Έλεος καλό μας PRESS-GR

Τελικά γιατί μερικοί υποκρίνονται ότι δήθεν διευθύνουν blogs επιπέδου; Εκτός από την εντατική ενημέρωση και τα υψηλών standards άρθρα τους, ταυτόχρονα ενεργοποιούν και το "εργαλείο" μετριασμού των σχολίων, σα να σου λένε "εδώ είναι σοβαρός διαδικτυακός τόπος και δεν θέλω ύβρεις και αλήτικες εκφράσεις". Και ενώ έτσι καμώνονται, αφήνουν σωρηδόν να περνάνε απαράδεκτα σχόλια από απίθανα άτομα, που φυσικά έχουν κρύψει το profile τους.
Αυτά, για παράδειγμα, συμβαίνουν σήμερα στο PRESS-GR, όπου κάτω από το τίτλο "Έτσι θα κάνουμε διακοπές από εδώ και πέρα" και την πραγματικά πολύ έξυπνη γελοιγραφία (που ακολουθεί)...
Διαβάστε και θαυμάστε...



πρασινάλογα είπε...
"Προεκλογικά ο πανύβλακας μας είπε οτι υπάρχουν τα λεφτά, μετεκλογικά ξαφνικά τάχασε" / "Ο βλακογιώργος μας δουλεύει ή μου φαίνεται;" / "Μας έχετε πρήξει τα αρχίδια με του κολολαθρομετανάστε σας"

Ανώνυμος είπε...
“ΝΑ και ΤΟ κλασμένο....ΠΑΛΙΟΜΟΥΝΙ ΤΟ ΕΤΕΡΟΝ ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ. ΧXL Ο Νομάρχης Πειραιά!" / “Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΡΕΕΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΒΡΟΜΙΑΡΗΔΩ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ... τι να πείς !!!!!!!!!!”

Άλλος Ανώνυμος είπε...
“Όταν κάποιος λέει τέτοια χοντροειδή ψέματα όπως ο Καραμανλής … ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΑΕΙ ΧΟΡΤΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΤΟΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ"

Άλλος πάλι «Ανώνυμος» είπε...
«Ρε μαλάκα ,χαμένο κορμί … της Ν.Δ . Μάλλον μόνο εσύ σε αυτή τη χώρα δεν κατάλαβες ποίος φταίει για το αγγούρι στο κώλο σου και ποιους πρέπει να βρίσεις !!»

Καραμαν τζα Fuhrer είπε...
“ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΕΣ!!!”

Τέταρτος Ανώνυμος είπε...
“Α Λ Η Τ Ε Σ ΠΑΣΟΚΟΙ.. ΑΛΗΤΕΣ” / “Πρέπει να λογοδοτησει κάποιος. ΤΩΡΑ. ΜΑΛΑΚΑ....ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ !!!!! ΞΕΠΟΥΛΗΤΑΡΙ. ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ”.

Πέμπτος (και φαρμακερός) "Ανώνυμος" είπε...
"BLOOPERS (πρόκειται για κάποιον άλλο σχολιαστή),τον περασμένο μήνα ήμουν στον Καναδά αλλά, δεν σας βρήκα και γάμησα τις μανάδες σας. Αφήστε όνομα και τηλέφωνο για να σας γαμήσω την επόμενη φορά που θα έρθω στα μέρη σας. Εκτός και αν βάλετε στον κώλο σας έναν διηπειρωτικό πύραυλο και έρθετε με φόρα να μου τα κλάσετε! Για να μαθαίνει στο μεταξύ ο κόσμος, όταν τσιμπούκωνα τις μανάδες σας BLOOP, BLOOP έκαναν. Εξ ου και σείς bloopers!"

Τα υπόλοιπα βρίσκονται ΕΔΩ και τα αφήνω σε σας...

Τελικά είμαστε Κοινωνία; Είμαστε Λαός;
ή είμαστε ένα "πατσγουερκ", μιά όπως - όπως φτιαγμένη ΚΟΥΡΕΛΟΥ;
Όχι επιτήρηση και ΔΝΤ,... αλλά πολύ χειρότερα μας αξίζουν
(και να είσαστε σίγουροι ότι θα μας έρθουν)

"Υποκινούμενοι" χουλιγκάνοι

Διαβάζω από το agrinio-news:

"Θύμα επίθεσης ομάδας νεαρών ατόμων έπεσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος χθες τα μεσάνυχτα στο κέντρο του Αγρινίου. Ο κ. Παναγόπουλος παραβρέθηκε στα εγκαίνια καφετέριας, στενού συγγενικού προσώπου του, που βρίσκεται επί της πλατείας Δημοκρατίας. Φεύγοντας από το συγκεκριμένο μαγαζί έκανε μια στάση στο καφέ Μετρό όπου και του επιτέθηκαν oι νεαροί, οι οποίοι τον ακολουθούσαν περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να του επιτεθούν, εκσφενδονίζοντάς του μπουκάλια με νερό. Ευτυχώς με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και την άμεση επέμβαση της αστυνομίας τα πνεύματα ηρέμησαν".



Προσωπικά δεν θα κάνω καμιά κριτική εναντίον των εκτελεστών αυτής της χουλιγκάνικης ενέργειας. Το ποιοί και ποιά "πρότυπα", όμως, έσπρωξαν τους νεαρούς να επιτεθούν στον κ. Παναγόπουλο, είναι ένα ζήτημα που με ενδιαφέρει. Γιατί στην στοχοποίηση του προέδρου της ΓΣΕΕ, υπάρχουν ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ και ΥΠΟΚΙΝΗΤΕΣ οι οποίοι φέρουν βαρύτατη την ΕΥΘΥΝΗ: Πολιτική και Ηθική. Τους λέμε ότι τους γνωρίζουμε πολύ καλά και είμαστε σε αναμονή της αντίδρασής τους απέναντι στο "γεγονός". Θα είναι θλιβερό να ακούσουμε και πάλι δικαιολογίες περί αυθόρμητης λαϊκής αντίδρασης ενάντια σε έναν συνδικαλιστή που υπηρετεί την πλουτοκρατία ή την κυβέρνηση!

Κώλοι δεν υπάρχουνε

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΑΟΥΣΑ (itsaousa.blogspot.com)

Για διαβάστε και θαυμάστε style και αναλυτική προσέγγιση πάνω στο ζήτημα "Λεφτά υπάρχουν". Νομίζω ότι δικαιωνόμαστε: τόσο ο ΓΑΠ, όσο κι εγώ που υποστηρίζω το δόγμα του (με την προσθήκη "αλλά δεν είναι στο συρτάρι του κρατικού ταμείου).



Γράφει, λοιπόν, και παραληρεί η Τσαούσα:

"Η Γερμανική προπαγάνδα ότι στην Ελλάδα "Κώλοι υπάρχουνε, λεφτά δεν υπάρχουνε", απέδωσε.
Θα μας τον κάτσουνε τον τρούλο οι Ευρωπαίοι τελικά.
Ούτε τα επιτόκια δεν θα μηδενίσουν οι μαλάκες.
Να΄ ναι καλά ο Τρισέ που νοιάζεται για τα διακοποδάνεια μας.
Μεγάλος ψυχολόγος ο τύπος.
Κατευθείαν στην καρδιά μας μέσα διάβασε.

Αλλά αυτά είναι.
Πού να καταλάβουν οι άλλοι οι πρωτόγονοι, ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
Αφού όταν εμείς βγάζαμε παροιμίες, αυτοί ζούσανε στα δέντρα.
Περνάει η οικονομία κρίση σου λέει.
Χεστήκαμε.
Στην Ελλάδα και οι κρίσεις περνάνε κρίση.

Συνεχίζουμε κανονικά τη ζωή μας αδέλφια.
Εγώ, μετακόμισα ήδη σε καινούργιο σπίτι.
Καλύτερο από το προηγούμενο.
Ανεβαίνω την κοινωνική κλίμακα, κάθε δυο χρόνια που μετακομίζω.
Θα την περάσω τη Μέρκελ.
Αυτή τη φορά στάθηκα πλάι-πλάι με έναν ταχυδρόμο.
Κωλοφαρδία να φτάσω στο επίπεδο του.

Το γαμάτο σπίτι που νοίκιασα, ανήκει σε ταχυδρόμο.

"Πόσο το δίνετε ανελιγμένε ;"
"Τόσο. Τρία νοίκια μπροστά και ένα μοβ για το πετρέλαιο".

Τα πήρε ο μάγκας και χαλάλι του, γιατί έχει ένα σπίτι τρίπατο, να σου γυρνάει ο αμφιβληστροειδής ανάποδα απ’ τη χλίδα.
Τη χλίδα την ωραία, όχι τα μπαλούστρα και τα σιντριβάνια.
Με τη λεπτομέρεια, τη φροντίδα του, το γυαλισμένο πάτωμα, το μπάνιο με τις μοντερνιές του, τη βεραντάρα του, τα φωτοκύτταρα του.
Ωραία κατάσταση.
Πώς ζουν οι Ευρωπαίοι; Καμία σχέση.
Κι οι θάμνοι έξω, κουρεμένοι με τον χάρακα.

Στο κάτω πάτωμα εγώ, και στα άλλα δυο επάνω ο Πασάς με τη Σοράγια, και τα 3 τους σκυλιά.
King Charles για όσους ξέρουν, 800 Ευρώ το κεφάλι, όχι σαν τα δικά μου μπάσταρδα που ΄χουνε μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα.

Και μια τζιπούρα να, στο πάρκινγκ ο Δημόσιος.
Ο Ταχυδρόμος λέω, ο ιδιοκτήτης.
Και μια χιλιάρα μηχανή, να τη ζηλεύει ο Ζιζιτόπης.

Η μανταμάρα δε, να κάθεται.
Νοικοκυρά στο σπίτι η ταχυδρόμου, με το νυχάκι κόκκινο και τετραγωνισμένο, με το μαλλάκι σπόνσορα κομμωτηρίου, και το βυζάκι όλο πνιγμένο στο Van Cleef και Arpels το τιμημένο.

Το ομολογώ, ένιωσα γύφτισσα μπροστά τους.
Την ημέρα της μετακόμισης, πέρασα στο σπίτι τα έπιπλα με casting.

Όταν βγαίνανε οι ιδιοκτήτες στο μπαλκόνι, έκανα νόημα στους μεταφορείς να κατεβάζουν τα κουζινικά, κι όταν μπαίνανε μέσα, χώναμε στο σπίτι τα έπιπλα του ΙΚΕΑ.
Ε, ναι , δεν δείχνεις τον καναπέ από το ΙΚΕΑ όταν ο ταχυδρόμος έχει σπίτι του Βαράγκη.
Προκαλείς σκέψεις, και δεν κάνει.

Επίσης, δεν βγάζεις τον σκύλο σου να χέσει στον κήπο.
Παγκάκια, πεζούλες, γλάστρες, γκαζόν, άμα με δει ο ταχυδρόμος θα το στείλουμε το γράμμα, δηλαδή θα με γαμήσει.
Τον μαθαίνεις να χέζει στη λεκάνη τον σκύλο σου, όπως έκανε αυτός στους δικούς του, κι άμα δεν μαθαίνει τον πας στο βουνό με το αυτοκίνητο, γιατί οι ανελιγμένοι της γειτονιάς έχουν δικά τους και τα πεζοδρόμια.
Κι ας μαζεύεις το σκατό από κάτω.
Αφήνει σημάδι λένε, χώρια που δεν παίρνεις δάνειο για να αποκτήσεις το σκατόσκυλο.
Μόνο η ροδιά του τζιπ επιτρέπεται, έξι κατοστάρικα το μήνα η δόση.

Βάζουνε οι άνθρωποι τα δάνεια τους κάτω, και μετράνε ποιος το έχει μεγαλύτερο.
Υπάλληλοι του Δημοσίου οι περισσότεροι.
Πού να τους φτάσω;
Απαγάγεις ταχυδρόμο και χέζεσαι στο τάλιρο.
Ποιον Μυλωνά και μαλακίες;

Μογγόλοι Γερμανοί,
λεφτά εδώ υπάρχουνε.
Κώλοι δεν υπάρχουνε, να αναλάβουν τις ευθύνες".

(Όπως έγραψα στο εισαγωγικό σημειωματάκι, συμφωνώ με τη διαπίστωση ότι λεφτά υπάρχουν... όμως, τι εννοεί η ποιήτρια με το "κώλοι δεν υπάρχουνε"; Σπάω το κεφάλι μου...

Απονομή έπαινου

"Όξος μετά χολής μεμιγμένον" ήταν ότι εισέπραττε το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός. Όλοι είχαν έναν κακό λόγο να πουν για τον ίδιο (καθυστεριση στη λήψη των μέτρων) και την κυβέρνηση του (ψήφιση αντιλαϊκών μέτρων). Αιχμή του δόρατος το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η "Ελευθεροτυπία", που πατούσαν βολικά πάνω στους αποσταθεροποιημένους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ!



Όμως, το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής των κρατών - μελών της Ευρωζώνης αποτελεί επιτυχία για τη χώρα (μια βαθειά οικονομική ανάσα θα έλεγε κανείς) και μια διπλωματική και πολιτική νίκη του Γιώργου Παπανδρέου. Ανεξάρτητα από το πως θα εξελιχθεί το Ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας και Ανάπτυξης, γιατί να μην του αναγνωρίσουμε το συγκεκριμένο επίτευγμα που πέτυχε στις Βρυξέλες; Το αξίζει. Τα ελληνικά ομόλογα μπαίνουν σε Ευρωπαϊκή προστασία για ολόκληρο το 2010 και παράλληλα εξασφαλίζεται στην Ελλάδα ένας μηχανισμός στήριξης και δανεισμού εφόσον θα υπάρξει ανάγκη.

