Παπαδήμος και ξερό ψωμί

Τι Κάμερον και κουραφέξαλα.

Παπαδήμος και ξερό ψωμί!!!

Καταλυτική ήταν η παρουσία του Λουκά Παπαδήμου στην Ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής της 8-9 Δεκεμβρίου.

Πέτυχε όλους τους ελληνικούς στόχους, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος σε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις με την έναρξη του 2012.

Στην εθιμοτυπική φωτογραφία τον βλέπουμε να ποζάρει ευτυχής, ανάμεσα στους άλλους ευρωπαίους ηγέτες!!!

Το δάκρυ και ο λυγμός της Elsa Fornero

Ας καθίσουν οι Παπακωνσταντίνου, οι Βενιζέλοι, οι Σαχινήδηδες, οι ΓΑΠ και όλο το σκυλολόϊ και να δούν το video με την ιταλίδα υπουργό Εργασίας κ. Elsa Fornero.
Δείχνει ότι τουλάχιστον κάποιοι πολιτικοί έχουν και ένα δράμι φιλότιμο.
Δακρύζουν αντι να παρουσιάσουν τα μέτρα λιτότητας, τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα σαν πράγματα φυσιολογικά ή σαν θριάμβους που πέτυχαν στα ευρωπαϊκά fora.
Δεν αγιοποιώ, αλλά το γεγονός δείχνει κάτι βρε αδερφέ.
Ότι και μέσα στο σύστημα υπάρχουν κάποιες γωνιές όπου φωλιάζουν η ευαισθησία και η επίγνωση.
Και η συγνώμη...
(ίσως)...

-----------------------------------
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Θα μας πάρουν και τον "καναπέ"

Γίναμε πολύ παρτάκηδες στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ευμάρεια, στον βαθμό του εφικτού.
Τα κόμματα σου δίνανε δουλειά, οι τράπεζες χρήμα και τα πολυκαταστήματα εύκολες προσφορές σε τηλεοράσεις και άλλα μαραφέτια.
Γέμισε η Ευρώπη από Έλληνες τουρίστες και οι εθνικοί δρόμοι μποτιλιαρισμένους αστούς που τραβάγανε στα εξοχικά τους για τριήμερο weekend.
Τις καθημερινές πάλι, όταν αυτά δεν έπαιζαν, τότε θριάμβευε ο καναπές, όπου ο κάθε νεοέλληνας βόλευε την κορμάρα του για να αποχαυνωθεί μπροστά στο «κουτί».
(για τον καναπέ και το χαζοκούτι μέχρι την συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων που συγκαλούσε ο γυμνασιαρχης είχες χεσμένη, δικέ μου - αδιαφορούσες για την "πρόοδο" του παιδιού σου, μεγάλε)
Και χάσαμε την ταυτότητα και τον παράδεισό μας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την ανθρώπινη επικοινωνία και την αλληλεγγύη προς τον γείτονα.
Σχεδόν αλλαγή DNA.
Χωρίς πειράματα μέσ’ το κορμί μας…
Χωρίς αίμα και βιαιότητες.
Η τριφηλή ζωή, το πλαστικό lifestyle, τα νέα πολιτικά ήθη κατευθείαν στο μυαλό και τις συνειδήσεις μας από τις τηλεπερσόνες και τα τηλεκούτια.
Και σήμερα έχουμε τα ανθρωπάκια που γονατίζουν ότι κι αν τους κάνουν (shock doctrine), τους μαλάκες που είναι έτοιμοι με ένα τρικ «αλά Παπαδήμος» να αποπροσανατολιστούν.
Στην χθεσινή Γενική Απεργία (1η Δεκέμβρη του 11), έχασκε σχεδόν άδεια η πλατεία μπροστά από το νεοκλασικό της ΓΣΕΕ, όταν τίποτα δεν άλλαξε από τον Οκτώβρη και δώθε, και όταν τίποτα δεν πρόκειται να γίνει καλύτερο στο μέλλον.
Και είμαστε τόσο πια ηθικά λιωμένοι, που ξεστομίζουμε κείνο το «έλα μωρέ με το λαμόγιο τον Παναγόπουλο».
Και καλά μου δεν εμπνεόμαστε.
Γι’ αυτό κάτσαμε σπιτάκι μας ή στον καφενέ.
Αλλά, σκέφτομαι, ότι στο ποδόσφαιρο όταν δεν έχεις έναν Lionel Messi να σου κάνει παιχνίδι, τότε αναγκαστικά χρησιμοποιείς τον Τοροσίδη, τον οποίον πολύ απλά προσπαθείς να τον ενισχύσεις ψυχικά.
Αυτόν έχεις, με αυτόν παίζεις.
«Ελά ρε παιχταρά, μην κωλώνεις. Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς»…
Γιατί αλλιώς η ήττα της κοινωνίας δεν θα μείνει στα λογικά επίπεδα, αλλά θα μιλάμε για συντριβή με «εφτάρα» και βάλε.
Οπότε εκτός από τα σώβρακα θα χάσουμε και τον «καναπέ»
(κι αυτό φαντάζομαι κανείς δεν θα το αντέξει)...

Πάμε γι' άλλα, σύντροφοι...

Ο ΓΑΠ μπορεί να έχασε την χώρα, αλλά έχοντας σαν απομεινάρι την γενέτειρα της Ιπποκράτους, φαίνεται πως ετοιμάζεται σαν τον Καντάφι να δώσει την μάχη της ελληνικής Σύρτης.

Το ερώτημα είναι αν θα μετατρέψει το πράσινο headquarters σε υπόνομο όπου θα λουφάξει μέσα σαν τον Μουαμάρ, ή θα έχει το θάρρος να αναμετρηθεί πολιτικά.

Ήδη σηκώνονται φωνές από πολλούς που καλούν τους καραβοτσακισμένους Πασόκους να ανατρέψουν τον παράνομο "πρόεδρο" μέσα από ένα έκτακτο Συνέδριο.

Όμως οι νέες επιδιώξεις του ΓΑΠ δεν πρέπει να αφορούν κανένα.

Και δεν πρέπει να παγιδευτεί κανένας σε ένα ναρκοθετημένο και δεξιόστροφο ΠΑΣΟΚ.

Ο πολιτικός ρεαλισμός και ο κοινός νους, λένε πως καμιά μάχη δεν μπορεί να δοθεί πλέον στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Η μολυσματική αρρώστια που σκόρπισε ο ΓΑΠ και η νεοδεξιά κοσμοπολίτικη παρέα του δεν αντιμετωπίζεται, χώρια που το όνομα του πολιτικού φορέα έγινε συνώνυμο της προδοσίας του λαού και της κοινωνικής βάσης του κινήματος.

Είναι χάσιμο χρόνου, λοιπόν, η σύγκρουση εκεί μέσα!

Να τελειώσουμε κάθε δοσοληψία με τους ΓΑΠ, τους Καστανίδηδες, τους Βενιζέλους, τα αριστερά αμορτισέρ του Παπουτσή και δεν συμμαζεύεται.

Την ώρα της Πτώχευσης και του Μαύρου Μετώπου της Δεξιάς (όπως πετυχημένα το ονόμασε η Παπαρήγα), χρειάζεται ένας νέος πολιτικός φορέας.

Ένα μεγάλο Σοσιαλιστικό Κόμμα που θα εκφράσει τους Έλληνες αριστερούς δημοκράτες και θα δώσει ελπίδα στην Κοινωνία στη βάση μιας επικαιροποιημένης διακήρυξης της "3ης Σεπτέμβρη".

