Φάσκελα και απο το Δανίκα

Να ένας Δανίκας κραυγάζων και με διάθεση ποιητική...
Άρα πρέπον είναι να τον αποτυπώσω σε φόρμα λιγνή
και σαν συνέχεια της Ανοιχτής Επιστολής προς τον Αλμούνια
(και των υποψιών μου/μας)...

ΕΝΤΑΞΕΙ,
ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ όλα μπάχαλο και ρημαδιό.
Άδειασαν το ταμείο το κρατικό.
Πασίγνωστο και τρομερό.
Όμως, και χωρίς τίποτα να δικαιολογώ,
υπάρχει κάτι που ξεχνάμε
γιατί το θεωρούμε δεδομένο και φυσικό.
Το βαρύ, δυσβάστακτο τίμημα για τον αμυντικό εξοπλισμό.
Η Ψωροκώσταινα
μέσα στις τρεις παγκόσμιες πρωταθλήτριες
στην καταβολή αίματος
από τα σαγόνια των πολεμικών βιομηχανιών.
Επομένως,
αφού ακόμα και μια Μεγάλη Βρετανία
με ένα δυσθεώρητο έλλειμμα της τάξεως του 15%,
γιατί η μικρή Ελλάς
με έναν τόσο θηριώδη πολεμικό εξοπλισμό
να θεωρείται παιδί σπάταλο, απροσάρμοστο και τριτοκοσμικό;
Ένας μόνο τρόπος υπάρχει
για να αδειάσουμε τον Αλμούνια τον μικροσκοπικό.
Εντάξει, να συμμορφωθούμε.
Από Άγγλους, Γάλλους και Γερμανούς
ούτε μισή σφαίρα δεν θα προμηθευτούμε.
Αμ και μικροί.
Αμ και χωρίς παραγωγή.
Αμ και με την τουρκική απειλή.
Αμ και με του Αλμούνια την γκιλοτίνα την ευρωπαϊκή.
Και κερατάς και δαρμένος
και χειροπόδαρα φυλακισμένος.
Να ένα φάσκελο ολότελα ελληνικό!

ΤΑ ΝΕΑ [Στήλη Άλατος], Δ. Δανίκας
12/11/09

Δημοκρατία στις Προσλήψεις

Νομοθετική πρωτοβουλία «Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠ»

Αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο με σκοπό να τεθεί σε διαβούλευση με τους Πολίτες και όλους τους ενδιαφερόμενους Φορείς, έως τις 18/11/2009 ώστε στη συνέχεια να κατατεθεί ως Σχέδιο Νόμου προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή.
Διάβασε το προσχέδιο Νόμου. Πες την άποψή σου. Κάνε την πρόταση σου. Σχολιασε άρθρο προς άρθρο!
Κάνε "κλικ" εδώ: Ανοιχτή Διακηβέρνηση / Υπ. Εσωτερικών

Επιστολή στον Αλμούνια

Ανοιχτή Επιστολή προς τον Joaquin Almunia

Κοινοποίηση:
Γ.Α. Παπανδρέου, Πρωθυπουργό και Γ. Παπακωνσταντίνου Υπουργό Οικονομικών

Κύριε Επίτροπε για τα θέματα της Ευρωπαϊκής Οικονομίας και των Νομισματικών Υποθέσεων
(ελπίζω να σας προσφώνησα σωστά)
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι τα οικονομικά της χώρας μου βρίσκονται σε χάλια κατάσταση. Δεν χρειάζεται να είμαι οικονομολόγος για να καταλάβω τον ελληνικό εκτροχιασμό, όπως και το γεγονός ότι έχουμε βρεθεί έξω από κάθε λογικό όριο έναντι του Προγράμματος Σταθερότητας κλπ, κλπ. Κατανοώ, στα πλαίσια των καθηκόντων σας, την ανάγκη να παρακολουθείτε κατά που πάνε τα πράγματα και να επεμβαίνετε όταν υπάρχει ανάγκη. Αποδέχομαι, επίσης, να τσαντίζεστε (λιγάκι ή και πολύ) από το δούλεμα που σας έκανε η Ελλάδα μέσα από τα μαγειρεμένα στατιστικά στοιχεία που σας σερβίριζε ή τις υποσχέσεις Παπαθανασίου (στις 18 Φεβρουαρίου 2009) για 3,7% έλλειμμα το 2009! Τώρα το μετράτε στα 12 με 13% και σας κάνει να νοιώθετε σαν υπερτασικός. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση κάντε ότι πρέπει, αλλά (έστω και όντας θυμωμένος) μη μιλάτε απρεπώς για τη χώρα μου και μην προσβάλετε τους εκπροσώπους της. Αυτά που είδαμε σε φωτογραφίες εφημερίδων και κυρίως στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ (public dressing-down), μας κάνουν κι εμάς να θυμώνουμε: μιλάω όπως θα αντιλαμβάνεστε για το ύφος των δηλώσεων σας, την υβριστική συμπεριφορά του κ. Juncker, κλπ)… Ο Ελληνικός λαός έχει υψηλά πολιτισμικά και ιστορικά standards και επίσης είναι πολύ περήφανος για να δεχτεί πλακίτσες και ανέκδοτα τύπου «Greek statistics», δημόσιες λοιδορίες και απρεπείς δηλώσεις του τύπου «The Game is over» ή να μας καλείτε σε δημόσια ρουφιανιά του τύπου «προσωποποιείστε αυτούς που φταίνε για την κατάρτιση του ελληνικού Προϋπολογισμού του 2009». Το ποιοί, για παράδειγμα, συντάξανε και ψηφίσανε τον οικονομικό προϋπολογισμό του έτους 2009, τους γνωρίζετε… Με αυτούς αντάλλάσσατε φιλοφρονήσεις στα διάφορα ευρωπαϊκά οικονομικά fora! Εμείς οι ταλαίπωροι, αλλά περήφανοι Έλληνες κάναμε αυτό που έπρεπε: τους καταψηφίσαμε εκλογικά και τους αφαιρέσαμε το δικαίωμα να εκπροσωπούν τη χώρα μας. Εμπιστευτήκαμε μια νέα κυβέρνηση, την οποία οφείλεται κι εσείς, όχι μόνο να εμπιστευτείτε, αλλά και να σεβαστείτε… Εκτός και με την υπερβολική πίεση έναντι της πατρίδας μου, έχετε άλλα πράγματα στο μυαλό σας... Στόχους πολιτικούς και όχι δημοσιοοικονομικούς…
Αλλά έπειδή κοινοποιώ αυτήν την Ανοιχτή Επιστολή και στον Έλληνα Πρωθυπουργό, και τον Υπουργό Οικονομικών, δεν θα χάσω την ευκαιρία να τους καλέσω να μη δεχτούν ξανά τέτοιες συμπεριφορές. Τέλος, αφού εντιμότατε κύριε Joaquin Almunia, Επίτροπε για την Ευρωπαϊκή Οικονομία, δεν αισθάνεστε υποχρεωμένος να σκύψετε πάνω στο ελληνικό πρόβλημα με «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», κατανόηση και φιλία, ώστε να διασωθεί ένας Εταίρος, τότε κάντε ότι προβλέπουν οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες… Απρέπειες, μόνον, δεν σηκώνουμε…

Με πάσα τιμή

Στέφανος

Χωρίς φειδώ στον χρόνο

O χρόνος είναι χρήμα, έχει αποφανθεί ο λαός. Και προφανώς ένα άλμα λογικής μάς οδηγεί στο συμπέρασμα πως όταν χάνεις χρόνο, χάνεις και χρήμα. Η νέα κυβέρνηση Παπανδρέου δείχνει να μην ορίζεται από την παραπάνω περιγραφείσα σχέση χρόνου και χρήματος. Δεν φείδεται χρόνου, ίσως γιατί θεωρεί πως έχει αρκετό στη διάθεσή της. Ως τώρα τον ξοδεύει αφειδώς σε διαδικασίες ενδιαφέρουσες μεν, αλλά για την ώρα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Σε κάθε περίπτωση πάντως χάνει χρήματα, σε καιρούς που δεν περισσεύουν σε κανέναν και σίγουρα λείπουν από τα πολύπαθα κρατικά ταμεία, τα οποία έχουν στην κυριολεξία στεγνώσει. Κατά πάσα βεβαιότητα η στάση της νέας κυβέρνησης μοιάζει ανορθολογική και αναντίστοιχη της σημερινής κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης», όπως η ίδια την προσδιόρισε.

Σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, όταν αντίστοιχες συνθήκες εκτάκτου ανάγκης βάρυναν νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις, εντελώς διαφορετική ήταν η στάση και συμπεριφορά. Τον Οκτώβριο του 1993 ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη μια οικονομία παραλυμένη, με τεράστια ελλείμματα, «μαύρες τρύπες» παντού, την ανάπτυξη στο μηδέν και τη δραχμή εκτεθειμένη στις όποιες διαθέσεις των εγχώριων και διεθνών κερδοσκόπων. Η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων είχε καταντήσει αρρώστια, το κράτος παρέμενε εξαρτημένο από την περιβόητη τάξη των ομολογιούχων, από μια μεγάλη ομάδα μικρών και μεγάλων αποταμιευτών, οι οποίοι απολάμβαναν επιτόκια της τάξεως του 22%.