Αυτό δεν ήταν στην πραγματικότητα και ο στόχος του ΓΑΠ; Από τη μια οι επαφές με τους αξιωματούχους της ΕΕ (Μπαρόζο, Τρισέ, κλπ) απέφεραν την ευρωπαϊκή κάλυψη στο τραπεζικό μας σύστημα. Από την άλλη, οι συνομιλίες με Μέρκελ, Σαρκοζί και Ομπάμα διαμόρφωσαν την πολιτική στήριξη και το μηχανισμό της οικονομικής βοήθειας (με μειωμένη την ισχύ του ΔΝΤ).

Τέλος, αποδεικνύεται (εκ του αποτελέσματος) ότι η καθυστέρηση εφαρμογής των μέτρων δεν προήλθε εξαιτίας τεχνικών κυβερνητικών δυσκολιών ή αμελειών του Πρωθυπουργού, αλλά επρόκειτο για το χρόνο μέσα στον οποίο έπρεπε να καταρριφτεί η εικόνα της Ελληνικής αναξιοπιστίας που μας φόρτωσε η ολέθρια Καραμανλική περίοδος. Η ομοφωνία των 16 αποτελεί σημαντική ευκαιρία για τη χώρα στο να πραγματοποιήσει τους στόχους της, αλλά και ευκαιρία απονομής επαίνου στον πρωθυπουργό.

Πρώτο τραπέζι πίστα!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ!
..........



Αγαπητοί φίλοι, σας έχω κατ' αποκλειστικότητα μια σπαρταριστή και πιπεράτη είδηση, που ταυτόχρονα είναι και τόσο θλιβερή από πολιτική άποψη.

Αμέσως μετά τη λήξη του Συνέδριου στη Χαλκιδική, διοργανώθηκε ένα γλέντι για τους συνέδρους. Φαγητό, μουσική και όλα τα υπόλοιπα γνωστά "περιφερειακά" μιας ελληνικής συνεστίασης (να την πούμε κι έτσι). Μέχρις εδώ θα έλεγε κανείς ότι όλα ακούγονται κοινότυπα, αν και κάποιοι θα πρόσθεταν το γεγονός σαν ένα ακόμη λιθαράκι στην κριτική και τη γρίνια για τη χλίδα του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, κλπ, κλπ.

Τα πράγματα, όμως, ταράχθηκαν και προκάλεσαν εντυπώσεις και σχόλια εξαιτίας του διαγκωνισμού και της απαίτησης "ΚΑΠΟΙΩΝ" να τους δοθεί πρώτο τραπέζι πίστα. Αυτοί οι "ΚΑΠΟΙΟΙ" ήθελαν τρομάρα τους και προνομιακές θέσεις... Το "ζουμί" της είδησης έχει να κάνει με το ποιοί είναι αυτοί οι "ΚΑΠΟΙΟΙ"!..

Μπορείτε άραγε να τους φανταστείτε;

Μήνυμα από τις Βρυξέλες

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ



Οι κόποι και οι θυσίες του Ελληνικού λαού, πιάνουν τόπο. Η πολιτική της υπευθυνότητας δικαιώνεται. Η Ελλάδα απέδειξε την ισχυρή της θέληση και τη δυνατότητα έγκαιρης αντίδρασής της στην κρίση.

Η Ελλάδα τού ευρώ είναι ασφαλής. Και η Ευρώπη, έκανε επίσης ένα μεγάλο βήμα. Σήμερα, δεν πήραμε μόνο αποφάσεις για την Ελλάδα. Η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρέθηκε μπροστά σε μια τεράστια πρόκληση και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Με αποφασιστικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προστατεύουμε την Ένωσή μας, προστατεύουμε το κοινό μας νόμισμα.

Η Ευρώπη, και μαζί η Ελλάδα, βγαίνουν πιο ισχυρές μέσα από αυτή την κρίση.

Ως Κυβέρνηση, κινηθήκαμε με σύνεση, με προσοχή και με αποφασιστικότητα. Κάναμε και κάνουμε έναν αγώνα δρόμου, μαζί με τον Ελληνικό λαό.

Μαζί πείσαμε Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους, ότι έχουν να κάνουν πλέον με μια Ελλάδα αξιόπιστη, με σχέδιο και με στρατηγική για την πορεία της.

Σήμερα, φτάσαμε σε μια απόφαση πολύ ικανοποιητική. Θεσπίζει ένα ευρωπαϊκό μηχανισμό, με μειοψηφική συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που εγγυάται την προστασία της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρωζώνη.

Πολύ σημαντική, επίσης, είναι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να παρατείνει το ευνοϊκό καθεστώς που διέπει τα ενέχυρα, που δέχεται η ίδια από τις ελληνικές Τράπεζες - και αυτό στηρίζει και διευκολύνει την προσπάθεια που εμείς κάνουμε.

Είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Και το κάνουμε. Αλλά όχι μόνον. Είναι η ώρα να προχωρήσουμε - και αυτό κάνουμε - στις μεγάλες αλλαγές. Μεγάλες και βαθιές αλλαγές στην οικονομία, στην πολιτική και την κοινωνία.

Χτίζουμε, με τις σημερινές μας πράξεις, τις συνθήκες για ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον στη χώρα μας. Μια οικονομία βιώσιμη, με διαφάνεια, αλλά και με κοινωνική δικαιοσύνη και ανάπτυξη.

Χτίζουμε την Ελλάδα τού αύριο. Και θα το πετύχουμε μαζί με τον Ελληνικό λαό.

Είναι μια σημαντική απόφαση αυτή που πήραμε σήμερα, και συμβολικά, στην Εθνική μας Εορτή. Χρόνια πολλά.

Να είστε καλά.

Κατάντια

Δε φτάνουν οι μπουκαδόροι του ΠΑΜΕ - ΚΚΕ, που διαμαρτύρονται μέσα στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και οι "γνωστοί άγνωστοι" αριστεροί που με ρόπαλα και τσεκούρια σπάνε δημόσια κτήρια υπέρ της απελευθέρωσης του Μάριου Ζ., έχουμε και τους ακροδεξιούς ανθούς των ΟΥΚ του Λιμενικού, που παρελαύνοντας στην Αθήνα κραυγάζουν ρατσιστικά συνθήματα...

«Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ,
το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ»



Απίστευτα πράγματα.

Σχετικά με το συγκεκριμένο «επεισόδιο» των υπερεθνικοφρόνων στρατιωτικών και στρατιωτών, πιστεύω ότι οι ένστολοι οφείλουν να αποδεικνύουν τον πατριωτισμό τους όταν εκτελούν το πραγματικό καθήκον τους. Οι φασιστικές και χυδαίες μαγκιές σε παρελάσεις μόνον δειλών είναι συμπεριφορά.

«Γουρούνια Αλβανοί»! Τι γενναιόφρον ιαχή για Έλληνα στρατιώτη… Στους ίδιους και στους blogger θαυμαστές τους (Greek Alert, κλπ) θυμίζω τους Έλληνες «γκασταρμπάητερ» της Γερμανίας, και όσους συμπατριώτες μας εξακολουθούν να ζουν εκεί. Ποιές θα ήταν οι αντιδράσεις, στην περίπτωση που Γερμανοί ομοϊδεάτες τους (νεοναζί, εν προκειμένω) θα τραμπούκαραν ρατσιστικά κατά Ελλήνων στη Στουτγάρδη ή στο Λεβερκούζεν;

Τώρα, για τα χειροκροτήματα που εισέπραξαν οι γενναίως οδοιπορούντες ΟΥΚάδες και για τα οποία προμοτάρει και "επισημαίνει" το Greek Alert, γιατί να μην θεωρηθούν αποτέλεσμα μιάς προετοιμασμένης παράστασης κι ενός "στημένου" επί τούτου κόσμου, όπως π.χ. η ξανθομάλλουσα κυρία που ασμένως ακολουθούσε τα παλικάρια των «ειδικών» δυνάμεων…
Άλλωστε τα εν λόγω στρατευμένα νιάτα φάνηκαν τόσο εξαιρετικά προετοιμασμένα ως προς το συντονισμένο της αναφώνησης των συνθημάτων τους... που τι άλλο να υποθέσει κανείς;
(όσο πάλι από βηματισμό, στοίχιση και κίνηση των χεριών
ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ)

Το άδειο πορτοφόλι...

Στο καλό blog της Σίβυλλας εξακολουθεί η προσπάθεια ταύτισης του ΠΑΣΟΚ με τον άξονα Δεξιά - Ακροδεξιά.
Η τακτική ταύτισης γίνεται με μια εικόνα απέριττης αμεσότητας!



Αλήθεια δεν ξέρω για ποιά συμφωνία μιλάνε τα κουρδισμένα «παπαγαλάκια» ή τι θέλει να πετύχει η Σίβυλλα, όμως…
με λαϊκισμούς δε βγαίνει η ζωή, ούτε επιτυγχάνετε ο πολιτικός στόχος...
Θα γίνω πιο σαφής με μιά ιστοριούλα!
Χθες το μεσημέρι γευμάτιζα με μια μεγάλη παρέα, στην οποία υπήρχαν και 1 – 2 οπαδοί του τιμημένου ΚΚΕ.
Τα κέφια ανέβηκαν και τα στόματα άνοιξαν με το κρασάκι και τα μεζεδάκια της ταβέρνας (Το Αυθαίρετο, στα Μελίσσια: να το επισκεφθείτε σας λέω)
Οι κουκουέδες συνδαιτυμόνες, πιστοί στην τακτική τους για προπαγάνδα (κτλ, ξέρετε…), άρχισαν την κριτική.
«Τα μέτρα της Κυβέρνησης είναι "δεξιά"» και «το ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούται να αυτοαποκαλείται "σοσιαλιστικό" κόμμα, αφού ψηφίζει μέτρα λιτότητας αντί να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία»!
Τα πήρα στο κρανίο…
Έβαλα στην πάντα το πιάτο μου, με το μπακαλιάρο-σκορδαλιά και τράβηξα από την τσέπη το πορτοφόλι μου.
Αφαίρεσα τα χαρτονομίσματα και άδειο πια το πέταξα στο τραπέζι: φάτσα κάρτα από το στομάχι του προκλητικότερου.
Με μοχθηρία του έκανα: όταν θα έρθει ο λογαριασμός, πλήρωσε από τα δικά μου λεφτά σε παρακαλώ.
Φαντάζομαι πως όταν κοίταξε μέσα στο πορτοφόλι είχε αρχίσει να «ανθίζεται» τι εννοούσα.
Δεν χρειάστηκε, βέβαια, να υποστούμε κάποιο είδος Ελληνικής Κρίσης ή κάποιο είδος άλλης ξεφτίλας, καθώς η παρέα είχε στα σίγουρα χρήματα στα πορτοφόλια της!...
Αν όμως θα έπρεπε να βασιστούν στο άδειο πορτοφόλι μου, έστω και έχοντας αφαιρέσει τα ευρώπουλα για ηθικοπλαστικούς λόγους;
Tότε οι μαχητικοί κουκουέδες, αλλά και οι υπόλοιποι της παρέας (δυστυχώς) θα έπρεπε ίσως να απευθυνθούν στις αγορές για δανεικά, που στη συγκεκριμένη ταβέρνα δεν θα ήταν παρά οι θαμώνες του "Αυθαίρετου", ο ταβερνιάρης ή ο σκύλος του ταβερνιάρη, ο Αλέκος…
Ή εν τέλει να μπούμε όλοι στην κουζίνα για λάντζα.
Με αντιλαμβάνεσθε, ε;
Τέλος πάντων δεν ήταν παρά ένα παράδειγμα του τύπου: Από τη Θεωρία στην Πράξη!
..........
(Άιντε από δω θεομπαίχτες και λαϊκιστές)…

Τζάμπα πήγε η τεμπελιά

Knock-down ο Αντωνάκης

Τον "σάπισε στο ξύλο" ο Παπακωνσταντίνου.
Ο λόγος για τον Αντωνάκη το Σαμαρά που έπεσε στο καναβάτσο με knock-down...
Ε, του χρειαζότανε!
Ενώ ο Καραμανλής δεν πάτησε στο Κοινοβούλιο, κατά την "προ Ημερησίας" συζήτηση για το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε η κυβέρνηση στην ΕΕ, ο Σαμαράς τόλμησε να ανέβει στο βήμα και όχι μόνο να κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και να καλύψει πλήρως τα έργα και τις ημέρες του Καταλληλότερου: αυτού δηλαδή που οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καταστροφή της!!!
Στα όσα είπε, την απάντηση πήρε από τον υπουργό Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου.
Απολαύστε την...



"Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι η πρώτη φορά από την ένταξη της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση που ένα Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης έχει τόσο μεγάλη σημασία. Είναι η πρώτη φορά που το περιθώριο αποτυχίας στους στόχους που έχουμε θέσει με αυτό το Πρόγραμμα είναι μηδενικό.

Είναι μηδενικό, γιατί βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς αυστηρής επιτήρησης και όποια πιθανή αποτυχία σημαίνει σοβαρές οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα. Είναι μηδενικό, γιατί, για πρώτη φορά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τόσο έντονη και βαθειά κρίση αξιοπιστίας, που μεταφράζεται σε εξοντωτικές συνθήκες δανεισμού. Και γιατί το χρωστάμε στους πολίτες που, σήμερα, τους ζητάμε να προσπαθήσουν, όσο δεν έγινε ποτέ στο παρελθόν.

Άκουσα με μεγάλη προσοχή την αγόρευση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ., του κ. Τσίπρα. Καταρχάς, να παρατηρήσω ότι η ομιλία του άργησε τουλάχιστον έξι μήνες. Έδωσε «συγχωροχάρτι» στη Νέα Δημοκρατία. Χρεώνει την ύφεση του 2009 στη σημερινή Κυβέρνηση. Χρεώνει για την ύφεση του 2009, τα μέτρα του Μαρτίου του 2010. Τον άκουσα να αναφέρεται στο δίλημμα ανάμεσα στην ανάπτυξη και την ύφεση. Υπάρχει κάποιος σ’ αυτήν την Αίθουσα που, όταν του τεθεί αυτό το δίλημμα, θα επιλέξει την ύφεση;

Αλλά, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, όταν δεν μπορείς να επιβιώσεις. Για να έχουμε ανάπτυξη, πρέπει πρώτα να μπορούμε να δανειστούμε και να επιβιώσουμε. Ανάπτυξη με έλλειμμα 30 δισ. ευρώ, χρέος 300 δισ. ευρώ και την ανάγκη να δανειστείς πάνω από 50 δισ. ευρώ στις διεθνείς αγορές, δεν μπορεί να υπάρξει.