Σύντροφοι, πάμε γι' άλλα...
ΠΡΕΠΕΙ.

Πάνε να μας φορέσουν Φερετζέ

Την γλύτωσε ο ντροπιασμένος των Καννών.  
Πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, κατόπιν της προστασίας που του παρέσχε ο Βενιζέλος στο εσωτερικό μέτωπο του νεο-ΠΑΣόΚ, όχι βέβαιο άνευ ανταλλαγμάτων.  

Τώρα ο ΓΑΠ με μια παράδοξη (!) αίγλη πατριωτισμού, γενναιότητας και αλτρουισμού, επιδίδεται σε μια σειρά από πολιτικές μανούβρες και παιχνίδια, που πέρα από την διάσωση της υστεροφημίας του (!!!) έχει σαν βασικούς στόχους:  
α) την σταθεροποίηση του ελληνικού αστικού συστήματος,  
β) την αποκατάσταση της ισορροπίας του δικομματισμού με την επιβίωση του νεο-ΠΑΣόΚ, και
γ) την δημιουργία φραγμού στην άνοδο της Αριστεράς και των αγανακτισμένων.  

Τα πολιτικά παιχνίδια δαφνοστεφανωμένα με τον θόρυβο των ΜΜΕ και τα καλά λόγια των ξένων (που έχουν συμφέρον από τα διαδραματιζόμενα), διαμορφώνουν μια τεράστια παραπλάνηση του λαού και αποπροσανατολισμό από την ουσία.  

Με το κολπάκι της «αποχώρησης Γιώργου Παπανδρέου» πάνε να βάλουν στη γωνιά, στο σκοτάδι και λήθη, την τρομακτική κοινωνική πραγματικότητα της λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων, την επιβολή αλλεπάλληλων χαρατσιών, της ξεδιάντροπης απόλυσης εργαζομένων με προϋπηρεσία 20, 30 και 35 χρόνων…  

Μέσα από την ανάγκη εθνικής συνεννόησης (το αποκαλούν «να τα βρουν» ΝΔ και νεο-ΠΑΣόΚ) προσπαθούν να κάνουν τον Έλληνα να νομίσει ότι αυτό είναι το ζητούμενο, και υποσυνείδητα να αποδεχτεί τα όσα έγιναν και όσα έρχονται.
 
Αλλά ας πούμε ότι τα βρήκανε τα κεντροδεξιά κόμματα του συστήματος (νεο-ΠΑΣόΚ, ΝΔ, ΛάΟΣ και Συμμαχία)… ε, και;  
Θα αποκατασταθούν οι αδικίες των Μνημονίων;  
Η απάντηση είναι όχι!  

Ο λαός πρέπει να μείνει σε εγρήγορση, όσο το πολιτικοοικονομικό σύστημα θα καλύπτει τους πλούσιους, τους ένοχους των σκανδάλων και κυρίως τους Ένοχους του Εγκλήματος της Ελληνικής Πτώχευσης.  

Προσοχή λοιπόν!  
Θα σας τον δώσουν, και μάλιστα με ωραίο promotion και βέβαια δωρεάν.  
Μη τον φορέσετε τον Φερετζέ που σας χαρίζουν.  
Πετάξτε τον στα σκουπίδια…

Καλτσοδέτες

Και υποταγμένους και καλτσοδέτες.
Έτσι τους θέλουν τους βουλευτές και έτσι τους βλέπουν οι νεόκοποι και οι "νεο-ΠΑΣΟΚ" αυλικοί του ΓΑΠ.

Τόλμησε η Καϊλή να πει κάποιες αλήθειες για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης του αφεντικού του, και ξύνισε ο κ. Ξυνίδης αποτολμόντας να την σχολιάσει με την φράση:
"Σιγά την καλτσοδέτα".

Σιγά ρε άντρα και μεγάλε πολιτικέ!
Θέλω να ξέρω πως θα την αποκαλεί από εδώ και πέρα ο Σωκράτης από την Ξάνθη, αφού η κ. Καϊλή υπάκουσε / υπέκυψε στις παρασκηνιακές πιέσεις και έδωσε την ψήφο εκείνη της εμπιστοσύνης ώστε να αποχωρήσει ο ΓΑΠ με ψηλα το κεφάλι (ή μπας για να κοροϊδέψει και να μας μείνει)...

Τέτοιους πιστούς τύπους και με τέτοιο ήθος κουβάλησε στο ΠΑΣΟΚ ο Γιωργάκης.
Στην περίπτωση του Ξυνίδη, κουβάλησε μια μαριονέτα που της έδωσε το ρόλο του τοποτηρητή Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, με καθήκον να βάλει στο γύψο την Οργάνωση και να μετατρέψει σε κοιμητήριο την Ιπποκράτους.
Στη συνέχεια του έδωσε και το απαραίτητο γλυφιτζούρη, υφυπουργοποιόντας τον!!!
(δηλαδή απλώς χαμένα λεφτά, και απλώς μιά σπατάλη στην τρύπα του ελλείματος και του χρέους - από την άλλη χαράτσια στους φουκαράδες).

Με τέτοιους πολιτικούς άνδρες ήταν μοιραίο να φτάσουμε στο "νεο-ΠΑΣΟΚ" (ή στην πραγματικότητα στο "μη ΠΑΣΟΚ") και στην κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε.

Η Σημειολογία της Αποχώρησης

Δεν θα κουράσω. 

Δύο λόγια μόνο για τα όσα μαγειρεύει το σύστημα. 

Με εντολή της «Ευρώπης» ετοιμάζουν διάδοχο σχήμα. 

Μια κυβέρνηση Μεταβατική, Εθνικής σωτηρίας ή όπως αλλιώς κι αν θέλετε να λέγεται.
Μιλάνε για τον Λουκά Παπαδήμο, για τον Κώστα Σημίτη κι όποιον άλλο τραβάει η όρεξή σας. 

Το σύστημα δεν θα αφήσει τα πράγματα να σκάσουνε στα βράχια. 

Οι Κάννες και το ξεφτιλίκι που έπεσε στους G20 ήταν απλά το τέλος ενός αφερέγγυου εταίρου, που όσο ήταν βολικός τον αφήνανε να ανταλλάσσει φιλάκια με την Λαγκάρντ, την Μέρκελ και όλα τα αστέρια της ΕΕ και του ΔΝΤ ή να παριστάνει τον ηγέτη.

Το ζήτημα είναι πως θα φύγει ο θλιβερός υιός του Ανδρέα, ο οποίος είναι τόσο βλακωδώς γατζωμένος από την καρέκλα που θα βογκήξει το πανελλήνιο.
(η περίπτωσή του, μου θυμίζει μια πιό ειρηνική εκδοχή της "αντίστασης" Καντάφι)

Θα φύγει, λοιπόν, σαν «κύριος», όπου στα πλαίσια μιας δυτικής και ελιτίστικης ετικέτας ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να γελοιοποιείται ή θα απέλθει σαν κάποιος επικίνδυνος ολετήρας για τη χώρα, που φεύγει με μια κλωτσιά στον πισινό και ένα «ούστ»; 

Το τι απάντηση θα δώσει ο καθένας είναι μια προσωπική υπόθεση. 

Ο τρόπος, όμως, που θα αποχωρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου θα αποτελέσει ένα ιστορικό παράδειγμα για το μέλλον.

Οι ανόητοι είναι αήττητοι

Αν πιστεύετε ότι τρέχει στις Κάννες για να τον μαλώσουν ο Νικολά και η Άγκελα, κάνετε λάθος. Ο άνθρωπος πάει για να πάρει τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία "Εκβιασμός αλα Ελληνικά".

