Ο Ανδρέας δίνει την απάντηση.

Κανένας στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι λιγότερο αριστερός, λιγότερο δημοκράτης, λιγότερο ευαίσθητος κοινωνικά και λιγότερο πατριώτης.
Κανένας δεν αναιρεί τίποτα από την ιστορία και κυρίως τις ρίζες του Κινήματος.

Τα πράγματα όμως εξελίσσονται και οργανωτικά, και πολιτικά και ιδεολογικά.
Αλλοίμονο αν σήμερα δεχόμαστε για παράδειγμα ότι ο κλασσικός Μαρξισμός από μόνος του μπορεί να δώσει απαντήσεις στα σύγχρονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στην εποχή της προηγμένης τεχνολογίας και του διαδικτύου.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάει πάρα πέρα, όχι αλλάζοντας την ψυχή του, αλλά ούτε και τους φιλολαϊκούς και πατριωτικούς στόχους του.
Όμως για να μην καταστεί απολίθωμα (βλέπε ΚΚΕ και ΣΥΝ) πρέπει να προωθήσει τις αξίες που πρεσβεύει με βάση την πραγματικότητα και όχι τις επιθυμίες και τις ονειρώξεις.

Για τούτο είναι αστεία η προσέγγιση ότι το κόμμα, ή οργάνωση, το κίνημα, μεταλλάσσεται με στροφή προς νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία μάλιστα επέλεξε συνειδητά!

Αποστομωτική απάντηση τους δίνει ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίον διαρκώς επικαλούνται και τον αντιπαραβάλουν σε κάθε στιγμή με τον Γιώργο Παπανδρέου, στην προσπάθεια να τον μειώσουν παντοιοτρόπως.

Ιδού ένα αποδεικτικό στοιχείο:

Ανοικτή πολιτική εκδήλωση του «ρεύματος» της Κοινωνικής Αριστεράς στα πλαίσια του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.
20/02/2008 - 18:30 έως 21:30 - Αίθουσα Εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ
Μεταξύ των βασικών ομιλητών οι: Ανδρέας Λοβέρδος, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Κώστας Σκανδαλίδης, Άκης Τσοχατζόπουλος.

..........

Ν. ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ (βρίσκεται στο βήμα): Ευχαριστώ. Θα επικαλεστώ πρώτη φορά μια συνομιλία που είχαμε με τον Ανδρέα Παπανδρέου το ΄85 όταν κερδίσαμε τις εκλογές και κάποιοι παλιοί σύντροφοι, ορισμένοι απ’ αυτούς μακαρίτες, όπως ο Φαίδων Μεταλληνός. Κάναμε μια κουβέντα μαζί του.
Τον ρώτησε ο Φαίδωνας: Πρόεδρε, η αλλαγή πάει σημειωτόν. Ήταν και ο Μάνος Καφετζόπουλος. Λέει [ο Ανδρέας]: ε, όχι και σημειωτόν, οπισθοχωρούμε κανονικά ………. Ρώτησαν τότε τι είναι όλο αυτό, δηλαδή τι ακριβώς; Κοιτάξτε, λέει [ο Ανδρέας], η μεσαία τάξη είπε στοπ ………. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο. Το ΄85 το είπε αυτό. Η Σοβιετική είναι προ της καταρρεύσεως. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι που ήταν γύρω από τον Συνασπισμό μιλούσαν για glasnost. Ήταν στα όρια της προφητείας. Του έκατσε, αλλά δεν κάθεται στον καθένα οποιαδήποτε πρόβλεψη.
Κ. ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Το θεωρητικό το έχει πει από το ΄79..........

..........

(πηγή: http://koinonikiaristera.gr/events/anoikti-politiki-ekdilosi-sto-plaisio-toy-synedrioy-toy-pasok)

Λοιπον, τι καθαρότερο θα περίμενε κανείς από την παραπάνω δημόσια μαρτυρία - με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου - για το πως επιλέγονται οι κάθε φορά τακτικές μέσα στο σύστημα!

