Χρειαζόμαστε
κάτι διαφορετικότερο
από την κραυγή του Μούνκ
και των ματιών το γούρλωμα
από φόβο και τρόμο.
Έχουμε μετά τον πυροβολισμό
ανάγκη για κάτι πιο ελπιδοφόρο.
Να γίνουν πρέπει τα χαρτάκια
τα καρφιτσωμένα πάνω στον κορμό
του δέντρου της πλατείας,
τα καρφιτσωμένα πάνω στον κορμό
του δέντρου της πλατείας,
ευχές, ευχαριστίες
κι αποφάσεις.
κι αποφάσεις.
Και οιωνός ελπίδας,
πως υπάρχει ακόμη ψυχή.
Πως η σφαίρα δεν ήταν από απελπισία,
αλλά πως στάλθηκε ένα μήνυμα
καταδίκης για κείνους
και ένα πρόσταγμα για μας.
Να, κοιτάξτε...
η φίλη μας η Έμμυ
– η κόρη του «77χρονου φαρμακοποιού» –
πολιτικό μνημόσυνο παραγγέλνει
και όχι κηδεία…
ναί έτσι πρέπει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερα Στεφανε κι εδω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό και σωστό!
ΑπάντησηΔιαγραφή