Άρχισε η 3η Γερμανοκρατία

Αν καταλάβατε μας εγκλείσανε σε ίδρυμα.
Χειρότερο και από αυτά για τα διανοητικά καθυστερημένα άτομα.
Η χώρα μπήκε σε νέα σκλαβιά ίσως φρικτότερη της τουρκοκρατίας. Μετά την Βαυαροκρατία και την ναζιστική Κατοχή, οι Γερμανοί ξανάρχονται ως οικονομικοί Eπικυρίαρχοι.
Το νέο Νταχάου κάνει θυρανοίξια.
Έρχονται οι δανειστές και τοκογλύφοι που τάιζαν εξεπιτούτου διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις, για να μας πάρουν την κατάλληλη στιγμή το χωράφι.
Ράϊχενμπαχ, νέου τύπου Τσολάκογλου και γερμανοτσολιάδες θα έχουμε από τούδε.
Και ελεεινούς Βαγγελάκηδες που θα αναρωτιούνται προκλητικά αν θα υπάρξουν κόμματα που δεν θα χαρούν και δεν θα στηρίξουν το haircut και την υποδούλωση.
Και πολιτικά μειράκια σαν τον Γιώργο Παπ., που αφού υπόγραψε την ταπεινωτική παράδοση της χώρας, μας προτρέπει τώρα να «σηκώνουμε τα μανίκια».
Και παρατρεχάμενους υπουργίσκους έχουμε, που δηλώνουν ότι ο γερμανός τοποτηρητής «αγαπάει τους Έλληνες».
Ξετσίπωτοι και ξευτίλες.
Συνεργάτες και ξενόδουλοι.
Δόλιοι που μας φέρανε στην πτώχευση…
Το τρομαχτικό θα είναι ότι αυτοί οι πηλιογούσηδες θα στηθούν στις εξέδρες και ως επίσημοι θα γιορτάσουν την 28η Οκτωβρίου.
(βέβαια με τα κάποιον φόβο στο γιαούρτωμα – αλλά τι είναι ο πόνος μπρος στα κάλλη)
Ίσως στα καθίσματα των επισήμων να καλέσουν και τον Gauleiter που μας όρισε η καγκελάριος Μέρκελ.
Και δεν θα εκπλαγώ καθόλου – μα καθόλου, αν ο τελετάρχης της παρέλασης - δείχνοντας τα παρελαύνοντα στρατιωτικά τμήματα - του πει:
Herr Reichenbach ist Ihre Armee...

Δεν υπάρχει Αντιγόνη για τον Μουαμάρ και τον πολιτισμό μας

We came. We saw. He died!

Έτσι κραύγασε η κυρία Χίλαρυ:  

Ήρθαμε, Είδαμε, Πέθανε!
(και άρχισε να κάνει χειρονομίες με τα χεράκια της που θα τις ζήλευε και ο χειρότερος χουλιγκάνος της Θύρας 13)

Μαζί της πανηγύρισαν πλείστοι όσοι: από την μαριονέττα τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ μέχρι και τους κάθε είδους δυτικούς ηγέτες και ηγετίσκους. 
(άραγε ο δικός μας τι δηλώσεις έκανε;)

Καμιά ενόχληση του πολιτισμένου κόσμου για τον τρόπο που εξοντώθηκε ο πρώην ιδιότυπος δικτάτορας. 

Η παραμικρή αποστροφή από το γεγονός της έκθεσης της σωρού του σε ένα ελεεινό δωμάτιο-ψυγείο χασάπικου, όπου παρελαύνουν οι θλιβεροί Λίβυοι για να βγάλουν αναμνηστικές φωτογραφίες!!! 

Στην Ευρώπη, φαίνεται ότι ο παραδοσιακός τύπος της αστικής δημοκρατίας και των κεκτημένων της (όπου ανάμεσα στα άλλα ξεχώριζε το δικαίωμα για μια δίκαιη δίκη ή για μια έντιμη ταφή, ακόμη και σε ειδεχθείς εγκληματίες), έδωσε θέση στην αποτρόπαια αμερικανική αντίληψη που έχτισαν οι Μπους, πατήρ και υιός! 

Ο Καντάφι δεν είχε δικαίωμα σε δίκαια δίκη και έπρεπε να εκτελεστεί. 

Μεταθανάτια πρέπει να διαπομπευθεί! 

Το δωμάτιο-ψυγείο του χασάπικου όπου κείται ο Μουαμάρ Καντάφι είναι πλούσιο σε σημειολογία για τους εχθρούς του αμερικάνικου συστήματος και σε μαντείες για το μέλλον των ανθρώπων που σήμερα πανηγυρίζουν την ανεξαρτησία τους. 

Τα ένστικτα του κτήνους πρέπει να κορεστούν πριν εξαφανίσουν στην έρημο (πιθανώς) το κομματιασμένο σώμα του τύραννου, που στην περίπτωση του την αρκετά όμοια με του άθαφτου Πολυνείκη, δεν υπάρχει κανενός είδους Αντιγόνη για να φωνάξει την άγραφη και ασάλευτη επιταγή των Θεών: «τἄγραπτα κἀσφαλῆ Θεῶν νόμιμα». 

Όπου όμως κι αν εξαφανίσουν τον Καντάφι, μαζί με το κατακρεουργημένο πτώμα του, θα παρασυρθούν στον χαμό και κάμποσα κουρέλια του πολιτισμού και της δημοκρατίας μας, ίσως σαν κάποιου είδους διακοσμητικά πλαστικά λουλούδια για να κοσμούν την επιτάφια ξεφτίλα μας...

Ζητώντας το αδύνατο

Το μεγάλο ζητούμενο, βέβαια, είναι ποιοι κρύβονται πίσω από τις κουκούλες, από που προέρχονται και ποιοι τους καθοδηγούν κατά τρόπο παρακρατικό.
Όμως δεν αντέχω να μην προβάλω την εικόνα όπου δύο κοπέλες διαδηλώτριες περικυκλώνονται από καμιά 20αριά "γενναίους του μπρανκαλεόνε" και ψεκάζονται με χημικά... εξ αποστάσεως 10 εκατοστών!!!  

[Έτσι για να μάθετε καργιολίτσες να καθόσαστε στο σπίτι σας και να μαγειρεύετε αντί να παίρνετε τους δρόμους… 
Να κάνετε λογαριασμούς πως θα την βγάλετε καθαρή με τα δάνεια, τις κάρτες, τους λογαριασμούς και τα κυβερνητικά χαράτσια, κι όχι να κάνετε μαγκιές εκεί που δεν σας παίρνει.]

Τώρα αν τσαντιστεί και πει κανείς βρισιές και κάνει αντιπαραβολή της πράξης των ΜΑΤατζήδων με αρετές όπως η αντροσύνη, είναι μια χαμένη προσπάθεια.
Για συνέπεια στα μέτρα τάξης και προστασίας του κόσμου από τους κινδύνους, ούτε λόγος.
Αλλά αν τα παλληκάρια που ψεκάζουν δύο (όλες κι όλες) νέες γυναίκες έχουν νεκρωμένες αισθήσεις και ανύπαρκτα αισθήματα, ποιά είναι αυτά του αρμόδιου Υπουργού;
Και δεν γουστάρω να ακούσω να εκφράζεται η βαθειά του λύπη, όπως και στην περίπτωση του άτυχου οικοδόμου που έπεσε νεκρός την ώρα που διαδήλωνε με το ΠΑΜΕ (άσε που η δήλωση Παπουτσή δεν ήταν η έκφραση οδύνης, αλλά μια ανάσα ανακούφισης που ο φουκαράς «δεν έφερε εξωτερικές κακώσεις» - με εννοείτε, ε;).
Και δεν ανεχόμαι να ακούσω νέες μαλακίες περί διεξαγωγής ΕΔΕ.
Αυτό που θέλει η κοινωνία είναι να τον ακούσει να λέει:
Παραιτούμαι! 