Πότε όμως δεν άκουσα από οργανωμένο Μέλος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρια κατά του Ανδρέα για δεξιά στροφή.
Κανείς δεν έθεσε ζήτημα που πήγε και πως κατάληξε η Αλλαγή.
Για να μην επεκταθούμε πάρα πέρα στο "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" που αποτελούσε την επιτομή των όσων πρέσβευε η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, κλπ

Τότε γιατί κάποιοι βάλουν κατά του Γιώργου Παπανδρέου;
(Οι ευθύνες του σημερινού πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ είναι άλλες και θα τις αναφέρω παραμονές της 3ης Σεπτέμβρη)

Αν κάποιοι είναι ιδεολογικά μπερδεμένοι ας το ψάξουν λίγο καλύτερα...
Αν έχει να κάνει με τα σενάρια που μαγειρεύουν ντόπιοι και ξένοι παράγοντες για την πολυδιάσπαση του πολιτικού τοπίου με κόμματα περισσότερα των 8, τότε ας το ξαναψάξουν ακόμη περισσότερο...

_______________________________________________________

Τα παραπάνω γράφτηκαν αρχικά ως σχόλιο στο αρθράκι του blog Βαθύ Πράσινο, με τίτλο Σεβαστείτε έστω και τώρα την Ιστορία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!!.

Πόρρω των αισθημάτων μας ο Πόρος

Η επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα ήταν κάτι το αναπόφευκτο ως πολιτικό γεγονός.
Όπως ήδη έχω γράψει δεν μπορούσαμε να εξακολουθήσομε να θεωρούμε το κράτος του Ισραήλ ως κάτι το ανύπαρκτο, ούτε και να συνεχίσουμε την πολιτική της περιόδου 1980-90, που όχι μόνον δεν προσέφερε οφέλη στη χώρα μας (δυστυχώς αυτό προκύπτει εκ του αποτελέσματος), αλλά είναι πια μια θέση αναντίστοιχη με τα γεωπολιτικά της περιοχής, τούτη τη στιγμή.
Άλλα και για πραγματικούς λόγους, οι επιθυμίες για σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως για μια ρεαλιστική και δίκαιη λύση του παλαιστινιακού δεν μπορεί να προωθηθούν με απομονωμένο το Ισραήλ.
Όσο ήταν και θα είναι έτσι, δε θα εισπράττουμε παρά την εικόνα και το δάγκωμα ενός άγριου θηρίου.
Θα μπορούσαν να ειπωθούν κι αλλά, όμως σημασία έχει και μια άλλη πτυχή της επίσκεψης την οποία κατατάσσω στα αρνητικά για τον πρωθυπουργό!
Μπορεί και πρέπει να γίνει κατανοητή η επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα, όμως δεν μπορούν να παρακάμπτονται τα όρια που θέτουν από μόνα τους, τόσο "το πρόσφατο" και "το σύντομο" της αλλαγής στις σχέσεις Αθήνας - Τελ Αβίβ, όσο και τα αισθήματα του ελληνικού λαού.
Δεν μπορεί ο αρραβώνας της μίας ώρας (που ως γνωστόν έχει δοκιμαστική μορφή στις ανθρώπινες σχέσεις) να γίνεται στο "καπάκι" γάμος, με ταξίδι του μέλιτος στον Πόρο.
Ο Παυσανίας στα Αττικά του, μας λέει ότι "νῆσοι δὲ Ἀθηναίοις οὐ πόρρω τῆς χώρας εἰσίν".
Όντως ο Πόρος δεν απέχει μακριά από την Αθήνα.
Σαράντα (40) μίλια όλα κι όλα!
(έτσι δεν είναι βρε αμαρτωλή Λουκρητία;)
Ένα αυθημερόν ταξιδάκι αναψυχής είναι, που γίνεται μάλιστα μια αστεία υπόθεση όταν ταξιδέψεις με πολεμική πυραυλάκατο.
Απέχει όμως τόσο πολύ από την καρδιά μας
κύριε Πρωθυπουργέ............