O Ανδρέας αποκάλεσε απαξιωτικά «ραντιέρηδες», τότε, εκείνο το ανομοιογενές πλήθος τοκιστών και σουλατσαδόρων, που ευτυχούσε δανείζοντας το άβουλο και εξασθενημένο κράτος. Ολα τα λεφτά κατευθύνονταν στο κράτος, ο δανεισμός του κράτους είχε εξελιχθεί στην πιο επικερδή δραστηριότητα της χώρας. Δεσμεύονταν σχεδόν όλοι οι χρηματοδοτικοί πόροι της χώρας για την κάλυψη των ελλειμμάτων, αφήνοντας όλες τις άλλες περιοχές ακάλυπτες και μεταδίδοντας ένα κύμα ραθυμίας και απραξίας στην οικονομία. Από τις πρώτες ημέρες ανάληψης των καθηκόντων της η νέα κυβέρνηση έθεσε στόχο να περιορίσει το κόστος δανεισμού και να αναζητήσει φθηνότερες, εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. Ταυτόχρονα αποφόρτισε το χρηματοδοτικό πρόβλημα λαμβάνοντας από την πρώτη στιγμή μέτρα ενίσχυσης των εσόδων με αύξηση των φόρων κατανάλωσης, επιθετική πολιτική κατά του λαθρεμπορίου και της μη απόδοσης του ΦΠΑ. Συνόδευσε μάλιστα τα παραπάνω με γενναία ρύθμιση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων. Τα μέτρα, παρ΄ ότι δεν ήταν σπουδαία, αλλά ακριβώς επειδή ελήφθησαν αμέσως, δημιούργησαν κλίμα και απεδείχθησαν υπεραποδοτικά.

Oπως κατά καιρούς διηγείται ο Αλέκος Παπαδόπουλος, άσημος τότε υφυπουργός Οικονομικών εκ Θεσπρωτίας ορμώμενος, δεν περιμέναμε ούτε ώρα. «Μας πήρε μία εβδομάδα να οργανώσουμε το υπουργείο και άλλη μία να ελέγξουμε τα μεγάλα τελωνεία, να εντοπίσουμε τις πιο αποδοτικές εφορίες και ταυτόχρονα να ενημερωθούμε προκειμένου να χαράξουμε πολιτική και να λάβουμε τα πρώτα μέτρα». Η ταχύτητα αντίδρασης έσωσε τότε την παρτίδα και τα πράγματα, παρά την τραγικότητα των συνθηκών, ελέγχθηκαν απρόσμενα εύκολα.

Πολλοί θα σκεφθούν πως ήταν αλλιώς τότε και οι επιλογές ευκολότερες. Ισως έχουν δίκιο. Ωστόσο τα προβλήματα μοιάζουν και οι συνθήκες ταιριάζουν.

Με τη διαφορά ότι σε εκείνη τη συγκυρία δεν χάθηκε ούτε μέρα. Και ο χρόνος απεδείχθη όντως χρήμα.

ΤΟ ΒΗΜΑ, Αντώνης Καρακούσης

Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης

Να προσβλέπουμε στο καλύτερο - Να αποφύγουμε το χειρότερο

Η φθινοπωρινή μπόρα της Παρασκευής, λίγο πριν ανεβεί ο Πρωθυπουργός στο βήμα της Βουλής για τις Προγραμματικές Δηλώσεις, μετά τις ειδυλλιακές καλοκαιρινές μέρες του Οκτώβρη, μας έφερε στα συγκαλά μας. Είχα αρχίσει να ανησυχώ μην ξεχαστούμε, αλλά ο Πρωθυπουργός είπε την κατάλληλη φράση: κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τη Δευτέρα ήρθε από τις Βρυξέλες το αναμενόμενο. Η Ευρωπαϊκή δημόσια προσβλητική απαξίωση για τις επιδόσεις της χώρας. The game is over, το παιχνίδι τελείωσε, είπε ο Πρόεδρος του Eurogroup. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η Κυβέρνηση, τα κόμματα, τα συνδικάτα, οι παραγωγικές δυνάμεις, ο λαός γενικότερα θα αποκτήσουν την αίσθηση του επείγοντος, αν θα ενορχηστρώσουν, μέσα στη διαφορετικότητά τους, έναν πατριωτικό συναγερμό για τη σωτηρία της Ελλάδας με αλλαγή, με τομές που δεν αποτολμήσαμε στον καλό καιρό. Θα την πάθουμε σαν το βοσκό με το πάγιο «λύκος, λύκος»; Θα σπαταλήσουμε άσκοπα αυτό το φοβερό πράγμα που λέγεται «βαθιά κρίση»;

Ο Μαρξ έλεγε ότι οι άνθρωποι δημιουργούν τη ζωή τους, αλλά όχι όπως τους γουστάρει, όχι σε συνθήκες που επέλεξαν. Έτσι και το ιστορικό εγχείρημα για «πράσινη ανάπτυξη» με κοινωνική δικαιοσύνη θα εξελίσσεται εν μέσω μεγάλης καταιγίδας και όπως δυσάρεστα έχουμε προειδοποιήσει ο πρώτος προγραμματικός κανόνας είναι το «κολύμπα και κράτα το κεφάλι έξω από το νερό». Διαφορετικά, δίχως το crisis management, τα «πράσινα» θα εξελιχθούν απλώς σε πολιτική λογοτεχνία της ημι-πτώχευσης της χώρας.

Δεν πρόκειται για πολιτική του φόβου, αν και ο λαός λέει «ο φόβος φυλάει τα έρημα». Είναι συναγερμός για να τα καταφέρουμε, για να πετύχουμε το καλύτερο από τα τρία-τέσσερα πιθανά σενάρια που περιγράφει το «Ε, Πρόεδρε!» για τα επόμενα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα άγρυπνη ετοιμότητα για να αποφύγουμε το χειρότερο σενάριο. Ποιο είναι το χειρότερο; Ο καταραμένος συγχρονισμός όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας που μπορεί να δημιουργήσει μια «Ημέρα Κρίσεως». Ποιοι είναι οι κύριοι δαίμονες;

Πρώτος, η παρατεταμένη ύφεση και ανεργία. Αυτή τη στιγμή δείχνουν εξάντληση όλοι οι δυναμικοί δείκτες της ανάπτυξης (παραγωγικότητα, επενδύσεις, οριακή απόδοση κεφαλαίου, απασχόληση), ενώ η οικονομία μας κινδυνεύει περισσότερο από τα απόνερα της παγκόσμιας κρίσης.

Δεύτερος, το γλίστρημα σε κρίση δημόσιου χρέους που θα κάνει ενδεχόμενα μη βιώσιμη ή δυσβάστακτη την αποπληρωμή του. Αυτό μπορεί να συμβεί κάτω από ένα συνδυασμό αρνητικών συγκυριών αν συνεχιστεί για καιρό η δυναμική του χρέους να υπερτερεί κατά πολύ της δυναμικής της ανάπτυξης. Αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, σε πέντε χρόνια το δημόσιο χρέος μπορεί να κυμανθεί από 150-171% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, ο δανεισμός μας θα αντιμετωπίζει άνισο ανταγωνισμό από άλλες ανεπτυγμένες χώρες αφού ο μέσος όρος του χρέους τους θα αυξηθεί εν μέσω κρίσης από 70% του ΑΕΠ σε 115%. Η φούσκα του δημόσιου χρέους θα πλήξει εντονότερα τις χώρες υψηλού κινδύνου όπως η Ελλάδα.

Τρίτος, η ιδιότυπη ημι-χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ τα επόμενα χρόνια θα κλιμακώνεται η συνταξιοδότηση της γενιάς του baby boom και θα ανατρέπεται η δημοσιογραφική ισορροπία. Είναι εντυπωσιακός ο στρουθοκαμηλισμός του πολιτικού συστήματος που ακόμα και τώρα που είναι πια αργά, στο παρά πέντε, δεν τολμά ούτε να περιγράψει το πρόβλημα, όχι να το αντιμετωπίσει. Η συζήτηση για τις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης περιορίστηκε ακόμα μια φορά στην περιφέρεια του προβλήματος μακριά από το σκληρό πυρήνα του. Κατά τα άλλα, χύνουμε δάκρυα για τη γενιά των 700 ευρώ.

Τέταρτος, αρνητική συγκυρία στην Ευρώπη που κάνει εξαιρετικά απρόθυμη κυρίως τη Γερμανία να στηρίξει ενεργά ένα σχέδιο διάσωσης-σταθεροποίησης-ανάπτυξης των μελών της ευρωζώνης που βρίσκονται στο κόκκινο. Κι όμως μπορούν να βρεθούν λύσεις ωφέλιμες για όλους.

Ναι, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες του χειρότερου σεναρίου και να πολλαπλασιάσουμε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες για το καλύτερο. Αυτό είναι το νόημα της προειδοποίησης κινδύνου που απευθύνει το «Ε, Πρόεδρε!».

