Είναι έτοιμη η Τουρκία;

Μεσημεράκι Μεγάλου Σάββατου και αραχτός στον καναπέ ξεφυλλίζω το ΒΗMAgazino…
Γουρλώνω τα μάτια μου όταν πέφτω πάνω σε μια ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώρηση
του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (The Turkish Office of Culture and Tourism).
Πάνω σε μια εντυπωσιακή φωτογραφία, όπου δεσπόζουν τα απειλητικά γλυπτά του όρους Νεμρούτ (μορφές Περσών και Ελλήνων θεών και βασιλιάδων χαραγμένες στους βράχους),
διαβάζω: Η Τουρκία είναι έτοιμη!
Δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα από το ότι οι Τούρκοι κάνουν καμπάνια μέσα από ένα ελληνικό περιοδικό! Το πόσο επιθετικά μας παίζουν, και μάλιστα μέσα στο γήπεδο μας (για να χρησιμοποιήσω έναν ποδοσφαιρικό όρο που περιγράφει τέλεια το γεγονός).
Σχεδόν μια βλασφημία (σκέφθηκα) σε μια χώρα σαν τη δική μας, που έστω και με τσαλακωμένο image λόγω της οικονομικής κρίσης και με χαμηλό budget για την φετινή καμπάνια (Greece. Kalimera!), θέλουμε να εξακολουθούμε να τη νοιώθουμε και να τη θεωρούμε σαν μια ισχυρή τουριστική δύναμη...
Η Τουρκία είναι έτοιμη! Το τουριστικό προσκλητήριο των Τούρκων, μέσα από το κατηγορηματικό και επιθετικό μήνυμα της αφίσας, θα μπορούσε να αφορά στην πεποίθηση που οι ίδιοι έχουν, ότι δηλαδή είναι έτοιμοι και επαρκείς να προσφέρουν καλές τουριστικές υπηρεσίες, ...αλλά είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν.
Απλά σε μένα φαντάζει σαν μια ειρωνική προειδοποίηση, ακόμη – ακόμη και σαν ένα είδος οιωνού… καθώς ήδη έχουν έρθει στο μυαλό μου οι πρόσφατες προκλήσεις σε αέρα και θάλασσα… Επικίνδυνες πτήσεις των πολεμικών αεροσκαφών τους σύριζα πάνω από το Φαρμακονήσι και δήθεν αβλαβείς διελεύσεις των κορβετών τους μια ανάσα από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η τουριστική καμπάνια της Τουρκίας ΚΑΙ στη χώρα μας, μάλλον με πρόκληση μοιάζει παρά πρόσκληση.
Είναι αλήθεια ότι εδώ και πολύ καιρό η Τουρκία και ιδιαίτερα η Κωνσταντινούπολη είναι μέσα στα εκδρομικά και τουριστικά πλάνα μου.
Κάθε φορά όμως αλλάζω γνώμη την τελευταία στιγμή και αντί για ανατολικά, χαράζω δυτική και βόρεια πορεία. Αντί της Κωνσταντινούπόλης προτιμάω το Αμστερνταμ ή τη θέση της Σμύρνης κερδίζει το Σάλτσμπουργκ. Αυτό γίνεται στη βάση μιας ακαθόριστης αναστολής.
Τώρα και μετά το σύνθημα «Η Τουρκία είναι έτοιμη!» η άρνηση έρχεται μέσα από εκλογικευμένη αιτιολογία. Το βασανιστικό μιλιταριστικό στυλ των γειτόνων μας που διαρκώς δοκιμάζει την αντοχή της Ελλάδας φαίνεται καθαρά πως υπερβαίνει τα όρια των φιλικών σχέσεων και της καλής γειτονίας.
Κατά συνέπεια ποιος μπορεί να νοιώσει καλά στην Τουρκία; Το να επισκέπτεσαι σαν τουρίστας μια χώρα δε σημαίνει ότι είσαι ξεκομμένος από μια σειρά από καταστάσεις και ότι απλά απολαμβάνεις τον ήλιο στο όρος Νεμρούτ, τα νερά και τις θαλασσινές λιχουδιές του Βόσπορου ή τις σπηλιές της Καππαδοκίας… Η Τουρκία μπορεί φέτος να θέλει να υποδεχθεί τους "πάντες", όμως προσωπικά δεν είμαι καθόλου έτοιμος γι’ αυτήν! Μα καθόλου!
Και στενοχωριέμαι που χάνω για άλλη μια φορά την ευκαιρία να βρεθώ στην Πόλη, όπου εκτός των διαφόρων λόγων που θα άξιζε να πάω εκεί, θα συναντούσα (επιτέλους) τους Τούρκους φίλους και συμπαίκτες μου στο τάβλι (πιο καλά θα έλεγα στο online backgammon).
Δέκα χρόνια, τώρα, με περιμένουν, αλλά το ταξίδι διαρκώς αναβάλλεται και μετατίθεται χρονικά.
Λυπάμαι Κεμάλ, Ρέγια και Σεντάτ…