Ο Νετανιάχου ...ως πρόφαση!

Πολύ ευαισθησία έχει πέσει στην καθ’ ημάς blogόσφαιρα…

Επισκέπτεσαι διάφορα blogs και πέφτεις μέσα σε ένα χαρτοπόλεμο από κομφετί με μπλε αστέρια του Δαβίδ που διαπλέκονται με αγκυλωτούς σταυρούς, από πρόσωπα πολιτικών του Ισραήλ που εναλλάσσονται με νεκρά παιδιά από την Παλαιστίνη.

Όλος αυτός ο χαμός δεν είναι παρά μια διαμαρτυρία για την επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα. Είναι η κατηγορηματική αντίθεση του ελληνικού λαού στα όσα απερίγραπτα επιτελεί το κράτος του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.

Όλα αυτονόητα… μέχρις τη στιγμή που τα περιδινούμενα χαρτάκια του κομφετί πόλεμου αποκαλύπτουν κι άλλες πτυχές της υπόθεσης, κι άλλες «καταγγελίες» που δεν είναι τόσο αραβικές, που δεν είναι τόσο ισραηλινές.

Είναι νύξεις με ελληνική essence!

Είναι οι μορφές του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Γιάσερ Αραφάτ από τη μια, και του Γιώργου Παπανδρέου με τον Νετανιάχου από την άλλη.
Χωρίς περιστροφές αντιλαμβάνεσαι μια σύγκριση καταγγελτική, προφανώς για την αλλαγή της Ελληνικής πολιτικής απέναντι στο Ισραήλ και το παλαιστινιακό ζήτημα.
Μια αντιδιαστολή που εκθειάζει τον Ανδρέα και ρίχνει τον υιό Παπανδρέου στην πλευρά της αδικίας, του φασισμού και του εγκλήματος.
Τόσο απλά!

Θα μπορούσε κανείς να πει πάρα πολλά για αυτήν την......."σκληρή ευαισθησία" (!) των αυθόρμητων και δημοκρατικών blogs… αλλά όποιος επιχειρούσε κάτι τέτοιο δεν θα απέφευγε την γελοιότητα και την απλοϊκότητα απέναντι στα προφανή και τα αυτονόητα…
Κατά συνέπεια δεν θα αναλωθώ σε κουβέντες για διπλωματικές και διακρατικές σχέσεις, για ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, για ανθρωπιστικές παρεμβάσεις, κλπ.

Απλά σε αυτούς που προσποιούνται τους αφελείς και τους sentimental ακτιβιστές και αριστερούς, θα υπενθυμίσω μόνον αυτό: ο Έλληνας πρωθυπουργός μετά την επίσκεψή του στο Τελ-Αβίβ, την επόμενη μέρα (στις 21/7/10), επισκέφθηκε στην Ramallah της ελεύθερης Παλαιστίνης τους Salam Fayyad (Πρωθυπουργό) και Mahmoud Abbas (Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής) και κατάθεσε στεφάνι στον τάφο του αείμνηστου Yasser Arafat!

Αυτό γιατί το αποσιωπάνε οι χαροκόποι με τα κομφετί;
Τι πήγε να κάνει στην Παλαιστίνη ο ΓΑΠ; Τουρισμό ή να παίξει τάβλι με τον Abbas;
Και εφόσον o Παπανδρέου είναι όργανο του σιωνισμού, πως τον δέχθηκαν στην Παλαιστίνη;

Κύριοι και Κυρίες – Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
εσείς που οργίζεστε και υβρίζετε τον ΓΑΠ έχετε ΑΛΛΟ πρόβλημα μαζί του.
Είναι πρόβλημα εσωτερικής πολιτικής που ξεπηδάει από τα δικά σας ιδεολογικά αδιέξοδα, από την αδυναμία κατανόησης της κατάστασης στην πατρίδα μας και φυσικά την πλήρη αφωνία της Αριστεράς (το «α» με κεφαλαίο και καταλαβαίνετε γιατί)...

