Θυσία

Τα πολύ παλιά χρόνια, οι θυσίες σήμαιναν την θανάτωση ανθρώπων προς εξευμενισμό των θεών.
Εκείνες τις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του Ανθρώπου, η ανθρωποθυσία - κάποιες φορές, μάλιστα - σήμαινε πολλά περισσότερα από μια απλή θρησκευτική ή δεισιδαιμονική προσφορά.
Ήταν και ένα φόβητρο στα χέρια του τότε συστήματος εξουσίας: των βασιλιάδων, των φυλάρχων, των μάγων, των ιερέων και των αρχόντων. Προοδευτικά το μενού των θυσιών περιορίστηκε στα φουκαριάρικα τα ζώα έως ότου – με την άνθηση του ελληνικού πολιτισμού και την επικράτηση του χριστιανισμού – εξαφανίστηκε πίσω από προσφορές τροφίμων, αρωμάτων, κλπ.
Η θυσία, από αιματηρή πράξη θανάτου μετασχηματίστηκε σε έννοια συνειδητής στέρησης από ορισμένα αγαθά ή μετατράπηκε σε ενέργεια υπέρ κάποιου σκοπού, κάποιας ιδέας ή κάποιου ανθρώπου.
Κι αν η απώλεια της ζωής εξακολουθούσε να φλερτάρει με την θυσία ως πράξη και αποτέλεσμα, είχε τη μορφή της προσωπικής επιλογής κάποιου ανθρώπου και όχι τον καταναγκασμό.
Όταν ο φοιτητής Κώστας Γεωργάκης, αυτοπυρπολήθηκε δημόσια το 1970 στην Τζένοβα της Ιταλίας, διαμαρτυρόμενος κατά της χούντας, θυσίασε την ζωή του για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.
Σήμερα ο πρωθυπουργός μας μιλάει για την ανάγκη και νέου Μνημονίου, για να μην πάνε χαμένες οι έως τώρα θυσίες του Ελληνικού λαού.
Προσωπικά δεν νοιώθω να έχω κάνει καμία θυσία.
Δεν νοιώθω καθόλου σαν Γεωργάκης!
Ούτε καν σαν Ιφιγένεια, που αφού κατάλαβε το αναπόδραστο τέλος, το γύρισε στο «καλαματιανό» και συμφώνησε στην θυσία της…
Η συρρίκνωση των αποδοχών μου είναι ένα μονομερές πετσόκομμα, ενταγμένο σε μια πολιτική ξένη προς τις επιλογές μου που ψευδεπίγραφα αναφέρεται στην σωτηρία της χώρας.
Βιασμός είναι.
Με το μαχαίρι στο λαιμό…
Ο Παπανδρέου λειτουργεί σαν ένας σύγχρονος Αζτέκος βασιλιάς, που εξοντώνει χιλιάδες στο όνομα του συστήματος και της προστασίας του.
Κι όταν από το χαζοκούτι τον ακούω να με κολακεύει ως παράδειγμα αυτοθυσίας, πραγματικά θέλω να του κάτσω μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα στην όλο και περισσότερο εξαπλούμενη καράφλα του (…τα βάσανα, βλέπεις)
Το πόσο μαϊμού είναι η θυσία μου, επιβεβαιώνεται από την αποστροφή του Βενιζέλου, όταν τελειώνοντας προ 2-3 ημερών την ακατάσχετη πάρλα του (συνέντευξη υποτίθεται) με τον Χατζηνικολάου στο Mega, είπε: «ο Θεός των Ελλήνων να βάλει το χέρι του»!!!
Αλλά ενώ για τις θυσίες έχω σαν επιθυμητή αντίδραση την σφαλιάρα, στην απελπισμένη ευχή του Βενιζέλου, φρικιώ και απλά σταυροκοπιέμαι.