Κάποιοι, λοιπόν, σ’ αυτήν την Αίθουσα μπορεί να επιλέγουν να «χώνουν βαθιά το κεφάλι τους μέσα στην άμμο». Εμείς δεν θα το κάνουμε.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτό το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης συντάχθηκε από μία εξαιρετικά κακή αφετηρία, από ένα τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας, από λάθη, παραλείψεις και από ανεύθυνες επιλογές, ένα έλλειμμα αξιοπιστίας, που χτίστηκε πάνω σε πέντε προηγούμενα Προγράμματα που όλα απέτυχαν -όχι ένα, όχι δύο, όλα τα προηγούμενα Προγράμματα Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας απέτυχαν- και πάνω σε ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα που κάποιοι επέλεξαν στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας, στις 2 Οκτωβρίου, να κρύψουν.

Η αφετηρία μας θα ήταν πολύ καλύτερη και η ζωή των Ελλήνων θα ήταν πολύ καλύτερη και δεν θα χρειαζόταν, σήμερα, να τους καλούμε να κάνουν αυτές τις μεγάλες προσπάθειες για τη χώρα τους, αν, πριν από έξι μήνες, τα σημερινά στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ως Υπουργοί και στελέχη της Κυβέρνησης, επεδείκνυαν τον ίδιο ζήλο στο να κάνουν υποδείξεις. Αν ο Προϋπολογισμός που παραδόθηκε στη σημερινή Κυβέρνηση, για να διαχειριστεί, πριν από λιγότερο από έξι μήνες, δεν είχε έλλειμμα 30 δισ. ευρώ, αν το κράτος που παρέδωσαν στους Έλληνες -που τους εμπιστεύθηκαν δύο φορές- δεν χρειαζόταν να δαπανά τα διπλάσια από αυτά που εισπράττει.

Η αφετηρία μας θα ήταν πολύ καλύτερη και η ζωή των Ελλήνων θα ήταν πολύ καλύτερη, αν, κυρίες και κύριοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, μέσα σε πέντε χρόνια δεν είχατε διορίσει περίπου 100 χιλ. άτομα στο Δημόσιο και αν δεν είχατε βάλει τουλάχιστον άλλους τόσους από κάθε «τρύπα» που μόνοι σας ανοίξατε. Αν το 2009, που «παγώσατε» τους μισθούς, δεν είχατε διορίσει περίπου 30 χιλ. άτομα -20 χιλ. μόνιμους υπαλλήλους, όταν συνταξιοδοτήθηκαν 10 χιλ. και άλλους 10 χιλ. μη μόνιμους- και αν δεν φροντίζατε, μέχρι την τελευταία ημέρα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, να «τακτοποιείτε» με διορισμούς. Αν από το 2004, δεν είχατε αυξήσει τις πρωτογενείς δαπάνες του Δημοσίου, δηλαδή, τις δαπάνες που δεν αφορούν τόκους και χρεολύσια κατά περίπου 20 δισ. ευρώ και τις συνολικές δαπάνες κατά περίπου 30 δισ. ευρώ. Αν δεν είχατε φροντίσει να κάνετε φορολογικά «δώρα» στους έχοντες και αν είχατε φροντίσει να βρείτε πόρους, για να χρηματοδοτήσετε αυτές τις δαπάνες. Γιατί τα έσοδα την ίδια περίοδο αυξήθηκαν μόλις 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η ζωή των Ελλήνων θα ήταν πολύ καλύτερη, αν είχατε φροντίσει να δημιουργήσετε ανάπτυξη, για την οποία μιλάτε σήμερα, να πατήσετε πάνω στους ρυθμούς 4% και 5% που παραλάβατε και να πάτε τη χώρα μπροστά και όχι να την παραδίδετε με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης 2%, τον οποίο μάλιστα, έχετε και το πολιτικό θράσος να επιχειρείτε να χρεώσετε σε εμάς, το γεγονός δηλαδή ότι, το 2009, η ανάπτυξη ήταν -2%.

Και τελικά, κανένας πολίτης δεν θα χρειαζόταν να πονέσει, όπως πολλοί πονάνε σήμερα, δεν θα χρειαζόταν να ζητηθούν τέτοιες θυσίες, αν τουλάχιστον είχατε το στοιχειώδες θάρρος να τα παραδεχθείτε όλα αυτά και να πείτε την αλήθεια, την αλήθεια που, σήμερα, για άλλη μια φορά, αρνείστε.

Για άλλη μια φορά, ακούσαμε τον κ. Σαμαρά να λέει «θέλω να βάλω πλάτη». Ακούσαμε τον κ. Σαμαρά να λέει «θέλω να αποφύγω τη δημόσια σύγκρουση». Δεν ακούσαμε ούτε λέξη για τις ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς μας ξαναείπε αυτά που έχει πει πολλές φορές, ότι το έλλειμμα δεν είναι 12,7% είναι κοντά στο 9%.

Με αυτά που λέει, διαφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον κ. Μπαρόζο που συνάντησε προχθές, με το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το Eurogroup, με την Τράπεζα της Ελλάδος και με την Ανεξάρτητη Επιτροπή, την οποία εμείς συστήσαμε. Διαφωνεί με όλους αυτούς η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Σαμαράς, γιατί όλοι αυτοί λένε ότι το έλλειμμα ήταν αυτό, το οποίο εμείς αποκαλύψαμε, μετά τις εκλογές.

Μας λέτε ότι η Νέα Δημοκρατία είχε προετοιμάσει τη μείωση του ελλείμματος. Πώς ακριβώς την είχε προετοιμάσει; Με τη ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους; Μας λέτε ότι με το ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο τρίμηνο του 2009, «ξεχείλωσε» το έλλειμμα. Απλά μαθηματικά. Στο εννιάμηνο, είχατε μαζέψει 35 δισ. ευρώ έσοδα. Ο στόχος που εσείς είχατε βάλει για το χρόνο ήταν 60 δισ. ευρώ. Εξήντα δισ. μείον 35 δισ. σημαίνει ότι έλειπαν 25 δισ. ευρώ. Μαζέψαμε 13 δισ. ευρώ. Από τα υπόλοιπα 12 δισ. ευρώ, οι ημιυπαίθριοι ήταν 1 δισ. ευρώ. Άρα, το έλλειμμα «ξεχείλωσε», επειδή διαλύθηκαν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί, επειδή εκτοξεύτηκαν οι δαπάνες.

Μιλάτε για τις συνθήκες δανεισμού της χώρας σήμερα. Έχετε επιλεκτική μνήμη. Πέρυσι το Γενάρη η χώρα δανειζόταν με spreads στις 325 μονάδες βάσης, όταν δεν είχε αποκαλυφθεί το μέγεθος του ελλείμματος και όταν, βεβαίως, η χώρα δεν είχε υποστεί την πιστοληπτική υποβάθμιση. Άρα, για ποιες συνθήκες δανεισμού μας μιλάτε σήμερα; Τα απέκρυψε αυτά ο κ. Σαμαράς.

Με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα τεράστια ελλείμματα, τα οποία μας κληροδότησε η προηγούμενη Κυβέρνηση, το έλλειμμα αξιοπιστίας με τη δημιουργία της Ανεξάρτητης Στατιστικής Αρχής. Κυρίως, επιχειρούμε να μειώσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά τέσσερις μονάδες μέσα σε ένα χρόνο - κάτι πρωτοφανές στην Ευρωπαϊκή Ένωση - από το 12,7% στο 8,7%. Και την ίδια στιγμή, με τον προϋπολογισμό μας, προσπαθούμε να αυξήσουμε τις δαπάνες για την παιδεία, για την υγεία, για την ανάπτυξη, για τις δημόσιες επενδύσεις.

Και σ’ αυτήν την προσπάθεια, ζητάμε να συνεισφέρουν όλοι, ο καθένας από τη θέση του και με τις δικές του δυνάμεις. Και γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια και από τις δύο πλευρές του προϋπολογισμού, και από τα έσοδα και από τις δαπάνες.

Από την πλευρά των εσόδων, καταρχάς ζητήσαμε την άμεση στήριξη από τους έχοντες. Η πρώτη μας νομοθετική πράξη -και τα έσοδα ήδη έχουν αρχίσει και εισρέουν στα κρατικά ταμεία- ήταν να ζητήσουμε μία έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Και αυτό μας έχει επιτρέψει να χρηματοδοτήσουμε το Επίδομα Αλληλεγγύης, το οποίο βεβαίως και θα δοθεί, αντίθετα με αυτά που είπε ο κ. Σαμαράς. Και βέβαια, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο επιχειρούμε να βάλουμε μία τάξη και να επαναφέρουμε τη φορολογική δικαιοσύνη.

Εδώ, θέλω να απευθύνω μερικά ερωτήματα. Πού ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν πρωτοστατεί στο να στηρίζει τις προσπάθειες συγκεκριμένων, συμπαθών κατά τα άλλα, επαγγελματικών ομάδων, να εξαιρεθούν και να μη φορολογηθούν, όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες; Πού ακριβώς είναι η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας.

Κι επειδή αναφερθήκατε σε αρθρογράφους σε εφημερίδες, θα αναφερθώ και εγώ σε ένα άρθρο σε μία κυριακάτικη εφημερίδα. Τη στιγμή που η Κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει όλους του Έλληνες πολίτες να ζητούν απόδειξη και όλα τα καταστήματα να κόβουν απόδειξη, πού είναι η ευθύνη των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και των Βουλευτών της, όταν πηγαίνουν σε γεύμα στελεχών και όταν τους έρχεται ο λογαριασμός και τους ρωτάνε «απόδειξη ή τιμολόγιο», λένε «κόψε 200 ευρώ και δώστο έτσι»;

Αυτή είναι η ευθύνη σας; Έτσι αντιλαμβάνεστε την ευθύνη σας απέναντι στους Έλληνες πολίτες; Αν δεν είναι αλήθεια, παρακαλώ πολύ να κάνετε μήνυση στην εφημερίδα, η οποία σας το καταλογίζει και έχει και τη φωτοτυπία της απόδειξης. Για να ξέρουμε ποιος ακριβώς έχει την ευθύνη σ’ αυτή την Αίθουσα και ποιος λέει μεγάλα λόγια.

Και παρακαλώ πάρα πολύ, η λέξη «ακρότητες», περί φορολογίας, αποζημιώσεων απόλυσης, απ’ αυτήν την Αίθουσα να χρησιμοποιείται με μεγαλύτερη περίσκεψη. Αυτή η Κυβέρνηση μείωσε τη φορολογία για την αποζημίωση των απολύσεων, αυξάνοντας το αφορολόγητο όριο από 20 χιλ. σε 30 χιλ. ευρώ. Και δεν θα απολογηθούμε, γιατί θέλουμε να φορολογήσουμε κανονικά τις αποζημιώσεις των 150 χιλ. και 200 χιλ. ευρώ, που παίρνουν τα μεγαλοστελέχη στις τράπεζες, στις επιχειρήσεις και στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εσείς να μας εξηγήσετε, γιατί αυτούς θέλετε να τους φορολογήσετε λιγότερο. Και ναι, μέσα σε συνθήκες κρίσης, μπορούμε να δούμε και περαιτέρω βελτίωση γι’ αυτούς που έχουν πραγματικά, χαμηλή αποζημίωση απόλυσης.

Απ’ την πλευρά των δαπανών, γίνεται μία τεράστια προσπάθεια. Τα κονδύλια του προϋπολογισμού απελευθερώνονται σε μηνιαία βάση και για την πλειοψηφία των κωδικών χορηγείται μόλις το 90%, ώστε να υπάρχει κατά τη διάρκεια του έτους επανεξέταση και έλεγχος των δαπανών. Όλα τα Υπουργεία, έχουν συντάξει μηνιαίους προϋπολογισμούς, καταγράφουν δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν, προχωρούν σε τριετείς προϋπολογισμούς. Συμμαζεύουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, με τη μεγάλη προσπάθεια που κάνει το αρμόδιο Υπουργείο. Περιορίσαμε τις προσλήψεις σε απολύτως απαραίτητες και ναι, δυστυχώς, αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε και σε μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα.

Σας διαβεβαιώνω ότι έχουμε απόλυτη επίγνωση της δυσκολίας που αυτό δημιουργεί. Καμία κυβέρνηση και σίγουρα κανένας Υπουργός Οικονομικών δεν θα ήθελε να βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση και να έχει ανακοινώσει μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα. Ήταν, όμως, ανάγκη να γίνει, για να στηριχθεί ακόμα περισσότερο η προσπάθεια να συμμαζευτούν τα ελλείμματα στη χώρα μας, για να πειστούν όλοι ότι υπάρχει αποφασιστικότητα, για να αγοράσουμε το χρόνο, για να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές, για να συμμαζέψουμε το σπίτι μας.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω για ένα πράγμα, ότι αυτή η προσπάθεια, ήδη, αποδίδει. Στο τέλος του πρώτου διμήνου του 2009, το έλλειμμα στον Κρατικό Προϋπολογισμό ήταν 4 δισ. ευρώ.

Στο τέλος του πρώτου διμήνου του 2010, το έλλειμμα στον Κρατικό Προϋπολογισμό ήταν 1 δισ. ευρώ, 77% μειωμένο. Αυτό στο γεγονός ότι ξεκινήσαμε μία μεγάλη προσπάθεια, μία προσπάθεια στην οποία όλοι συμμετέχουν, την οποία στηρίζουν όλοι οι πολίτες και μία προσπάθεια που ήδη αποδίδει.

