Ο Δεκάλογος ενός ολισθήματος

Τελικά ο οπορτουνισμός του τσακίζει κόκαλα. Ο Αλέκος Αλαβάνος (γιατί περί αυτού ο λόγος), αφού 1) δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου κομματική κρίση στον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ, αφού 2) δήθεν αποχώρησε από το πολιτικό προσκήνιο και αφού 3) βλέπει ότι ο Τσίπρας «διαχειρίζεται μίζερα» αυτήν την κρίση, πραγματοποιεί ένα ταρατατζούμ comeback και «προδιαγράφει με τέχνη και πειθώ, δρόμους διεξόδου» (Εγώ θα έλεγα ανοίγει δρόμους πρωτοφανούς πολιτικής ολίσθησης που φτάνει στα όρια της ασυναρτησίας, και θα το διαπιστώσετε αμέσως πιο κάτω). Ανάμεσα στα άλλα, λοιπόν, φτιάχνει ένα Μέτωπο …« ανατροπής και αλληλεγγύης» και στο άψε-σβήσε κάνει και δηλώσεις από δέκα σημεία, παρακαλώ (!) …μέσα από τα οποία αποκαθηλώνει το ελεεινό ΠΑΣΟΚ και καλεί τον Παπανδρέου να …φύγει!

Να τι ακριβώς είπε τη Δευτέρα 12 Απριλίου σε συγκέντρωση στον Πολιτιστικό Πολυχώρο Εκστάν στα Πατήσια, για να καταλάβετε πως ένας αριστερός ιδεολόγος που επιλέγει τον τακτικισμό και τον οπορτουνισμού, μπορεί να ολισθήσει στον πολιτικό ξεπεσμό…

«1ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Στις εκλογές οι πολίτες εμπιστεύονται πρώτα και κύρια πολιτικές και δευτερευόντως πρόσωπα και κομματικούς μηχανισμούς. Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι καλλιστεία. Απαιτεί συμβόλαιο με τον λαό. Το προεκλογικό συμβόλαιο της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει παραβιασθεί απολύτως. Στη σημερινή της πολιτική δεν διαθέτει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι μια παράνομη κυβέρνηση (…).

2ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει, γιατί ούτως ή άλλως δεν είναι πραγματική κυβέρνηση της χώρας. Οικειοθελώς παραιτήθηκε από τον ρόλο της. Είναι σκιώδης. Την Ελλάδα την κυβερνά ο Μπαρόζο, ο Τρισέ, ο Όλι Ρεν, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί.

3ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί έχει ταπεινώσει σε απίστευτο βαθμό την Ελλάδα.

4ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί ο Γ. Παπανδρέου διατελεί, σε πλήρη σύγχυση ανάμεσα στις πολιτικές του υποχρεώσεις και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα.

5ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν υπερασπίστηκε τη χώρα.

6ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί παρέδωσε τη χώρα μας στα χέρια των πιο ακόρεστων, και αναίσχυντων τοκογλύφων.

7ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί η πολιτική της είναι όχι ο μόνος δρόμος που υπάρχει, αλλά και ο μόνος δρόμος που οδηγεί την οικονομία και την κοινωνία σε αδιέξοδο, που μπορεί να τις σφραγίσει για όλον τον 21ο αιώνα.

8ο: Πρέπει να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου γιατί είναι προϋπόθεση να αρθούν όλα τα επώδυνα για δημόσιους και ιδιωτικούς εργαζόμενους μέτρα.

9ο: Η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει να φύγει ακριβώς γιατί υπάρχει σαφής, συγκεκριμένη, ρεαλιστική εναλλακτική πολιτική που θα συνεγείρει την κοινωνία, θα την ενεργοποιήσει, θα πυροδοτήσει ένα κίνημα αλληλεγγύης και δράσης.

10ο: H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατό γιατί δεν έχει καμία απολύτως βάση η άποψη ότι δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική εκδοχή. Ασφαλώς και δεν υπάρχει άλλη για όσους βλέπουν τις εξελίξεις εγκλωβισμένοι μέσα στο πλαίσιο και στην αριθμητική του παρακμασμένου σημερινού πολιτικού συστήματος. Η Ελλάδα όμως βρίσκεται μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Σε τέτοιες συνθήκες πάντα γινόταν μια πλήρης ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος, είτε μετά από τη χρεοκοπία και την ήττα στις αρχές του 20ου αιώνα, είτε μετά τον εμφύλιο πόλεμο, είτε μετά την πτώση της δικτατορίας. Η αλλαγή είναι αναγκαία και δυνατή μέσα από την Ανατροπή του πολιτικού συστήματος με ένα Μέτωπο ποταμό, που θα ενώνει τον αριστερό με τον σοσιαλιστικό χώρο, με τη νεολαία, με κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την προηγούμενη κομματική του ένταξη, που πιστεύει στην Αλληλεγγύη, στη Λαϊκή Κυριαρχία, στην Ανεξαρτησία, στην Προκοπή για την πατρίδα μας».

Αρκεί και μόνο να επισημάνουμε την κορώνα: «Η κυβέρνηση Παπανδρέου … δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση» για να πούμε ότι τα λεγόμενα Αλαβάνου δεν αξίζουν ούτε «ένα λεπτό του ευρώ» ανάλυσης και κριτικής.

Θα μου πείτε: λόγια ενός απελπισμένου; λόγια ενός οργισμένου; λόγια ενός επαναστάτη; λόγια ενός μανιασμένου ιεροεξεταστή ή ότι διάολο άλλο θέλει να ‘ναι; Διαλέξτε ότι θέλετε ή προσθέστε ότι άλλο νομίζετε.
Εμένα περισσότερο μου ακούγονται σαν κουβέντες κάποιου αποκλεισμένου. Κάποιου που είναι έξω την πραγματικότητα της χώρας και μακριά από τα αληθινά κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Κάποιου, που με αυτό τον τρόπο επιζητά «αυτιά» για να τον ακούσουν… που προσπαθεί «να τρυπώσει»…
Και λέει ότι του κατέβει!
Γιατί μέσα στον ορυμαγδό της Κρίσης θεωρεί ότι μόνο τέτοια λόγια «πιάνουν»…
Για τούτο ας μην οργιστούμε, κι ας τον αγνοήσουμε
(ή και συγχωρήσουμε)!
Φουκαρά Αλέκο!