Αλλά που τέτοια τύχη.
Με την μετάλλαξη του κόμματός του (παλιότερα και δικού μου) και με τον βαμπιρισμό στον οποίο βήμα - βήμα προχώρησαν όλοι τους – και οι 153 ή 154 - απομυζώντας μισθωτούς και συνταξιούχους, τότε του ζητάμε το αδύνατο.

--------------------------
Ένα υστερόγραφο για τις δύο κοπελιές της φωτογραφίας
(που πιστεύω αντιπροσωπεύουν χιλιάδες άλλες)
Κορίτσια, για ακούστε:
Καργιολίτσες σας θέλουνε!
Νοικοκυρούλες και γκομενίτσες που δεν διαμαρτύρονται.
Σας ζητάνε - κι αυτοί - ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ...

Μείνανε 153 και ο Λαός στον τόπο

Εάν δεν ψηφιστούν όλα τα άρθρα του «πολυνομοσχεδίου», και ειδικά εκείνα που έχουν συμβολικό χαρακτήρα για τους εταίρους, οι ξένοι δεν θα μας δώσουν την 6η δόση.
Μάλιστα δεν πρέπει να τολμήσουνε να πάμε στο Eurogroup ή τη Σύνοδο Κορυφής.
Αυτά είπε ο Βενιζέλος.
Τέτοια αποδοχή της εθνικής μας υποταγής, τέτοια αποδοχή ότι η όλη διαδικασία για την συζήτηση και την ψήφιση του «πολυνομοσχεδίου» δεν ήταν τίποτα άλλο από μια στημένη θεατρική παράσταση.
Η Λούκα Κατσέλη είχε τελικά το κουράγιο να πει «Όχι» στο άρθρο 37 για τις συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κύριος Γιώργος Παπανδρέου - ο οποίος δεν είχε το καν θάρρος να εμφανιστεί στο κοινοβούλιο και να αντέξει την κριτική της αντιπολίτευσης - έδειξε και πάλι την πολιτική του μικρότητα διαγράφοντας εξ’ αποστάσεως την πρώην υπουργό του, δικαιώνοντας εκείνους που τον χαρακτηρίζουν εγωιστή και μικρόψυχο.
Ο πολιτικός και κοινωνικός κατήφορος του θλιβερού πρωθυπουργεύοντα είναι πια σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Για τους Έλληνες ξεκινάνε τα Πάθη, μα και ο αγώνας για την Ανάσταση...

Πάμε σαν άλλοτε

Το μόνο που θα μας λείπει είναι μια Φανή Χαλκιά...

Από την Δανία με αγάπη

«Η χώρα αντιμετωπίζει μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, πρέπει να εργαστούμε όλοι σκληρά για να βγούμε από αυτή την κρίση και πρέπει να εργαστούμε από κοινού».

Μην φανταστείτε ότι αυτή είναι κάποια δήλωση Έλληνα πολιτικού.

Αυτά είναι λόγια ζόρικα που λένε στην… Δανία.

Τα είπε με απόλυτη απλότητα η νέα Σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Δανίας, Χέλε Θόρνινγκ-Σμιτ, η οποία ένωσε σε κοινόκυβερνητικό πρόγραμμα τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Σοσιαλφιλελεύθερους και το Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα, ενώ εξασφάλισε και την κοινοβουλευτική υποστήριξη της ΚοκκινοπράσινηςΣυμμαχίας.

Η Χέλε Θόρνινγκ-Σμιτ σχηματίζοντας το «κόκκινο μπλόκ», που περιλαμβάνει από φιλελεύθερους φίλους της αγοράς έως πρώην κομμουνιστές, έχει σαν στόχο τον περιορισμό του ελλείμματος από 3,8% σε ποσοστό κάτω του 3% και ταυτόχρονα να δημιουργήσει 135 χιλ. νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2020!

Κι όλα αυτά, παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Δανίας ότι, «η οικονομία βρίσκεται στον δρόμο της σταδιακής ανάπτυξης (το ΑΕΠ αναμένεται να αυξηθεί φέτος κατά 1,5%) και δεν χρειάζονται περαιτέρω πακέτα τόνωσης».

Αυτά στην Δανία!

Αν και δεν ξέρουμε πόσο επιτυχημένη μπορεί να είναι τελικά η ευρεία συμμαχία που συγκροτεί το «κόκκινομπλόκ» της κυρίας Χέλε, αυτό που σίγουρα μπορεί να διαπιστώσει κανείς είναι η σοβαρότητα και ο πολιτικός πολιτισμός των ανθρώπων.

Στην Αθήνα, όπου η έδρα της "Δανίας του Νότου" (κατά τον ευφάνταστο ΓΑΠ), αυτά είναι άπιαστα όνειρα.

Όνειρα, εξαιτίας του χαρακτηριστικού και πατροπαράδοτου μικροκομματισμού ΟΛΩΝ, και εκ του γεγονότος ότι δεν υπάρχει Τσίπα ούτε για δείγμα (για να μην πρηξαρχιδίσουμε με δεκάδες άλλους αρνητικούς επιθετικούς προσδιορισμούς και χαρακτηρισμούς που κοσμούν τα μαγαζιά των κυρίων Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα και της κυρίαςΠαπαρήγα).

Κι επειδή τελικά αποτύχαμε να γίνουμε μια Δανιμαρκία του Μεσογειακού Νότου, και επειδή ο πρωθυπουργός κρύβεται και δεν προβλέπεται κάποια νέα ατάκα του, ας βολευτούμε με κάτι πιο απτό και προσεγγίσιμο.

Εδώ πιο κάτω στην Αφρική βρίσκεται!

Τι θα λέγατε, λοιπόν, να γίνουμε μια "Σομαλία του Βορρά"; …όπως θαρρώ είπε ο Νεόκοπος…

Και μην βιαστείτε να καγχάσετε ή να το παίξετε σίγουρο over στο στοίχημα, γιατί με τους Μόσιαλους, τους Γερουλάνους και τις Μαριλίζες μπορεί να ψάξουμε για πρότυπα, ακόμη νοτιότερα… ακόμη πιο κάτω…

Παρεξηγημένα λόγια

Και ενώ ο κόσμος που υποφέρει ξεχυνότανε στους δρόμους της Αθήνας για να διαδηλώσει την αντίθεση του στα αποκρουστικά μέτρα της κυβέρνησης, ο ΓΑΠ (που πάντα θέλει να πρωτοτυπεί) επισκέφθηκε την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ).

«Μην χαριστείτε σε κανέναν, αυτό είναι το αίσθημα δικαίου που ζητά ο πολίτης»

Με μια τέτοια προκλητική, όσο και βλακώδη δήλωση του πρωθυπουργεύοντος (που το αίσθημα δικαίου το βρίσκει μέσα από τις απολύσεις και το βαθύ λιάνισμα των μισθών και των συντάξεων), πως ήταν δυνατόν να μην σηματοδοτήσει την βία των ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος.

Γιατί μπορεί να μίλησε προς τα στελέχη της υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, αλλά όλη η αστυνομική ηγεσία ήταν εκεί, plus ο Παπουτσής.