Ευχαριστώ πολύ".

(ΤΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ;
ΤΟΝ ΣΑΚΑΤΕΨΕΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ)!

Προειδοποίηση κινδύνου!

Ειναι σαφές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Είναι όμως το ίδιο σαφές ότι ο πρωθυπουργός δεν μπήκε στον κόπο να "περάσει" την αναγκαιότητα των μέτρων και στην κοινωνία. Αυτό είναι άκρως σοβαρό και εγκυμονεί κατανοητούς πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους. Σχεδόν προφητική η ..."Παλίρροια" του Μίμη Ανδρουλάκη, από το νέο βιβλίο του Ε, ΠΡΟΕΔΡΕ!

"Το Ε, Πρόεδρε! Για ορισμένες χώρες και ηγεσίες μπορεί να είναι και μια προειδοποίηση κινδύνου. Κόψε, «Πρόεδρε», το φυτίλι πριν φτάσει η σπίθα στο δυναμίτη. Εμπόδισε με κάθε τρόπο να συμβεί το χειρότερο. Και αν δεν καταφέρεις να το αποτρέψεις, μπορείς να μετατρέψεις ακόμα και τη χρεοκοπία, ακόμα και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε «δημιουργική καταστροφή», σε εθνική αναγέννηση και δημοκρατική ανατροπή και να καταφέρεις να γίνει, επιτέλους, ότι δεν έγινε στους καλούς καιρούς.
Κανείς σοβαρός άνθρωπος, «Πρόεδρε», δε θα ζητήσει από εσένα σε οποιανδήποτε χώρα του κόσμου να επινοήσεις εκ του μηδενός το πνεύμα των καιρών στα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια. Ούτε ο Λένιν, ο Τσόρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Ντε Γκολ ούτε ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ ούτε η Θάτσερ και ο Ρίγκαν ούτε ο Μιτεράν και ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησαν τις ανάγκες, τα ρεύματα, τις τάσεις της εποχής τους. Άγγιξαν όμως με το αυτί τους τη «γη» για να ακούσουν έγκαιρα, τις ερμήνευσαν, τις εξέφρασαν, τις χαλιναγώγησαν και συγχρόνισαν το εσωτερικό τους ρολόι με το ρολόι των καιρών.
Στο Ε, Πρόεδρε! ο νέος ηγέτης θα ακούσει τον Μαρξ να του υπενθυμίζει ότι «οι άνθρωποι δημιουργούν τη ζωή τους, όμως δεν την φτιάχνουν υπό συνθήκες που έχουν επιλέξει, αλλά υπό συνθήκες που έχουν βρει, έχουν κληρονομήσει και έχουν αποκτήσει από το παρελθόν».
Και θα μυηθεί από τον Σαίξπηρ στην παλίρροια των ανθρώπινων και πολιτικών πραγμάτων. Πρόεδρε, άκου τη φωνή του Βρούτου από τον Ιούλιο Καίσαρα:

Είναι παλίρροια τα πράγματα τα’ ανθρώπινα
Αν πιαστούν στην πλημμυρίδα, τα πάει στην επιτυχία
Αν τους ξεφύγει, το ταξίδι όλο της ζωής τους
Περιορίζεται σε ρηχά και αθλιότητες
Σε τέτοια θάλασσα φουσκωμένη πλέουμε τώρα εμείς
Και πρέπει να πάρουμε το ρέμα όταν μας είναι βολικό
Αλλιώς χάνουμε ότι ριψοκινδυνεύσαμε

Με την παλίρροια θα τα βγάλεις πέρα. Μην την φοβηθείς. Ή καλύτερα, να φοβάσαι εύλογα, όταν οι πολλοί βρίσκονται σε ευφορία και άφοβα τρέχουν σαν κοπάδι στην ίδια κατεύθυνση, και να είσαι άφοβος και τολμηρός, όταν οι πολλοί τρέμουν από φόβο και πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση".

Μιά χαμένη 25η Μαρτίου

Αύριο γιορτάζουμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Δεν ξέρω με τι κέφι θα βγάλουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια μας ή αν περισσότερο εθνικό και εωθινό θα κρίνουμε το κρέμασμα κάποιου "πανό" διαμαρτυρίας ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας, στο φορολογικό ή στις ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό (είναι άλλωστε τόσο της μόδας)...

Αυτό που γνωρίζω είναι το γεγονός ότι πνιγμένοι στα λόγια, τα μέτρα και τις κριτικές, χάσαμε την ευκαιρία για τη δημιουργία - μέσα από την ίδια την Κρίση - ενός πανελλήνιου μετώπου ενάντια στη χρεοκοπία μας ως κοινωνικού συνόλου ή κρατικής οντότητας.
Μια συμμαχία αλλαγής: Αλλάζουμε και δεν βουλιάζουμε!



Θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην κατηγόρια "του αυτοκαταστροφικού του χαρακτήρα μας" ως λαού…

Θα ήταν το καλύτερο πολιτικό και οικονομικό μήνυμα στην κ. Μέρκελ και στους κερδοσκόπους τύπου Paulson, Soros, κλπ…

Θα ήταν το καλύτερο κατευόδιο στον αναχωρούντα για την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, Έλληνα πρωθυπουργό…

Θα ήταν η πιο σεβάσμια, ειλικρινής και κυρίως ουσιαστική απόδοση τιμής στους Ήρωες του 1821: τους Μακρυγιάννηδες, τους Κολοκοτρώνηδες, και τόσους άλλους…

1 ερώτημα, 2 αποχωρήσεις

ΓΣΕΕ των τραπεζιτών και της ολιγαρχίας, ή των εργατών και των εργαζομένων; αναρωτιέται φωναχτά η καλή Σίβυλλα στο blog της.

Βέβαια το κείμενο που μας παρουσιάζει αμέσως κάτω από τον "φωναχτό" της τίτλο, δεν είναι παρά η αναδημοσίευση ενός σύντομου "άρθρου" από ένα άλλο blog, τους "Παπατζήδες" όπου σε ειδησεογραφικό στυλ πληροφορούμαστε:
"Αποχωρήσεις από το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Βροχή από αποχωρήσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων της αριστεράς είχαμε στο συνέδριο της ΓΣΕΕ ! Μετά το ΠΑΜΕ αποχώρησαν σήμερα και συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όπως αναφέρουν θα πάρουν μέρος στις αυριανές εκλογές".



Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει και τόσο άμεση σχέση ανάμεσα στο αγωνιώδες ερώτημα της Σίβυλλας και της είδησης που μας δίνουν "Οι Παπατζήδες", όμως δεν μπορούμε να μην αποπειραθούμε μια έμμεση εξήγηση, ώστε να τη δικαιολογήσουμε. Ότι, δηλαδή, οι καλοί συνδικαλιστές της Αριστεράς αναγκάζονται να φύγουν από τις εργασίες του Συνέδριου, επειδή η παρούσα ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι αργυρώνητη. Αυτό είναι ένα ζήτημα που χρήζει μεγάλης συζήτησης κι εγώ θα το έθετα στο επίπεδο του αν η σημερινή ΓΣΕΕ (αλλά και διαχρονικά) λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που και δημοκρατική είναι και ουσιαστική δουλειά κάνει υπέρ των μελών της.

Τώρα, ως προς τις «αποχωρήσεις» των «αριστερών» παρατάξεων, απλά θα ανατυπώσω εδώ, το σχόλιο που έκανα χθες:
“Ωραίες Συνδικαλιστικές Παρατάξεις μα τον Θεό.
Δίνουν την παράστασή τους (γιουχαΐσματα, προπηλακισμοί, έγγραφες διαμαρτυρίες) και αποχωρούν.
Πρώτα την "κάνει" ταρατατζούμ το σχήμα ΔΑΣ - ΠΑΜΕ - ΚΚΕ, και ακολουθεί με πλάγια πηδηματάκια το σχήμα Α.Π. - ΔΙΚΤΥΟ - ΣΥΡΙΖΑ.
Πως να αντέξουν το σικέ συνέδριο που έχει στήσει ο Παναγόπουλος.
Όμως γλύφουν εκεί που φτύνουν, καθώς τελικά θα συμμετάσχουν (καλού - κακού) στις ψηφοφορίες του κατά τα άλλα νοθευμένου Συνεδρίου.
Είσαστε ανεπανάληπτοι «συντρόφια»!
Τώρα δεν μένει πια παρά να αναμένουμε ότι μετά την πλατεία Ομόνοιας, όπου δρα το ΠΑΜΕ, να δούμε σύντομα και το ΔΙΚΤΥΟ στην πλατεία Ασωμάτων.
Σύντροφοι, το ξέρω, δεν είναι και ότι καλύτερο η ΠΑΣΚΕ του κ. Παναγόπουλου (έτσι όπως την κατάντησε αυτός και η παρέα του) ή η ΔΑΚΕ, αλλά τι να γίνει; ...η αστική δημοκρατία έχει τους κανόνες της και πρέπει να φάτε την πλειοψηφία στη "μάπα".
Έτσι δεν είναι;”

Εκ μέρους ποιάς ΠΑΣΚΕ;

Περιτριγυρίζοντας στο internet για ειδήσεις σχετικά με το συνέδριο της ΓΣΕΕ, έπεσα πάνω στην 14σέλιδη ομιλία του Φίλιππου Θωμά, την οποία απεύθυνε στους σύνεδρους ως εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες (άλλωστε το πλήρες κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ), αλλά θα σταθώ μόνον στο ξεκίνημα της ομιλίας του με κείνο το φοβερό: «Εκ μέρους της ΠΑΣΚΕ», που συνέτριψε την απογευματινή μου ραστώνη.



Ποιάς ΠΑΣΚΕ κύριε Φίλιππέ μας; Ποιός σας εξουσιοδότησε να κατεβάσετε τέτοιες θέσεις; Ποιος ρώτησε για παράδειγμα τους ΠΑΣΚίτες στην Χαλκόρ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ή στον ΗΣΑΠ; Που διαμορφώνονται οι συνδικαλιστικές θέσεις και πολιτικές της Παράταξης και μάλιστα όταν πρόκειται να διατυπωθεί σε Συνέδριο της Συνομοσπονδίας; Στο κτήριο της οδού Σολωμού; Στα γραφεία της ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου; Γιατί κρατάτε την ΠΑΣΚΕ αιχμάλωτη των δικών σας επιδιώξεων και «απόψεων»; Γιατί θέλετε ΝΕΚΡΗ μια Παράταξη που εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων; Ο όρος «ΝΕΚΡΗ» είναι απόλυτα αληθινός. Μπείτε στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΚΕ (εδώ) και θα καταλάβετε… Ειδήσεις από το 2004, γελοιογραφία για τον Καραμανλή, λες και ακόμα είναι ο πρωθυπουργός, άδειες σελίδες, απουσία του Καταστατικού της Παράταξης, κλπ.
Ακόμη – ακόμη και αυτή την επίμαχη ομιλία του Φ. Θωμά δεν θα τη βρείτε στο website της ΠΑΣΚΕ, αλλά της ΓΣΕΕ!...

Ολόγραμμα

Έχω την εντύπωση ότι ζούμε σε παράδοξες ημέρες. Για παράδειγμα ποιος θα το πίστευε ότι η Ελλάδα θα έφτανε στο έσχατο σημείο οικονομικής ανεπάρκειας και η οποία πιθανόν να την οδηγήσει εκτός της ΟΝΕ! Ποιος θα πίστευε, πάλι, σε μια τέτοια υστερία λαϊκισμού και αφορισμού από τους παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ κεντροαριστερούς, και η οποία (υστερία) θα κατέληγε να γίνει - αντί της λογικής - το "όπλο" κατά του φάσματος της πτώχευσης και η "ανάγκη" να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι αντί του μισθοσυντήρητου Δημόσιου Υπάλληλου!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, νοιώθω έντονη γύρω μου την ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ της αντικειμενικής πραγματικότητας. Το περιβάλλον μου να έχει μετατραπεί σε ένα φάντασμα από πρόσωπα, ειδήσεις, απεργίες, λόγια… κάτι σαν ένα γιγαντιαίο φαντασμαγορικό ολόγραμμα.



Απομονώνω το προς τα αριστερά μισό κομμάτι της πραγματικότητας (ή τουλάχιστον αυτής που έμαθα σαν τέτοια) και βλέπω την έχουσα πρόβλημα με την οδοντοστοιχία της κυρ-Αλέκα, τον ειρωνευόμενο σ. Τσίπρα, το φωνασκούν ντουέτο Παναγόπουλου – Παπασπύρου, τα λάβαρα του ΠΑΜΕ στην Σταδίου, κλπ.
Σαν μέσα στη γυάλινη σφαίρα των μάγων.

Σκεπάζω το προς τα δεξιά κομμάτι, πάλι τα ίδια: η Αλέκα, ο Τσίπρας, ο Παναγόπουλος, κοκ. Σπάω τη «γυάλα» της υποτιθέμενης πραγματικότητας σε χίλια κομμάτια και εισπράττω χίλιες φορές την ίδια εικόνα... Όλοι στην κατεύθυνση του χαμού.

Κι εγώ, που δεν θέλω να χαθώ;

Όχι δεν τα παρατάω! Θα ψάξω (μαζί με κείνους που έχουν ακόμη κάπως σώας τας φρένας ή το χρειαζούμενο minimum αίσθημα ευθύνης) να βρω το φωτεινό σημάδι της πάντοτε κακοφωτισμένης ταμπελίτσας «exit» ή «έξοδος κινδύνου», για να ξετρυπώσω.

Δε μπορεί, κάπου θα το βρω!..

Δέστε τον!

Κάνω κοπιάρισμα και κοινονοποιώ εδώ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ άρθρο από το alzap.blogspot.com με τίτλο: Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ κ. ΤΣΙΠΡΑ... και υπότιτλο: στο όνομα, δυστυχώς, της "αριστεράς".

