Ζαλίστηκα με τα όσα άκουσα
από τα χείλη τους στα "εγκαίνια" και στην συνέντευξη τύπου...
Και καθόσον άνθρωπος που
γουστάρω να μην μένω μόνον στα επιφαινόμενα, έψαξα πίσω από το παραβάν των
λέξεων.
Όμως όσο ξύνεις τα
πράγματα, τόσο αυτά μυρίζουν.
Ερευνόντας, όμως, και ξύνοντας, ένοιωσα ταραχή, στρες και ναυτία όταν φτάνοντας στο δια ταύτα, με πλημμύρισε ένα «άρωμα» από
ευκάλυπτο της Αδελαϊδας, από ντονέρ (ή
μπας και ήταν μπέργκερ) της Αστόρια, Νιού Γιόρκ και από καραβίλα (λες και ήταν το "Ροδάνθη")…
Ρε συ (κάνω στον εαυτό μου) αυτοί ούτε λίγο - ούτε πολύ σε εκμηδενίζουν, σε απελπίζουν και σε διώχνουν.
Σου προτείνουν βίο αβίωτο... άρα φυγή στο εξωτερικό!
Μετανάστευση!
Σου προτείνουν βίο αβίωτο... άρα φυγή στο εξωτερικό!
Μετανάστευση!
Ένα λαμπρό μέλλον είτε
στην Αυστραλία, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες…
(στην Ευρώπη ούτε λόγος γιατί μας θεωρούν πλέον χειρότερους και από Αφγανούς)
(στην Ευρώπη ούτε λόγος γιατί μας θεωρούν πλέον χειρότερους και από Αφγανούς)
Κι επειδή μπορεί να ήμουνα
στον παρελθόν εξαπατημένος υποστηρικτής του διασωστικού εγχειρήματος του
ΓΑΠ, και δεν θεωρώ τόσο μαλάκα τον εαυτό μου για δεύτερο λάθος… κι
επειδή δεν πείστηκα ουδέ κατ' ελάχιστον από τα όσα είπανε στη
Θεσσαλονίκη.. κι επειδή προκοπή δεν ξανοίγει στην Αθήνα... άρχισα να ψάχνω στο internet για
λιμάνια απ’ όπου καράβια σαλπάρουν για υπερπόντια ταξίδια προς την Αμερική και
την Ωκεανία.
(για κάθε ενδεχόμενο)
(για κάθε ενδεχόμενο)
Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει
πια "Πατρίς",
Και στην Πατρίδα δεν
υπάρχει ελπίδα…
Υπέροχο κειμενο. Δεν μας δίνουνε ελπίδα... ΑΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή