"ΕΚΕΙ"...

Γύρισε αργά στο σπίτι, κουρασμένος και ιδρωμένος. Καθώς πέταξε μακριά τις «αναμμένες» κάλτσες του, άφησε το σκύλο του (ένα φίνο χρυσοκάστανο cocker spaniel), να του γλύψει τα δάχτυλα των ποδιών... του άρεσε η αίσθηση δροσιάς που του έδινε κάτι τέτοιο. Έφαγε μηχανικά τα κοκκινιστά κουκιά (μαγειρεμένα με άνηθο και μικρά κομματάκια κρέας που είχαν προστεθεί "τουρλού" από το χθεσινό φαγητό) και κάθισε να ξανακάνει λογαριασμούς και υπολογισμούς για το ποσό που έπρεπε να πληρώσει αύριο στην Τράπεζα. Τα λεφτά δε βγαίνανε, τα χρονικά όρια είχαν εκλείψει πια (τους το τραίναρε όσο δεν πήγαινε άλλο) και αύριο ήταν η τελευταία προθεσμία για να πληρώσει.
Έβαλε στο μυαλό του ξανά όλους τους συγγενείς και φίλους, μιας και οι επίσημες πηγές δανεισμού (τράπεζες, ταμιευτήρια, κλπ) του δήλωναν ότι δεν είχε πια πιστοληπτική δυνατότητα. Ο αδελφός του μόλις είχε κάνει μια μεγάλη αγορά ακινήτου στη Νιό... Ο φίλος του ο Αντρέας δήλωνε ταπί... Η Λουκία η εξαδέλφη του, ο Ντίνος ο εξάδελφος και οι θείες Νίκη και Ευανθία βρήκανε αληθινές και ψεύτικες δικαιολογίες για να δηλώσουν αδυναμία.
Το πάλεψε το θέμα 2-3 μήνες μέχρι να έρθει η στιγμή της εξόφλησης, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα οι πόρτες που χτύπησε ήταν περισσότερες από τον αριθμό των συγγενών και των «πολύ» φίλων του. Απέμενε μόνον ο παλιός κολλητός του ο Φ., ο οποίος είχε μεγαλοπιαστεί και τον οποίο θα επισκεπτόταν «μια-κι-έξω» πριν πάει «Εκεί»... Aύριο! Πρωί-πρωί!..
Κοίταξε την τσαλακωμένη carte de visite για να δει πάλι τη διεύθυνση και να κανονίσει πως θα πήγαινε «Εκεί». Από καιρό ήξερε ότι 90% θα πήγαινε «Εκεί» ...ότι κι αν έκανε! Είπε της γυναίκας του ότι έβαλε «ρεπό» για αύριο: δεν θα πήγαινε στη δουλειά, αλλά να τον ξυπνούσε νωρίς-νωρίς, από τις 6... Έπεσε, διπλώνοντας τους αγκώνες πίσω από κεφάλι και με μισόκλειστα μάτια έκανε τη διαδρομή Κατεχάκη - Ευαγγελισμός. Στο γραφείο του Φ. και μετά ανάλογα με τα πράγματα κατευθείαν Σύνταγμα στην τράπεζα ή «Εκεί», στα πέριξ της Ομόνοιας...
Η επόμενη μέρα ήταν το ίδιο ζεστή, μ’ έναν ξεπλυμένο ουρανό ίδιο όπως χτες... Ο Φ. μόλις που τον θυμήθηκε (!) κι αυτός ούτε που έθιξε το θέμα... απλά έφυγε σαν ηλίθιος για Ομόνοια μεριά... Τώρα στεκόταν μπροστά στην είσοδο, και αναγκάστηκε με την παλάμη ανάστροφα να διώξει την υγρασία από τον λαιμό του, λερώνοντας ελαφρά τον λευκό γιακά του πουκάμισου του... κοίταξε το σκοροφαγωμένο νούμερο 24 που ήταν γραμμένο με χρυσοτυπία πάνω στο φεγγίτη της εισόδου και στη συνέχεια το διασταύρωσε με τα στοιχεία της τσαλακωμένης carte de visite... ΚΥΡΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ - ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ - (οδός τάδε) 24... Ήταν «Εκεί» που φοβόταν από καιρό... «Εκεί» που ήξερε ότι θα φτάσει (έτσι όπως είχαν γίνει τα πράγματα).. Με 9% τον δάγκωσε ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ενώ στην πιάτσα οι τιμές είχαν ήδη πέσει από το 7 και καθίζανε γύρω στο 5%... (Σκέφτηκε: τέτοια αδυναμία αποπνέω;)... Όταν έφτασε στην τράπεζα και έβαλε τις δεσμίδες πάνω στο γκισέ, δεν προσποιήθηκε καθόλου τον άνετο (όπως ο εγωισμός του από καιρό είχε σχεδιάσει για να το «παίξει» - Είδατε; Σας τα έφερα και φάτε τα στη μάπα καργιόληδες! Έφτασε εδώ ...από «Εκεί», τσαλακωμένος για την κατάντια του, ντροπιασμένος εκ προοιμίου για τα υπερβολικά σχόλια και τις μοχθηρές εικασίες του κοινωνικού περίγυρου και με λερωμένο το γιακά του καλού του πουκάμισου...

Αφιερωμένο
στον κ. Δελαστίκ του Έθνους,
στο καλό blog «Ανεμογκάστρι»,
στα blogs «Σίβυλλα», «Τρωκτικό», κλπ
(αναμεταδότες κάθε κακοήθειας εναντίον του ΓΑΠ)
και σε όσους συστηματικά διαστρεβλώνουν την αλήθεια


------------------------------------
Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=11815009
Εικονογράφηση: José Muñoz / Carlos Sampayo (εκπληκτικοί)
από το κόμιξ Alack Sinner.