"Εδώ και δύο μήνες παρακολουθούμε το έργο. Το υψηλό δημόσιο χρέος της χώρας υποχρέωσε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα τέτοια που ικανοποιούν το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Τότε και μόνο τότε, μας είπαν, μπορούμε να συζητήσουμε τρόπους δανειοδότησης ή εξασφάλιση δανειοδότησης με χαμηλά επιτόκια.

Η χώρα πρέπει να δανειστεί σε λίγες μέρες κάποια δισεκατομμύρια ευρώ και επιδιώκει χαμηλά επιτόκια. Οι πηγές είναι δύο. Η ΕΕ ή το ΔΝΤ. Είναι γνωστό από την ιστορία του ότι το ΔΝΤ δανείζει χώρες με ανεκτά επιτόκια αλλά ταυτόχρονα επιβάλλει όρους στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής και όχι μόνο στη χώρα που δανείζει. Στην περίπτωσή μας όμως τα μέτρα που πήρε ήδη η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτά που συνήθως ζητάει το ΔΝΤ. Είναι αυτό ακριβώς που είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στο Ευρωκοινοβούλιο στις 18/03/10:

«Αν δεν ήμασταν - ας πούμε - στην Ευρωζώνη, σήμερα, αυτά τα μέτρα που πήραμε, θα μας είχε ζητήσει να τα πάρουμε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Commission, που τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούσε τη χώρα μας, μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία συμφώνησε με αυτά τα μέτρα, όπως συμφώνησε και το ΔΝΤ.

Ουσιαστικά, είμαστε στο πλαίσιο μιας - ας πούμε - επιτήρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παρότι δεν το λέμε έτσι. Από την άλλη, δεν έχουμε τις διευκολύνσεις που δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τα χρήματα, παραδείγματος χάρη, αν τα χρειαστούμε, που εμείς λέμε ότι δεν τα χρειαζόμαστε, αλλά αν τα χρειαστούμε, δεν τα έχουμε.»

Η Ελλάδα λοιπόν πήρε τα μέτρα που της ζητήθηκαν εκπληρώνοντας το δικό της μέρος της πολιτικής συμφωνίας στη Ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής. Η Ε.Ε μένει να εκπληρώσει τη δική της δέσμευση αλλά φαίνεται να υπαναχωρεί. Ο Πρωθυπουργός διαβλέποντας την δυστοκία, φέρνει στο προσκήνιο την μοναδική αυτή τη στιγμή εναλλακτική λύση, το ΔΝΤ.

Τι σημαίνει αυτό; Για τη χώρα μας βραχυπρόθεσμα δύσκολα να γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Τα δύσκολα μέτρα έχουν ήδη παρθεί, ο δανεισμός θα είναι σίγουρα ευνοϊκότερος. Για την Ευρωζώνη ωστόσο και για το ευρώ η απειλή και το ξήλωμα του πουλόβερ θα αρχίσει. Και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα σταματήσει. Μεσοπρόθεσμα επομένως ΟΛΟΙ θα χάσουν και ασφαλώς και η Ελλάδα αν συμφωνήσουμε ότι η Ευρωζώνη και το Ευρώ είναι επιθυμητή προοπτική.

Στο δίλημμα επομένως που βάζει ο Παπανδρέου προς τους Ευρωπαίους: «Ανταποκριθείτε στις υποχρεώσεις σας, εμείς ανταποκριθήκαμε στις δικές μας, γιατί δεν έχουμε άλλη λύση από το ΔΝΤ με συνέπειες καταστροφικές για ΟΛΟΥΣ…» , στην αυτονόητη δηλαδή γραμμή υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, θα περίμενε κανείς τις πολιτικές ηγεσίες να συμπαραταχθούν σε ένα ενιαίο και αρραγές μέτωπο.



Κι όμως υπάρχει ένας ψάλτης, άθελά του ελπίζω και εύχομαι, της πολιτικής και κερδοσκοπικής διεθνούς αλητείας. Υπάρχει ένας κολαούζος της Μερκελ, έτσι εμφανίζεται με όσα λέει, στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αγωνίζεται να στείλει το μήνυμα ότι η απειλή Παπανδρέου δεν έχει βάση. Γιατί αυτός και τα κόμμα του είναι στη γραμμή πως ότι κι αν γίνει, όσο και να μας πηδήξει η διεθνής κερδοσκοπία εμείς θα παραμένουμε δουλικά υποταγμένοι στην κ. Μερκελ.

Είναι …«αριστερός», είναι ο κ Τσίπρας. Διαβάστε και ξαναδιαβάστε τι είπε στη Βουλή. Αποκαλεί το μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο της χώρας …έγκλημα.

« Μέχρι πρότινος λέγατε σε δημόσιο επίπεδο και διεθνώς ότι η χώρα μας δεν ζητάει βοήθεια, ζητάει να μη δανείζεται με υπερβολικό επιτόκιο σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Και χθες, ο Πρωθυπουργός, πήγε και είπε αν δεν μας δώσετε βοήθεια θα πάμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τι είδους απειλή ήταν αυτή; Αλήθεια το εννοείτε ότι θέλετε να κάνετε αυτό το έγκλημα; Λέγατε εσείς ότι θέλατε να έχουμε γεμάτο το πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Και χθες ο Πρωθυπουργός πήρε το πιστόλι και πυροβόλησε το πόδι του.»

Ο κ. Τσίπρας που αναρωτιέται κανείς που και με ποιους ετοιμάζει τις τοποθετήσεις του στη βουλή.

Αναρωτιέται κανείς αν κάποιος εκεί στον ΣΥΝ καταλαβαίνει τις συνέπειες όσων λέει ο αρχηγός τους.
.
Τέλος αναρωτιέται κανείς αν ο κ. Τσίπρας διάβασε την εισήγηση που κατέθεσε ο Λαφαζάνης και οι δικοί του στην τελευταία ΚΕ του κόμματός του...

Τί να πω;
Και μη χειρότερα"...

Ιδεολογική συνέπεια!

Οδηγούσα πριν λίγο από την Κηφισού προς το σπίτι μου, ακούγοντας μουσική στο ραδιόφωνο του "Πρώτου Θέματος". Σκεφτόμουνα τα καμώματα του ΠΑΜΕ στο συνέδριο της ΓΣΕΕ αλλά και τη γενικότερη συνδικαλιστική τακτική του ΚΚΕ. Τελικά, σκέφτηκα, γιατί δεν αποχωρούν επίσημα από τη Συνομοσπονδία και να φτιάξουν το δικό τους μαγαζάκι; Να μας αφήσουν ήσυχους ρε αδελφέ! Δεν μπορεί όποτε τους βολεύει να είναι μέσα (για να κάνουν τα shows τους στα κεντρικά συμβούλια, κλπ) και όποτε δεν τους βολεύει να είναι χώρια στην Ομόνοια με την αμόλυντη ιδεολογία τους και την κομματική τους καθαρότητα. Πάνω που αναρωτιόμουνα ξεκινήσανε οι ειδήσεις του σταθμού, με τον Γιάννη Σμυρλάκη, (τον εκφωνητή) να μας πληροφορεί ότι η ΔΑΣ και το ΠΑΜΕ αποχώρησαν από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ! Από τα γέλια πήγε να μου φύγει το τιμόνι. Μπράβο σύντροφοι! Αυτό θα πει ιδεολογική συνέπεια …στη μονοκομματική κυριαρχία του Κομμουνιστικού συστήματος. Καμιά αντοχή στη δημοκρατική πολυφωνία... Όμως τι να γίνει, είσαστε μειοψηφία ρε συντρόφια



Διαβάστε εδώ τους λόγους της προσχεδιασμένης αποχώρησης του ΚΚΕ, σε άπταιστη κομματική γλώσσα και με άψογο «1917's style». Δε θα σας μείνει άντερο…

Έφυγε μεσ' το χιόνι

Ο χάρος βγήκε παγανιά και μαζεύει έναν έναν τους αγαπημένους μας μουσικούς.
Τελευταίο θύμα η Lhasa de Sela που υπέκυψε στον καρκίνο σε ηλικία μόνον 37 χρονών. Τα σχέδια της να τραγουδήσει κομμάτια του Victor Jara και της Violeta Parra θα πραγματοποιηθούν πια στον παράδεισο...
Όταν έφυγε το επίσημο ανακοινωθέν ήταν πολύ λιτό: Χιονίζει στο Μόντρεαλ επί 40 ώρες μετά την αναχώρησή της.
Απολαύστε τη Lhasa σε μια παρουσία της σε Jazz fastival το 2006...

Ο θρίαμβος των ιδεών

Στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, στη Χαλκιδική, οι ΚΚΕδες και οι ΠΑΜΕήτες για μια ακόμη φορά επέδειξαν το πολιτικό ήθος τους και τη δύναμη της «ιδεολογίας» τους. Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο με ψιλογιουχαϊσματα κατά του πρόεδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, και με τραμπουκισμούς και προπηλακισμούς κατά του Tom Jenkins, εκπρόσωπου των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC).



Θαυμάστε ήθος συνδικαλιστικό, όπως ακριβώς το μεταδίδει η ανταπόκριση της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ»…

«Με επεισοδιακό τρόπο συνεχίστηκε σήμερα για δεύτερη ημέρα το 34ο Πανελλήνιο τακτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή 490 συνέδρων στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής.
Συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αντέδρασαν έντονα και εμπόδισαν αρχικά να μιλήσει τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων Τόμ Τζέκινγκς όταν αυτός κλήθηκε στο βήμα να χαιρετίσει.
«Έξω οι Ρουφιάνοι» ήταν το σύνθημα με το οποίο τον υποδέχτηκαν και κινήθηκαν εναντίον του ενώ την ίδια ώρα τους απωθούσαν άλλοι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας της ΓΣΣΕ φωνάζοντας «Έξω οι νταβατζήδες».
Για δέκα λεπτά το προεδρείο διέκοψε τις εργασίες του συνεδρίου για να επανέλθει στη συνέχεια με τον Τομ Τζέκινγκς να απευθύνει χαιρετισμό και να κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον πρόσφατο τραυματισμό του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου εκφράζοντας την αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών συνδικάτων και χαρακτηρίζοντας την πράξη ποταπή. Πρόσθεσε ότι πρέπει να συλληφθούν τέτοια κακοποιά στοιχεία καθώς αυτού του είδους οι πράξεις αποτελούν εφαλτήριο για τον φασισμό».

Νεοδημοκρατικό Καθαρτήριο

Το παλικάρι από τη Μεσσηνία δεν τραβάει και ξεσηκώνει "κόλπα" από τον ΓΑΠ! Σύμφωνα με το καλό blog της Σίβυλλα πρόσφατη δημοσκόπηση της Καπα Research καταγραφεί τη Νέα Δημοκρατία στα 12%. Ακούγεται σαν νέο Πανελλήνιο ρεκόρ... μήπως κάνω λάθος; Και το ΠΑΣΟΚ είναι πεσμένο (30%), αλλά αυτό τουλάχιστο πήρε μέτρα που πονάνε (αν και απαραίτητα). Αυτοκάθαρση λοιπόν, μπας και παραμυθιάσουμε κανέναν ξέμπαρκο. Κάθισα λοιπόν και έφτιαξα αυτό το "φωτορομάντζο" διακινδυνεύοντας μια προφητεία για το τέλος της καμπάνιας της Αυτοκάθαρσης. Αμφιβάλω όμως για την προφητεία μου, γιατί για να συμβεί να μείνει στη Νέα Δημοκρατία μόνον ο Αρχηγός και ο Παναγιώτης από τα Καμένα Βούρλα, πρέπει να είσαι, είτε "gutsy" τύπος, είτε να εννοείς αυτό που εξαγγέλλεις!

Όλα θα πάνε καλά

Το Σάββατο 13/3/2010, ο πρωθυπουργός έκανε δήλωση στα ΝΕΑ σχετικά με την οικονομική κρίση και δεσμεύθηκε για την επιτυχία του εγχειρήματος ανάταξης των δημοσιονομικών και δικαίωσης των θυσιών του λαού. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΓΑΠ είναι σήμερα η μοναδική πειστική παρουσία στο πολιτικό στερέωμα. Όταν άλλοι λένε μόνο λόγια και συνθήματα και άλλοι κρύβονται, αυτός δίνει καθημερινά τη μάχη διάσωσης της χώρας. Σήμερα δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τον Παπανδρέου μόνον κατ' ανάγκη. Αντίθετα, οφείλουμε σαν κοινωνία να καταβάλουμε την προσπάθεια που απαιτούν οι περιστάσεις και μάλιστα με αλλαγμένη διάθεση. Στην απέραντη "κρισιολογία", κριτική και μουρμούρα, να αντιτάξουμε όχι μόνο την ελπίδα μας, αλλά και το πείσμα μας... Τότε όλα θα πάνε καλά!



"Εδώ και πέντε μήνες δίνουμε μια καθημερινή μάχη σε όλα τα μέτωπα, εντός και εκτός της χώρας. Μια μάχη που αφορά πρώτα και πάνω απ΄ όλα τη διάσωση της χώρας, της οικονομίας μας.

Πρωταρχικό καθήκον μας και προϋπόθεση για όλα τα άλλα είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας μας. Να δείξουμε σε όλους πως είμαστε φερέγγυοι, πως ο λόγος μας έχει αξία, πως έχουμε την υπερηφάνεια και την υπευθυνότητα να αντιμετωπίσουμε και να διορθώσουμε μόνοι μας τα δικά μας προβλήματα. Να κλείσουμε τη μαύρη τρύπα της αναξιοπιστίας που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση και που αποτελούσε απειλή για την ίδια τη χώρα.

Καταβάλλουμε ως λαός βαρύ τίμημα για τις εγκληματικές επιλογές των προηγουμένων ετών. Αναγκαστήκαμε να λάβουμε αποφάσεις επώδυνες, που αδικούν πολλούς συμπολίτες μας. Αλλά θα ήταν ακόμη πιο άδικο να αφήσουμε τη χώρα μας ανυπεράσπιστη στις ορέξεις των κερδοσκόπων, αδύναμη να καταβάλει μισθούς και συντάξεις και να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της.

