100 και τα ρέστα μας

Το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένας συμβιβασμός.
Μας πιάσανε τον "ποπό" κατά το κοινώς λεγόμενο
εξαιτίας της οικονομικής μας τραγωδίας…
και το υπογράψαμε!

Ικανοποιεί τους τραπεζίτες
και το ευρωπαϊκό σύστημα ...των Γερμανών,
αλλά δεν μπορεί να αφορά εμάς.

Αυτοί - οι Τροϊκάνοι -
την «ελληνική περιπλοκή»
την σκέφτονται σαν ένα ατυχές συμβάν στους σχεδιασμούς τους,
μια παρενέργεια μέσα στην παγκοσμιοποίηση
που πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά και λογιστικά
(κέρδη, ζημίες, περικοπές και στατιστικά διαγράμματα).

Για μας, τη χώρα της μακρόσυρτης 2ης ελληνιστικής περιόδου
δεν μπορεί να είναι το Μέτρο των αναγκών μας
και των αλλαγών μας για το μέλλον
(αν βέβαια θέλουμε να βγούμε από το βουρκάρι
της διαφθοράς και της ξεϊγκλωσιάς)...

Και δεν μπορώ να ακούω πια τα παπαγαλάκια
- τα αυτοπροσδιοριζόμενα ως αριστερα –
να φωνασκούν και κενά προτάσεων να διασπείρουν το φόβο
και να καταριούνται το Μνημόνιο προς ίδιο μικροκομματικό όφελος
της τάξης του +1%, άντε του +2% το πολύ – πολύ.

Και δεν αντέχω ισόποσα και ισοδύναμα με τον όχλο,
να ακούω υπουργούς της κυβέρνησης να αρκούνται στη μετριότητα
και να βρίσκουν δικαιολογίες στο Μνημόνιο και πάλι.
«Δεν το προβλεπει το Μνημόνιο». «Μας δεσμεύει το Μνημόνιο», κοκ.
Τα ίδια και τα ίδια,
όταν δέχονται την κριτική των κάθε λογής σαπάκηδων
(συνδικαλιστικών, κομματικών, δημοσιογραφικών, κλπ).

Σε κάθε προεξοχή του καρόδρομου της πολιτικής και κοινωνικής ζωής
ξεπετάγεται μια μεζούρα για να συγκρίνει τα μεγέθη
στη βάση ενός memorandum...
Σαν τον χολερικό νεκροθάφτη στο Λούκυ Λουκ,
που έπαιρνε τα «μέτρα» του κάθε νέου καουμπόη
που έσκαγε μύτη στην πόλη.

Και το πρόγραμμα της νέας διακυβέρνησης
που μας έταξε ο ΓΑΠ; (προεκλογικά)...
και που η εφαρμογή των υπεσχεμένων θέλει γενναιότητα
πιότερη και από την υπογραφή του Μνημονίου
ή την βάσανο (κάθε δυό-και-τρεις) των επισκέψεων των «ελεγκτών»;

Δεν θέλω να ξανακούσω την κωλολέξη, ρε!..
(Μνημόνιο: τι πάει να πεί μνημόνιο)
Πρέπει να πάμε πιό «μακριά»
από το γελοίο και μπακάλικο μνημόνιο,
έτσι ώστε να σωθεί αυτός ο σκατότοπος και οι ξεφτίλες ιθαγενείς του.

Κανονικά αν μας ζητάγανε Δέκα (10) οι Τροϊκάνοι,
εμείς έπρεπε να κάνουμε κόντρα ρελάνς:
Εκατό (100) και τα ρέστα μας!
Αυτό έπρεπε να πει ο ΓΑΠ...
και όχι να κλαψουρίζουμε το άλλοθι του μνημονίου.

Και κατά παράφραση αυτού που λένε οι Αρβανίτες στο Αγκίστρι,
όταν μιλάνε για την τιμωρία των παιδιών τους:
το Ψαχνό δώστε το σ' αυτούς τους κωλο-ευρωπαίους τοκογλύφους
Το Κόκαλο όμως αφήστε το στον Παπανδρέου...
για να πάει το μαχαίρι της αλλαγής
μέχρι το μεδούλι των γραικύλων...

[Έτσι κι αλλιώς Γιωργάκη οι τωρινοί σε έχουν σταυρωμένο…
Δώσε όμως το δικαίωμα στους μελλοντικούς
να χαράξουν για σένα πάνω στο μάρμαρο
«η πατρίς ευγνωμονούσα»]

* * *

Έχουμε καθόλου καιρό ρε Lou Reédη; Για πες μας...

This is no time for Celebration
This is no time for Shaking Hands
....................
There is no Time!