Debate

Καθώς ο κ. Παπανδρέου
έκανε το μεγάλο τόλμημα
να μην ρυπάνει με αφίσες, «πανό» και χαρτοπόλεμο
την Αθήνα και ολόκληρη τη χώρα,
θα έπρεπε να κάνει και το τελειωτικό βήμα
με την άρνηση διεξαγωγής του "ντιμπέητ" (debate).
Τηλεόραση, περιοδικά, websites, blogs,
αλλά κυρίως η πραγματικότητα στη ζωή μας
(από το 2004 μέχρι σήμερα)
έχουν αποτυπώσει τις θέσεις των κομμάτων,
άρα το debate καθίσταται όχι μόνο περιττό,
αλλά και υποτιμητικό της νοημοσύνης μας.
Στο ερώτημα ποιός χρειάζεται μια τέτοια διαδικασία,
απλά κάντε μια αναδρομή στην ιστορία
για το ποιοί κάθε φορά είχαν ανάγκη
τις παράτες, τις τελετουργίες, τους βερμπαλισμούς
για να εντυπωσιάσουν τα πλήθη...

Κατά συνέπεια συμφωνώ απόλυτα
με τα όσα γράφει ο δάσκαλος Γ. Βέλτσος
στα Νέα και με τίτλο: Βίρα τις άγκυρες...

"ΤΙ ΝΟΗΜΑ έχει αν ο Καραμανλής
θα είναι όρθιος ή καθιστός στο debate;
Και τι σημαίνει αν ο Παπανδρέου είναι ειλικρινής;
Αυτή η ύψιστη προεκλογική τελετουργία
δεν είναι παρά ο μάταιος αγώνας για να ειπωθεί
ένας περιορισμένος αριθμός λέξεων
στην καρκινική τους εκφορά μπρος- πίσω.
Μάταιος συνεπώς ο κόπος, διότι το ζήτημα
δεν είναι τα επιχειρήματα αλλά η εικόνα.
Όπως τα φιλμ του Γουόρχολ
όπου συμβαίνουν όλα και τίποτα,
το τίποτα κρύβεται πίσω από τις υποσχέσεις
ή περίπου το τίποτα σαν τις μηδενικές αυξήσεις
του ενός και τις δεκαδικές του άλλου.
Ας τους απολαύσουμε, λοιπόν,
αυτούς τους πρωταγωνιστές
του «Τέλους του παιχνιδιού».
Η θεατρική τους πλευρά
είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα
του θεάτρου μας
μετά τον Ρέππα και τον Παπαθανασίου".



...αλλά αγαπητέ δάσκαλε,
στα καθ' ημάς, το show και το "παραμυθι"
αποτελούν το τελευταίο σωσίβιο
για τον απερχόμενο κ. Καραμανλή!
Ας μη του το στερήσουμε...