Δεσμευτήκαμε, όμως, πως η θυσία δεν θα πάει χαμένη. Οι συναντήσεις μας στη Γερμανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δείχνουν πως οι προσπάθειες του ελληνικού λαού αποδίδουν καρπούς. Η Ελλάδα γίνεται ξανά συνδιαμορφωτής των εξελίξεων που αφορούν την ίδια αλλά και την Ευρώπη. Οι εταίροι μας αναγνωρίζουν τη βούλησή μας να διορθώσουμε τα του οίκου μας, αλλά αναγνωρίζουν επίσης πως η Ελλάδα δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί μόνη της στη μάχη κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας.

Με επιστολή την οποία συνυπογράψαμε με τον πρόεδρο της Γαλλίας, την καγκελάριο της Γερμανίας και τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, ζητάμε από την Ε.Ε. να δρομολογήσει τις απαραίτητες ενέργειες για τον δραστικό περιορισμό των κερδοσκοπικών επιθέσεων. Και αναδείξαμε την ανάγκη να συζητηθεί στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής των G20 ο έλεγχος και η ρύθμιση των κερδοσκοπικών αγορών. Ο αγώνας μας για τη χώρα θα είναι διαρκής. Πρώτο μέλημά μας είναι να σώσουμε την οικονομία μας. Είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα για να προχωρήσουμε στο μέλλον.

Όμως δουλεύουμε ταυτόχρονα για να αντιμετωπίσουμε στη ρίζα τους τα βαθύτερα αίτια που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Αυτές τις δύσκολες ώρες για όλους μας θέλω οι πολίτες να γνωρίζουν πως θα ανταποκριθούμε στην πρόκληση να αλλάξουμε εκ βάθρων τα κακώς κείμενα. Το να βαφτίζονται δικαιοσύνη η σκανδαλώδης εύνοια, κεκτημένα τα προνόμια των λίγων και των συντεχνιών, δικαίωμα η περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου, πολιτισμός ο προκλητικός πλουτισμός, επιχειρηματικότητα το παρασιτικό κέρδος, μαγκιά η ασυλία και η φοροδιαφυγή. Δουλεύουμε για, και μαζί με τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που εργάζεται σκληρά και δεν ανέχεται πια αυτά τα φαινόμενα.

Και καλούμε τον κάθε πολίτη να συμμετάσχει σε αυτή τη νέα πορεία. Επιτέλους, να ανασυγκροτήσουμε την πατρίδα, με στέρεα βήματα, που απαιτούν τη συστράτευση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Εκεί στηριζόμαστε και πουθενά αλλού.

Θέλω να διαβεβαιώσω τον κάθε Έλληνα, την κάθε Ελληνίδα, ότι οι κόποι μας αυτή τη φορά θα πιάσουν τόπο. Θα δώσουμε όλοι μαζί έναν μεγάλο αγώνα για να αλλάξουμε τη χώρα μας. Έτσι ώστε σε τρία χρόνια να έχουμε ανοίξει μια νέα σελίδα. Με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Για την αναβάθμιση της καθημερινής μας ζωής. Για την Ελλάδα των αξιών.
Όσο δύσκολο κι αν είναι, είμαι βέβαιος ότι μπορούμε. Και θα τα καταφέρουμε".

Γιαβάς Λιουμπλιού

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ TSAOUSA

Όταν ήμουν μικρή, η μάνα μου αντί να μου διαβάζει παραμύθια για να κοιμηθώ, έπαιζε μαζί μου τις λέξεις.



Δικής της επινόησης παιχνίδι, που παιζόταν ως εξής: με έβαζε στο κρεβάτι, έσβηνε το φως, ξάπλωνε στην άκρη του κρεβατιού και άρχιζε.
"Γου και α;".
"Γα" απαντούσα.
"Λου και α;"
"Λα".
"Όλο μαζί;"
"Γάλα!".
"Σωστό!" έλεγε η μάνα μου μες στη χαρά που ανακαλύψαμε πετρέλαιο.

Και το πηγαίναμε έτσι μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Μου άρεσε πολύ αυτό που κάναμε και το αποτέλεσμα του ήταν να διαβάζω από 3 χρονών, που σημαίνει είχα κουφάνει κόσμο.
Να γράφω έμαθα στην πρώτη Δημοτικού.

Έτσι είναι. Με το που αρχίζεις το Δημοτικό, τα πάντα παύουν να είναι παιχνίδι και μπαίνεις στα σκατά της ζωής.

Ωραία φράση τα "σκατά της ζωής".
Με το "σκατά" και μόνο έχεις περιγράψει τα πάντα.
Βάλε σε ένα βιβλίο για τίτλο τη λέξη "σκατά" και άσε τις σελίδες λευκές.
Το διαβάζει ο άλλος σε μισό δεύτερο και ξέρει τι θα έγραφες.
Ξεκούραστα πράγματα.

Οι λέξεις είναι σπουδαίο πράγμα, τρομερό εργαλείο, και ως γνωστόν, είναι ο λόγος που εξελίχτηκε το ανθρώπινο είδος.

Είμαι υποστηρικτής της ιδέας πως κάθε λέξη είναι αναντικατάστατη, γι αυτό και τις χρησιμοποιώ όλες με την ίδια άνεση.

Βεβαίως, κάθε λέξη θέλει το περιβάλλον της.
Δεν θα πεις "μας ζάλισες τ΄αρχίδια" στον προϊστάμενο σου, εκτός κι αν τον έχεις δει με το σώβρακο.

Θα πεις όμως "άντε και γαμήσου παλιομαλάκα" στον τύπο που σε έκλεισε με το αυτοκίνητο, με την προϋπόθεση πως είναι κλειστά τα παράθυρα και κλειδωμένες οι πόρτες σου.

Στον γκόμενο θα πεις ανετότατα "γάμα με καριόλη".
Δεν υπάρχει περίπτωση να του πεις "τοποθέτησε την στο αιδοίο μου ανυπόληπτε άνδρα".
Και ο Μπαμπινιώτης να το ακούσει αυτό, θα δει αμέσως την ψωλή του να σφουγγαρίζει το πάτωμα.
Αν είναι τόσο μεγάλη που φτάνει πλακάκι άμα τη πτώσει.

Εδώ θέλει προσοχή.
Μπορεί στο πήδημα οι λέξεις να αναβλύζουν πηγαίες και ανεξέλεγκτες, όμως ιδιαίτερη σημασία παίζουν και τα σημεία στίξης, ειδικά αν την έχει μικρή ο γκόμενος.
Δεν θα του πεις ποτέ "Γαριδάκι σου΄δωσε η μάνα σου!"
Όχι.
Θα του πεις "Γαριδάκι σου΄δωσε η μάνα σου;"
Με το ερωτηματικό στο τέλος, η φράση αυτομάτως γλυκαίνει.
Του τη λες χωρίς να σε καταλάβει, βεβαίως ατυχές το παράδειγμα, διότι καταλάβει-δεν καταλάβει, το πουλί, γαριδάκι θα μείνει.

Το ίδιο σημαντικά είναι τα σημεία στίξης και για τον άντρα, όχι απαραίτητα με την παραπάνω τάξη.
Απαγορεύεται δηλαδή να πει μετά το πήδημα στη γκόμενα "Είσαι το χειρότερο γαμήσι που ΄χω κάνει;"
Πρέπει να της πει "Είσαι το χειρότερο γαμήσι που' χω κάνει!" γιατί αν από ευγένεια βάλει ερωτηματικό και όχι θαυμαστικό στη φράση, η γκόμενα θα κολλήσει πάνω του σαν έκζεμα, και άμα ξαναγαμήσει άλλη αυτός, εγώ να γίνω gay φαρμακοποιός

"Μια εικόνα χίλιες λέξεις" λένε οι Κινέζοι, κάτι που περιγράφει τη δύναμη που έχουν οι λέξεις να καταργούν ακόμη και την εικόνα, παρότι αυτές όταν προφέρονται δεν φαίνονται, απλώς υπάρχουν όπως ο Θεός.

Ποιος κλάνει τους Κινέζους όμως, και κακώς που τους ανέφερα δηλαδή, από τη στιγμή που το δικό μας, το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο γράφει "Εν αρχή ήτο ο Λόγος" και τραβάνε τα μαλλιά τους από ηδονή οι λεξιλάγνοι.

Βεβαίως, ο Ιωάννης ως Λόγο εννοεί τον Χριστό και πάνω που αναρωτιέσαι μπερδεμένος αν ο Χριστός ήταν πριν από Τον Θεό, διαβάζεις τη συνέχεια που λέει "....και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ" δηλαδή ο Χριστός έρχεται δεύτερος αφού ήταν δίπλα.
Τότε γιατί αναφέρεται πρώτος και καλύτερος;

Κάτι τέτοια τα κάνουν οι λέξεις όμως.
Καλές, χρυσές, αλλά ενίοτε σε στέλνουν στο ψυχιατρείο μέχρι να πεις "κύμινο".

"Σύγχρονος Ελληνικός Πολιτισμός" σου λέει ο άλλος, και βλέπεις γύρω σου σκυλιά κρεμασμένα, μετανάστες στοιβαγμένους σε κοτέτσια, τη Φαίη Σκορδά να έχει δική της εκπομπή στην τηλεόραση, τον σουβλατζή να αφήνει μια και μοναδική απόδειξη των 7 Ευρώ όλο το βράδυ στο γκισέ σε περίπτωση που κάνει "ντου" η εφορία.

Τρελαίνεσαι, για δεν τρελαίνεσαι;

Ακόμη, υπάρχουν λέξεις που σε αποξενώνουν με κάποιους ανθρώπους.
Προσωπικά, αν ακούσω γκόμενο να χρησιμοποιήσει τη λέξη "μετερίζι" γυρίζω σαν τη φόδρα
τα έξω-μέσα μου και δεν με ξαναβλέπει ούτε στη φαντασία του.

Το ποιες λέξεις είναι αποκρουστικές κρίνεται υποκειμενικά, ανάλογα το ψυχοκοινωνικομορφωτικό γίγνεσθαι του καθένα.
Το "γίγνεσθαι" π.χ. μια που το ανέφερα, εμένα με ξενερώνει.
Από τότε που βγήκε το "γίγνεσθαι" χάθηκε το "δεν μας γαμάς εσύ κι ο γρύλος σου;"

Μου τη σπάνε ακόμα οι λέξεις "όραμα", "μπρι(τ)ζόλα", "σ΄αγαπώ".
Το "σ΄αγαπώ" το θέλω σε ψιλά, σε μερικές λέξεις παρείτσα όπως "γυναικάρα μου είσαι η καλύτερη, δεν μπορώ χωρίς εσένα, αν με αφήσεις θα πηδήξω απ΄τον πέμπτο να με μαζεύουν με το μπαμπάκι".
Αν ο άλλος σου λέει ένα σκέτο "σ΄αγαπώ" αρχίδια σ΄αγαπάει.
Εδώ βαριέται να σου μιλήσει ο μαλάκας, σιγά μη σ΄αγαπάει κιόλας.
Εκτός κι αν σου έχει κάνει "κατάθεση ψυχής".

Ένα είναι το σίγουρο.
Τις πιο ωραίες λέξεις και φράσεις, τις λένε τα παιδιά και οι γέροι.
Ο ανιψιός μου λέει το μπουφάν "ντουφάν" και η γιαγιά μου όταν πονούν τα κόκαλα της παραπονιέται πως "τα άτιμα τα γερατειά έρχονται και παρέρχονται".

Περί του προέδρου της ΓΣΕΕ

Τελικά ο κ. Παναγόπουλος εκτίθεται διαρκώς και ανεπανόρθωτα, χωρίς να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει έστω και εκείνη τη μικρή δόση συμπάθειας που προέκυψε στην κοινή γνώμη για το άτομό του, ύστερα από την τραμπουκική επίθεση που δέχτηκε στο Σύνταγμα, την Παρασκευή το μεσημέρι στις 5/3/10.

Μετά την «ευκαιριακή» αντίθεση του με την κυβέρνηση και τις λαϊκίστικες κορώνες κατά των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση Παπανδρέου, παρουσιάζεται ελλειμματικός και σε προσωπικό επίπεδο.

Υποχωρεί και κρύβεται μπροστά στον κίνδυνο πιθανής «επίθεσης» από τους αναρχικούς, τους αριστεριστές και τα γκρουπούσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντί επικεφαλής της πορείας της ΓΣΕΕ (11/3/10) να διασχίσει τον όχλο που είχε αναπτυχθεί στα γνωστά στέκια μπροστά από το Μουσείο και το Πολυτεχνείο, προτίμησε να αυτοφυγαδευθεί δια μέσου της 3ης Σεπτεμβρίου, χάνοντας το ηθικό πλεονέκτημα και το κύρος που πρέπει να έχει ένας πρόεδρος της ΓΣΕΕ.

Οι πιθανές έως σίγουρες υλακές (και τα γιαουρτώματα) που θα δεχότανε από τους «γνωστούς άγνωστους» και τους ανηκόντες στις «συνιστώσες», μόνον υπέρ του θα λειτουργούσαν!

Μετά από αυτά δεν θα εκπλησσόμουνα αν η επέμβαση των ΜΑΤ και το κόψιμο της Πατησίων στα δύο, έχει σχέση με τον ίδιο και τα προσχήματα του.

(Αλήθεια, κάποιος πρέπει να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτήν την ενέργεια!
Έτσι δεν είναι κύριε Χρυσοχοϊδη;)

Προσωπικά ακολούθησα την πορεία της ΓΣΕΕ μέχρι την Ομόνοια (μέσω 3ης Σεπτεμβρίου), βαδίζοντας όμως αρκετά πίσω από το κεντρικό "πανό" της Συνομοσπονδίας, και διερωτώμαι αν ο κ. Παναγόπουλος συμμετείχε εκείνη την ώρα στην πορεία και αν έφτασε ποτέ μέχρι το Σύνταγμα, όπως θα όφειλε να πράξει ο ηγέτης του Ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ήταν ένα μικρό καράβι...

