Οι διαστάσεις του Κίνγκ-Κόνγκ

Το χειμώνα (τα παλιά τα χρόνια) ήμασταν κλειδωμένα μέσα! Έπρεπε να διαβάζουμε και τόσο πολλοί παράδες για χειμερινές κινηματογραφικές αίθουσες δεν υπήρχαν (άσε που κι αυτές ήταν λιγοστές). Το καλοκαίρι όλα άλλαζαν και όσων οι μπαμπάδες είχαν κάποια «ευχέρεια» ξαμολιόντουσαν στα θερινά τα σινεμά. Ανάμεσα στους προνομιούχους κι εγώ, ως γιός αναδυόμενου μικροαστού. Το επόμενο απόγευμα, βέβαια, καβαλημένος σε κάποιον πέτρινο αυλόγυρο (στολισμένο με πρασινάδα), είχα άγραφο καθήκον να διηγηθώ στους υπόλοιπους το έργο που είχα παρακολουθήσει την προηγούμενη μέρα: με λόγια, με κινήσεις παραστατικές, και με ηχητικά εφέ! Ας πούμε, έκανα ένα ηχηρό «μπούμ» για την κανονιά, ένα «τουκτου-τουκτου-τουκτου» για τον καλπασμό των αλόγων, πλαταγίζοντας τη γλώσσα πάνω στον ουρανίσκο μου ή κάνοντας, με μισοκλεισμένα χείλη και μπόλικο στομαχικό αέρα, ένα μακρόσυρτο «φφφφ-φουουου» για τον άνεμο ή το κύμα που σκάει στα βράχια…
Οι φίλοι κρέμονταν από τα χείλη και τις κινήσεις των τυχερών που είχαν δει την «τάδε» ταινία με τον Τζον Γουέην ή τη «δείνα» με τον Βίκτωρ Ματσιούρ! Ήταν όλα τόσο επιτυχημένα και κυρίως η ικανότητα «αποστήθισης» των συνομήλικων φιλαράκων της γειτονιάς μου, που ενισχυόταν από την παιδική φαντασία τους και βέβαια εξαιτίας ριμάδας της οικονομικής «ανάγκης» που βασάνιζε την οικογένεια - ας πούμε - του φίλου μου του Κώστα, του γειτονόπουλου του Στέλιου ή του Μιχάλη του «Τσέη» από την παρακάτω γειτονιά. Όλοι τους τα έβλεπαν στον ύπνο τους (και στον ξύπνιο τους) ολοζώντανα.



Εκεί που γούρλωναν τα μάτια και άφηναν την ψυχή τους να ριγεί, ήταν οι φορές που η αναμετάδοση του έργου είχε να κάνει με το βρικόλακα τον Κρίστοφερ Λή ή τον υπερμεγέθη Κίνγκ-Κόνγκ. Η άγνοια και ή απουσία "προσλαμβανουσών", αφού δεν είχαν δει το φιλμ, και οι τερατώδεις υπερβολές του αφηγητή, τους μετέτρεπαν σε πρόθυμους λαμπαδηφόρους των υπερβολών ανά τις ρούγες και τις γειτονιές της πόλης, όταν δηλαδή αναμεταδίδανε την κινηματογραφική ιστορία "του φοβερού και τρομερού" Κίνγκ-Κόνγκ. Κάτι σαν και τους σημερινούς «κατατρομαγμένους» από τη φήμη του ΔΝΤ, που φωνασκούν και μεγεθύνουν τα πράγματα επηρεασμένοι από την παραστατική διδασκαλία της «μπάμπουσκας» του ΚΚΕ και τις επαναλαμβανόμενες «παπαριές» των δερβίσηδων του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλοι μου, μην τη «φάτε» όπως πριν αρκετά χρόνια ο Κώστας, ο Μιχάλης ο «Τσέης» ή ο Στέλιος…
Αυτοί ξέρουν σήμερα τις πραγματικές διαστάσεις του Κίνγκ-Κόνγκ!
Εσείς;
Θα χτίσετε το "Φόβο" σας χωρίς να γνωρίζετε ύψος, βάρος και χρώμα ματιών του μπαμπούλα σας;