Οψόμεθα…

______________________________________________________

ΥΓ
Το παραπάνω κείμενο το έστειλα και στο καλό και κλασσικό στο είδος του blog της Σίβυλλα ως σχόλιο σε σχετικό δημοσίευμα της.
Έως τώρα δεν έχει αναρτηθεί (και ούτε πρόκειται, θαρρώ), ενώ κάποιο άλλο σχόλιο με θέρμη εκτέθηκε σε δημόσια θέα, ίσως για την πληρότητα του, ίσως πάλι για το ήθος του…
Ιδού!..
(Ο/Η Swell είπε... Realpolitik από έναν real malaka).
Χε, χε, χε…

Φτάνει πιά...

Την θεωρούσαν «δική» τους…
Μια μαχητική πένα που υπερασπιζόταν τους φυλακισμένους «συντρόφους», τους πολιτικούς κρατούμενους, τους μετανάστες, τα κοινωνικά κινήματα, κλπ….

Όμως η αγαπημένη τους δημοσιογράφος σε ένα απροσδόκητο ξέσπασμά της - μέσα από την μεγάλης εμβέλειας εφημερίδα στην οποία γράφει - έστειλε στο πανελλήνιο ένα βροντερό ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ σε αυτούς που μονοκοντυλιά αφορίζουν το Μνημόνιο και τις αλλαγές που επιχειρούνται!..

Φτάνει πια το 8% των συνταξιούχων να απολαμβάνει το 50% των συντάξεων…
Φτάνει πια στους καθεστωτικής νοοτροπίας διορισμούς, στην στήριξη πελατειακών αιτημάτων και στον τσαμπουκά της διατήρησης των συντεχνιακών ανισοτήτων…
Φτάνει πια στις παρέες των λαμόγιων – φοροφυγάδων – νταβατζήδων - εξωχώριων πολιτικάντηδων.
Φτάνει πια στην απουσία της αντιπολίτευσης από το χτύπημα της διαφθοράς…
Φτάνει πια στην ανέξοδη ρητορεία…
Φτάνει πια στην ανύπαρκτη Αριστερά, που δεν μπορεί να αρθρώσει έναν προοδευτικό λόγο για την άρση αυτών των αδικιών σε βάρος του κοινωνικού συνόλου…

Κλαίνε και ουρλιάζουν τώρα τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια:
Μα να υπερασπίζεται την κυβερνητική πολιτική; To μνημόνιο; To «όραμα» για μια «νέα Ελλάδα»;

Συντρόφια του "αριστερού Πασοκ", του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ…
Συντρόφισσες του Αλαβανολαφαζανικού Μετώπου, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ταμπουρωμένων στο ΕΜΠ συλλογικοτήτων…
Αντί να αναμασάτε την ίδια κλαψούρα, καλύτερα να αναρωτηθείτε γιατί η Ιωάννα Σωτήρχου (γιατί περί αυτής πρόκειται) φτάνει στο σημείο να φωνάξει ..."φτάνει πια".
Για ψάξτε το λιγάκι…

Μην οχυρωθείτε πίσω από τα κλασσικά κομπλεξικά της κονσερβαρισμένης πια αριστερίστικης (και όχι αριστερής) συμπεριφοράς... ότι τάχατες τα πήρε, ότι έγινε εργαλείο της συστημικής προπαγάνδας, κλπ).

Μέσα από αυτή την καταστροφή που υπέστει η χώρα, η μεγάλη ευκαιρία δεν είναι μόνο να αλλάξει το διεφθαρμένο τουρκομπαρόκ κράτος της ψωροκώσταινας αλλά και η αριστερά της τάχατες ατημέλητης ευαισθησίας, των εμμονών, της κακομοιριάς, των ίδιων και των ίδιων λεκτικών κωδίκων, και του διαστρεβλωμένου πνευματικού φορμαλισμού...

