Παιχνίδια διαδοχής στις μέρες της Νεο-Πασοκικής παρακμής

Η γελοιότητα ενός πολιτικού φορέα σε όλο της το μεγαλείο (πράγμα όχι ασυνήθιστο πια στο ΠΑΣΟΚ της παρακμής).

Το «καταστατικό» του ΠΑΣΟΚ απέκλεισε τον Παπουτσή από το να είναι αντίπαλος του Βενιζέλου στην διεκδίκηση της αρχηγίας.

Αποκλείστηκε επειδή δεν συγκέντρωσε – λέει –τον απαιτούμενο αριθμό εκλεκτόρων από τα μέλη του Εθνικού Συμβούλιου!!

Πέρα λοιπόν από την φτώχεια σε στελέχη που είναι ικανά για την αρχηγία (έτσι εκ πρώτης όψεως «φαίνεται»), στο νέο-ΠΑΣΟΚ εξοστράκισαν και το τελευταίο ίχνος δημοκρατίας από τον πολιτικό τους οργανισμό.

Γιατί ο Παπουτσής ήθελε, αλλά το καταστατικό απαγόρευε!

Εκ των υστέρων, πια, διαπιστώνει κανείς ότι η κομματική αριστοκρατία όχι μόνον μετάτρεψε το ιστορικό ΠΑΣΟΚ από πολιτικό φορέα σε περιηγητικό σωματείο, αλλά φρόντισε να κόψει και να ράψει το «καταστατικό» στα μέτρα της.

Θα παρατηρούσα στα όσα φαιδρά και ταυτόχρονά λυπηρά συνέβησαν το σαββατοκύριακο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στην διάρκεια της συνδιάσκεψης του νέο-ΠΑΣΟΚ, πως αν κανένας δεν ήθελε να αναμετρηθεί με τον «μνημονιακό» Βενιζέλο, θα έπρεπε να τον ανακαλύψουν!

Να ξεκαθαρίσω μάλιστα ότι καμία προσωπική συμπάθεια και καμία πολιτική συγγένεια δεν έχω με τον κ. Παπουτσή.

Ούτε θα μπορούσα να υποστηρίξω άνθρωπο που ως υπουργός έδωσε επανειλημμένα εντολές για να χτυπηθούν ειρηνικοί διαδηλωτές που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι κατα του Μνημόνιου.

Αλλά, αφού ο Παπουτσής ήθελε αλλά δεν του επιτράπηκε (παρόλο που διέθετε περίπου το 15% των μελών του Εθνικού Συμβούλιου), σκέφτομαι που κρύφτηκε η φιλόδοξη κυρία Διαμαντοπούλου, ο κ. Χρυσοχοΐδης ή ο κ. Λοβέρδος;

Τους καλύπτει πλήρως η πολιτική πλατφόρμα του Βενιζέλου ή προτιμούν να μπουν στην σκιά και να μην χρεωθούν τα μελλούμενα;

Τελικά (σκέφτομαι) τα κατάφερε μια χαρά ο ΓΑΠ ως εντολοδόχος του περάσματος στην νέα εποχή του καπιταλισμού, όπου ο ρόλος του νέου πια ΠΑΣΟΚ θα εκτείνεται από το κέντρο μέχρι την «προοδευτική» και κοινωνικά ευαίσθητη light δεξιά.