Είχα πρόθεση να στήσω ένα κουβεντολόι... ανάμεσα στην πολιούχο Θεά και τους καταληψίες του βράχου της. Θα τους παρακολουθούσε σύννους, την ώρα που θα άπλωναν τα «πανό» τους με το "παγκόσμιο" μήνυμα. Μετά, αφού θα είχαν αποτελειώσει την εργασία τους, με τα πανιά τους πλέον να κρέμονται φάτσα στο Νέο Μουσείο, θα τους ρωτούσε διάφορα… ας πούμε γιατί τόσο χοντρά ρόπαλα για τόσο μικρές σημαίες, τι τους έφερε στο βράχο και τι γιόρταζαν… Θα της την έσπαγε που μέσα στο σπίτι της φουμάριζαν το τσιγαράκι τους χωρίς την άδεια της, αλλά θα το ανεχόταν επειδή είχαν κοπιάσει τόσο και εφόσον της εξηγούσαν τι σήμαιναν αυτά τα βαρβαρικά γράμματα: peoples of Europe rise up… Μετά, λέει θα εμφανιζόταν ως από μηχανής ο Владимир Ильич για να βοηθήσει τους στριμωγμένους κομσομόλους από τα λεκτικά σχήματα της Προμάχου… Ναι! Συνομιλία της Θεάς με τον Ленин (και όχι μόνο)… Τώρα δεν ξέρω πως θα κατέληγε το story, όμως είμαι πολύ κουρασμένος απόψε για να γράψω, ούτε πολύ κέφι υπάρχει… Απλά σας προτρέπω να διαβάσετε το νέο χρονογράφημα (;) της Τσαούσας ΜΕΣΟΒΔΟΜΑΔΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;>και ένα απόσπασμα που βάζω εδώ από …Το Ελληνάκι (http://ellinaki.blogspot.com/)
“Το ΚΚΕ. Αυτό το κόμμα δεν υπάρχει. Μετά την πρόσφατη επιτυχία με τους τσαμπουκάδες σε 950 τουρίστες, και την οικονομική ζημιά στο τουριστικό μας προϊόν, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δικαιούνται να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Ας χτίσουμε λοιπόν ένα τείχος, χωρίζοντας την Αθήνα σε Ανατολική και Δυτική, ας τους δώσουμε και καμιά έκταση κοντά στη Βουλγαρία για να θαυμάζουν από μακριά την πανέμορφη σοσιαλιστική αρχιτεκτονική των εργατικών μεγαθηρίων και να πάνε στην ευχή του Στάλιν για να βιώσουν τον υπαρκτό σοσιαλισμό που τόσο ποθούν. Ο τελευταίος να κλειδώσει την πύλη, και να μας επιστρέψει το κλειδί, προκειμένου να το λιώσουμε ευθύς αμέσως στο πρώτο καμίνι. Να διατηρήσουμε όμως μία συνδρομή στο Ριζοσπάστη, για να φτιάχνει το κέφι μας διαβάζοντας masterpieces σαν AYTO”.
Δεν θα υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω να γράψω το "Τι Ακρόπολη, Τι Смольный", γιατί άμα κρυώσει η σούπα ...τότε "βράστα"...
Χώρια που τα γεγονότα τρέχουν και πιο πολύ οι σκέψεις και τα συναισθήματα.
Άντε!... καληνύχτα...
χαχα! Καλό! Και ο τίτλος άπαιχτος!
ΑπάντησηΔιαγραφή. βλέποντάς το όμως, πέρα από όλα τα άλλα καραγκιοζιλίκια τού ΚΚΕ, αισθάνομαι μιά μεγάλη θλίψη για τούς "κομμουνάρους" τής φωτογραφίας !
ΑπάντησηΔιαγραφή. Μπορείτε να σκεφτείτε τι φαντάζονται με τα δυσανάλογα χοντρά κοντάρια στις σημαιούλες τους, επάνω στον Βράχο ; Φαντάζεστε πόσο δουλειά ανοίγουν για τούς ψυχολόγους τού μέλλοντος τους ;
. Κα κάτι ακόμη :
. Θα διαβάσουν ποτέ το βιβλίο τής Αλεξίου για το ΚΚΕ, θα ξέρουν ποτέ την αλήθεια για τον Πλουμπίδη, την Βάρκιζα, τα κεφτεδάκια τής Μαρίκας ;
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΧΙΔΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος προς το παρόν δεν έχω άλλη
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως υπάρχουν άλλα blogs που ταιριάζουν με το χαρακτήρα σου...
εκεί θα βρεις αυτό που ζητάς
και θα καλύψεις τις προφανείς ανάγκες σου...