Η πραγματική Αριστερά – φαντάζομαι – βρίσκεται στη δράση και στη γενναιότητα να αντικρίζει κατάματα τις παθογένειες και να λέει την αρρώστια με το όνομά της!

Άντε πια!..
Αρκετά!

* * *

Πηγές:
1. Ελευθεροτυπία – άρθρο Ι. Σωτήρχου
2. Futura.blog – κριτική κατά της Ι. Σωτήρχου

* * *

Ah please talk to me
Won't you please talk to me
We can unlock this misery
Come on, come talk to me

Ο Δρόμος του Γιώργου

"Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένας «Τέταρτος δρόμος» που θα εξασφαλίζει στις αγορές την ελευθερία να καινοτομούν και να αναπτύσσονται, αλλά που κυρίως θα εξασφαλίσει ότι οι αγορές δεν θα κυριαρχήσουν ποτέ επί της δημοκρατίας"

(Διευκρίνιση: Το παραπάνω απόφθεγμα είναι συνοδευτικό του χρονογραφήματος και δεν απηχεί υποχρεωτικά τις απόψεις του συντάκτη)...

Βρε Γιώργο πάλι θα τους ανοίξεις τα στόματα...
Πρώτα εκείνο το ρεβόλβερ πάνω στο τραπέζι και τώρα ένα τσιτάτο σκέτο δίκοπο μαχαίρι!..

Άκου! Αυτά που θα σου πω δεν έχουν κακή πρόθεση...
Ίσα - ίσα για το καλό σου είναι και λέγονται από κάποιον που υποστηρίζει σταθερά τις επιλογές σου να γίνει κράτος η ψωροκώσταινα και την προσπάθεια σου για την οικονομική της διάσωση...
(Έχω βέβαια κάποιες διαφωνίες μαζί σου... να, ας πούμε για την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας και στους χαμηλοσυνταξιούχους... αλλά θα τα πούμε μια άλλη φορα)

Λεξιπλάστης, σαν τον παππού σου, δεν είσαι...
Ατάκες σαν του πατέρα σου, που να καρφώνονται σαν ταμπέλες στο μυαλό του Έλληνα, δεν μπορείς να ταιριάξεις...
Τότε τι ήταν πάλι αυτά τα περί 4ου Δρόμου προς το Σοσιαλισμό;
Αφού ξέρεις ότι σου την έχουν στημένη.

Ήδη βγήκε η Τζο-τζό-λα να σε κράξει για λογαριασμό της ΝΔ, αλλά ποιος το λογαριάζει αυτό το ξανθό "θάμπωμα"...
(τώρα μεταξύ μας: λέω ΝΔ και μου φαίνεται κάτι τις το εξωγήινο... τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει... ΝΔ... μμμμ... μήπως νοτιοδυτικά; ...αυτό είναι... νοτιοδυτικά προάστια...)

Το χειρότερο όμως είναι ότι σε λίγο θα βγουν οι διάφοροι Παναγιωτακόπουλοι και οι ορθόδοξοι πράσινοι και τριτοσεπτεμβικοί bloggers και θα σου τα χώσουν για τα καινά δαιμόνια που εισάγεις, χώρια το ξεθεμελίωμα των Ανδρεϊκών κειμηλίων, που γι' αυτούς είναι casus belli...

Λοιπόν, το νού σου!
Στις 3 Σεπτέμβρη στο Εθνικό Συμβούλιο μην την πατήσεις σε σοφιστικέ ιδεολογικές συζητήσεις περί Τρίτου Δρόμου ή Τέταρτης Λεωφόρου.
Πες αυτό που πραγματικά μπορείς και σίγουρα χρειάζεται η χώρα.
Έντιμα και καθαρά.
Πες: "Εγώ θα προχωρήσω στις πραγματικές αλλαγές που χρειάζεται η πατρίδα και δεν υπολογίζω κόστος".

