Μπαλάντα για τους ποιητές που πέθαναν νέοι
....................
Με ποιόν με ποιόν να μιλήσω;
Και σεις ποιητές όλοι εσείς μονάχοι
τι γίνατε; Ποιός άνεμος σας έδιωξε σας πήρε;
τώρα που σας καλώ όλους εδώ -
θυμαστε αλήθεια θυμάστε
τα καφενεία τα πεζοδρόμια τα μυδράλλια
τα δωμάτια με τα χρυσά πουλιά
θυμάστε
κείνο το βράδυ που μιλούσαμε
θυμάστε;
....................
Μιχάλης Κατσαρός
Τι έγινε Στεφανε, ειναι δυνατόν να μεινει αυτό το post χωρίς σχόλια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως ο ίδιος το έχει πει. Γιατί τι να ναι αραγε οι ποιητές, αν όχι προφήτες.
Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.
Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.
Κι εμείς μικροι και ταπεινοι, που οι ποιητές τους αγνοουν πια και τους οικτιρουν, έχουμε ακόμα τις αντοχές να ψαξουμε για το νερό; Να σκαψουμε πληγωνοντας νυχια, δόντια, σαρκες, και ...ευκολίες, για μια στάλα νερό, στην απεραντη έρημο, στην μεγάλη ξηρασία;
Στεφανε, τότε θα έρθουν και πάλι οι ...ποιητές. Αλλωστε εκλεκτοι και αριστοκρατες εκεινοι, δεν καταδεχονται να συνομιλούν παρα μόνο με όσους έχουν χωματα και αιματα στα νυχια. Χωματα απο το γκρεμισμα και αιματα απο το ξεσκισμα που κάνουν όσοι αντεχουν στις ίδιες τους τις σάρκες. Στις σάρκες του μυαλου τους.
Τέτοιες ώρες , τέτοια λόγια ...
ΑπάντησηΔιαγραφήIV Σιδερένιες καμπάνες
Hear the tolling of the bells-
Iron Bells!
What a world of solemn thought their monody compels!
In the silence of the night,
How we shiver with affright
At the melancholy menace of their tone!
For every sound that floats
From the rust within their throats
Is a groan.
And the people–ah, the people-
They that dwell up in the steeple,
All Alone
And who, tolling, tolling, tolling,
In that muffled monotone,
Feel a glory in so rolling
On the human heart a stone-
They are neither man nor woman-
They are neither brute nor human-
They are Ghouls:
And their king it is who tolls;
And he rolls, rolls, rolls,
Rolls
A paean from the bells!
And his merry bosom swells
With the paean of the bells!
And he dances, and he yells;
Keeping time, time, time,
In a sort of Runic rhyme,
To the paean of the bells-
Of the bells:
Keeping time, time, time,
In a sort of Runic rhyme,
To the throbbing of the bells-
Of the bells, bells, bells-
To the sobbing of the bells;
Keeping time, time, time,
As he knells, knells, knells,
In a happy Runic rhyme,
To the rolling of the bells-
Of the bells, bells, bells:
To the tolling of the bells,
Of the bells, bells, bells, bells-
Bells, bells, bells-
To the moaning and the groaning of the bells.
ΣΤΑΥΡΟΣ
Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Μιχάλη Κατσαρού
Από τη συλλογή "Κατά Σαδδουκαίων"
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει "Καλά είμαι εδώ!"
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει "Δόξα σοι ο Θεός"
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών,
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου,
στην εταιρία "εισαγωγαί - εξαγωγαί"
στην κρατική εκπαίδευση, στον φόρο,
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει από την εξέδρα ώρες ατέλειωτες, τις παρελάσεις,
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές, τα τούμπανα και τις παράτες,
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι,
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων, λίβανον και σμύρναν,
σ' εμένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' αυτούς που λέγονται μεγάλοι,
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα,
στις κολακείες, στις ευχές, στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για τον σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων,
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία,
στα εργοστάσια πολεμικών υλών,
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια,
στα θούρια,
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους,
στους θεατές,
στον άνεμο,
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς,
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας,
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε!
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Το ποίημα Η διαθήκη μου δημοσιεύτηκε «λογοκριμένο» στο Δημοκρατικό τύπο στις 8-10-1950 παραθέτουμε τους στίχους που θεώρησε τότε σκόπιμο να παραλείψει η εφημερίδα:
στην κρατική εκπαίδευση, στον φόρο,
σ' αυτόν που χαιρετάει από την εξέδρα ώρες ατέλειωτες,
τις παρελάσεις,
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων,
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία,
στα εργοστάσια πολεμικών υλών,
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια,
στα θούρια,
………………………………………………………………………………………………………………………………
ο ποιητής διαμαρτυρήθηκε στο επόμενο φύλλο της ίδιας εφημερίδας
Με το Υστερόγραφο,….
Υστερόγραφο
Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
_καθώς διαβάστηκε_
Ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο .
Πριν διαβαστεί
Όχι οι κληρονόμου που περίμεναν
Αλλά σφετεριστές καταπάτησαν τα χωράφια.
Η διαθήκη μου για σένα και για σε
xρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους
αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν _
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει .
Κι εσύ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
Κι εδώ η άλλη εκδοχή του,…
Αντισταθείτε,…
Ελπίζω να μην ωφεληθώ από την διαθήκη του πατέρα μου που σήμερα δεν έβρισκε να βάλει βηματοδότη στα δημόσια νοσοκομεία. Ούτε να βρίσω δεν έχω όρεξη πλέον!
ΑπάντησηΔιαγραφή