Μίμης Ανδρουλάκης - Πέμπτη, Οκτώβριος 22, 2009

Ξεφάντωμα στο Βερολίνο

Όλοι ήταν εκεί! 31 παλαιοί και νέοι ηγέτες... Από τον πλανητάρχη Ομπάμα, τη Χίλαρυ Κλίντον, τον Γκόρντον Μπράουν και το Νικολά Σαρκοζί, μέχρι τον Μιχαήλ Γκορμπατσωφ, το Ντμίτρι Μεντβέντεφ και τον Λέχ Βαλέσα. Τα αφεντικά και οι βοηθάντζες του Συστήματος... Κι ο δικός μας ο ΓΑΠ ήταν μαζί τους! Πήγαν εκεί όχι τόσο με πρόθεση να τιμήσουν το γεγονός της πτώσης του Τείχους του Αίσχους, αλλά για να πανυγηρίσουν τη νίκη του Καπιταλισμού πάνω στο Κομμουνιστικό μοντέλο της Μόσχας. Τα τείχη που χωρίζουν ανθρώπους, πραγματικά ή ιδεατά, δεν φαίνεται να τους συγκινούν, εφόσον δεν ταιριάζουν με τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Αν αισθάνονταν διαφορετικά, δεν θα διέφευγε της προσοχής τους το συρματόπλεγμα που σήμερα χωρίζει στα δυό την Κύπρο, ούτε θα αγνοούσαν τα φρικώδη τείχη που σήμερα εξακολουθούν να σηκώνουν οι Ισραηλίτες στην Παλαιστίνη, μαντρώνοντας τους άραβες λες και είναι ζώα...

ΣΥΡΙΖΑ 1 ή ΣΥΡΙΖΑ 2;

Τα κατάφερε τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εθνικές εκλογές να μπεί στη Βουλή. Παρά την ανακούφιση και την ευφορία από το γεγονός, "το μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση του, με τις συνιστώσες να διαφωνούν σε ζητήματα τόσο οργάνωσης όσο και χάραξης της πολιτικής του συμμαχικού φορέα της Αριστεράς".

Εντός του ΣΥΝασπισμού υπάρχουν δύο προτάσεις από την ηγεσία. Δηλαδή είτε ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει ως έχει συμμαχικό σχήμα με γενικές κοινές κατευθύνσεις, είτε να γίνει ενιαίο κόμμα με απορρόφηση των σωνιστωσών, αλλά και με αυξημένες πλειοψηφίες από τη βάση, για τη λήψη αποφάσεων.

Την περασμένη Παρασκευή η συζήτηση που έγινε στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε, όπως αναμενόταν, κατάληξη. Σήμερα η συνεδρίαση θα συνεχιστεί και αναμένεται να τεθούν ζητήματα που έχουν σχέση με το πώς θα γίνουν μέλη του σχήματος οι «ανένταχτοι».

Εκείνο που προκύπτει από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων των συνιστωσών είναι ότι, ενώ χρησιμοποιείται σε πολλά θέματα κοινή φρασεολογία, υπάρχουν αντίθετες απόψεις τόσο για τη φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και για το είδος της αντιπολιτευτικής τακτικής του.

Ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δ. Βίτσης σε συνέντευξή του χθες στην «Αυγή», μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Υπάρχει η πρόταση για ενιαίο πολιτικό οργανισμό - στην ουσία, ενιαίο κόμμα. Ας το εξετάσουμε, ας συμφωνήσουμε, όμως, πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο αρχές λειτουργίας. Μία για τη βάση και μία για την κορυφή. Στον ενιαίο πολιτικό οργανισμό μία αρχή μπορεί να υπάρχει, η Δημοκρατία. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν είναι έτσι, και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να αναζητήσει τον ΣΥΡΙΖΑ 2».

Η Αλέκα υψώνει νέο τείχος

Φραστικά μας απείλησε με την πιθανότητα να σηκωθούν κάποτε νέα τείχη! Κατά την κυρία Παπαρήγα αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση ύπαρξης μιας νέας ΕΣΣΔ και η οποία θα απειλείτο από τους εχθρούς της! Προς το παρόν η κυρία Αλέκα, αρκείται στην υπεράσπιση του Τείχους του Βερολίνου, τονίζοντας ότι η εργατική κυβέρνηση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας είχε το δικαίωμα να το υψώσει, επειδή απειλείτο από τη Δυτική Γερμανία, το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς.

Μιλώντας στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής (9/11/09) η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, είπε: «Το τείχος το επέβαλε ο Ιμπεριαλισμός να υψωθεί, και έγινε ακριβώς παραμονές που τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Και ρωτάμε: Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις - τέσσερις δήμους που ανήκαν σε έναν στρατό Κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες βγες; Γιατί η Δυτική Γερμανία στην ουσία λειτουργούσε με το ΝΑΤΟ, με τους Αμερικανούς σαν στρατός Κατοχής. Απ’ τη μία μεριά ευθύνεται για τη διαίρεση της Γερμανίας και από την άλλη ήθελε τη βίαιη προσάρτησή της».

Η κ. Παπαρήγα εξαπέλυσε βέλη εναντίον όσων συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο, στους εορτασμούς για τα 20 χρόνια από την πτώση του τείχους. «Σήμερα στο Βερολίνο η αφρόκρεμα των ιμπεριαλιστών και τα δευτεροκλασάτα στελέχη τους και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσα σε αυτούς και ο Έλληνας πρωθυπουργός - πήγαν να γιορτάσουν την πτώση του τείχους».
Εδώ, για να πω την αλήθεια μου, δεν θα διαφωνήσω μαζί της, ξέροντας τι αντιπροσωπεύουν ο Μπάρακ Ομπάμα και οι συν αυτώ…

«Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση» συμπλήρωσε η κυρία Αλέκα, ενώ προέβλεψε ότι «η ροή της ιστορίας δεν μπορεί να σταματήσει και αργά ή γρήγορα η επικαιρότητα του σοσιαλισμού θα γίνει πραγματικότητα».

Καταλήγοντας είπε: «Αν νομίζουν αυτοί που μαζεύονται σήμερα στο Βερολίνο ότι οι λαοί θα συμφιλιωθούν με την ιμπεριαλιστική πραγματικότητα πέφτουν έξω. Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα σηκωθούν πολύ ψηλά, ακόμα ψηλότερα απ' ότι έγινε στον 20ό αιώνα».

Πηγή: TA NEA

Τέλος στη γαλάζια «Αγρογή»

Εντυπωσιάστηκα ο άσχετος ο Αθηναίος. Ακόμη και στα σκάνδαλα νόμιζα ότι την αποκλειστικότητα την είχε η Αθήνα! Περιπλανόμενος στη blogοεπικράτεια ανακαλύπτω άλλα πράγματα. Ταυτόχρονα αναθεωρώ και ένα μέρος των ενστάσεων για την ταχύτητα εφαρμοσμένης διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Αναλωνόμαστε σε μουρμούρες για καθυστερήσεις (όχι ότι δεν υπάρχουν) την ώρα που η χώρα έχει μεταβληθεί σε κόπρο του Αυγεία. Αλλά ας διαβάσουμε αυτολεξή τα όσα καταγγέλει το ωραίο blog του Βασίλη Ραούλη για να αντιληφθούμε την έκταση του κομματισμού στις αγροτικές περιοχές της Θεσσαλιας, κλπ...

Τη ληξιαρχική πράξη θανάτου των παράνομων και ρουσφετολογικών προεκλογικών προσλήψεων ανακοίνωσε σήμερα η Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, Κατερίνα Μπατζελή.
Η κ. Μπατζελή ανέφερε ότι οι 270 προεκλογικές προσλήψεις στην ΑΓΡΟΓΗ είναι ανύπαρκτες. Δεν υπάρχει προκήρυξη, δεν υπάρχει απόφαση, δεν ακολουθήθηκε καμιά διαδικασία"
Επανεξετάζονται επίσης οι προσλήψεις (987) στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Πανικός και ανησυχία κυρίως επικρατεί στα παιδιά του Χατζηγάκη….
Αλλά και στους γαλάζιους αγροτοσυνδικαλιστές που διόρισαν εκεί γυναίκες, ξαδέλφια, φίλους και γνωστούς!
Όλοι αυτοί δηλαδή που βρεθήκαν να διορίζονται λίγες ημέρες πριν τις εκλογές στην εταιρεία που όλως τυχαίως στην εταιρεία που συστήθηκε από τον Χατζηγάκη και έχει έδρα στα Τρίκαλα και στεγάζεται στο κτήριο Πελέκη επί της 25ης Μαρτίου;
Το θέμα που έχει προκύψει, είναι ότι ναι μεν υπεγράφησαν αυτές οι συμβάσεις, ωστόσο οι πληροφορίες της ΠΑΣΕΓΕΣ, θέλουν τις συμβάσεις αυτές να κρίνονται άκυρες!
Μια θεσούλα… για λίγες μέρες;
Έτσι ακριβώς . Και όπως λένε στα Τρίκαλα: «Λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές, είδαμε το κτίριο να ανακατασκευάζεται σε χρόνο ρεκόρ, αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται, ακούσαμε για συμβάσεις εργασίες που υπογράφηκαν εν μια νυκτί, όπως παράλληλα ακούσαμε για συμβάσεις που προωθήθηκαν από το πολιτικό γραφείο του πρώην Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σωτήρη Χατζηγάκη σε μια προσπάθεια να “εξοφληθούν προεκλογικά γραμμάτια”, όπως καταγγέλθηκε πολλάκις από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Οι διορισμοί που ακούστηκαν, ξεσήκωσαν αρκετούς Τρικαλινούς, ιδιαίτερα μετά τη διαπίστωση ότι ξαφνικά διορίστηκαν στην “Αγρογή”, μέλη επιφανών οικογενειών της πόλης, χωρίς οικονομικά προβλήματα. Οι “κακές γλώσσες” της πόλης δε, θέλουν τις τελευταίες μέρες να μιλούν για διορισμούς, που κόστισαν πολλές ψήφους στον κ. Χατζηγάκη, γιατί ναι μεν διορίστηκαν άνθρωποι που βοήθησαν τον πρώην υπουργό, όμως δυσαρέστησαν πολύ περισσότερους Τρικαλινούς. Δεν είναι δε λίγοι εκείνοι που άφησαν υπονοούμενα κατά του κ. Χατζηγάκη, λέγοντας πως η ήττα της Ν.Δ. στα Τρίκαλα, με τη διαφορά των 7 μονάδων, οφείλεται ως ένα μεγάλο βαθμό στις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι εν λόγω διορισμοί στην “Αγρογή” και όχι μόνο.»
Στη δε Λάρισα βούηξε ο τόπος για τους διορισμούς συγγενών γνωστών αγροτοσυνδικαλιστών, που φαίνεται ότι αμείφθηκαν για το ξεπούλημα του αγώνα των αγροτών και το σπάσιμο των μπλόκων με αυτόν τον τρόπο!
Άξιος ο μισθός τους αλλά τώρα;
Υπενθυμίζεται ότι οι προσλήψεις στην ΑΓΡΟΓΗ είχαν γίνει μ’ έναν μυστηριώδη διαγωνισμό-εξπρές εντός του Αυγούστου, διαγωνισμός τον οποίο είχε καταγγείλει εντός κι εκτός Βουλής το ΠΑΣΟΚ.
Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα κανένας δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των «προσληφθέντων». Αν και αρχικά γινόταν λόγος για 180-200 προσλήψεις, κυκλοφορεί έντονα ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος”.

