την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, έζησε την πολιορκία και τον λοιμό και πέθανε, κατά πάσα πιθανότητα,από τυφοειδή πυρετό» είπε χθες το απόγευμα ο καθηγητής Ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης κατά την ομιλία του ενώπιον μεγάλου κοινού στο αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά τη Μύρτιδα.

Αποτέλεσμα μελέτης που διήρκεσε τρία χρόνια, με τη συμμετοχή πολλών ελλήνων και ξένων επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων, είναι αυτό το εγχείρημα, το οποίο κατέστη δυνατόν μόνο χάρη στην εξαιρετική διατήρηση του κρανίου της μικρής, που βρέθηκε σε ομαδικό τάφο 150 νεκρών στον Κεραμεικό, το 1995. Στο ερώτημα πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η ανάπλαση, ο κ. Παπαγρηγοράκης είναι κατηγορηματικός: «Το εύρημα ήταν σε τόσο καλή κατάσταση που ελάχιστες μπορεί να είναι οι αποκλίσεις από την πραγματικότητα». «Ενώ το γνωρίζαμε, δεν θελήσαμε να αποδώσουμε στην έκφραση του προσώπου της τον πόνο που ίσως έζησε προτού πεθάνει» ανέφερε ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Παπαγρηγοράκης. «Προτιμήσαμε ένα ελαφρύ μειδίαμα που προσδίδει την αίσθηση της εσωτερικής γαλήνης και αταραξίας που θα είχε αν γνώριζε πως μαζευτήκαμε όλοι σήμερα εδώ, στους πρόποδες του Παρθενώνα, 2.400 χρόνια μετά, για να αντικρίσουμε με έκπληξη, θαυμασμό και συγκίνηση το παιδικό της πρόσωπο». Το ίδιο πρόσωπο αλλά και τις συνθήκες της ανασκαφής, την ερευνητική διαδικασία για τον προσδιορισμό του ιού που εξολόθρευσε το 1/3 των Αθηναίων και τη διαδικασία ανάπλασης της Μύρτιδος θα παρακολουθούν οι επισκέπτες της πρωτότυπης έκθεσης που θα εγκαινιαστεί στις 15 Απριλίου στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.

-----------------------------------------
Πηγή: TO BHMA, Σάββατο 10 Απριλίου 2010
Κείμενο: Μαρία Θερμού, "Το αρχαίο κοριτσάκι έδειξε το πρόσωπό του"

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Η Κόκκινη Ορχήστρα

Η Κόκκινη Ορχήστρα
«ομάδα συζήτησης και παρέμβασης
για το διεθνισμό και την εργατική εξουσία»
http://avantgarde2009.wordpress.com
σας καλεί σε ανοιχτή συζήτηση:
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
ΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Σάββατο 10 Απρίλη στις 8 μμ
Στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Νεάπολης

ΜΙΑ ΑΦΙΣΑ 1000 ΛΕΞΕΙΣ / ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ!

Αν η αφίσα και το μήνυμα της ήταν αποκλειστικό δημιούργημα της Κόκκινης Ορχήστρας δεν θα με παραξένευε καθόλου. Το «ας προετοιμαστούμε» είναι ολοφάνερο που παραπέμπει. Η φωτογραφία με τους "καδρονοφόρους" νεαρούς, επίσης. Αμ, εκείνη η μαύρη επαναστατημένη φιγούρα (πάνω δεξιά γωνία) με το τουφέκι στο χέρι! Ωραία, είναι κατανοητό ότι για την …(πως την είπαμε) Κόκκινη Ορχήστρα - πέρα από τις πολιτικές θέσεις - προέχει ο αγώνας στην άσφαλτο: ένας νέος Δεκέμβρης, αυτή τη φορά του 2010, θα ήταν κάτι σαν λουκούμι…
Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως; Υπάρχουν δικαιολογίες;
Και φαντάζομαι ότι η παραχώρηση των γραφείων του (Νεάπολη Θεσσαλονίκης) στην παραπάνω οργάνωση πρέπει να αποτελεί πολιτική πράξη. Ναί; ...(ή μήπως κάνω λάθος)
Γνωρίζουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ακόμη συνιστώσες, τάσεις και πτέρυγες με πραγματικό αριστερό, ανανεωτικό και δημοκρατικό πολιτικό έρμα… Αυτές, αποδέχονται τη "μουσική" που παίζει η Κόκκινη Ορχήστρα και στην οποία «μουσική» στήνει ευήκοο ους ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το θράσος ...στο σκαμνί

Με πρόλαβε ο Γιώργος Παπαχρήστος στα ΝΕΑ με το σημερινό (10/4/10) άρθρο του «Η Ελλάδα τραβάει κουπί και η Ν.Δ. κάνει κριτική»και ο Γιώργος Κρόγιας που με τίτλο «Κάθονται και απολογούνται!» αναδημοσιεύει στο blog του το άρθρο του Παπαχρήστου.