Τους κουρεύω οικονομικά εγώ, τους πλακώνετε στο ξύλο και τα χημικά εσείς!

Αυτό καταλάβανε οι άνθρωποι, γιατί πρέπει να παρατηρήσουμε ότι μια γενικευμένη παρεξήγηση παρακολουθεί από κοντά τα λεγόμενα του Γιωργάκη (θυμηθείτε τα αμίμητα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, θα κάνω την Ελλάδα μια Δανία του Νότου, λεφτά υπάρχουν, κλπ)

Στη σύναξη της ΓΑΔΑ είπε και άλλα προκλητικά, όσο και εξωπραγματικά πράγματα, αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι η αποστροφή, πως με την παρουσία του στο αστυνομικό μέλαθρο ήθελε να τονίσει τα πρώτα βήματα επιτυχίας μιας συνολικής προσπάθειας και επισήμανε ότι ο ελληνικός λαός, «βάζει πλάτη» και κάνει θυσίες, αλλά ζητά δικαιοσύνη.

Αν στην ΓΑΔΑ είχε προσκληθεί κάποιος εκπρόσωπος των απεργούντων και οδοιπορούντων στους δρόμους της Αθήνας, και του επέτρεπαν να μιλήσει, θα του έλεγε:

Καμία πλάτη δεν βάζουμε ρε!

Θέλουμε δικαιοσύνη, άλλα όχι την δική σου!

Κοίτα τον κόσμο που υποφέρει και διαδηλώνει, και που φασιστικά τον χτυπάς όπου βρεις.
Τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα άλλα τερτίπια τα κάνετε παρά τη θέληση του ελληνικού λαού.

Τώρα αν σας ενημερώσω (σε περίπτωση που δεν διαβάσατε στις εφημερίδες τα σχετικά ρεπορτάζ) ότι ξεστόμισε επίσης ότι «ο πολίτης αισθάνεται ότι το κράτος είναι κοντά του» σίγουρα θα πέσουν χοντρά μπινελίκια…

Για κάθε νόμιμη χρήση

Υπάρχει!
Ο Παπανδρέου μίλησε στο Βερολίνο (27/9) στους Γερμανούς βιομήχανους, σε μια εκδήλωση που έφερε την ονομασία:
«Κοιτάζοντας το μέλλον: Η Ευρώπη της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης».
Κωμικοτραγικός τίτλος, αν αναλογιστούμε τις διαστάσεις και το βάθος του εν εξελίξει ελληνικού πάθους.

Αναρωτιέμαι αν αντί των κερδοσκόπων γερμανών επιχειρηματιών και βιομηχάνων έχει πια κώλο να μιλήσει σε ανοιχτή συγκέντρωση Ελλήνων.
Ειδικά ανέργων ή θυμάτων της εργασιακής εφεδρείας.
Και να τους πει αυτά που ξέρασε στο Βερολίνο:

«Πρέπει να σας πω ότι η δική  μου Κυβέρνηση δεν δίστασε να κάνει αυτοκριτική. Ήμασταν ρεαλιστές σε αυτή την αποτίμηση την οποία κάναμε, λέγοντας ποια ήταν τα λάθη μας, τι οφείλεται στη δική μας αδιαφορία ή στο γεγονός ότι δεν αντιδράσαμε εγκαίρως».

Προφανώς ποτέ δεν πρόκειται να μιλήσει σε Έλληνες άνεργους, εκτός βέβαια και πρόκειται για κομματικές ή στημένες συναθροίσεις.
Η εποχή που το έπαιζε πεφωτισμένος πολιτικός και free style πρωθυπουργός που καταδεχότανε να επισκεφθεί εκτός πρωτοκόλλου τα ταχυδρομεία στο Σύνταγμα ή κάποιο κατάστημα ΙΚΑ, πέρασε ανεπιστρεπτί.
Προφανώς δεν θα έλεγε και τα ίδια πράγματα, όπως αυτά που ξεστόμισε στους γερμανούς.
Το πολύ – πολύ να έπαιρνε το γνωστό φουκαριάρικο ύφος του, όπου θα παρίστανε την συμπόνια του ή από αμηχανία και στρες θα έγλειφε με την άκρη της γλώσσας τα χείλη του.

Το μόνο που μένει είναι να εκμεταλλευτούμε τα λάθη που εξακολουθεί να κάνει, έστω και ευρισκόμενος στην εσπερία…
Τούτη τη φορά κρατήστε την ομολογία ότι για την οικονομική και κοινωνική καταστροφή των νεοελλήνων, φταίει η «αδιαφορία» της κυβέρνησής του.
Για κάθε νόμιμη χρήση.
Γιατί δεν πάει αυτός να ξεφύγει μόνον με μια δήθεν ανάληψη πολιτικής ευθύνης ή ένα μαύρισμα στις εκλογές και οι υπόλοιποι να έχουν καταβαραθρωθεί, είτε σε μισθούς και συντάξεις πείνας, είτε να έχουν βουλιάξει στην εξαθλίωση της ανεργίας.


------------------------------
Πηγή: http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4660423

Ο Γιώργος Πάντζας και η βόλτα στο Κολωνάκι με λιμουζίνα

Αποσώσαμε το μεσημεριανό και βαλθήκαμε να συζητάμε την άθλια επικαιρότητα που γεμάτη ελεεινά γεγονότα (γεννήματα ελεεινότερων ανθρώπων) βασανίζει τις σκέψεις μας και τους υπολογισμούς για το πώς θα είναι το αύριο...

«Πάντως περάσαμε καλά αυτά τα 30 χρόνια», μου κάνει, με ένα παγωμένο όσο και λογικό συμπέρασμά της.
«Ναι», της απαντάω, «σαν τον Πάντζα σε κείνη την ελληνική ταινία, όπου όντας υπάλληλος στο πλυντήριο κάποιου βενζινάδικου, "δανείζεται" το αυτοκίνητο του πλούσιου πελάτη και κόβει βόλτες στο Κολωνάκι, ...για να το γυρίσει πίσω το βράδυ, άρον – άρον και με την ψυχή στο στόμα ...μπας και τον πάρουνε χαμπάρι»

Τότε, η ψευδαίσθηση του νεαρού φτωχόπαιδου βασιζότανε σε ένα κινηματογραφικό σενάριο, και αυτό το γνώριζε ο συμπαθέστατος Γιώργος Πάντζας.
Ένα σενάριο από τα 100άδες της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, που ήταν περιχυμένα με το όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και τα αισιόδοξα τραγουδάκια και τις μουσικές του Χατζηδάκη.
Κάτι σαν ένας νέος ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός, που δεν στόχευε την "κόκκινη μηλιά", αλλά την οικονομική και κοινωνική άνοδο της φτωχολογιάς: το Greek Dream για την δημιουργία της Μεσαίας αστικής τάξης...

Το ζήτημα είναι αν σήμερα εγώ, εσύ, κι εσείς, γνωρίζαμε που θα κατέληγε η "φούσκα" της ευμάρειας, όταν ξεκινήσαμε για το 30χρονο ταξίδι...
Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζαμε το σενάριο που μας έγραφε καθημερινά η πολιτική αλητεία της χώρας.
Και γράφανε (οι πολιτικοί αλήτες) κάθε μέρα ένα σενάριο για ένα αντίστοιχο επεισόδιο (σάμπως ο Νίκος Φώσκολος), γιατί δεν έπρεπε να τους πάρουνε χαμπάρι, αλλά και γιατί ούτε οι ίδιοι γνώριζαν πώς να γράψουν ολοκληρωμένα, εξαιτίας της ανικανότητας και της φαυλότητάς τους.