Πηγές: Ραούλης Βασίλης και Τσουκνίδα

Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
(Τα δύο πρώτα, από τα "Ποιήματα", εκδ. Διαγώνιος, Θεσ/νίκη, 1992)
Το τρίτο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Αυγή, 1/1/2005)

ΙΘΑΚΗ
Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια
ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,
τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη
με τα χριστιανικά της σωματεία
και την ασφυχτική της ηθική.
Πάντως, δεν ήταν λύση, ήταν ημίμετρο.
Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο
αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.
Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί
κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας
που κάποτε του μίλησα για ιδανικά…
Τώρα επιστρέφω με μιαν ύποπτη προσπάθεια
να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω
κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει
την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει
στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει
στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.
Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,
που με κρατάει πάντα μακριά.
Μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,
τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Η ΑΓΚΙΔΑ
Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
"Τι έγινε;" ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.
Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
'Ομως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια.



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ SCHOOLIGANS
......
«Περάστε... καθίστε...». Στο τραπεζάκι είχε ήδη βάλει δυο ποτήρια νερό και δύο πιατάκια γλυκό βύσσινο. Την πρώτη ερώτηση την έκανε εκείνος. «Τι περιοδικό βγάζετε;»
Να, δείτε το τελευταίο τεύχος. Έχουμε αφιέρωμα στο γκράφιτι.
(το ξεφυλλίζει) Διάβασα πρόσφατα ένα πολύ ωραίο βιβλίο ενός Ανδριανάκη. Γράφει όχι μόνο για τα γκράφιτι, αλλά και για τα... πώς τα λένε... τα στένσιλς.
Ξέρετε τα στένσιλς;
Πώς δεν τα ξέρω! Εδώ δίπλα σ' έναν τοίχο της γειτονιάς υπάρχει ένα θαυμάσιο στένσιλ. Δείχνει κάποιον που τον παίρνει τσιμπούκι. Κι εμείς το βλέπουμε κάθε πρωί -θέλουμε, δε θέλουμε! (γέλια) ...Αλλά είναι πολύ καλά σχεδιασμένο, καταπληκτικό!
......
Ήσασταν παιδί συνεσταλμένο;
Ου, πάρα πολύ συνεσταλμένο. Αυτά τα παιδιά να φοβάσαι! Ξέρουν πιο πολλά από αυτά που δείχνει η φάτσα τους.
......
Είχατε επίγνωση και της ομοφυλοφιλίας σας;
Ναι, βέβαια. Δεν τολμούσα φυσικά να το πω σε κανέναν. Ήταν «η επιθυμία που δεν τολμά να πει τ' όνομά της» -έτσι το λέγαν οι παλιοί. Το ένιωθα όμως, το ζούσα. Δεν είχα απλώς επίγνωση, αλλά επιμονή. Να επιμένω σ' αυτό το πράγμα, όταν ήταν κάτι σαν τον σατανά που τον αποτάσσονται όλοι οι άλλοι.
......
Γιατί πιστεύετε ότι προκαλούν τόσες αντιδράσεις τα γραπτά σας;
Είναι οι άνθρωποι! Όπως λέει κι ο Καρυωτάκης «Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς / μπορούνε με χίλιους τρόπους / Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής / όταν ακούσεις ανθρώπους»... Λοιπόν, άμα θέλουν να σου τρίψουν τη μούρη, υπάρχουν χίλιοι τρόποι. Η ηγεσία των κατηχητικών και η ηγεσία των μπάτσων ήταν δύο μόνο από τις ομάδες που τους ενοχλούσε η ύπαρξή μου. Υπάρχουν κι άλλοι. Πρώτα-πρώτα οι εθνικόφρονες... Εσείς δεν μπορείτε να φανταστείτε τι θα πει εθνικόφρονες.
Πώς δεν μπορούμε! Υπάρχει μια οργάνωση, η Χρυσή Αυγή. Την ξέρετε;
Βέβαια την ξέρω. Πολύ καλά παιδάκια... Περί τις τριάντα φορές με έχουν βρίσει πατόκορφα.
Οι Χρυσαυγίτες;
Βεβαίως! Φαρδιά-πλατιά με τις υπογραφές τους. Κι όχι ανώνυμα στελέχη, αλλά οι μεγάλοι. Τώρα είναι ένας Καρατζαφέρης, ο οποίος με έχει περιλούσει αρκετές φορές. Κι ούτε που τον ξέρω.
......
Γιατί σας βρίζουν;
Για ό,τι θες.... Αυτό που εσείς ταπεινά είπατε «ομοφυλόφιλος», αυτοί το 'χουν κάνει παντιέρα που κραδαίνουν κάθε φορά. Και γι' αυτούς είμαι και κάτι ακόμα χειρότερο: Εβραιόφιλος (επειδή συμπαθώ τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ήταν άνθρωποι φουκαράδες και κυνηγημένοι). Και βέβαια μου καταλογίζουν ότι έχω βρίσει τον Μεγαλέξανδρο σ' ένα διήγημά μου.
Δεν εκτιμάτε τον Μεγαλέξανδρο;
Πώς! Όσο δε φαντάζεσαι! Αλλά τι; Επειδή τον εκτιμώ, σημαίνει ότι δεν μπορώ και να τον βρίσω; Επρόκειτο για έναν κυρίαρχο της οικουμένης και, όπως ξέρεις, όλοι αυτοί οι κυρίαρχοι δεν το κάνουν και με το σταυρό στο χέρι -σφάζουν και μερικά εκατομμύρια.
......
Πόσα ποιήματα έχετε γράψει;
320. Αλλά τα μισά απ' αυτά είναι δύο στίχοι το καθένα. Άντε τώρα εσύ να χτίσεις ποιητικό έργο με δύο στιχάκια!
Πόσα από τα 320 πιστεύετε ότι θα διασωθούν;
Νομίζω όλα, διότι έχουν περάσει και καμιά τριανταριά σουρωτήρια. Το θέμα είναι ότι είμαι ολιγογράφος. Έχω πετάξει πάρα πολλά.
Όπως κι ο Καβάφης...
Ο Καβάφης είχε πετάξει 180 ποιήματα, που ενώ αυτός τα θεωρούσε σαβούρες, ήρθαν οι φιλόλογοι -η μεγάλη μάστιγα της νεοελληνικής λογοτεχνίας- τα βρήκαν πολύ σπουδαία και τα πρόσθεσαν μαζί με τα καλά.
Εσείς θεωρείτε τον Καβάφη τον μεγαλύτερο Έλληνα ποιητή;
Ε, τώρα μη λέμε κοινοτοπίες! Το έχει παραδεχτεί όλη η υφήλιος και θ' αρχίσουμε εμείς να κρίνουμε αν είναι ή όχι; Βεβαίως και είναι! Ξέρεις εσύ κανέναν μεγαλύτερο;
Ο Σολωμός;
Ο Σολωμός είναι λίγο μεγαλύτερος απ' τον Καβάφη αλλά λίγο κατώτερος σε απόδοση. Ο Σολωμός ήταν ιταλομαθής, δεν ήξερε καλά-καλά τα ελληνικά και καθώς ήταν τελειομανής δεν ολοκλήρωσε τίποτα. Όλα του τα ποιήματα είναι μισά -σχεδόν ερείπια- και μερικά έχουν και πολλές αδυναμίες.
Ενώ του Καβάφη δεν έχουν;
Τίποτα! Όσο κι αν ψάξεις, δεν θα βρεις. Αλλά ο Σολωμός δεν παύει να είναι καλύτερος απ' τον Καβάφη έστω και μ' αυτόν τον αποσπασματικό χαρακτήρα. Εγώ έχω βγάλει ολόκληρο βιβλίο για τον Σολωμό, όπου εκεί λέω ότι το καλύτερο ελληνικό ποίημα είναι οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», κι ας είναι ένα μάτσο ερείπια.
Μετά απ' αυτούς τους δύο ποιητές;