Αυτή τη διαβεβαίωση χρειαζόμαστε από σένα.
Αυτός είναι ο ιστορικός σου ρόλος και ο Δρόμος σου.

Τα άλλα άστα για τον Αλαβάνο.

* * *

So now we can see the movie and see each other truly

100 και τα ρέστα μας

Το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένας συμβιβασμός.
Μας πιάσανε τον "ποπό" κατά το κοινώς λεγόμενο
εξαιτίας της οικονομικής μας τραγωδίας…
και το υπογράψαμε!

Ικανοποιεί τους τραπεζίτες
και το ευρωπαϊκό σύστημα ...των Γερμανών,
αλλά δεν μπορεί να αφορά εμάς.

Αυτοί - οι Τροϊκάνοι -
την «ελληνική περιπλοκή»
την σκέφτονται σαν ένα ατυχές συμβάν στους σχεδιασμούς τους,
μια παρενέργεια μέσα στην παγκοσμιοποίηση
που πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά και λογιστικά
(κέρδη, ζημίες, περικοπές και στατιστικά διαγράμματα).

Για μας, τη χώρα της μακρόσυρτης 2ης ελληνιστικής περιόδου
δεν μπορεί να είναι το Μέτρο των αναγκών μας
και των αλλαγών μας για το μέλλον
(αν βέβαια θέλουμε να βγούμε από το βουρκάρι
της διαφθοράς και της ξεϊγκλωσιάς)...

Και δεν μπορώ να ακούω πια τα παπαγαλάκια
- τα αυτοπροσδιοριζόμενα ως αριστερα –
να φωνασκούν και κενά προτάσεων να διασπείρουν το φόβο
και να καταριούνται το Μνημόνιο προς ίδιο μικροκομματικό όφελος
της τάξης του +1%, άντε του +2% το πολύ – πολύ.

Και δεν αντέχω ισόποσα και ισοδύναμα με τον όχλο,
να ακούω υπουργούς της κυβέρνησης να αρκούνται στη μετριότητα
και να βρίσκουν δικαιολογίες στο Μνημόνιο και πάλι.
«Δεν το προβλεπει το Μνημόνιο». «Μας δεσμεύει το Μνημόνιο», κοκ.
Τα ίδια και τα ίδια,
όταν δέχονται την κριτική των κάθε λογής σαπάκηδων
(συνδικαλιστικών, κομματικών, δημοσιογραφικών, κλπ).

Σε κάθε προεξοχή του καρόδρομου της πολιτικής και κοινωνικής ζωής
ξεπετάγεται μια μεζούρα για να συγκρίνει τα μεγέθη
στη βάση ενός memorandum...
Σαν τον χολερικό νεκροθάφτη στο Λούκυ Λουκ,
που έπαιρνε τα «μέτρα» του κάθε νέου καουμπόη
που έσκαγε μύτη στην πόλη.

Και το πρόγραμμα της νέας διακυβέρνησης
που μας έταξε ο ΓΑΠ; (προεκλογικά)...
και που η εφαρμογή των υπεσχεμένων θέλει γενναιότητα
πιότερη και από την υπογραφή του Μνημονίου
ή την βάσανο (κάθε δυό-και-τρεις) των επισκέψεων των «ελεγκτών»;

Δεν θέλω να ξανακούσω την κωλολέξη, ρε!..
(Μνημόνιο: τι πάει να πεί μνημόνιο)
Πρέπει να πάμε πιό «μακριά»
από το γελοίο και μπακάλικο μνημόνιο,
έτσι ώστε να σωθεί αυτός ο σκατότοπος και οι ξεφτίλες ιθαγενείς του.

Κανονικά αν μας ζητάγανε Δέκα (10) οι Τροϊκάνοι,
εμείς έπρεπε να κάνουμε κόντρα ρελάνς:
Εκατό (100) και τα ρέστα μας!
Αυτό έπρεπε να πει ο ΓΑΠ...
και όχι να κλαψουρίζουμε το άλλοθι του μνημονίου.