Ανοίγω το μπλοκάκι με τις σημειώσεις που κρατάω για τα επόμενα θέματα που θα ήθελα να δημοσιοποιήσω στο 1ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και διαβάζω τον τίτλο: Στείλτε τα λαμόγια στο σκαμνί! Αφορμή μου είχε δώσει το βραδινό δελτίο ειδήσεων της Πέμπτης στο ALTER. Από κάτω γραμμένα βιαστικά 7-8 αράδες που έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα με το άρθρο του κ. Παπαχρήστου και κρύβουν την ίδια αγανάκτηση από το θράσος του Παναγιωτόπουλου και του Σαμαρά να ασκούν καθημερινή πλέον κριτική. Μια γιαλαντζί κριτική που ούτε λίγο, ούτε πολύ αποσιωπά τις διαχρονικές και βαρύτατες ευθύνες της ΝΔ στην μαύρη εξαετία του Καραμανλή και που αποκλειστικά κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για την κρίση που προέκυψε μόλις τώρα (ΕΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ) εξαιτίας κάποιου «βαθιού λαρυγγιού»!!!!

Το χαστούκι όμως τους έρχεται από τη δήλωση δύο εκπροσώπων του ΔΝΤ (άρα ουδέτερων, αφού εμείς είμαστε αντί-δεξιοί) και οι οποίοι μετέχουν στην 20μελή ομάδα που ερευνά τα δημοσιονομικά της χώρας. Τι είπαν; Είπαν ότι η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο δράσης και μέτρων, το οποίο το είχανε προτείνει το 2007 αλλά διαπιστώνουν ότι δεν έγινε τίποτα! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΔΕ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΑ SPREADS! Όπως κι αν έχει, "συμφωνούμε, δε συμφωνούμε» με το σχέδιο που επιλέγει το ΔΝΤ, εκείνο που σίγουρα προκύπτει και δεν μπορεί να υπάρξει διαφωνία είναι Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΥ (ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ – ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ – ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ).

Και πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η πατρίδα μας δεν είναι ένα αυτοκίνητο που το πάμε βόλτα, του τρακάρουμε τον προφυλακτήρα και δεν τρέχει τίποτα: το παρατάμε όπως έχει… Το «αυτοκίνητο" της Ελλάδας έχει μέσα εκατομμύρια ψυχές... και υπάρχει ευθύνη σε αυτόν που το οδηγεί! Όχι το παρατάμε καταμεσής του δρόμου και πάμε Ιταλία διακοπές. Και βγάζουμε και γλώσσα! Η πολιτική ευθύνη δεν τελειώνει ούτε με το «μαύρισμα» της 4ης Οκτωβρίου, ούτε με την εκλογή του κεϋνσιανού κ. Σαμαρά.

Και αφού είναι δεδομένη (έτσι και αλλιώς) η μη ύπαρξη μιας ενιαίας πατριωτικής προσπάθειας για να βγούμε από την Κρίση (...οι σκατάδες! ...οι πραγματικά σκατάδες!) και το μόνο που νοιάζει την «Αριστερά» και τη Δεξιά είναι το ξεκοκάλισμα του ΠΑΣΟΚ και τα ίδια κομματικά οφέλη, γιατί όχι να μη δούμε τους υπεύθυνους της εθνικής οικονομικής καταστροφής ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ; Σε τι θα επηρεάσει αρνητικά την κοινωνική και πολιτική ζωή που ήδη έχει διαρραγεί;
ΝΑ ΤΑ ΚΑΨΩ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ...