Δεν υπάρχει κανείς!
Ο Σεφέρης κι ο Ελύτης;
Αυτοί απλώς βούτηξαν το Νόμπελ. Αυτό είναι απλώς θέμα καπατσοσύνης, δεν είναι θέμα ποιότητας και αξίας. Ήδη πέφτουν και σιγά-σιγά θα πέσουν ακόμα περισσότερο.
......
Έχουμε εδώ μαζί μας το βιβλίο Λογοτεχνίας της Τρίτης Λυκείου...
Εγώ το λέω της Τρίτης Καβλυκείου!... Είναι η κατεξοχήν ηλικία που καβλώνουν τα παιδιά.
Ωραία, της Τρίτης Καβλυκείου. Το ξέρετε ότι έχει συμπεριληφθεί και ένα δικό σας ποίημα, ο «Δημάς»;
Αυτό έγινε εν αγνοία μου. Δεν έπρεπε να το κάνουν. Είχα στείλει επιστολή στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να μη συμπεριλάβει ποιήματά μου, διότι τα θεωρώ ανήθικα και θα βλάψουν τους νέους. Παρ' όλα αυτά το συμπεριέλαβαν.
Γιατί είναι ανήθικο ποίημα ο «Δημάς»;
Ακούστε, ο Δημάς ήταν ένας μαθητής του Αποστόλου Παύλου. Καλώς ή κακώς κάποτε τον απαράτησε και πήγε κι έγινε του κόσμου τούτου. Δηλαδή από κει που ήταν πιστός χριστιανός, άρχισε να κουνιέται στα μπαράκια (τα μπαράκια είναι δική μου επέμβαση -ο Απόστολος Παύλος δε λέει τίποτα). Αν αυτό όμως είναι γαργαλιστικό, παρακάτω έχει χειρότερα! Τον εμφανίζω ως μπάτσο! Ενδεχομένως του δίνω και κάτι απ' τις δικές μου κάβλες. Τι σημαίνει, ας πούμε, ότι ο Δημάς κυκλοφορεί με το περίστροφο στα δεξιά;
......
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Aπόστολο Παύλο;
E, είναι λίγο μυστήριο πρόσωπο... Είναι ο μόνος που καταδικάζει την ομοφυλοφιλία. O Xριστός ποτέ δε μίλησε εναντίον της ομοφυλοφιλίας. Ήταν τόσο ταπεινός, που πολλές φορές έκανε παρέα με πουτάνες. Είχε ένα λόγο κατανόησης για όλους. Αντίθετα, ο Απόστολος Παύλος ήταν Φαρισαίος. Κουβαλούσε μέσα του όλη την ιουδαϊκή σκληρότητα του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Γι' αυτό και χτυπάει αγρίως τις ομοφυλόφιλες πράξεις. Πιστεύω, λοιπόν, ότι ορισμένα χωρία του Αποστόλου Παύλου πρέπει να αναθεωρηθούν. Δεν έχουν σχέση με τον λόγο του Χριστού.
......
Εφημερίδες διαβάζετε;
Ούτε. Λίγα βιβλία μόνο διαβάζω και πότε-πότε, πολύ αραιά πλέον, γράφω. Ουσιαστικά έχω ξοφλήσει.
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν και στα ογδόντα τους...
Και λοιπόν; Ο Ρίτσος μέχρι που ξεψυχούσε έγραφε. Αν δεν έγραφε τριάντα ποιήματα τη βραδιά, θα έσκαγε! Μη μου πείτε τώρα ότι αυτά είναι σοβαρά πράγματα...
Ψηφίζετε;
Βεβαιότατα. Πάντα λευκό! Μα ξέρετε εσείς κανέναν πολιτικό της προκοπής; Όλοι βρωμεροί είναι. Από την άποψη αυτή δεν ντρέπομαι να πω ότι είμαι αναρχικός.
......
Τη σημερινή νεολαία την ξέρετε καθόλου; Έχετε καμιά επαφή;
Τι να σας πω; Περνούσα προχτές από την παραλία και είδα μερικούς νεαρούς που είχαν τα πόδια τους επάνω στην καρέκλα και ξύναν τ' αρχίδια τους. Κι ενώ τα έξυναν εμφανώς, λένε σε μια γκαρσόνα «φέρε μας ένα φραπέ!». Αλίμονο, λείπει το φιλότιμο! Αλλά έχω μια μεγάλη παρηγοριά. Για ποια νεολαία μιλάμε; Και με ποιο δικαίωμα μιλάμε για τη νεολαία σαν σύνολο; Μπορείς να ξέρεις πόσοι νεαροί είναι κρυμμένοι σ' ένα δωμάτιο, δεν ξύνουν τ' αρχίδια τους και είναι πάρα πολύ σεμνοί; Δεν μπορείς!
Εμείς παίρνουμε πολλά γράμματα από τέτοια παιδιά. Mας λένε ότι νιώθουν μόνα. Τι συμβουλή θα τους δίνατε;
Τίποτα! Να συνεχίσουν τον μονήρη βίο. Θα τους βγει σε καλό.
Θέλουν όμως ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν! Δε θέλουν να συνεχίσουν να μένουν μόνα!
Μα το ένα δεν αίρει το άλλο. Δεν χρειάζεται να βγαίνεις με θορυβώδεις παρέες και να λες ότι είσαι μοντέρνος ή αναρχικός. Τίποτα να μην είσαι! Μόλις βάζεις ταμπέλα, αμέσως αυτοεξευτελίζεσαι. Τα παιδιά αυτά λοιπόν κάνουν καλά τη δουλειά τους, κάθονται σ' ένα γραφείο, διαβάζουν, γράφουν, ακούν μουσική -είναι ό,τι καλύτερο. Και θα έρθει κι ο έρωτας.
......
Τι είναι το πιο προσβλητικό που σας έχουν πει;
Μου 'χουν πει τόσα πολλά που δεν ιδρώνει πια το αυτί μου με τίποτα. Οι εχθροί, όσο πιο πολύ ταλέντο βλέπουν να έχεις, τόσο λυσσιάζουν να σε φάνε. Δεν ξέρεις οι ομότεχνοι τι φίδια κολοβά είναι!
Είστε εκδικητικός άνθρωπος;
Στην αρχή λέω να τους τρίψω λιγάκι τη μούρη. Μετά μού περνάει.
Η ποίηση είναι κι ένα είδος εκδίκησης;
Μόνο η ποιότητά της μπορεί να εκδικηθεί. Από την άποψη αυτή, νομίζω ότι ναι, συνεχώς εκδικούμαι.
......
Στα πάρκα δεν ριψοκινδυνεύατε;
Ποια πάρκα;
Όταν τη νύχτα κυνηγούσατε τον έρωτα στα πάρκα!
Έχεις μια μορφή αφέλειας που τη βλέπω πολλές φορές στις ερωτήσεις σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο πολυποίκιλη είναι η ζωή. Αυτά που λες εσύ «πάρκα»...
... δεν το λέω υποτιμητικά...
Το ξέρω. Ίσα-ίσα μιλούμε με ειλικρίνεια - να μασάμε τα λόγια μας τώρα; Τα πάρκα είναι επικίνδυνα (ή μάλλον ήταν, γιατί τώρα πια έχουν νεκρώσει) μετά τις 11 το βράδυ. Όσοι μάλιστα μένανε και μετά τις 2, μπορεί να βρίσκονταν το πρωί με καμιά μαχαιριά. Εγώ όμως ήμουν αθώο αγγελούδι. Όταν έφευγα από το σπίτι, ο ήλιος δεν είχε δύσει ακόμα. Και κατά η ώρα 10 επέστρεφα. Επομένως δεν έχω ζήσει ούτε για αστείο τον πιο έντονο και οδυνηρό ρυθμό του πάρκου.
......
Απωθημένα έχετε;
Ε, πώς δεν έχω; Όλη η ποίησή μου είναι ένα απωθημένο πράγμα.
Είστε εθισμένος σε κάτι; Ας πούμε, καπνίζετε; Πίνετε;
Εγώ; Μα όταν σου είπα πριν ότι είμαι αγγελούδι, εσύ χαμογελούσες και δεν εννοούσες να το πιστέψεις... Ουδέποτε κάπνισα στη ζωή μου και ουδέποτε ήπια ποτό.
Χασίς;
(γελάει) Κάποτε τραγουδούσα κάτι χασικλίδικα του Τσιτσάνη και έρχεται μια κυρία και μου λέει: «Κύριε Χριστιανόπουλε, δεν φανταζόμουν ότι κι εσείς είστε μέσα στα ναρκωτικά». Και της λέω: «Κυρία μου, πέσατε διάνα. Δεν τα 'χω δει καν!». «Αδύνατον!» μου λέει. «Καλά», της λέω, «φύγετε με το αδύνατον».
Θα θέλατε να γραφτεί κάτι πάνω από τον τάφο σας;
Όχι. Αυτά τα καμώματα του Καζαντζάκη δε μ' αρέσουν καθόλου.
Έχετε σκεφτεί καθόλου την κηδεία σας;
Πώς! Κάποτε έλεγα να τους απαγορεύσω τις νεκρολογίες. Μετά λέω «Γιατί να το κάνω; Και πεθαμένος θα παρασταίνω τον φασίστα;». Ας πούνε ό,τι θέλουνε.
Σάμπως εσείς θ' ακούτε!
Έλα ντε!
Ξέρετε τι είναι το Ίντερνετ;
Ξέρω. Μακριά από μένα.
......