Και κατά παράφραση αυτού που λένε οι Αρβανίτες στο Αγκίστρι,
όταν μιλάνε για την τιμωρία των παιδιών τους:
το Ψαχνό δώστε το σ' αυτούς τους κωλο-ευρωπαίους τοκογλύφους
Το Κόκαλο όμως αφήστε το στον Παπανδρέου...
για να πάει το μαχαίρι της αλλαγής
μέχρι το μεδούλι των γραικύλων...

[Έτσι κι αλλιώς Γιωργάκη οι τωρινοί σε έχουν σταυρωμένο…
Δώσε όμως το δικαίωμα στους μελλοντικούς
να χαράξουν για σένα πάνω στο μάρμαρο
«η πατρίς ευγνωμονούσα»]

* * *

Έχουμε καθόλου καιρό ρε Lou Reédη; Για πες μας...

This is no time for Celebration
This is no time for Shaking Hands
....................
There is no Time!

Μιλάνε οι αποθαμένοι;

Πότε θα μιλήσει ο Καραμανλής;

Πηχυαίοι οι τίτλοι των εφημερίδων μήνες τώρα!
Αλλά και στο διαδίκτυο τα πράγματα δεν πάνε πίσω... Μπαίνεις στο ψαχτήρι του Google και σου ρίχνει κατάμουτρα χιλιάδες σχετικές αναφορές…

Δεν βιάζεται να μιλήσει ο Κ. Καραμανλής | Στυλιανίδης: "Ο Καραμανλής θα μιλήσει όταν πρέπει" | Ο Καραμανλής θα μιλήσει σύντομα | Καραμανλής: «Δεν θα μου επιβάλουν το πότε θα μιλήσω» | Πού και πότε θα μιλήσει ο Καραμανλής | Ο Κ. Καραμανλής διαρρέει ότι θα μιλήσει | Να μιλήσει ο Καραμανλής | Το αβάσταχτο βάρος της σιωπής Καραμανλή | Θα μιλήσει ο Καραμανλής; | Θα μιλήσει το παιδί... και ουκ εστί τέλος…

Ωραία ρε παιδιά να μιλήσει… αλλά τι να μας πει;
Δικαιολογίες μας αράδιασε πολλάκις αλλά τα είδαμε τα χαΐρια μας
Έχει «θολώσει» ο ΓΑΠ με τα όσα βρήκε στα ταμεία και μαζί μ’ αυτόν τρέχουμε και δε φτάνουμε οι αποδέλοιποι...

Δεν ξέρω τι μπορεί πιά να μας πει ο άνθρωπος...
Εγώ ξέρω τι έχει κάνει η γειτόνισσα μας η κυρά Κούλα, γηραιά πια και φανατική δεξιά πάντοτε.

Στο μικρό χολ του σπιτιού της και πάνω στο τραπεζάκι με τους αποθαμένους της (τον άντρα της, τα αδέρφια της και τους υπόλοιπους συγγενείς) ανάβει καντηλάκι και για τον «καταλληλότερο», ο οποίος έχει πάρει θέση δίπλα στις κορνίζες του «εθνάρχη», του Κοκού (βασιλέα τον αποκαλεί αυτή) και του Παπάγου.

Αφού η 89χρονη βατικιώτισσα και αλάθητη στο πολιτικό της ένστικτο τον έχει κατατάξει με τους συχωρεμένους, τι μπορεί να μας πει πια ο Καραμανλής. Το μόνο θαύμα που θα μπορούσαμε να αναμένουμε είναι η προσωρινή νεκρανάστασή του και η προσαγωγή του (έστω και με εξαναγκασμό) σε μια σειρά από Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής.