Απόσπασμα από το άρθρο της Έλενας Ακρίτα "Έλλειμα: 13,200 βγήκε, να τ' αφήσω;" (ΤΑ ΝΕΑ, 13/3/2010)
Το αφήνω Aσχολίαστο!..
Απλά αφιερωμένο σε κάποιους που το "παίζουν" αναζητητές των χαμένων ιδεολογικών γραμμών τους, ενώ δε βλέπουν ούτε μια πιθαμή μακριά από την κοιλιά τους!
(.... το κέρατο του, έχασα την πράσινη γραμμή αμύνης μου...)

"ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ: Αυτός ο χριστιανός πότε κοιμάται; Το βλέφαρο το γέρνει ποτέ ή ήρθε κι έγινε κάγκελο απ΄ την αϋπνία; Για τον Πρωθυπουργό μιλάω! Που από την ημέρα των εκλογών και μετά είναι σε ένα αεροπλάνο και τρέχει σαν τον Βέγγο! Έχει μετατρέψει τον μαραθώνιο σε κατοστάρι! Τον δρόμο αντοχής σαν δρόμο ταχύτητας! Και πόσο να ξεραθείς στο κάθισμα του αεροπλάνου; Πώς να βολευτείς; Όπως και να κάτσεις, σαν ανάποδο γαμώτο θα σηκωθείς! Τον βλέπω σε καμιά φάση, να είναι στη φωτό της σύσκεψης κορυφής κι όπως τον στραβώνουν τα φλας να γύρει γλυκά στον ώμο της Μέρκελ και να τον πάρει λιγουλάκι!

Καμία σχέση με τον προηγούμενο!

Που έφευγε χαλαρά από Ραφήνα, πήγαινε για καφέ μισή ωρίτσα στο Μαξίμου, του λέγανε όλοι οι παραστεκάμενοι «σκίζουμε προεδράρα, όλα καλά, όλα ανθηρά!», ξανάμπαινε στο αμάξι και γύρναγε σπίτι του την ώρα για το ματς! Μια μονογραφή έβαζε και πάθαινε κομμάρες! Μισή παράγραφο διάβαζε και του ΄ρχόταν σκοτοδίνη!

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ, χαρά μου; Γιατί να διαλύσεις μια χώρα, όταν μπορούν ανετότατα να τη διαλύσουν οι συνεργάτες σου; Αυτοί οι ίδιοι συνεργάτες που παίρνουν τώρα τα μούτρα τους να κάνουν και κριτική! Κάτι πρώην υπουργοί Οικονομικών, κάτι άθλια τυπάκια που πήραν μια χώρα και την κάνανε σφουγγαρόπανο! Πατσαβούρα για να σκουπίζουν τα πόδια τους οι Ευρωπαίοι!

Και τώρα έχουν το θράσος να ανοίγουν το στόμα το απύλωτο, αντί να χωθούν σε κάνα λαγούμι! Αλλά τι ανάγκη έχουν αυτοί; Αυτοί ρίξανε τη στρυχνίνη στο φρικασέ, εμείς θα το φάμε!



Παρόλο που δεν έχω διατελέσει μούτσος, ξέρω όπως όλοι μας, πως όταν το καράβι βουλιάζει ο καπετάνιος το εγκαταλείπει τελευταίος! Βεβαιώνεται πρώτα πως όλοι οι επιβάτες φοράνε σωσίβια, έχουν μπει στις λέμβους, είναι ασφαλείς και στο τέλος ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ προλάβει κοιτάει να σώσει το τομάρι του!

Ήταν ένα μικρό καράβι που το λέγανε «Ελλάδα». Κι όταν άρχισε να μπάζει νερά, πρώτος πήδηξε στη θάλασσα ο καπετάνιος. Μετά οι αξιωματικοί και οι επιβάτες της πρώτης θέσης (με τις offshore εταιρείες και τα βρώμικα χέρια). Πήδηξαν να σωθούνε κι αφήσανε τον λαό, τους επιβάτες της τρίτης θέσης, να σκυλοπνιγούνε μες στ΄ αμπάρια!

Όταν συμβεί αυτό, οι δράστες περνάνε ναυτοδικείο! Κάθονται στο σκαμνί, απολογούνται, μπαίνουν φυλακή! Εδώ δεν είναι η ίδια περίπτωση; Η ίδια ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ; Δεν θα δικαστούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν θα λογοδοτήσουν σε κανέναν για τα εγκλήματα που διέπραξαν; Ή θα συνεχίσουμε το ίδιο βιολί, ο θύτης να βγάζει θρασύτατα τη γλώσσα στο θύμα του;"

2 σουβλάκια λιγότερα

Είχα αποφασίσει να περάσω διαφορετικά το σαββατοκύριακο μου. Να τραβήξω φωτογραφίες στον Πειραιά, να παίξω κάνα ταβλάκι και να ακούσω λίγη μουσική. Τα πράγματά όμως δεν ήρθαν όπως τα υπολόγιζα και να 'μαι εδώ με την υποκίνηση της σκωπτικής ξανθιάς δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ...

"Μέσα στον εθνικό πανικό, άνοιξε κι ένας τραπεζικός λογαριασμός όπου κάθε Έλληνας - όσο κι όπως μπορεί - θα καταθέσει τον οβολό του! Σε προσωπικό επίπεδο, δεν θα πω αν εγώ έκανα το καθήκον μου ως Ελληνίδα πολίτις! Θα πω μόνο τούτο: Ρε φίλε, κανείς δεν είπε να στερηθείς το ψωμάκι σου! Όμως, αντί να δώσεις το εικοσάευρω για την πορνοταινία, δωσ' το στον τόπο σου! Έτσι κι αλλιώς πιο σκληρή τσόντα απ' τη ζωή του Έλληνα το 2010 δύσκολα θα βρεις στο εμπόριο".



Εγώ θα έλεγα ότι το δίλημμα ίσως θα ήταν καλύτερα να μην τεθεί με το DVD της φουκαριάρας της Τζούλιας, αλλά με 3-4 σουβλάκια με καλαμάκι, ντοματούλα, κρεμμύδι, μπόλικο κόκκινο πιπέρι και φυσικά καλοψημένη πίτα. Σαν κι αυτά που "χτύπησα" χθες βράδυ στην μοναδική κυρία Θ. Γκούμα, στο Ίλιον! Κι αν επι γενεές μονολογούμε και με ελληνική μαγκιά παραδεχόμαστε: ότι η φτώχια θέλει καλοπέραση, τότε εύκολα από τα 4 σουβλάκια μπορούμε να χαρίσουμε τα 2... ναι;

"ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΩ (μαζί κι εγώ με την πνευματώδη ξανθιά δημοσιογράφο) με τον πιο «πεζό τρόπο»: Λογαριασμός Αλληλεγγύης για την Ελλάδα, στην Τράπεζα της Ελλάδος με κωδικό 26132462. Για τις καταθέσεις μέσω των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό ή και των υποκαταστημάτων αλλοδαπών τραπεζικών ιδρυμάτων στο εξωτερικό, ο κωδικός είναι: ΙΒΑΝ GR 04 010 0024 0000000026132462 και SWΙFΤ/ΒΙC ΒΝGRGRΑΑ.
Καλό- λέμε τώρα!- Σαββατοκύριακο"!

Κείμενα: Έλενα Ακρίτα (ΝΕΑ, 13/3/2010) και Stefanos

Χημικά επί παραγγελία

Ο Γιώργος ο Κρόγιας, των γνωστών «blogs» Antikrogias και Krogias, κριτικός προς την κυβέρνηση και «διχασμένος» όπως δηλώνει, τις τελευταίες ώρες κάνει χρήση δημοσιευμάτων από άλλα “blogs” (Cyberela, Παραπολιτική, κλπ) για τη χρήση χημικών από την αστυνομία. Θεωρώ ότι στην περίπτωση της χθεσινής απεργίας (11/3/2010) υπερβάλει, ως προς την έκταση της χρήσης δακρυγόνων, επηρεασμένος από τα συναισθήματα του και την υπερβολή των πηγών της πληροφόρησής του. Κατά το παρελθόν στην Αθήνα, έχουμε ζήσει «μπάνια και βροχές χημικών» στην κυριολεξία. Τα χθεσινά, δεν είναι παρά ασήμαντα γεγονότα, αν θέλουμε να μιλήσουμε ειλικρινά. Εκ προοιμίου βέβαια δηλώνω αντίθετος με κάθε χρήση βίας και εν προκειμένω της χημικής. Όμως πρέπει να δούμε κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με τη χτεσινή πορεία, αλλά και με το γενικότερο πρόβλημα. Προσωπικά -αν και στηρίζω τα κυβερνητικά μέτρα- ακολούθησα με φίλους μου την πορεία της ΓΣΕΕ από το πεδίο του Άρεως μέχρι την Ομόνοια, διαμέσου των οδών Ιουλιανού και 3ης Σεπτεμβρίου. Κανένα δακρυγόνο. Όλα ομαλά, με τους απεργούς να διαδηλώνουν ανεμπόδιστα την αντίθεσή τους στα «μέτρα λιτότητας». Η πορεία της ΓΣΕΕ προς το Σύνταγμα δεν ακολούθησε την κλασσική διαδρομή απευθείας μέσω της οδού Πατησίων, είτε εξαιτίας πληροφοριών για πρόθεση επεισοδίων από τους «γνωστούς άγνωστους», είτε επειδή ήδη είχαν αρχίσει οι αψιμαχίες μπροστά στο Πολυτεχνείο. Αυτά μαθαίναμε όσο βαδίζαμε προς την Ομόνοια, αλλά και αυτά διαπιστώναμε από την οπτική επαφή που είχαμε με την οδό Πατησίων, μέσα από τις κάθετες οδούς. Η ρήψη των χημικών ξεκίνησε εναντίον των αναρχικών και των άλλων αριστερίστικων "γκρουπούσκουλων".



Είναι αυτά "τα καλά" παιδιά που μαζεύονται ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ γύρω από το Πολυτεχνείο και στο κηπάκι του Αρχαιολογικού Μουσείου ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥΣ (χοντρορόπαλα, πέτρες, μολότωφ, κλπ) ...και μόλις ξεκινάει η πορεία της ΓΣΕΕ σηκώνουν τα κασκόλ και τις κουκούλες των μπουφάν τους και ξεκινάνε, 1ον για να μας επιβάλουν τις "ιδέες" τους και 2ον να προκαλέσουν την ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ "επέμβαση" των ΜΑΤ. Μπείτε στα websites τους και θα καταλάβετε.

Τι έχουν καταλάβει;

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ γενικά οι δημοσκοπήσεις λένε την αλήθεια. Αρκεί, βεβαίως, να ξέρεις τι να ρωτήσεις. Και να καταλάβεις τι θα σου απαντήσουν.
[Εγώ θα πρόσθετα "και να αντιλαμβάνεσαι τι τρέχει γύρω σου ή να καταλαβαίνεις τι σε ρωτάνε"...]

ΑΝ, ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ρωτήσεις ανοήτως αν τα μέτρα είναι αναγκαία, θα πάρεις την εξίσου ανόητη απάντηση ότι «ασφαλώς είναι αναγκαία!». Αλλά τι σημαίνει αυτό για να καταλάβεις την κατάσταση; Τίποτα απολύτως! Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι ξύπνησε ένα πρωί ο Παπανδρέου και χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη σκέφτηκε να ανεβάσει τον ΦΠΑ και να κόψει τους μισθούς;

ΤΟ ΙΔΙΟ ισχύει με όλες τις αυτονόητες ερωτήσεις που οδηγούνται σε αυτονόητες απαντήσεις. Προφανώς τα μέτρα δεν είναι δίκαια. Προφανώς είναι καθυστερημένα, αφού πέρασαν πέντε μήνες έως ότου ληφθούν. Προφανώς δεν ανταποκρίνονται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠαΣοΚ- το είπε και ο ίδιος o Παπανδρέου...

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, πολύ πιο χρήσιμο είναι να καταλάβεις αν τα συγκεκριμένα μέτρα θεωρούνται αναπόφευκτα. Αν η κυβέρνηση μπορούσε να κάνει κάτι άλλο και δεν το έκανε. Αν, δηλαδή, τα μέτρα δεν ήταν προϊόν ανάγκης (από την οποία «και Θεοί πείθονται»...) αλλά πολιτικής επιλογής για την οποία η κυβέρνηση ελέγχεται. ΕΔΩ ΤΑ πράγματα μπερδεύονται. Συγκρατήστε μερικούς αριθμούς από την προχθεσινή δημοσκόπηση της GΡΟ που παρουσιάστηκε στο Μega.

● ΤΟ 48,4% πιστεύει ότι τα μέτρα δεν είναι σε σωστή κατεύθυνση.

● ΚΑΙ ΠΩΣ να είναι σε σωστή κατεύθυνση, αφού το 44,8% θεωρεί ότι η κατάσταση δεν είναι «πραγματικά πολύ άσχημη» κι ούτε «είναι αναγκαίο να υπάρξουν επώδυνα μέτρα».

● ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, το 52,4% εκτιμά ότι υπάρχει και κάποια άλλη πολιτική με την οποία η κυβέρνηση μπορεί να καλύψει το έλλειμμα «χωρίς να επιβαρύνει τους μισθωτούς και τη μεσαία τάξη».

● ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ λοιπόν; Το 60,6% πιστεύει ότι συντελείται ένας «εκφοβισμός» ώστε να γίνουν αποδεκτά μέτρα «που θίγουν το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας και χαμηλότερης οικονομικής τάξης».

● ΚΑΙ ΠΩΣ γίνεται αυτό; Το 64,8% θεωρεί ότι τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την κρίση «σε υπερβολικό βαθμό»- ενώ θα μπορούσαν, λόγου χάρη, να ασχοληθούν περισσότερο με το DVD της Τζούλιας...

ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΝ αυτοί οι αριθμοί την εικόνα μιας κοινωνίας που έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και θεωρεί ότι χρειάζονται θυσίες για να αντιμετωπιστεί; Εμένα, όχι! Αντιθέτως, μου δίνουν την εικόνα μιας κοινωνίας που υποψιάζεται ότι δεν τρέχει και κάτι πολύ σοβαρό, αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν την κρίση για να τη φοβίσουν και να της πιουν το αίμα.

ΘΑ ΜΟΥ πείτε ότι τέτοιες κουταμάρες ακούει ένας κόσμος από διάφορους κομπογιαννίτες και αυτές αναπαράγει στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνοι. Αλλά το μείγμα καχυποψίας και αμεριμνησίας που προκύπτει, να το θυμηθείτε τους επόμενους μήνες.

Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι ξύπνησε ένα πρωί ο Παπανδρέου και χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη σκέφτηκε να ανεβάσει τον ΦΠΑ και να κόψει τους μισθούς;

----------

Του Γιάννη Πρετεντέρη
"Τι έχουν καταλάβει;"
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ, 10 Μαρτίου 2010

"Κρισιολογία"

Ωραία!
Ο πρωθυπουργός τέλειωσε τον κύκλο των ταξιδιών σε Ευρώπη και Αμερική.
Καλά τα αποτελέσματα, αν αναλογιστούμε ότι ήδη έχουμε την αναγγελία δημιουργίας του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδας και προστασίας από τους κερδοσκόπους.



Γυρίζοντας πίσω στην πατρίδα είναι ώρα για να βάλει μερικά πράγματα στη θέση τους:
την ασυδοσία και τα «καπέλα» στην τιμή της βενζίνης, τις μίνι ανταρσίες στο κόμμα του, την αυθαίρετη και ζημιογόνα κατάληψη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κλπ.
Μα πιο πολύ για να σταματήσει την επιδίωξη κάποιων να μας επιβάλουν την Κρίση ως καθημερινό φρούτο και καθημερινή πραγματικότητα.

Η χώρα έχει και άλλα θέματα για να ασχοληθεί μαζί τους, και τα οποία μπορεί να μας δώσουν ανάσες και αισιοδοξία.

Αντίθετα η «Κρισιολογία» ευνοεί τους καρχαρίες που θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση: οικονομικά και πολιτικά.
Ένα παράδοξο και συνάμα αστείο ερώτημα που σχηματίζεται στο μυαλό μου, πρέπει να τεθεί στην φωνασκούσα «αριστερά»: με την τακτική της πέφτει χωρίς να το θέλει στην παγίδα της «πραγματικότητας της Κρίσης» ή είναι εκ των παραγόντων που την επιδιώκουν για κοντόφθαλμα κέρδη;

Με την ευκαιρία διαβάστε το πολύ καλό άρθρο της καθηγήτριας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Φωτεινής Τσαλίκογλου «Η Κουλτούρα της Κρίσης», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, την Τρίτη 9 Μαρτίου 2010.

Εξωπραγματικοί

Ότι είμαστε παρορμητικός λαός (εκτός των άλλων) δεν χρειάζεται αμφισβήτηση. Μια γρήγορη και μόνο ματιά στην καταμαρτυρούμενη - από τις σφυγμομετρήσεις - «μεταστροφή» μας σε σχέση με την αποδοχή των μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, αρκεί για να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό. Μόλις σοβαρέψανε τα πράγματα εγκαταλείψαμε την αντικειμενικότητα και τον ορθολογισμό και πηδήξαμε σαν τους λαγούς στην αντίπερα όχθη.

Τώρα ανασύρουμε τη συνθηματολογία των ξεχασμένων αριστερών ευαισθησιών μας, ξαναθυμόμαστε τα όρια της ιδεολογικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ και άλλες αηδίες και ξεράσματα. Άρα και ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ (εκτός των άλλων).



Εμείς, που σε κάθε ευκαιρία γουστάραμε τη γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας (και το ξεφτιλίζαμε στη χλίδα)! Εμείς που όταν πέφταμε στην ανάγκη κάποιου γιατρού το παίζαμε ευγνώμονες (και εξηγιόμασταν κάτι Φακελάκια «ΝΑ», μετά συγχωρήσεως) και άνετοι (καμωνόμασταν ότι ξεχάσαμε να ζητήσουμε Απόδειξη ή νωχελικά να κάνουμε κίνηση του χεριού με νόημα «όχι, όχι, είμαστε εντάξει γιατρέ»). Εμείς που επί 6 χρόνια ανεχτήκαμε την άχρηστη κυβέρνηση Καραμανλή (και η οποία μας οδήγησε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα).

Άσε που αν περνάγαμε ξώφαλτσα από την Κρίση, ούτε ίχνος διαμαρτυρίας για το σύστημα, την Ευρώπη, κλπ. Κουβέντα για τη Rowenta! Θα πλέκαμε διθυράμβους στο Γιωργάκι που έγινε Γιώργος και Γιώργαρος… Τώρα το παίζουμε κριτικοί Αριστεροί και ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων.

ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ, ολοφυρόμαστε. Δεν ακούγεται ούτε άσχημο, ούτε άδικο. Όμως την ώρα της αιχμής και κορύφωσης της Κρίσης , κανένα από εμάς δεν σώζουν οι κατάρες, τα λόγια τα εύμορφα και οι πορείες στο κέντρο της Αθήνας.

Όταν σε κάποια στιγμή ο διακόπτης πρέπει να γυρίσει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ, αυτό που σώζει είναι η έγκαιρη απόφαση, έστω και με ψεγάδια. Έστω και με θυσίες.

Η πλάκα τελείωσε, ...λέει...

Η ΠΛΑΚΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! Έτσι μας προειδοποιεί (ανάμεσα στ' άλλα) η Νεολαία του ΣΥΝ στην καμπάνια της για την απεργία της ΓΣΕΕ στις 11 Μάρτη. Χρησιμοποιεί μάλιστα ένα κακόγουστο παλαιό αμερικάνικο poster όπου μια γυναίκα (συντροφάκια, δεν είναι κομσομόλα, ούτε καν βιομηχανική εργάτρια) δείχνει το μπράτσο της, λέγοντας: We Can Do It! Τελευταία η "ροζ αριστερά" δεν τα πάει καλά ούτε στο πολιτικό advertisement, αλλά ούτε και στα έξυπνα λογοπαίγνια του παρελθόντος.



Τέλος πάντων... Το ζήτημα είναι ότι μας απειλούν και πραγματικά εντυπωσιάζομαι από που αντλούν αυτό το θράσος:
"Την Πέμπτη στις 11 του μήνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταλάβει ότι η πλάκα τελείωσε. Ότι δεν μπορεί να σχεδιάζει να κλέψει το μέλλον μίας ολόκληρης γενιάς και να βυθίσει την κοινωνία στην ανεργία και στην ανέχεια. Η κοινωνία δεν αποτελείται μόνο από τρομαγμένους τηλεθεατές αλλά από ανθρώπους με όνειρα και ανάγκες, από ανθρώπους με αξιοπρέπεια. Βυθισμένοι μέσα στους οικονομικούς δείχτες κάποιοι φαίνεται ότι το ξέχασαν. Θα τους το θυμίσουμε όμως με τον καλύτερο τρόπο".

Δηλαδή πως θα δείξουν ότι τελείωσε η πλάκα? Εξαπολύοντας και πάλι τους τραμπούκους που χτύπησαν τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ? Ωραία ανανεωτική αριστερά είσαστε καμάρια μου. Να σας χαίρεται ο Τσίπρας και ο Στρατούλης, "οι σύντροφοι των ευφυολογημάτων και της μπαρούφας". Καμία πρόταση ή λύση έχετε για την κρίση ή το μόνο που σας απόμεινε είναι να ονειρευόσαστε κάποιο είδος ακτιβιστικής εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα?
Αυτήν όμως ξεχάστε την! Ανήκει δικαιωματικά στους ΠΑΜΕήτες και το «τιμημένο» (!!!) ΚΚΕ

Α, και κάτι τελευταίο. Οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια και όνειρα δεν μιλάνε μόνο για τα θύματα της δικής τους ράτσας. Πρέπει να νοιώθουν συμπάθεια – ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ – για κακοποιημένους συνδικαλιστές όπως ο κ. Παναγόπουλος. Πρέπει να καταδικάζουν τη βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Αποσύρετε τους τραμπούκους

Κύριε Τσούπρα, ελπίζουμε να περιμαζέψετε τους τραμπούκους που την περασμένη φορά βιαιοπράγησαν κατά του Πρόεδρου της ΓΣΕΕ. Στείλτε τους στα "αμαξοστάσια της Κουμουνδούρου". Η συνιστώσα της ΚΟΕ δεν χωράει ανάμεσα μας.

Παπουτσής "μαινόμενος"

Ποιός μπορεί να δεχθεί ότι η επίθεση Παπουτσή κατά Σαχινίδη ήταν μιά τυχαία έκρηξη του Κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου του ΠΑΣΟΚ; Ασφαλώς και ήταν προσχεδιασμένη! Και ειλικρινά έχουμε πάρα πολλές εκδοχές και εξηγήσεις ως προς τα κίνητρα του... μα πάρα πολλές...

Το ΠΑΣΟΚ και η Χώρα

Τον εκτιμώ σαν πένα, αλλά συνήθως του προσάπτω "διάφορα", αλλά σήμερα δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ από το κείμενό του στα "Εμπιστευτικά" των Νέων. Ο λόγος για τον κύριο Πρετεντέρη. Παραθέτω ασχολίαστο το άρθρο του, που αξίζει να το διαβάσετε και να ...σκεφθείτε!

"ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι η προσωπική επίθεση του Παπουτσή στον Σαχινίδη ήταν προσωπική. Διότι τι είπε ο υφυπουργός Οικονομικών για να βγάλει από τα ρούχα του τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠαΣοΚ; Αυτονόητα πράγματα.
ΟΤΙ ΤΟΥΣ όρους δανεισμού δεν τους διαμορφώνει ο δανειζόμενος αλλά ο δανειστής. Κι ότι όταν η χώρα κινδυνεύει να πτωχεύσει, το δίλημμα «ανάπτυξη ή ύφεση» κινείται στον χώρο της μεταφυσικής.
ΤΑ ΙΔΙΑ με άλλα λόγια είπε και ο Πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠαΣοΚ αλλά δεν θυμάμαι να τον χαρακτήρισε κανείς «εκπρόσωπο των “Financial Τimes”».
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ καν ότι το ξέσπασμα του Παπουτσή ήταν ξέσπασμα. Γιατί ένας βουλευτής της συμπολίτευσης να ξεσπάσει ξαφνικά εναντίον ενός υφυπουργού, ο οποίος απλώς υποστήριζε τη γραμμή της κυβέρνησης;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΕΧΩ. Και γι΄ αυτό θεωρώ ότι η επίθεση ήταν μια σαφής πολιτική επιλογή στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντιπαράθεσης. Διότι αυτήν τη στιγμή η κυβερνητική παράταξη (ξανα)ζει μια διαχρονική σύγκρουση αντιλήψεων, η οποία δεν διαπερνά μόνο την ίδια αλλά τέμνει ολόκληρο το κομματικό φάσμα.
ΑΠΟ ΤΗ μια πλευρά βρίσκονται όσοι θεωρούν ότι το ΠαΣοΚ (ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα) δεν είναι παρά ένα μέσον, το οποίο υπηρετεί τον σκοπό του δημοσίου συμφέροντος και πασχίζει για το καλό του τόπου.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη στέκονται όσοι θεωρούν ότι το ΠαΣοΚ (ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα) αποτελεί αυτοσκοπό, τον οποίο οι ίδιοι οφείλουν πρωτίστως να υπηρετούν αποβλέποντας στη δική τους εκπλήρωση.



ΑΥΤΗ Η σύγκρουση είχε ενεργοποιηθεί το 1985, σε φόντο βαθιάς οικονομικής κρίσης. Ευτυχώς, κέρδισαν οι πρώτοι. Η ίδια σύγκρουση επανήλθε το 1996 με αφορμή την εκλογή αρχηγού στο ΠαΣοΚ. Ευτυχώς κέρδισαν οι πρώτοι και πάλι. Μένει να δούμε τώρα σε ποια χέρια θα κάτσει η παρτίδα.
ΕΠΙ ΤΗΣ ουσίας, είναι μια σύγκρουση που θεωρώ ότι αγγίζει τα θεμελιώδη της πολιτικής. Διότι ακόμη κι αν δεχτώ την ακραία εκτίμηση ότι υπάρχει κίνδυνος τα μέτρα της κυβέρνησης «να διαλύσουν το ΠαΣοΚ» (όπως προέβλεψε ο Παπουτσής), τελικά ποιο είναι το ζητούμενο; Το ΠαΣοΚ ή η χώρα;



ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ασφαλώς ότι όλα τα κόμματα έχουν ισχυρά ανακλαστικά αυτοπροστασίας. Είναι εύλογο και φυσιολογικό. Καμία παράταξη στην πολιτική δεν προσφέρεται εθελοντικώς για αυτοκτονία.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, όμως, ούτε τίθεται τέτοιο ζήτημα. Διότι μια παράταξη που επιλέγει το συμφέρον της χώρας, ακόμη κι αν καταβάλει πολιτικό κόστος, ακόμη κι αν χάσει κάποια εκλογή, θα έχει επιτελέσει το καθήκον της. Κι αυτό αποκλείεται να μην της το αναγνωρίσουν τελικώς οι ψηφοφόροι- όπως έχει συμβεί με το ΠαΣοΚ τόσες φορές στο παρελθόν"...

Γιάννης Πρετεντέρης
"Το ΠΑΣΟΚ και η χώρα"
ΤΑ ΝΕΑ, 8 Μαρτίου 2010