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατόπιν, εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης από το 1958 ως το 1965. Το 1958 άρχισε την έκδοση του περιοδικού Διαγώνιος, το οποίο και συνέχισε να εκδίδεται ως το 1983, και τον εκδοτικό οίκο Διαγώνιος.
Ποίηση: Εποχή ισχνών αγελάδων (1950), Ποιήματα 1950 – 1955 (1957), Ανυπεράσπιστος καημός (1960), Ποιήματα 1949 – 1960 (1962), Το κορμί και το σαράκι (1964), Ποιήματα 1949 – 1964 (1967), Προάστεια (1969), Ποιήματα, 1949 – 1970 (1974), Μικρά ποιήματα (1975), Μικρά ποιήματα, 1960 – 1978 (1979), Ιστορίες του γλυκού νερού (1980), Το αιώνιο παράπονο (1981), Νέα ποιήματα 1977 – 1981, Νεκρή πιάτσα (1984)
Πεζά: Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού (1961), Έκθεσις βιβλίων περί Θεσσαλονίκης (1962), Η κάτω βόλτα (1963), Δοκίμια, σειρά πρώτη (1965), Στρατής Δούκας (1969), Τα γλυπτά της Νεότερης Θεσσαλονίκης (1969), Στιχάκια του στρατού (1973), Τα πρώτα λογοτεχνικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης 1921 – 1924 (1975), Οι μεταφράσεις του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» του Σολωμού (1978), Λογοτεχνικά περιοδικά που τυπώθηκαν στη Θεσσαλονίκη, 1850 – 1980 (1980), Ρεμπέτες του Ντουνιά (1986), Η ποίηση στη Θεσσαλονίκη από το 1913 έως το 1940 (1986), Με τέχνη και με πάθος (1988), Συμπληρώνοντας τα κενά (1988)

ΠΗΓΕΣ, ΚΛΠ
1. Τα ποιήματα από το Sarantakos.com
2. Συνέντευξη στο Schooligans.gr
3. Βιογραφικό από Wikipedia

Ας απολύσουμε τα αφεντικά

Το άρθρο αυτό ξεκίνησε με αφορμή σκέψεις μου γύρω την «Κρίση» και την οικονομική - εργασιακή κατάσταση στην Ελλάδα. Μέσα από τους συλλογισμούς μου, να και ξεπηδάει η Naomi Klein: η γκουρού δημοσιογράφος και συγγραφέας που διατυπώνει μια νέα σοσιαλιστική πρόταση ενάντια στον Καπιταλισμό! Τη δημιουργία, πιο συγκεκριμένα, ενός κινήματος ενάντια στις πολυεθνικές και την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.

Και μου θυμίζει "την Αρπαγή» (The Take), δηλαδή ένα πλήθος περιπτώσεων στην Αργεντινή του 2001, όπου αγανακτισμένοι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν τη διαχείριση των επιχειρήσεων στις οποίες εργάζονται. Αυτό έγινε από την πίεση που άσκησε πάνω τους η οικονομική κατάρρευση της χώρας… Χιλιάδες εργάτες εισέβαλαν στα αμπαρωμένα εργοστάσια όπου εργάζονταν και τα έβαλαν πάλι στην παραγωγή ως εργατικούς συνεταιρισμούς. Εγκαταλελειμμένοι από αφεντικά και πολιτικούς, επανάκτησαν απλήρωτους μισθούς, και στη συνέχεια διεκδίκησαν ξανά τις θέσεις εργασίας τους.

Το όλο εγχείρημα, δημιούργησε τη γνωστή πλέον ταινία The Take, που παρουσιάστηκε σε επίσημη συμμετοχή στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας. Αξίζει να την παρακολουθήσετε ΕΔΩ, σε μια σειρά από 9 μέρη. Τα links θα τα βρείτε στο τέλος του άρθρου.

«Καθώς γυρίζαμε την Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική», λέει η Naomi Klein, «όλα τα ερωτηματολόγια κατέληγαν στην ίδια ερώτηση: Όλα πολύ καλά στην Αργεντινή, αλλά θα μπορούσε ποτέ αυτό να συμβεί και εδώ;».
«Με την παγκόσμια οικονομία σήμερα να μοιάζει εξαιρετικά με αυτήν της Αργεντινής του 2001, έχει δημιουργηθεί ένα νέο κύμα άμεσης δραστηριοποίησης μεταξύ εργαζομένων στις πλούσιες χώρες. Συνεταιρισμοί αναδύονται για ακόμη μία φορά ως μία πρακτική εναλλακτική λύση για τις προσωρινές απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη αναρωτιούνται το ίδιο πράγμα με τους Λατινοαμερικανούς ομολόγους τους: Γιατί πρέπει να απολυθούμε; Γιατί να μην μπορούμε να απολύσουμε το αφεντικό; Γιατί η τράπεζα άφησε την εταιρία μας να κατρακυλήσει τη στιγμή που παίρνουν δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα μας;»

Στις 15 Μαΐου η Klein θα συμμετείχε στη Νέα Υόρκη σε Ημερίδα στο γνωστό Cooper Union (ένα πλέγμα σχολών για την Αρχιτεκτονική, τις Καλές Τέχνες και την Μηχανολογία). Το θέμα θα ήταν: Fire the Boss: The Worker Control Solution from Buenos Aires to Chicago και θα συμμετείχαν άνθρωποι από το κίνημα της Αργεντινής, όπως και εργαζόμενοι από τη γνωστή Republic Windows and Doors του Σικάγο.

Λίγες ημέρες πριν την Ημερίδα, είχε δηλώσει: «Είναι πολύ σημαντικό μαθαίνεις απευθείας από αυτούς που προσπαθούν να ξαναχτίσουν την οικονομία από τα κάτω προς τα πάνω και να θεμελιώσουν πολιτικές σε κυβερνητικά επίπεδα".
Για όσους μάλιστα δεν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση στο Cooper Union, έδωσε μια σειρά από στοιχεία σχετικά με εξελίξεις ανά τον κόσμο, όπου οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να ασκήσουν τον έλεγχο! Αξίζει να τα διαβάσουμε...

"Αργεντινή. Στην Αργεντινή, πηγή έμπνευσης για τη σημερινή εργατική δράση, τους τελευταίους τέσσερις μήνες έχουν σημειωθεί περισσότερες καταλήψεις από ότι τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Παράδειγμα: Η Arrufat, μία σοκολατοβιομηχανία με ιστορία 50 χρόνων, έβαλε λουκέτο ξαφνικά προς τα τέλη του προηγούμενου χρόνου. Τριάντα υπάλληλοι κατέλαβαν τις εργοστασιακές εγκαταστάσεις, και παρά το τεράστιο χρέος σε λογαριασμούς για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που άφησαν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, παράγουν σοκολάτες κατά τη διάρκεια της ημέρας χρησιμοποιώντας γεννήτριες.
Με ένα δάνειο της τάξης των 5000 δολαρίων από την The Working World, μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με κεφάλαιο που δημιουργήθηκε από έναν οπαδό της «Αρπαγής», κατάφεραν να παράγουν 17.000 πασχαλινά αυγά για το πιο σημαντικό Σαββατοκύριακο της χρονιάς. Το κέρδος τους ήταν 75.000 δολάρια, από τα οποία ο καθένας τους αποκόμισε 1000 δολάρια, ενώ τα υπόλοιπα φυλάσσονται για τη μελλοντική παραγωγή".

"Ηνωμένο Βασίλειο. Η Visteon είναι μία εταιρία που κατασκευάζει εξαρτήματα αυτοκινήτων και η οποία εξαγοράστηκε απο τη Ford το 2000. Εκατοντάδες εργαζόμενοι ενημερώθηκαν τελευταία στιγμή ότι ο χώρος εργασίας τους κλείνει. Διακόσιοι εργαζόμενοι στο Μπέλφαστ προέβησαν σε καθιστική διαμαρτυρία στη στέγη του εργοστασίου και άλλοι 200 στο Enfield ακολούθησαν το παράδειγμά τους την επόμενη μέρα.
Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, η Visteon δεκαπλασίασε τα ποσά των προβλεπόμενων αποζημιώσεων. Όμως η εταιρία, μέχρι που οι εργαζόμενοι να εγκαταλείψουν τις εγκαταστάσεις, αρνείται να βάλει τα χρήματα αυτά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, ενώ και αυτοί με τη σειρά τους δεν φεύγουν έως ότου δουν τα χρήματα αυτά".

"Ιρλανδία. Ένα εργοστάσιο, όπου οι εργαζόμενοι φτιάχνουν τα θρυλικά κρύσταλλα Waterford βρισκόταν υπό κατάληψη επί 7 εβδομάδες νωρίτερα μέσα στο χρόνο, μέχρι που η μητρική της εταιρία Waterford Wedgewood προχώρησε σε συνδικία μαζί τους, αφού την υπόθεση ανέλαβε μια ιδιωτική αμερικανική εταιρία δικηγόρων.
Η αμερικανική εταιρία έχει προαναγγείλει 10 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις, τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις για τη διατήρηση κάποιων θέσεων εργασίας βρίσκονται υπό συζήτηση".