Ακόμα και σήμερα που ως άλλοι Πάντζες γυρίζουμε την λιμουζίνα πίσω στο πλυντήριο πιασμένοι από το αυτί, δεν γνωρίζουμε αν στα πρώτα 100 χαστούκια που ήδη μας έριξε το αφεντικό, θα προστεθούν 1.000 ή και 1.000.000 νέα οδυνηρά χαστούκια φερμένα από ένα απύθμενο βαρέλι βρωμιάς…

Πατρίδα! Πατρίς!

Λαμπρό ξεπροβάλει το Μέλλον που μας ορκίζεται ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος. 

Ζαλίστηκα με τα όσα άκουσα από τα χείλη τους στα "εγκαίνια" και στην συνέντευξη τύπου...

Και καθόσον άνθρωπος που γουστάρω να μην μένω μόνον στα επιφαινόμενα, έψαξα πίσω από το παραβάν των λέξεων.

Όμως όσο ξύνεις τα πράγματα, τόσο αυτά μυρίζουν.

Ερευνόντας, όμως, και ξύνοντας, ένοιωσα ταραχή, στρες και ναυτία όταν φτάνοντας στο δια ταύτα, με πλημμύρισε ένα «άρωμα» από ευκάλυπτο της Αδελαϊδας,  από ντονέρ (ή μπας και ήταν μπέργκερ) της Αστόρια, Νιού Γιόρκ και από καραβίλα (λες και ήταν το "Ροδάνθη")…

Ρε συ (κάνω στον εαυτό μου) αυτοί ούτε λίγο - ούτε πολύ σε εκμηδενίζουν, σε απελπίζουν και σε διώχνουν.
Σου προτείνουν βίο αβίωτο... άρα φυγή στο εξωτερικό!
Μετανάστευση!

Ένα λαμπρό μέλλον είτε στην Αυστραλία, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες…
(στην Ευρώπη ούτε λόγος γιατί μας θεωρούν πλέον χειρότερους και από Αφγανούς)

Κι επειδή μπορεί να ήμουνα στον παρελθόν εξαπατημένος υποστηρικτής του διασωστικού εγχειρήματος του ΓΑΠ, και δεν θεωρώ τόσο μαλάκα τον εαυτό μου για δεύτερο λάθος… κι επειδή δεν πείστηκα ουδέ κατ' ελάχιστον από τα όσα είπανε στη Θεσσαλονίκη.. κι επειδή προκοπή δεν ξανοίγει στην Αθήνα... άρχισα να ψάχνω στο internet για λιμάνια απ’ όπου καράβια σαλπάρουν για υπερπόντια ταξίδια προς την Αμερική και την Ωκεανία.
(για κάθε ενδεχόμενο)

Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια "Πατρίς",

Και στην Πατρίδα δεν υπάρχει ελπίδα…

Το πρωϊνο παγκάκι

Η φιλόμουση Κοινωνια του πεζοδρομίου

Τα νεύρα μου, ο άνθρωπος.

Πήξαμε από τον λαϊκισμό των τηλεοπτικών παραθυριών και των ταμπλόϊντς.
Τα έχεις - δεν τα έχεις με το μπουλούκι που αυτοαποκαλείται «ελληνική κυβέρνηση» ή συφιλιάζεσαι με όσα ακούς και βλέπεις, φτάνεις στο σημείο να ανακράξεις:
Αρκετά πια με τον αιρετικό λόγο του πεζοδρομίου…
Ρε μάγκες, ακόμα και ο πιο ακραίος αντιπασοκισμός πρέπει να έχει κάποιο μέτρο, γιατί θα καταντήσετε χειρότεροι από τον Κουϊκ, τον Τράγκα και τον Παπαγιάννη.

Κοντά σε αυτά, «τσουπ» σου βγαίνουν η δήθεν χαζοσυναισθηματική κόρη του μακαρίτη του Λοΐζου και κάποιος Ανδριόπουλος για να μας πούνε ότι δεν δίνουν πλέον το ιδεολογικοπολιτικό δικαίωμα στο ΠΑΣΟΚ, κλπ... να νταβαντουριάζεται με τους «ήλιους» και τους «μπαξέδες»…

Ε, και? ...
Σάμπως στο εξής επρόκειτο να «παίξει» τέτοια πράματα το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Π.?
(εδώ μέχρι ο Άκης την πήρε χαμπάρι την δουλειά)

Μ’ αυτά και μ’ αυτά τσιμπάνε και κάποιοι εξυπνάκηδες (από τους «αγανακτισμένους») κι αρχίζουν τις μαλακίες του τύπου: αφού οι ημεδαποί αφαιρούν τα παραδοσιακά μουσικά σήματα του ΠΑΣΟΚ, η Μέρκελ ας εκχωρήσει στον Γιώργο Π. το δικαίωμα να παίζει το Ντόϋτσλαντ ούμπερ άλες στις κομματικές του εκδηλώσεις…

Μαλακία ή πουστιά;

(έως ότου ξεκαθαριστεί το ερώτημα, ξεκαθαρίζω ότι από την πλευρά μου ότι το έθεσα πούστικά, δοθέντος ότι τα πνευματικά δικαιώματα του Deutschland über alles, έχουν ήδη αγοραστεί από άλλους).

(από το ΜοσχατουΠολις)

Θυσία

Τα πολύ παλιά χρόνια, οι θυσίες σήμαιναν την θανάτωση ανθρώπων προς εξευμενισμό των θεών.
Εκείνες τις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του Ανθρώπου, η ανθρωποθυσία - κάποιες φορές, μάλιστα - σήμαινε πολλά περισσότερα από μια απλή θρησκευτική ή δεισιδαιμονική προσφορά.
Ήταν και ένα φόβητρο στα χέρια του τότε συστήματος εξουσίας: των βασιλιάδων, των φυλάρχων, των μάγων, των ιερέων και των αρχόντων. Προοδευτικά το μενού των θυσιών περιορίστηκε στα φουκαριάρικα τα ζώα έως ότου – με την άνθηση του ελληνικού πολιτισμού και την επικράτηση του χριστιανισμού – εξαφανίστηκε πίσω από προσφορές τροφίμων, αρωμάτων, κλπ.
Η θυσία, από αιματηρή πράξη θανάτου μετασχηματίστηκε σε έννοια συνειδητής στέρησης από ορισμένα αγαθά ή μετατράπηκε σε ενέργεια υπέρ κάποιου σκοπού, κάποιας ιδέας ή κάποιου ανθρώπου.
Κι αν η απώλεια της ζωής εξακολουθούσε να φλερτάρει με την θυσία ως πράξη και αποτέλεσμα, είχε τη μορφή της προσωπικής επιλογής κάποιου ανθρώπου και όχι τον καταναγκασμό.
Όταν ο φοιτητής Κώστας Γεωργάκης, αυτοπυρπολήθηκε δημόσια το 1970 στην Τζένοβα της Ιταλίας, διαμαρτυρόμενος κατά της χούντας, θυσίασε την ζωή του για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.
Σήμερα ο πρωθυπουργός μας μιλάει για την ανάγκη και νέου Μνημονίου, για να μην πάνε χαμένες οι έως τώρα θυσίες του Ελληνικού λαού.
Προσωπικά δεν νοιώθω να έχω κάνει καμία θυσία.
Δεν νοιώθω καθόλου σαν Γεωργάκης!
Ούτε καν σαν Ιφιγένεια, που αφού κατάλαβε το αναπόδραστο τέλος, το γύρισε στο «καλαματιανό» και συμφώνησε στην θυσία της…
Η συρρίκνωση των αποδοχών μου είναι ένα μονομερές πετσόκομμα, ενταγμένο σε μια πολιτική ξένη προς τις επιλογές μου που ψευδεπίγραφα αναφέρεται στην σωτηρία της χώρας.
Βιασμός είναι.
Με το μαχαίρι στο λαιμό…
Ο Παπανδρέου λειτουργεί σαν ένας σύγχρονος Αζτέκος βασιλιάς, που εξοντώνει χιλιάδες στο όνομα του συστήματος και της προστασίας του.
Κι όταν από το χαζοκούτι τον ακούω να με κολακεύει ως παράδειγμα αυτοθυσίας, πραγματικά θέλω να του κάτσω μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα στην όλο και περισσότερο εξαπλούμενη καράφλα του (…τα βάσανα, βλέπεις)
Το πόσο μαϊμού είναι η θυσία μου, επιβεβαιώνεται από την αποστροφή του Βενιζέλου, όταν τελειώνοντας προ 2-3 ημερών την ακατάσχετη πάρλα του (συνέντευξη υποτίθεται) με τον Χατζηνικολάου στο Mega, είπε: «ο Θεός των Ελλήνων να βάλει το χέρι του»!!!
Αλλά ενώ για τις θυσίες έχω σαν επιθυμητή αντίδραση την σφαλιάρα, στην απελπισμένη ευχή του Βενιζέλου, φρικιώ και απλά σταυροκοπιέμαι.

