E N A - Κ Λ Ι Κ - Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α ή ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΑΝΑΓΚΗ...

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Για κάθε νόμιμη χρήση

Υπάρχει!
Ο Παπανδρέου μίλησε στο Βερολίνο (27/9) στους Γερμανούς βιομήχανους, σε μια εκδήλωση που έφερε την ονομασία:
«Κοιτάζοντας το μέλλον: Η Ευρώπη της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης».
Κωμικοτραγικός τίτλος, αν αναλογιστούμε τις διαστάσεις και το βάθος του εν εξελίξει ελληνικού πάθους.

Αναρωτιέμαι αν αντί των κερδοσκόπων γερμανών επιχειρηματιών και βιομηχάνων έχει πια
κώλο να μιλήσει σε ανοιχτή συγκέντρωση Ελλήνων.
Ειδικά ανέργων ή θυμάτων της εργασιακής εφεδρείας.
Και να τους πει αυτά που ξέρασε στο Βερολίνο:

«Πρέπει να σας πω ότι η δική  μου Κυβέρνηση δεν δίστασε να κάνει αυτοκριτική. Ήμασταν ρεαλιστές σε αυτή την αποτίμηση την οποία κάναμε, λέγοντας ποια ήταν τα λάθη μας, τι οφείλεται στη δική μας αδιαφορία ή στο γεγονός ότι δεν αντιδράσαμε εγκαίρως».

Προφανώς ποτέ δεν πρόκειται να μιλήσει σε Έλληνες άνεργους, εκτός βέβαια και πρόκειται για κομματικές ή στημένες συναθροίσεις.

Η εποχή που το έπαιζε πεφωτισμένος πολιτικός και free style πρωθυπουργός που κατα
δεχότανε να επισκεφθεί εκτός πρωτοκόλλου τα ταχυδρομεία στο Σύνταγμα ή κάποιο κατάστημα ΙΚΑ, πέρασε ανεπιστρεπτί.
Προφανώς δεν θα έλεγε και τα ίδια πράγματα, όπως αυτά που ξεστόμισε στους γερμανούς.
Το πολύ – πολύ να έπαιρνε το γνωστό φουκαριάρικο ύφος του, όπου θα παρίστανε την συμπόνια του ή από αμηχανία και στρες θα έγλειφε με την άκρη της γλώσσας τα χείλη του.

Το μόνο που μένει είναι να εκμεταλλευτούμε τα λάθη που εξακολουθεί να κάνει, έστω και ευρισκόμενος στην εσπερία…

Τούτη τη φορά κρατήστε την ομολογία ότι για την οικονομική και κοινωνική καταστροφή των νεοελλήνων, φταίει η «αδιαφορία» της κυβέρνησής του.
Για κάθε νόμιμη χρήση.
Γιατί δεν πάει αυτός να ξεφύγει μόνον με μια δήθεν ανάληψη πολιτικής ευθύνης ή ένα μαύρισμα στις εκλογές και οι υπόλοιποι να έχουν καταβαραθρωθεί, είτε σε μισθούς και συντάξεις πείνας, είτε να έχουν βουλιάξει στην εξαθλίωση της ανεργίας.


------------------------------
Πηγή: http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4660423

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Γιώργος Πάντζας και η βόλτα στο Κολωνάκι με λιμουζίνα

Αποσώσαμε το μεσημεριανό και βαλθήκαμε να συζητάμε την άθλια επικαιρότητα που γεμάτη ελεεινά γεγονότα (γεννήματα ελεεινότερων ανθρώπων) βασανίζει τις σκέψεις μας και τους υπολογισμούς για το πώς θα είναι το αύριο...

«Πάντως περάσαμε καλά αυτά τα 30 χρόνια», μου κάνει, με ένα παγωμένο όσο και λογικό συμπέρασμά της.
«Ναι», της απαντάω, «σαν τον Πάντζα σε κείνη την ελληνική ταινία, όπου όντας υπάλληλος στο πλυντήριο κάποιου βενζινάδικου, "δανείζεται" το αυτοκίνητο του πλούσιου πελάτη και κόβει βόλτες στο Κολωνάκι, ...για να το γυρίσει πίσω το βράδυ, άρον – άρον και με την ψυχή στο στόμα ...μπας και τον πάρουνε χαμπάρι»