"Καναδάς. Καθώς οι τρεις αυτοκινητοβιομηχανίες – κολοσσοί καταρρέουν, ήδη, από την αρχή του χρόνου, έχουν σημειωθεί 4 καταλήψεις από Καναδούς εργαζόμενους σε βιομηχανίες αυτοκινήτων. Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, τα εργοστάσια έκλειναν και οι εργαζόμενοι δεν έπαιρναν την αποζημίωση που τους οφειλόταν. Κατέλαβαν τα εργοστάσια με σκοπό να εμποδίσουν τα μηχανήματα από το να μετακινηθούν, ως μοχλό για να υποχρεώσουν τις εταιρίες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων – ακριβώς η ίδια δυναμική τακτική που ακολούθησαν οι εργάτες στην Αργεντινή".

"Γαλλία. Φέτος τη Γαλλία, παρατηρήθηκε ένα νέο κύμα «αφεντικό-αρπαγής», κατά την οποία εξαγριωμένοι υπάλληλοι κράτησαν όμηρους τα αφεντικά τους μέσα σε εργοστάσια που έκλειναν. Οι εταιρίες που έχουν υπάρξει στο στόχαστρο έως τώρα συμπεριλαμβάνονται οι Caterpillar, 3M, Sony, and Hewlett Packard.
Μάλιστα, στον υπεύθυνο της 3Μ, κατά τη διάρκεια της «βασανιστικής του διανυκτέρευσης», προσέφεραν ένα γεύμα από τηγανητές πατάτες.
Μία κωμωδία, που έσπασε τα ταμεία στη Γαλλία, με τίτλο «Louise-Michel», είχε ως θέμα μία ομάδα γυναικών που προσλαμβάνει έναν επαγγελματία δολοφόνο για να σκοτώσει το αφεντικό τους, που έκλεισε το εργοστάσιο χωρίς να τους προειδοποιήσει.
Ένας Γάλλος συνδικαλιστής είπε το Μάρτιο: «Η βία ασκείται από αυτούς που κόβουν τις δουλειές των εργαζομένων, όχι από αυτούς που προσπαθούν να τις υπερασπιστούν».
Και αυτή την εβδομάδα, 1000 εργαζόμενοι, παρενόχλησαν το ετήσιο συμβούλιο των μετόχων της Arcelor Mittal, που είναι η μεγαλύτερη εταιρία μετάλλου. Κυριολεκτικά, εισήλθαν μέσα στα κεντρικά γραφεία της στο Λουξεμβούργο, σπάζοντας πόρτες και παράθυρα και παλεύοντας με την αστυνομία".

"Πολωνία. Επίσης, αυτήν την εβδομάδα, στη Νότια Πολωνία, στο μεγαλύτερο εργοστάσιο λιθάνθρακα της Ευρώπης, χιλιάδες εργατών, διαμαρτυρόμενοι για τη μείωση των μισθών, έχτισαν με τούβλα την είσοδο των κεντρικών γραφείων της εταιρίας".

"Ηνωμένες Πολιτείες. Και εδώ, ερχόμαστε στη γνωστή ιστορία της εταιρίας Republic Windows and Doors. Τον περασμένο Δεκέμβριο, 260 εργάτες κατέλαβαν το εργοστάσιο για 6 μέρες, οι οποίες συντάραξαν τον κόσμο, στο Σικάγο. Με εκστρατεία εναντίον του μεγαλύτερου εγγυητή της εταιρίας, την Τράπεζα της Αμερικής και με μαζική διεθνή αλληλεγγύη, κέρδισαν την αποζημίωση που τους χρωστούσαν. Ακόμα περισσότερο, το εργοστάσιο ανοίγει ξανά υπό νέα ιδιοκτησία, με επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων με τους παλαιούς τους μισθούς.
Αυτή την εβδομάδα, στο Σικάγο, οι εξελίξεις τρέχουν. Η Hartmarx, μία εταιρία που διανύει 122 χρόνια πορείας στην κατασκευή κοστουμιών, συμπεριλαμβανομένου και του κουστουμιού που φόρεσε ο Μπαράκ Ομπάμα την ήμερα των εκλογών και της ορκωμοσίας, κηρύσσει πτώχευση. Ο βασικότερός της εγγυητής είναι ο Wells Fargo, που έλαβε απαλλαγή δισεκατομμυρίων δολαρίων από το δημόσιο χρήμα. Τη στιγμή που υπάρχουν δύο προσφορές για την αγορά της εταιρίας με σκοπό να εξακολουθεί να λειτουργεί, ο Fargo επιθυμεί να την ρευστοποιήσει. Τη Δευτέρα, 650 εργάτες ψήφισαν την κατάληψη του εργοστασίου στο Σικάγο, εάν η τράπεζα αποφασίσει να προχωρήσει στη ρευστοποίηση".

Και το αστείο είναι ότι αυτή είναι ουσιαστικά η αρχή του σοσιαλισμού, και ας μην αναφέρεται σαν όνομα. Λες τελικά να είχε δίκιο ο Μαρξ για την νομοτέλεια των αλλαγών στις οικονομικές σχέσεις των ανθρώπινων κοινωνιών;

Πηγές: karios.gr/blog, tvxs.gr

The Take (η ταινία)
Μέρος 1 / Μέρος 2 / Μέρος 3 / Μέρος 4 / Μέρος 5 / Μέρος 6 / Μέρος 7 / Μέρος 8 / Μέρος 9

Union man

Ας αυτοσαρκαστούμε, Σύντροφοι της καρδιάς μου και ας τραγουδήσουμε για την ΟΜΥΛΕ... και την Παπαρήγα την "καλή"...

Now I'm a union man
Amazed at what I am
I say what I think
That the company stinks
Yes I'm a union man.

When we meet in the local hall
I'll be voting with them all
With a hell of a shout
It's out brothers out
And the rise of the factory's fall.

Oh you don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
Till the day I die, till the day I die.

As a union man I'm wise
To the lies of the company spies
And I don't get fooled
By the factory rules
'Cause I always read between the lines.

And I always get my way
If I strike for higher pay
When I show my card
To the Scotland Yard
This what I say.

Oh you don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
Till the day I die, till the day I die.

Before the union did appear
My life was half as clear
Now I've got the power
To the working hour
And every other day of the year.

So though I'm a working man
I can ruin the government's plan
Though I'm not too hard
The sight of my card
Makes me some kind of superman.

Oh you don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
You don't get me I'm part of the union
Till the day I die, till the day I die.

Ο ξεχασμένος μαχητής

Διάβασα στο "δεξιόστροφο" blog του exastal ότι δια του εκπροσώπου της (!), η Νέα Δημοκρατία ζητάει σύγκλιση του "Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής", αλλά και της Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής!

Σκοπός φέρεται να είναι η συζήτηση ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το θέμα της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. , η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το Κυπριακό, κλπ, πριν τη διεξαγωγή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου.

Δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ με το σοβαρό μέρος της υπόθεσης! Το κείμενο που ακολουθεί (περίπου το ίδιο με εκείνο που ανάρτησα στο exastal.blogspot.com) έχει να κάνει μόνο με τον κ. εκπρόσωπο, που αποτελεί - όπως και να το κάνουμε - την μεγάλη μου αδυναμία...

Αλήθεια, ποιος είναι και τι εκπροσωπεί τελικά ο ΚΟΥ-ΜΟΥ-ΤΣΑΚ, που ζητάει τη σύγκλιση των παραπάνω οργάνων; Έχω την εντύπωση ότι ενώ η ΝΔ συνθηκολογούσε στις 4 Οκτωβρίου 2009 και παρέδιδε τα όπλα, κάποιοι δεν ειδοποιήθηκαν ποτέ ότι ο πόλεμος έληξε... Εξακολουθούν να "μάχονται" κρυμμένοι στα χαλάσματα της Ρηγίλλης...

Αχ, μικρέ κιτρινιστή ΚΟΥ-ΜΟΥ-ΤΣΑΚ δεν είσαι έξυπνος σαν τον Πάκη που ενώ έδινε μάχη στο Mega, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός της αποτρόπαιης ήττας έριξε κάτω την τιμημένη ασπίδα της ΝΔ και έγινε λαγός...

Θυμάμαι να ζητάει από τη παρουσιάστρια του Mega να αποδεσμευθεί για λίγο… για να ακολουθήσει η φοβερή ατάκα της φαρμακόγλωσσας της Τρέμη: "Φυσικά, και όποτε θέλετε να επιστρέψετε, εδώ θα είμαστε!"... και ολόκληρο το πάνελ, αλλά και οι θεατές από τα σπίτια τους να σκάνε στα γέλια…

Το μόνο καλό για τον ΚΟΥ-ΜΟΥ-ΤΣΑΚ είναι ότι κανείς δεν του δίνει σημασία. Λίγοι θα πάρουν χαμπάρι το αίτημά του, οπότε και μικρό θα είναι το ξεφτιλίκι...

Επιλέγοντας τους Γραμματείς

Tα κίνητρα εκείνων που αντιδρούν με τις κυβερνητικές επιλογές για τις θέσεις των Γενικών Γραμματεών

Ένα ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου που διάβασα στο protagon.gr και σαν το δίνω χωρίς περικοπές.

Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται για τους Γενικούς Γραμματείς, καλό είναι να μπουν τα πράγματα σε μία σειρά. Ναι, η Κυβέρνηση έχει αργήσει να τους επιλέξει, ναι, ανάμεσα στα χιλιάδες βιογραφικά υπάρχουν και πολλές «πατάτες», αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα, που δεν έχει πάρει ακόμα δημοσιότητα, είναι ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι με εξουσία προσπαθούν τοποθετήσουν άτομα του περιβάλλοντος τους ή επαγγελματικούς συνεργάτες τους σε κρίσιμες θέσεις υπουργείων, τις οποίες θα ήθελαν να «ελέγχουν».
Έτσι, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού επιδίωξε να προτείνει τον συνήγορο ενός εκ των βασικών κατηγορουμένων της Siemens για τη θέση του Γ.Γ του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε, καθώς προσέκρουσε στην αντίσταση των κκ Αθανασάκη και Ραγκούση .
Σε αυτή την προσπάθεια αποδίδουν στελέχη της κυβέρνησης τον ορυμαγδό δημοσιευμάτων που ακολούθησαν την τοποθέτηση του κ. Δημήτραινα στη θέση του Γ. Γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης. Πρόκειται για δημοσιεύματα , λένε, τα οποία πυροδοτήθηκαν από το περιβάλλον του ίδιου του κ Γ. Παπανδρέου .
Φυσικά το «ΠΑΣΟΚ των μηχανισμών» θα επιδιώξει να παίξει το παιχνίδι που παίζεται στη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά.
Δεν ήταν ένας αλλά περισσότεροι οι τραπεζίτες που αντέδρασαν στην τοποθέτηση του κ Δ. Σπυράκου στη θέση του Γ.Γ. Καταναλωτή κι αυτό διότι ο κ Σπυράκος είναι ο άνθρωπος που έχει κερδίσει σχεδόν κάθε δίκη που προκαλούσε για τους καταχρηστικούς όρους των πιστωτικών καρτών και τα «ψιλά γράμματα» των συμβολαίων.

Και φυσικά οι κατασκευαστές «λύσσαξαν» όταν είδαν την Μαργαρίτα Καραβασίλη να επιστρέφει επικεφαλής των επιθεωρητών περιβάλλοντος. Η κ. Καραβασίλη που δεν αρέσκονταν να της υποδεικνύουν που θα κάνει έλεγχο και που όχι, είναι υπέρ των αυτεπαγγέλτων ελέγχων της υπηρεσίας από την οποία την είχε απολύσει το 2005 ο κ Γ. Σουφλιάς επειδή είχε δικές της απόψεις που εξέφραζε δημόσια για τα μεγάλα θέματα του περιβάλλοντος.

Η επιλογή της είναι ξεκάθαρο σήμα ότι η πολιτική της προϊσταμένη κ Τίνα Μπιρμπίλη «δεν μασάει», αν χρειαστεί θα συγκρουστεί .Ε και λοιπόν; Για αυτό δεν ψηφίστηκε το ΠΑΣΟΚ ;

Έλα φτιάχτο εσύ ρε!

Η επαναστάτρια συντρόφισσα Γενική Γραμματέας, η Παπαρήγα η "καλή", κατηφόρισε σήμερα (5/11/09) στο κέντρο της Αθήνας για να μιλήσει στους απολυμένους των Stage. Τους διευκρίνισε ότι πήγε εκεί όχι για φτηνή αντιπολίτευση, αλλά να υπερασπιστεί το δίκαιο. Επειδή αυτή και το κόμμα της πιστεύουν στο δικαίωμα κάθε νέου και κάθε νέας στην εργασία και μάλιστα με καλούς μισθούς και όχι σε διαγωνισμούς. Δηλαδή μας λέει ότι δεν θέλει το ΑΣΕΠ!!! Απλά θέλει να προσληφθούν οι πάντες Τώρα! Όλοι στο δημόσιο!

Όλα αυτά μου θύμισαν την αυθάδεια των παιδικών μας χρόνων, που όμως τότε την προκαλούσε ή άγνοια και η αθωότητα… Έφτιαχνες ας πούμε ένα "πατίνι" και δεν τα κατάφερνες... Τότε πεταγόταν ο φίλος σου ο Κώστας και σου έκανε τον πονηρό. Σχόλια του τύπου "άσχετε και ανίδεε" που δεν μπορείς να κατασκευάσεις ένα τόσο απλό πράγμα, κλπ... και ταυτόχρονα σου δήλωνε ότι εκείνος μπορούσε να το κάνει "στο πι και φι"! Θυμάμαι την χαρακτηριστική αντίδραση - πρόσκληση όλων μας: "Έλα φτιάχτο εσύ ρε"...

Κυρία Παπαρήγα; ...τι λέτε;

Stage: Ο ευαίσθητος κ. Αυτιάς

Ανοιχτή επιστολή

Κύριε Αυτιά

Θα παραδεχτώ ασφαλώς το δικαίωμά σας στην ελευθερία του λόγου και στη δυνατότητα να εφαρμόσετε το δημοσιογραφικό σας λειτούργημα όπως εσείς το πιστεύετε. Επιφυλάσσω όμως κι εγώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής σε όσα παρουσιάσατε σήμερα Πέμπτη, 5 Νοεμβρίου 2009 για το ζήτημα των stage!

Πιστεύω ότι χαϊδεύετε αυτιά (εσκεμμένα ή όχι) και αγνοείτε 100άδες χιλιάδες άλλους νέους που δεν προσκύνησαν τη Νέα Δημοκρατία και που ούτε έχουν μπάρμπα στη Ρηγίλλης ή την Ιπποκράτους! Έχουν κι αυτοί ψυχή και ανάγκες… Ναι; Σκεφτείτε να κατέβουν αυτοί σε πορεία διαμαρτυρίας!

Όσο για αυτούς που σήμερα απολύονται θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια τους, αφού τους δίνεται η ευκαιρία να διεκδικήσουν ξανά μια θέση στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ (να μην το ξεχνάμε αυτό). Όμως μην ξεχνάτε ακόμη, ότι όλοι όσοι μπήκαν με stage στο δημόσιο, γνώριζαν πολύ καλά τους όρους του Προγράμματος.

Δε θα μιλήσω βέβαια για όσους μπήκαν στα stage από την ημέρα προκήρυξης των εκλογών (3 Σεπτεμβρίου) και μέχρι την παραμονή διεξαγωγής τους (3 Οκτωβρίου)… γιατί πρόκειται για τέλεση Οργίων! (Παραπέμπω στον αριθμό προσληφθέντων, τις δηλώσεις Κυριάκου Μητσοτάκη και το «κάρφωμα» Βερναρδάκη κατά της κ. Πετραλιά).

Όπως κι αν έχει, παλαιοί ή καινούργιοι των stage, όλοι ανεξαιρέτως έπεσαν θύματα της off the record υπόσχεσης της ΝΔ ότι θα τους εξασφαλιζόταν ένα ακόμη 9μηνο και μια μελλοντική μονιμοποίηση (αυτό συνέβη και στην αδελφή της συζύγου μου). Αν σήμερα οι απολυμένοι των stage θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν κάπου, θα ήταν τα γραφεία της ΝΔ, οι βουλευτές που τους έκαναν το ρουσφέτι ή το σπίτι του τέως πρωθυπουργού… Εκεί πρέπει να διαδηλώσουν την αγανάκτηση τους για την κοροϊδία που υπέστησαν και όχι ενάντια σε μια κυβέρνηση που στο ζήτημα αυτό προωθεί την αξιοκρατία.

Κι εσείς ως δημοσιογράφος, - όπου πολιτικά κι αν ανήκετε – οφείλετε να πάρετε θέση με βάση τη δημοσιογραφική δεοντολογία, την αλήθεια, τη δίκαιη λύση του προβλήματος και όχι ουσιαστικά να τους καλείτε σε αντικυβερνητική καμπάνια…

Στέφανος (κλπ)

Η εποστολή στάλθηκε στο kalimera@alter.gr

________________

Είμαι σίγουρος ότι οι λόγοι σύνταξης της "ανοιχτής επιστολής" έγιναν ήδη αντιληπτοί. Σαν υστερόγραφο, μόνο για το 1klik-aristera, θα αναφέρω ότι ο κ. Αυτιάς δεν μπορεί με τον γνωστό του τρόπο - που δίνει δίκαιο στον εκάστοτε συνομιλητή του και επιδεικνύει πάντα την προσωπική του καλοκάγαθη ευαισθησία – να προσπαθεί να διαμορφώσει «κλίμα», αγνοώντας άλλες παραμέτρους και αλήθειες…

Αγγελάκας στά ορεινά

Στα ξεκάρφωτα... Στα ανατολικά (και λιγάκι βορειοανατολικά και λιγάκι ορεινά) της Ιεράπετρας... Στο Ορνό (ή και χωρίον Ορεινό αμα γουστάρετε - στην καλοκαιρινή βραδιά, και κάτω από τα πλατάνια να ψήνουν σουβλάκια)... Στον Αφέντη Σταυρωμένο (ψυχή βαθειά, ρε)... με τον Γιάννη Αγγελάκα... Σιγά μην κλάψω... Σιγά μη φοβηθώ!