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Kabuli Kid

ΓΙΑ ΤΟΝ 15ΧΡΟΝΟ ΝΕΚΡΟ ΑΦΓΑΝΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ
(Αναδημοσίευση από FREEΠΑΣΟΚ)

Κατόπιν πρωτοβουλίας των:
Ρίτσα Μασούρα,
Ηλίας Προβόπουλος,
Πέγκη Καρατζοπούλου-Βάβαλη,
Αρετή Καλεσάκη,
Γιώργος Καραχάλιος,
Στράτος Σαφιολέας
και πολλών ακόμη φίλων,
αποφασίσαμε την προβολή της ταινίας KABULIKID (ευγενική προσφορά της εταιρείας PCV και του κ. Δημήτρη Σπύρου, ιδιοκτήτη του κινηματογράφου ΦΙΛΙΠ σε τρείς προβολές.
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και θα υπάρχει κουτί που ο καθένας μπορεί να βάζει ό,τι μπορεί. Τα χρήματα θα δοθούν εξ ολοκλήρου στην μητέρα του 15χρονου νεκρού Αφγανού, Κυρία Ζάχρα Νατζαφί.

ΗΜΕΡΑ & ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ
Παρασκευή 9 Απριλίου
18.30, 20.30 και 22.30

Τηλ Σινε Φιλιπ: 210-8612476
Θάσου 11, Πλ. Αμερικής

Posted on Απριλίου 8, 2010 by pikman
στο FREEΠΑΣΟΚ

Μισός χρόνος διακυβέρνησης

MIA ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ

Πέρασαν έξι μήνες από τότε που το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Α. Παπανδρέου κατήγαγε μεγάλη και σημαντική εκλογική νίκη. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου του 2010 απάλλαξε τη χώρα από την ακινησία. Η χώρα επανάκαμψε σε έναν δρόμο ενεργητικής πολιτικής. Δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι τα δεινά της χώρας θα ήταν πολλαπλά αν συνέχιζε να κυβερνά ο Κ. Καραμανλής.
Η ελπίδα του τελευταίου ότι κάπου στο άγνωστο μέλλον θα υπάρξει μια δικαίωση και για αυτόν δεν έχει καμιά βάση, πλέον. Ούτε για...
τον ίδιο. Υποστηρίζω, μάλιστα, ότι η Ν.Δ. απέκτησε καλύτερο αρχηγό χάρη στην ίδια της την ήττα. Εναν πολιτικό με αντίληψη για το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Εναν αρχηγό, όπως τον ονομάζω, συντηρητικό κεϋνσιανό, που συνέβαλε από τη δική του θέση στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες.



ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΩΝ
Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε τη χώρα σε πολύ κακή κατάσταση. Έδειξε κουράγιο και υπομονή. Πήρε πάνω του τα προβλήματα και προσπάθησε να τα αντιμετωπίσει. Το μεγάλο του ατού ήταν και είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Γ.Α.Παπανδρέου. Οταν ερωτώμαι από φίλους για να αξιολογήσω τη σημερινή κυβέρνηση με ειλικρίνεια, απαντώ ότι "πιστεύω ότι ο Παπανδρέου είναι ασύγκριτα καλύτερος από τον Κ. Καραμανλή". Οτι μέσα στην κρίση φάνηκαν τα μεγάλα πλεονεκτήματά του. Είναι ο κατεξοχήν Ελληνας πολιτικός που στην εποχή της παγκοσμιοποίησης μπορεί να κινηθεί στο υπερεθνικό πολιτικό σκηνικό και να παλέψει, σύμφωνα πάντα με τις απόψεις και πεποιθήσεις του, για αυτό που θεωρεί καλό και αναγκαίο για την Ελλάδα. Ο Γ. Παπανδρέου γνωρίζει το διεθνές περιβάλλον και γνωρίζεται με αυτό. Διαθέτει αξιοπιστία μεγαλύτερη εκείνης της κυβέρνησης της Ν.Δ. Ο λαός, με τη σοφία του, του έδωσε μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να κάνει αυτό που εκείνος γνωρίζει καλύτερα, χωρίς εσωτερικά προσκόμματα. Σε αυτό βοηθήθηκε από την υπεύθυνη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν έχει κανένα λόγο να επιθυμεί την αποτυχία του. Ο Παπανδρέου επανέφερε την ελληνική πολιτική σε μια ενεργητική πορεία. Δραστήριος, ακούραστος, ξέρει να μιλά με τη γλώσσα των αναγκών της Ελλάδας στο αυτί των συνομιλητών του. Διότι, όπως έγραφε ο Μπρεχτ, δεν αρκεί κάποιο στόμα να ομιλεί ορθά και λογικά, πρέπει να ακούει αυτή την ορθότητα και το αυτί στο οποίο απευθύνεται ο ομιλητής. Στην απάντηση που με ειλικρίνεια δίνω σε όποιον με ερωτά, υπογραμμίζω ότι η πολιτική σκηνή αυτών των έξι μηνών έδειξε ότι ο Παπανδρέου είναι πολύ καλύτερος από όλους τους δελφίνους και δελφινίσκους που διαθέτει το κυβερνών κόμμα. Ο ίδιος είναι δύο κεφάλια καλύτερος από τον μέσο όρο των υπουργών του. Το πρόβλημα που έχει είναι ότι εκείνος, και όχι κάποιος τρίτος, επέλεξε αυτό ακριβώς το Υπουργικό Συμβούλιο.

ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Στην ίδια την εκτελεστική επιτροπή της κυβέρνησης υπάρχουν πετυχημένοι υπουργοί, που κάνουν τη δουλειά τους ως οφείλουν, παραγωγικά και δημιουργικά. Υπάρχουν και εκείνοι που η πολιτική τους είναι προβληματική. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης κυριάρχησαν νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, που συνοδεύτηκαν με σοβαρές αδυναμίες στη διαχείριση των προβλημάτων της χώρας. Οτι ο φορέας αυτής της πολιτικής δείχνει να δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τους κοινωνικούς φορείς που δεν συγκαταλέγονται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Στον οικονομικό τομέα έχουμε επανεμφάνιση όλων εκείνων των απόψεων του αποκαλούμενου δεξιόστροφου εκσυγχρονισμού που συνέβαλαν στα σημερινά προβλήματα που έχει η χώρα. Αυτό, μάλιστα, συμβαίνει σε μια εποχή που οι αντοχές της κοινωνίας σε τέτοιες λογικές είναι μικρότερες παρά ποτέ. Ανάλογα, εάν μελετήσει κανείς με προσοχή τους διορισμούς στους δημόσιους φορείς μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής σημασίας, θα εντοπίσει διάφορους τύπους οι οποίοι έχουν άμεσες διασυνδέσεις με τη διαπλοκή και συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Οι φορείς αυτών των συμφερόντων βρίσκουν από κύκλους της κυβέρνησης, ελπίζω μειοψηφικούς, μεγαλύτερες συμπάθειες από ό,τι άνθρωποι καθαροί και χωρίς κηλίδες ντροπής στο βιογραφικό τους. Πρόκειται για φαινόμενα που όταν θα έρθει "η ώρα της καθόδου", κανείς από εκείνους που τους διόρισε δεν θα έχει το θάρρος και το κουράγιο να εξηγήσει και να δικαιολογήσει αυτές τις επιλογές. Δεν θα μπορέσει να εξηγήσει γιατί παραμένει ως πρόεδρος του ΟΤΕ ο πολλαπλά κατηγορηθείς από το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Το γιατί μετά από έξι μήνες δεν έχει υπάρξει μια αλλαγή στην κορυφή του ΙΚΑ, ακόμα να διοριστεί ο διοικητής, όταν ο λαός καλείται να αποδεχτεί μείωση των συντάξεων και αύξηση του χρόνου εργασίας. Ολα αυτά η κυβέρνηση δεν θέλει να τα αντιμετωπίσει ή να τα σταματήσει. Αλλά στην πολιτική πάντα φτάνει ο λογαριασμός. Στο βαθμό που ο πρωθυπουργός δεν κάνει ριζικές αλλαγές στην οικονομία, να περάσει όπως επιμένω εδώ και σχεδόν μισό χρόνο σε μια πολιτική ανάπτυξης και ισχυρής θεσμικής εκπροσώπησης ισχυρών συμφερόντων, τότε το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να χάσει την επαφή του με τα λαϊκά στρώματα. Μια τέτοια αποκοπή θα του στοιχίσει τόσο άμεσα εκλογικά, όσο και μακρόχρονα. Εχει να μάθει κανείς πολλά από την περίπτωση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και την κάτω βόλτα που πήρε μετά την πρωθυπουργία του Σρέντερ. Στο πρώτο άρθρο μου μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΠΑΣΟΚ είχα επισημάνει σειρά από αδυναμίες της, που δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν. Η πρώτη ήταν ότι στη νέα κυβέρνηση δεν συμμετέχουν πρόσωπα με εμπειρίες από τα λαϊκά κινήματα. Οτι δεν υπήρχαν ούτε άτομα με δυνατότητα διαλόγου με την κοινοβουλευτική Αριστερά. Παρά το γεγονός ότι η Αριστερά με τη στάση της διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας μιας στάσης που παραπέμπει περισσότερο στη γραμμή του έκτου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1927 (θεωρία του σοσιαλφασισμού) και όχι στο έβδομο, το 1935, όπου υπήρξε επεξεργασία της στρατηγικής του λαϊκού μετώπου, οι προοπτικές του ΠΑΣΟΚ δεν είναι οι καλύτερες. Η ίδια η κυβέρνηση δείχνει τάσεις αποξένωσης από μεγάλες λαϊκές δυνάμεις. Δεν έχει σαφήνεια για το ποιοι είναι κατά τη γνώμη της οι σύμμαχοι και ποιοι οι αντίπαλοί της, ουσιαστικά ένα τμήμα της έχει συμπορευτεί μέχρι σήμερα με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ιδιαίτερα τις τράπεζες. Και το χειρότερο, επιδιώκει να πείσει την κοινωνία ότι αυτή η συμπόρευση είναι μονόδρομος. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει ώστε μια πολιτική που ο ίδιος ο πρωθυπουργός την περιέγραψε ως "αναγκαία παρέκκλιση" να αναχθεί από μερίδα της κυβέρνησης σε μακρόχρονη στρατηγική. Η απειρία, η υιοθέτηση μιας αλαζονείας απέναντι στον λαϊκό παράγοντα θα έχουν μεγάλο κόστος για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και την ύπαρξή του.

ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΙΑ
Είναι γεγονός ότι η συσσώρευση των προβλημάτων βρήκε την ελληνική κοινωνία απροετοίμαστη ψυχολογικά και πολιτικά. Το αγώι, όμως, κάνει τον αγωγιάτη. Οι χαρακτήρες και οι ικανότητες των ανθρώπων μετράνε σε ώρα κρίσης, στα δύσκολα. Εκείνοι που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δυσκολίες δεν έχουν το σθένος να αντισταθούν στη "φυσική ροπή" προς τη μιζέρια, προς την παραγωγή μιας εικόνας μουντής. Συχνά η προσωπική απογοήτευση αναπαράγεται ως ατμόσφαιρα στην ίδια την κοινωνία. Γνωρίζουμε, πλέον, στις κοινωνικές επιστήμες, ότι τυχόν κακό κλίμα στην κοινωνία υπονομεύει και τις όποιες προσπάθειες αναζωογόνηση της οικονομίας.

ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΠΛΟ ΑΜΕΣΟ ΧΡΕΟΣ.
- Πρώτον, να σταματήσουν να παράγουν απαισιοδοξία και μιζέρια. Η χώρα κατάλαβε το πρόβλημα. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι γιατί δεν το πληρώνουν όλοι και πριν από όλα εκείνοι που το δημιούργησαν.
- Δεύτερον, η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τον μονόπλευρο προσανατολισμό της ως προς την οικονομία. Ακόμα και στο νομοσχέδιο για τα φορολογικά δεν θέλησε να οδηγήσει τα μεγάλα εισοδήματα και περιουσίες στο ταμείο. Αν υπολογίσει κανείς ότι οι μισθωτοί χάνουν σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο από το 20% του εισοδήματός τους, η "προσεκτική" χρέωση των εχόντων και κατεχόντων δεν μπορεί να γίνει κατανοητή.
- Τρίτον, όπως είχε προτρέψει ακόμα από τον Οκτώβριο, ας σταματήσει η κυβέρνηση να μιλά πολύ, να διαχειρίζεται λίγο και να υποαπασχολείται με την ανάπτυξη. Αυτό πια το έχουν καταλάβει και της το επισημαίνουν σχεδόν όλοι. Η πολιτική δεν είναι επικοινωνία. Είναι επιλογή και πράξη.
- Τέλος, τέταρτον, η κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί με καυτά εθνικά προβλήματα στο Αιγαίο και στο Κυπριακό. Να βγει από τον "ύπνο του δικαίου", ιδιαίτερα ως προς τις τουρκικές προκλήσεις. Να θέσει δε προς Τουρκία και συμμάχους σαφείς κόκκινες γραμμές.
Ο νοών νοείτω.

Αντιγραφή από το ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ
Εικονογράφηση: stefanos (photoshop composition)