Τότε, η ψευδαίσθηση του νεαρού φτωχόπαιδου βασιζότανε σε ένα κινηματογραφικό σενάριο, και αυτό το γνώριζε ο συμπαθέστατος Γιώργος Πάντζας.
Ένα σενάριο από τα 100άδες της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, που ήταν περιχυμένα με το όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και τα αισιόδοξα τραγουδάκια και τις μουσικές του Χατζηδάκη.
Κάτι σαν ένας νέος ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός, που δεν στόχευε την "κόκκινη μηλιά", αλλά την οικονομική και κοινωνική άνοδο της φτωχολογιάς: το Greek Dream για την δημιουργία της Μεσαίας αστικής τάξης...

Το ζήτημα είναι αν σήμερα εγώ, εσύ, κι εσείς, γνωρίζαμε που θα κατέληγε η "φούσκα" της ευμάρειας, όταν ξεκινήσαμε για το 30χρονο ταξίδι...
Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζαμε το σενάριο που μας έγραφε καθημερινά η πολιτική αλητεία της χώρας.
Και γράφανε (οι πολιτικοί αλήτες) κάθε μέρα ένα σενάριο για ένα αντίστοιχο επεισόδιο (σάμπως ο Νίκος Φώσκολος), γιατί δεν έπρεπε να τους πάρουνε χαμπάρι, αλλά και γιατί ούτε οι ίδιοι γνώριζαν πώς να γράψουν ολοκληρωμένα, εξαιτίας της ανικανότητας και της φαυλότητάς τους.

Ακόμα και σήμερα που ως άλλοι Πάντζες γυρίζουμε την λιμουζίνα πίσω στο πλυντήριο πιασμένοι από το αυτί, δεν γνωρίζουμε αν στα πρώτα 100 χαστούκια που ήδη μας έριξε το αφεντικό, θα προστεθούν 1.000 ή και 1.000.000 νέα οδυνηρά χαστούκια φερμένα από ένα απύθμενο βαρέλι βρωμιάς…

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Πατρίδα! Πατρίς!

Λαμπρό ξεπροβάλει το Μέλλον που μας ορκίζεται ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος. 
Ζαλίστηκα με τα όσα άκουσα από τα χείλη τους στα "εγκαίνια" και στην συνέντευξη τύπου...
Και καθόσον άνθρωπος που γουστάρω να μην μένω μόνον στα επιφαινόμενα, έψαξα πίσω από το παραβάν των λέξεων.
Όμως όσο ξύνεις τα πράγματα, τόσο αυτά μυρίζουν.
Ερευνόντας, όμως, και ξύνοντας, ένοιωσα ταραχή, στρες και ναυτία όταν φτάνοντας στο δια ταύτα, με πλημμύρισε ένα «άρωμα» από ευκάλυπτο της Αδελαϊδας,  από ντονέρ (ή μπας και ήταν μπέργκερ) της Αστόρια, Νιού Γιόρκ και από καραβίλα (λες και ήταν το "Ροδάνθη")…
Ρε συ (κάνω στον εαυτό μου) αυτοί ούτε λίγο - ούτε πολύ σε εκμηδενίζουν, σε απελπίζουν και σε διώχνουν.
Σου προτείνουν βίο αβίωτο... άρα φυγή στο εξωτερικό!

Μετανάστευση!
Ένα λαμπρό μέλλον είτε στην Αυστραλία, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες…
(στην Ευρώπη ούτε λόγος γιατί μας θεωρούν πλέον χειρότερους και από Αφγανούς)
Κι επειδή μπορεί να ήμουνα στον παρελθόν εξαπατημένος υποστηρικτής του διασωστικού εγχειρήματος του ΓΑΠ, και δεν θεωρώ τόσο μαλάκα τον εαυτό μου για δεύτερο λάθος… κι επειδή δεν πείστηκα ουδέ κατ' ελάχιστον από τα όσα είπανε στη Θεσσαλονίκη.. κι επειδή προκοπή δεν ξανοίγει στην Αθήνα... άρχισα να ψάχνω στο internet για λιμάνια απ’ όπου καράβια σαλπάρουν για υπερπόντια ταξίδια προς την Αμερική και την Ωκεανία.
(για κάθε ενδεχόμενο)

Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια "Πατρίς",
Και στην Πατρίδα δεν υπάρχει ελπίδα…

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011