Εξωπραγματικοί

Ότι είμαστε παρορμητικός λαός (εκτός των άλλων) δεν χρειάζεται αμφισβήτηση. Μια γρήγορη και μόνο ματιά στην καταμαρτυρούμενη - από τις σφυγμομετρήσεις - «μεταστροφή» μας σε σχέση με την αποδοχή των μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, αρκεί για να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό. Μόλις σοβαρέψανε τα πράγματα εγκαταλείψαμε την αντικειμενικότητα και τον ορθολογισμό και πηδήξαμε σαν τους λαγούς στην αντίπερα όχθη.

Τώρα ανασύρουμε τη συνθηματολογία των ξεχασμένων αριστερών ευαισθησιών μας, ξαναθυμόμαστε τα όρια της ιδεολογικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ και άλλες αηδίες και ξεράσματα. Άρα και ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ (εκτός των άλλων).



Εμείς, που σε κάθε ευκαιρία γουστάραμε τη γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας (και το ξεφτιλίζαμε στη χλίδα)! Εμείς που όταν πέφταμε στην ανάγκη κάποιου γιατρού το παίζαμε ευγνώμονες (και εξηγιόμασταν κάτι Φακελάκια «ΝΑ», μετά συγχωρήσεως) και άνετοι (καμωνόμασταν ότι ξεχάσαμε να ζητήσουμε Απόδειξη ή νωχελικά να κάνουμε κίνηση του χεριού με νόημα «όχι, όχι, είμαστε εντάξει γιατρέ»). Εμείς που επί 6 χρόνια ανεχτήκαμε την άχρηστη κυβέρνηση Καραμανλή (και η οποία μας οδήγησε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα).

Άσε που αν περνάγαμε ξώφαλτσα από την Κρίση, ούτε ίχνος διαμαρτυρίας για το σύστημα, την Ευρώπη, κλπ. Κουβέντα για τη Rowenta! Θα πλέκαμε διθυράμβους στο Γιωργάκι που έγινε Γιώργος και Γιώργαρος… Τώρα το παίζουμε κριτικοί Αριστεροί και ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων.

ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ, ολοφυρόμαστε. Δεν ακούγεται ούτε άσχημο, ούτε άδικο. Όμως την ώρα της αιχμής και κορύφωσης της Κρίσης , κανένα από εμάς δεν σώζουν οι κατάρες, τα λόγια τα εύμορφα και οι πορείες στο κέντρο της Αθήνας.

Όταν σε κάποια στιγμή ο διακόπτης πρέπει να γυρίσει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ, αυτό που σώζει είναι η έγκαιρη απόφαση, έστω και με ψεγάδια. Έστω και με θυσίες.