Τα χαμόγελα του σ. Γερουλάνου

Ο ανασχηματισμός μπορεί πια να αποτελεί μπαγιάτικη είδηση, όμως σαν θέμα μετράει.

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης του ΓΑΠ αποτελεί την επιβεβαίωση στην πράξη του λαϊκού ρητού: «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Όσο κι αν η «τσαροποίηση» του Βενιζέλου έδωσε κάποιο πρόσκαιρο χρώμα στην κυβέρνηση Παπανδρέου, οι επανα-υπουργοποιήσεις κάποιων «απόλυτων μηδενικών» δείχνει την νοοτροπία και τις προθέσεις του Παπανδρέου και της «αυλής» του.

(φυσικά και του «τι μέλλει γενέσθαι»)

Ειδικά η περίπτωση Γερουλάνου, δίνει λαβή για το απόλυτο ξεφώνημα, εκτός και αν ο Πολιτισμός, ο Τουρισμός και ο …Αθλητισμός άνθησαν επί των ημερών του ή εκτός και αν τα Ελγίνεια κοσμούν πια το νέο Μουσείο Ακροπόλεως, κι εγώ – κι εσείς – κι οι άλλοι – δεν πήραμε χαμπάρι…

Αυτό όμως που πήραμε είδηση είναι η διαγωγή του trendy και κοσμοπολίτη κολλητού του Παπανδρέου στην πρώτη εωθινή συνεδρίαση του νέου Υπουργικού Συμβούλιου.

Ολόγυρα στο οβαλ τραπέζι κάτι υπουργικές μουράκλες «Νάααααααα» με το συμπάθειο, που λες και μετείχαν σε μνημόσυνο ή σε «τραπέζι» μετά από κηδεία..

Ανάμεσα όμως στα βλοσυρά πρόσωπα των υπουργοποιημένων, υπήρχε μια χαμογελαστή εξαίρεση: αυτή του σύντροφου Παύλου Γερουλάνου που χαριεντιζόταν με το παραπλεύρως καθήμενο σύντροφο Σαχινίδη.

Το κέφι του ίσως σηματοδοτούσε την "επί τούτου" προσπάθεια να διαχυθεί κάποια ελπίδα για μια επιτυχημένη νέα εξόρμηση της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Ίσως, πάλι, να αποτελούσε δείγμα αυθόρμητης χαράς για την πολιτική του επιβίωση ή επιτηδευμένης προβολή της ισχύος του μέσα στους κύκλους του Καστριού και του Μαξιμού.

Στα σίγουρα πάντως αποτελούσε μια ευθεία πρόκληση προς τον χειμαζόμενο λαό που με μισή ψυχή παρακολουθούσε το δράμα από τις οθόνες των τηλεοράσεων.

Ώρα για αποφάσεις...

Όταν ο γιαλός, και το καράβι έχουν τα προβλήματά τους, τότε τα πράγματα είναι σκούρα.
Όταν όμως ο καπετάνιος είναι ανεπαρκής τότε ο κίνδυνος καταστροφής είναι ορατός.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ αρχικά και ο ελληνικός λαός στη συνέχεια επέλεξαν τον Γιώργο Παπανδρέου ως πρόεδρο του Κινήματος και ως πρωθυπουργό της χώρας στη βάση συγκεκριμένων δεσμεύσεων.
Καμία από αυτές δεν ίσχυσαν.
Παροπλισμός των κάθε είδους κομματικών οργανώσεων και θεσμών του ΠΑΣΟΚ, και Μνημόνιο αντί Αναδιανομής.
Το σοβαρότερο είναι ότι ουδέποτε προσέφυγε στα Μέλη του ΠΑΣΟΚ και τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να πάρει την έγκριση τους για έκτακτα μέτρα και συμβάσεις με τους τροϊκάνους, τους τοκογλύφους και τους γαλλογερμανούς τραπεζίτες.
Δεν είδαμε σταγόνα αίμα από το περιβόητο «θα ματώσουμε» και κανέναν ένοχο σε αντιστοίχηση με την υπεσχημένη Κάθαρση.
Σήμερα έχουμε πτωχευμένη χώρα, χωρίς υπεύθυνους για την Καταστροφή.
Αμνησία!
Σιγή!
Είναι ολοφάνερο πιά ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πολιτικά, κοινωνικά, συνταγματικά, ιδεολογικά και πατριωτικά έκθετος.  

ΚΑΤΑΛΗΨΗ (Για ένα πραγματικό ΠΑΣΟΚ)

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
των γραφείων της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Μοσχάτου
-------------------------------------------------------------------

Η πατρίδα μας βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο μιας νέας Ξενοκρατίας σαν αποτέλεσμα των επαχθών όρων του Μνημονίου-2 που ετοιμάζεται να ψηφίσει η Κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα ο Ελληνικός Λαός είναι στα πρόθυρα της πιο επώδυνης φτώχιας και κοινωνικού ξεπεσμού.
Κι όλα αυτά πρόκειται να συμβούν γιατί η Κυβέρνηση:
- απέτυχε να εφαρμόσει το Μνημόνιο-1,
- κωλυσιέργησε με τις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις,
- δεν προχώρησε σε Κάθαρση,
- συμπεριφέρεται σαν όλα να ξεκίνησαν μετά την διαπίστωση της οικονομικής κατάρρευσης και ότι κανείς δεν φταίει,
- αναζήτησε χρήματα και επέβαλε θυσίες μόνον στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους,
- πολιτεύτηκε μακριά από την ιδεολογική και πολιτική του κομματικού φορέα από τον οποίο προήλθε, και
- αγνόησε την μεγάλη κοινωνική βάση του Κινήματος και την λαϊκή ετυμηγορία του Οκτώβρη του 2009.