Οι βαμπίροι θέλουν αίμα…
(και κάποιες φορές δικαιολογημένα)

I see a bad moon rising,
I see trouble on the way,
I see earthquakes and lightnin'
I see bad times today

Πράσινα blogs & πράσινα άλογα

Ο Τζωρτζάτος τα μάζεψε.
Η απεργία έληξε εξαιτίας της στάσης της κοινωνίας, αλλά και επειδή οι κρυφοί υποκινητές του show των φορτηγατζήδων και βοθρατζήδων δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να τους καλύπτουν με μισόλογα.

Η ζημιά όμως έγινε καθώς η ψωροκώσταινα "έπαιξε" ξανά στα ξένα ΜΜΕ και ειδικά στο BBC (τι διάολο μανία και μίσος έχουν μαζί μας αυτές οι λούγκρες, πότε δεν το κατάλαβα). Ταυτόχρονα μπήκαν και ολίγα δράμια δυσαρέσκειας παραπάνω στη ζυγαριά των απλών πολιτών που έχουν βαρεθεί πια τα προβλήματα και τις κακές ειδήσεις...

Όμως άλλα με απασχολούν εδώ...

Στην ιστορία της απεργίας του «καρτέλ Τζωρτζάτου», αυτό που προξενεί εντύπωση είναι η στάση των μονίμως φωνασκούντων κατά του ΓΑΠ πράσινων bloggers. Αυτών που το παίζουν Ανδρεϊκοί Πασόκοι, Σοσιαλιστές Πασόκοι και Τριτοσεπτεμβριστές Πασόκοι (και ότι άλλο βάλει ο νους σας) και οι οποίοι αποτελούν τη βασική συνιστώσα του μετώπου των «Αριστεροδημοκρατικών» blogs που θέλει να κάψει το μπουρδέλο τη βουλή.

Ενώ οι περι ου ο λόγος πράσινοι αποφύγανε συστηματικά την όποια κριτική κατά των ιδιοκτητών φορτηγατζήδων, επιτέθηκαν με μανία κατά του Παπανδρέου και της κυβέρνησης. Δεν έφτασαν βέβαια στο σημείο να σκαρώνουν φωτογραφικά μοντάζ που να απεικόνιζουν τον ΓΑΠ με στολή μελανοχίτωνα, ούτε κρέμασαν στο blog τους φωτογραφία του δικτάτορα Παπαδόπουλου, για τον αναγκαίο εικαστικό παραλληλισμό... όπως έκαναν κάποιοι άλλοι, όμως στην περίπτωση που δεν σιώπησαν, με χαρά δαιμονοποίησαν κατά το δοκούν τους όρους «επιστράτευση» και «επίταξη», με προφανή στόχο.

Το γιατί επιστρατευόταν ένας ιδιοκτήτης φορτηγατζής και γιατί επιτασσόταν ένα βοθρατζήδικο δεν είχε καμιά σημασία, κι ας πήγαινε στο διάολο η οικονομία, ο τουρισμός, τα μπάνια του λαού, το άδειο καλάθι της νοικοκυράς, η κερδοσκοπία των βενζινάδων (μέχρι και 1.70 χτύπησε η αμόλυβδη).
Αυτό που είχε, έχει και θα έχει βαρύτητα είναι η τήρηση σταθερής αντιπολιτευτικής γραμμής και η ζημιά που μπορεί να προκληθεί στην κυβέρνηση του ΓΑΠ.

Οι άνθρωποι κατάντησαν της πλάκας από τις μανίες και τα στερεότυπα που έχουν καρφωμένα στο μυαλό τους.

Γίνονται χειρότεροι από τις «αν-μπλόκ» δεξιές φυλλάδες που κρέμονται στα περίπτερα μόνο και μόνο για τη δημιουργία κλίματος...
Γίνονονται ίδιοι με τους τηλεαστέρες τους οποίους κατηγορούν σε κάθε ευκαιρία ότι υλοποιούν τις νεοφιλελεύθερες γραμμές των καναλαρχών αφεντικών τους...

(τα σχόλια σας μετά το videάκι)

Tell me how have I changed

Now I'm out
Oh out of control
Now I'm out
Oh out of control
Oh help me now