Η Σημειολογία της Αποχώρησης

Δεν θα κουράσω. 

Δύο λόγια μόνο για τα όσα μαγειρεύει το σύστημα. 

Με εντολή της «Ευρώπης» ετοιμάζουν διάδοχο σχήμα. 

Μια κυβέρνηση Μεταβατική, Εθνικής σωτηρίας ή όπως αλλιώς κι αν θέλετε να λέγεται.
Μιλάνε για τον Λουκά Παπαδήμο, για τον Κώστα Σημίτη κι όποιον άλλο τραβάει η όρεξή σας. 

Το σύστημα δεν θα αφήσει τα πράγματα να σκάσουνε στα βράχια. 

Οι Κάννες και το ξεφτιλίκι που έπεσε στους G20 ήταν απλά το τέλος ενός αφερέγγυου εταίρου, που όσο ήταν βολικός τον αφήνανε να ανταλλάσσει φιλάκια με την Λαγκάρντ, την Μέρκελ και όλα τα αστέρια της ΕΕ και του ΔΝΤ ή να παριστάνει τον ηγέτη.

Το ζήτημα είναι πως θα φύγει ο θλιβερός υιός του Ανδρέα, ο οποίος είναι τόσο βλακωδώς γατζωμένος από την καρέκλα που θα βογκήξει το πανελλήνιο.
(η περίπτωσή του, μου θυμίζει μια πιό ειρηνική εκδοχή της "αντίστασης" Καντάφι)

Θα φύγει, λοιπόν, σαν «κύριος», όπου στα πλαίσια μιας δυτικής και ελιτίστικης ετικέτας ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να γελοιοποιείται ή θα απέλθει σαν κάποιος επικίνδυνος ολετήρας για τη χώρα, που φεύγει με μια κλωτσιά στον πισινό και ένα «ούστ»; 

Το τι απάντηση θα δώσει ο καθένας είναι μια προσωπική υπόθεση. 

Ο τρόπος, όμως, που θα αποχωρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου θα αποτελέσει ένα ιστορικό παράδειγμα για το μέλλον.