Σαν Μέλη και Φίλοι του ΠΑΣΟΚ λέμε πως οι χειρισμοί της Κυβέρνησης όχι μόνον δεν έχουν σχέση με την ιδεολογία μας, αλλά πραγματοποιούνται χωρίς καμιά κομματική νομιμοποίηση.
Καμία συζήτηση. Καμία απόφαση που θα βασιζόταν στο καταστατικό και τις λειτουργίες του Κινήματος.
Μετά από αυτά και όντας αταλάντευτα πιστοί στις κοινωνικές και στις πατριωτικές παρακαταθήκες του Κινήματος, δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε τις ιδεολογικές αρχές μας και την όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη γιά
- Εθνική Ανεξαρτησία,
- Λαϊκή Κυριαρχία,
- Κοινωνική Απελευθέρωση και Δικαιοσύνη,
- Δημοκρατικές διαδικασίες.

Για το λόγο αυτό προχωράμε στην φάση τούτη, στην
ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
των γραφείων της Τοπικής Οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Μοσχάτου
με σκοπό να δηλώσουμε:
- την αντίθεση μας με τις κυβερνητικές επιλογές
- την απαίτηση για άμεσες ολομέλειες στην κατεύθυνση σύγκλισης έκτακτου συνέδριου με σκοπό τον επανακαθορισμό της ιδεολογικής και πολιτικής γραμμής του Κινήματος.

Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα αριστερό, δημοκρατικό, πατριωτικό και φιλολαϊκό. Επειδή η υπεράσπιση του κόμματος και του πολιτικού χώρου του Κινήματος εναπόκειται πλέον στα Μέλη και τους Φίλους του ΠΑΣΟΚ, καλούμε όλους τους συντρόφους στο Μοσχάτο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πυκνώσουν τις γραμμές της πρωτοβουλίας μας.










Η Συντονιστική Επιτροπή
της Πρωτοβουλίας για την Κατάληψη

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Αγανακτισμένοι Κοτζαμάνηδες

Δεν πρόκειται να μακρηγορήσω περί Δημοκρατίας και του αυτονόητου δικαιώματος κάθε πολιτικής ομάδας ή κόμματος εις το συνέρχεσθαι, και τα λοιπά ωραία που ξέρουμε να λέμε εμείς οι μπασταρδοαπόγονοι του Ισοκράτη ή του Περίανδρου.

Αντίθετα θα κατηγορήσω ευθέως τους «Αγανακτισμένους πολίτες" της Αργυρούπολης, του Ζωγράφου, της Χίου, κλπ, που αυθορμήτως αντισυγκεντρώνονται στις κομματικές συνελεύσεις και ομιλίες του ΠΑΣΟΚ, και θα τους αποκαλέσω αλήτες και αποβράσματα που επιδίδονται σε κοινωνικό κανιβαλισμό και πολιτικό χουλιγκανισμό.

Επειδή αυτές οι συνιστώσες των οχλοκρατών και των τραμπούκων δεν αξίζουν και πολλών ηθικοπλαστικών αναλύσεων και διδαχών, τους θυμίζω μόνον τούτο…

Τα καμώματα τους δεν απέχουν και πολύ από αυτά των αντισυγκεντρωμένων στην Θεσσαλονίκη το βράδυ της 22ας Μαΐου του 1963.

Τότε, που το δεξιό παρακράτος δολοφόνησε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, γιατί τόλμησε να μιλήσει σε συγκέντρωση για την Ειρήνη.

Τότε ήταν το τρίκυκλο και το λοστάρι των Εμμανουηλίδη - Κοτζαμάνη που συνέτριψε το κεφάλι του ιδεολόγου αγωνιστή και πρωταθλητή.

Αν τώρα εκείνη η πέτρα που εξακόντισε στου Ζωγράφου, ο αγανακτισμένος τύπος με το μούσι και την αλογοουρά, εύρισκε το μηλίγγι της κυρίας Νταλάρα και την ξάπλωνε νεκρή;

Αν; (λέω)

ΥΓ (Προς Μαξίμου και Ιπποκράτους)

Ε, εσείς εκεί πέρα... υπάρχετε;

Έχετε καθόλου τσίπα επάνω σας ώστε να κάνετε αυτό που πρέπει ή θα ξανακούσουμε πάλι κανένα θλιβερό: «ποιος κυβερνάει αυτήν την χώρα»;

Κυβέρνηση εκτος ΠΑΣΟΚ και Κινήματος

Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο

προαναγγέλει στα πλαίσια του Μνημονίου-2 απολύσεις εργαζομένων,

τότε η κυβέρνηση του δεν έχει καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Η τήρηση της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974,

για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία,

Κοινωνική Απελευθέρωση και Δικαιοσύνη,

καθώς και η υπεράσπιση του κόμματος και του πολιτικού χώρου του Κινήματος

εναπόκειται πλέον στα Μέλη και τους Φίλους του ΠΑΣΟΚ.

Χαρακίρι

Η εικόνα του Κοινοβουλίου, με τους 300 μέσα (που δεν φαίνονται) και η εικόνα της πλατείας Συντάγματος με κάμποσες χιλιάδες διαδηλωτές (που φαίνονται), δεν είναι τίποτα άλλο παρά το φωτογραφικό πανόραμα της κατάντιας μας.

Η επιτομή του απόλυτου τέλματος που έχει βυθιστεί μέσα του η Ελλάδα.

Μέσα στο κτήριο της Βουλής πέντε κόμματα, που εξαιτίας της ανυπαρξίας, του μικροκομματισμού και της παθογένειας τους, αντί για τα πολιτικοποιημένα μέλη και φίλους τους, κουβάλησαν έξω από τη Βουλή, στο κέντρο της Αθήνας, τους απολύτως απολίτικους.

Αυτούς που ελλείψει ιδεολογικοπολιτικού έρματος, αυτοαποκαλέστηκαν «Αγανακτισμένοι».

Ψώνια και αργόσχολοι του facebook, η κυρία Λουκά, δεξιοί νοικοκυραίοι με τις κατσαρόλες, κλπ, κλπ.

(και κάμποσοι πονηροί και προβοκάτορες να περιφέρονται ανάμεσα τους για την δημιουργία κλίματος και «κύματος» εφόσον παραστεί ανάγκη)

Έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τους 300 βουλευτάδες;

Έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τους χιλιάδες Αγανακτισμένους;

Η απάντηση είναι ένα απερίφραστο ΟΧΙ…

(με ότι αυτό σημαίνει)

Και το κακό είναι πως δεν έχω να σας προτείνω τίποτα.

Απλά μια ευπρέπεια την ώρα του «χαρακίρι»... δεν θα ήταν άσχημα! (ίσως μάλιστα να εκτιμηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος)

Ξεπεσμός!

Τον άκουσα χτες στον ραδιοφωνικό σταθμό του «Σκάϊ» (όπου το θέμα στην εκπομπή αφορούσε κάτι σχετικό με την «αδυναμία» των μεγάλων κομμάτων να «συνεργαστούν» στα πλαίσια της αντιμετώπισης του Χρέους)...

Αναρωτιότανε...
"ΠΟΣΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ – ΣΥΓΓΡΟΥ"?

Ο αριθμός από τα καντήλια και τα γαμοσταυρίδια που «πέταξα» στον αναρωτώμενο κύριο Λοβέρδο θα πρέπει να είναι υποψήφια για το ρεκόρ Guinness!

Ο φαφλατάς υπουργός το μόνο που δεν διερωτήθηκε είναι ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ.
Αν σε αυτό εύρισκε κάποια απάντηση, πιθανόν να μην χρειαζότανε ο πόθος για μια απρόσκοπτη πορεία από την οδό Ιπποκράτους ίσαμε τη λεωφόρο του Συγγρού.

Αυτό όμως που θα ήταν σχεδόν σίγουρο είναι το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα καταντούσε στα σημερινά δεξιόστροφα πολιτικά χάλια και φυσικά στα κυβερνητικά αδιέξοδα!