Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης του ΓΑΠ αποτελεί την επιβεβαίωση στην πράξη του λαϊκού ρητού: «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Όσο κι αν η «τσαροποίηση» του Βενιζέλου έδωσε κάποιο πρόσκαιρο χρώμα στην κυβέρνηση Παπανδρέου, οι επανα-υπουργοποιήσεις κάποιων «απόλυτων μηδενικών» δείχνει την νοοτροπία και τις προθέσεις του Παπανδρέου και της «αυλής» του.
(φυσικά και του «τι μέλλει γενέσθαι»)
Ειδικά η περίπτωση Γερουλάνου, δίνει λαβή για το απόλυτο ξεφώνημα, εκτός και αν ο Πολιτισμός, ο Τουρισμός και ο …Αθλητισμός άνθησαν επί των ημερών του ή εκτός και αν τα Ελγίνεια κοσμούν πια το νέο Μουσείο Ακροπόλεως, κι εγώ – κι εσείς – κι οι άλλοι – δεν πήραμε χαμπάρι…
Αυτό όμως που πήραμε είδηση είναι η διαγωγή του trendy και κοσμοπολίτη κολλητού του Παπανδρέου στην πρώτη εωθινή συνεδρίαση του νέου Υπουργικού Συμβούλιου.
Ολόγυρα στο οβαλ τραπέζι κάτι υπουργικές μουράκλες «Νάααααααα» με το συμπάθειο, που λες και μετείχαν σε μνημόσυνο ή σε «τραπέζι» μετά από κηδεία..
Ανάμεσα όμως στα βλοσυρά πρόσωπα των υπουργοποιημένων, υπήρχε μια χαμογελαστή εξαίρεση: αυτή του σύντροφου Παύλου Γερουλάνου που χαριεντιζόταν με το παραπλεύρως καθήμενο σύντροφο Σαχινίδη.
Το κέφι του ίσως σηματοδοτούσε την "επί τούτου" προσπάθεια να διαχυθεί κάποια ελπίδα για μια επιτυχημένη νέα εξόρμηση της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ίσως, πάλι, να αποτελούσε δείγμα αυθόρμητης χαράς για την πολιτική του επιβίωση ή επιτηδευμένης προβολή της ισχύος του μέσα στους κύκλους του Καστριού και του Μαξιμού.
Στα σίγουρα πάντως αποτελούσε μια ευθεία πρόκληση προς τον χειμαζόμενο λαό που με μισή ψυχή παρακολουθούσε το δράμα από τις οθόνες των τηλεοράσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου