Ατού που έγινε μειονέκτημα

Οι ευρωεκλογές έστειλαν το μήνυμά τους στον Καραμανλή. Όμως κανένας δεν πείθεται ότι αν μη τι άλλο το κατάλαβε! Αυτό μόνον μπορεί να συμπεράνει κανείς από τον τρόπο που μας δήλωσε ότι το έλαβε και από τον τρόπο που αντέδρασε. Ό,τι συμπεριφορά επέδειξε στη συνέντευξη της Θεσσαλονίκης (2008), την ίδια ακολούθησε και στο μήνυμά του από το Ζάππειο! Τελικά ο άνθρωπος έχει μεγάλο πρόβλημα εγωισμού, βοναπαρτισμού και μεγαλοϊδεατισμού. Και όσο κι’ αν διαφωνείς με τον «εθνάρχη» θείο του, δεν μπορεί ο ανιψιός να συγκριθεί μαζί του, έστω και στην «μη ανοχή» της εκλογικής ήττας…


[K.Karamanlis after his Waterloo in Euro-elections 2009 - by Xipeteon]

Παρά το ηχηρό 4,4% δεν προχώρησε σε αλλαγή (ή έστω σε διορθωτική κίνηση) στις πολιτικές επιλογές του. Ούτε μια φρέσκια ιδέα δεν έπεσε στο τραπέζι. Η μοναδική διαφοροποίηση έχει να κάνει με την τακτική λασπολογίας κατά του ΠΑΣΟΚ και Τσουκατοποίησης του σκανδάλου της Siemens. Όμως η κοινή γνώμη δεν «τσιμπάει» γιατί και πολύ παιγμένο είναι το παραμύθι, αλλά και κακά παιγμένο.

Σαν αποτέλεσμα, έρχονται οι αρνητικές για τη ΝΔ, δημοσκοπήσεις. Είτε κρυφές, είτε φανερές, δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει το προβάδισμα και η διαφορά σταθεροποιείται ή και διευρύνεται… Κατά τους αναλυτές ο πολιτικός βίος της κυβέρνησης Καραμανλή έχει λήξει και η διατήρησή της στην εξουσία έχει να κάνει με τους τύπους και όχι την ουσία.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση αρχίζουν να πέφτουν οι τρελές, όσο και αστείες ιδέες της νομοθετικής κατοχύρωσης της υποχρεωτικής εξάντλησης της κυβερνητικής 4ετίας (!!!) και η αλλαγή του πλαισίου που αφορά τις δημοσκοπήσεις. (Κατά τα άλλα το κόμμα που θέλει να εφορμήσει και να γαντζωθεί στην εξουσία, είναι το κακό ΠΑΣΟΚ). Όλοι θυμόμαστε την περίοδο προ των εκλογών του 2004, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν άνετη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Στα τηλεοπτικά «πάνελ» τα στελέχη της ΝΔ υμνούσαν τις καταγραφές της κοινής γνώμης και την πρόθεση ψήφου του εκλογικού σώματος. Πλείστοι εκ των βουλευτών της ΝΔ αναγορεύονταν σε υμνητές των γκάλοπ και δήλωναν περίπου αναλυτές (Μεϊμαράκης, κλπ). Ξέρω ότι για τους ΠΑΣΟΚους ήταν κάτι ανάμεσα σε τιμωρία με τσουρουφλιστό λάδι και σε κινέζικο βασανισμό «της σταγόνας»… Χώρια τις ανόητες αμφισβητήσεις των δημοσκοπικών ευρημάτων!

Σήμερα το παλιό ατού για τη ΝΔ έχει μετατραπεί σε μειονέκτημα (αν όχι σε εφιάλτη). Τρέχει και πάλι ο απερίγραπτος Υπερυπουργός να μαζέψει τα αμάζευτα, κάτω από τις δικαιολογημένες ειρωνείες της αντιπολίτευσης. Αφού ο κ. Παυλόπουλος πήρε την έγκριση του Καραμανλή, σπεύδει να επαναφέρει τα των δημοσκοπήσεων στην προ των Ευρωεκλογών, δηλαδή να μη δημοσιοποιούνται δημοσκοπικά αποτελέσματα 15 ημέρες προ των εκλογών! (αλήθεια έχω πλήθος αποριών πως κατορθώνει και πείθει τον πρωθυπουργό και να τον οδηγεί από το ένα λάθος στο άλλο).

Σε αυτόν τον τραγέλαφο έρχεται το ΠΑΣΟΚ (δια του κ. Παπακωνσταντίνου) και τους κάνει το σχετικό δούλεμα: «η απαγόρευση αυτή αποτελεί κορυφαία ομολογία της επερχόμενης ήττας» για να συνεχίσει την καζούρα: «θεωρούμε αδιανόητο, επειδή οι δημοσκοπήσεις δεν βολεύουν τη Νέα Δημοκρατία, να ξαναλλάζει το πλαίσιο, χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε διαβούλευση με τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση, μόνο και μόνο διότι φαίνεται ότι αυτό βολεύει τη ΝΔ».

Σχετικά με το θέμα, γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος (ΝΕΑ, 10/7/09):
«Η χθεσινή δημοσκόπηση [της Metron Analysis για τον ΑΝΤ1], αλλά και άλλες που θα ακολουθήσουν στον Τύπο της Κυριακής, αποδεικνύει ένα πράγμα: ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μεταλλάσσεται σε αποτέλεσμα εθνικών εκλογών. Όσο κι αν ακούγεται πρόωρο να εκτιμήσει κανείς κάτι ανάλογο χωρίς να είναι ορατός ο χρόνος των εθνικών εκλογών -πλην του ορόσημου του Μαρτίου- το βέβαιο είναι ότι η ψήφος των ευρωεκλογών δεν ήταν συγκυριακό φαινόμενο. Αλλά ήταν αποτέλεσμα βαθιάς διεργασίας που έγινε στο εσωτερικό του εκλογικού σώματος και είναι δηλωτική της πρόθεσης των Ελλήνων να γυρίσουν σελίδα. Το 2004, τότε που δεν γνωρίζαμε τι μας περιμένει από την κυβέρνηση Καραμανλή, είχαμε θεωρήσει πως η επερχόμενη αλλαγή στην εξουσία αποτελούσε κορυφαίο δείγμα υγείας του συστήματος. Πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι η αλλαγή που θα επισυμβεί, όποτε κι αν γίνουν οι εθνικές εκλογές, θα είναι απλώς το σωτήριο βήμα για τον τόπο, που δεν αντέχει άλλο αυτή την κυβέρνηση. Πράγματι, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αν όντως ο κ. Καραμανλής θέλει να προσφέρει κάτι στον τόπο, ας κάνει εκλογές, να δοθεί τέλος στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Αφού το βλέπει ότι δεν γυρίζει το κλίμα, τι επιμένει»;

Ας δούμε τώρα και τις δημοσκοπήσεις…

Metron Analysis για τον ΑΝΤ1

Πρόθεση Ψήφου:
ΠΑΣΟΚ 33,6% - ΝΔ 29,5% (Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ κατά 4,1%)

Καταλληλότερος για πρωθυπουργός:
Καραμανλής 34,6% - ΓΑΠ 29,1%

Καταλληλότερος στα Οικονομικά:
ΓΑΠ 32,4% - Καραμανλής 29%

---------------------------------------------------------------------------

Marc για το ΕΘΝΟΣ



Πρόθεση Ψήφου:
ΠΑΣΟΚ 34,5% - ΝΔ 29,2% (Προβάδισμα ΠΑΣΟΚ κατά 5,3%)

Καταλληλότερος για πρωθυπουργός:
ΓΑΠ 41,1% - Καραμανλής 38,6%

Σημαντικότερα προβλήματα:
Οικονομία 60,7%
Ανεργία 51,9%
Βιοτικό επίπεδο / Ακρίβεια 31,2%
Υγεία / Περίθαλψη 21,8
Παιδεία 21,6%
Διαφθορά 21,5%
Παράνομη Μετανάστευση 20%
Ασφάλεια πολιτών 16,7
Εθνικά θέματα 7,8%
Περιβάλλον 5,6%

Πρόωρες Εκλογές?
ΝΑΙ το Φθινόπωρο 40,8%
ΝΑΙ το Μάρτιο 15,7%
ΟΧΙ 39,4%

Καλές διακοπές σε όλους…

:o))

Αυτοί είναι στον κόσμο τους!

Γνώριζα ότι οι Αμερικανοί δεν ήταν καλοί στη γεωγραφία. Για παράδειγμα αν ρωτήσεις κατά που πέφτει η Ελλάδα, η πλειονότητα το αγνοεί! Έχουν ακούσει, βέβαια, κάποια πράγματα για τον Παρθενώνα και τα ηλιόλουστα "τροπικά" νησάκια στο Αιγαίο)...όμως δεν είμαστε παρά μια μικρή κουκίδα στην υδρόγειο σφαίρα... Μοιάζουμε τόσο αμελητέοι, όσο για τον Νεοϋρκέζο είναι το Cedar City στην πολιτεία της Γιούτα (Utah)! Αν τους προκαλέσεις να σύρουν το δάχτυλο τους πάνω στο χάρτη, την "υπό κλίμακα" Ελλάδα θα την βρουν μόνον κατά τύχη! Αυτά με τη γεωγραφία...
Όμως υπάρχει "πρόβλημα" άγνοιας και σε βασικά standards περί Ιδεολογίας και Πολιτικής... Ας πούμε, πού τοποθετείς ποιόν, με βάση την "κλίμακα" Αριστερά - Κέντρο - Δεξιά! Μπορεί να φανταστεί κανείς το φανατικότερο ακροδεξιό του Νότου να αποκαλεί σοσιαλιστή τον Ομπάμα? Άραγε πως θα αποκαλούσε τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές? (Για τους κομμουνιστές δεν τολμώ να υποθέσω)...
Τα λέω όλα αυτά εξαιτίας των παρακάτω εικόνων. Αν δεν είναι εφικτό να αναλύσουμε λογικά τα πράγματα, τότε ας χαμογελάσουμε με την ημιμάθεια τους στη γεωγραφία και τη σκοπιμότητα ως προς την ιδεολογική τους αμάθεια!



Εδώ θαυμάζουμε το Σύντροφο Ομπάμα, κατακόκκινο, να οραματίζεται το Σοσιαλιστικό Σχέδιο για τις ΗΠΑ.


Εδώ ολόκληρο το Σοσιαλιστικό Team Obama που επιχειρεί ξανά για την εγκαθίδρυση του Σοσιαλισμού, αφού απέτυχαν ο Χίτλερ και ο Στάλιν!...
(Γεια χαρά συντρόφισσα Χίλαρυ)


Εδώ, τέλος, ο μεγάλος μεταρρυθμιστής μας καλεί να δώσουμε ακόμη μια ευκαιρία στο Σοσιαλισμό!...

κι από μέσα κατσιβέλα!

Φαίνεται ότι είμαστε κράτος των γνωστών ρήσεων, του "φρου-φρου κι αρώματα» και του «από έξω μπέλα–μπέλα και από μέσα κατσιβέλα»!
Προσπαθήσαμε να φανούμε αντάξιοι της σημασίας των εγκαινίων του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως (Ν.Μ.Α.), πραγματοποιώντας σημαντικές δαπάνες για την οργάνωση και προβολή του γεγονότος, τη φιλοξενία υψηλών προσκεκλημένων, τη διεξαγωγή του show την ημέρα των εγκαινίων, κλπ. Φαίνεται ότι τα καταφέραμε…


Όμως παράλληλα και πίσω από την Ελλάδα των μεγάλων προσδοκιών, βρίσκουμε την τσαπατσουλιά, συναντάμε «το πρόβλημα» της απαράδεκτης ανεπάρκειάς μας ως ευνομούμενου και λειτουργικού κράτους στις «λεπτομέρειες» της ζωής του τόπου, ανακαλύπτουμε την έλλειψη «βάθους» της κυβερνητικής (και όχι μόνον) πολιτικής για τον Πολιτισμό!..


Και μη νομίζεται ότι θα κοπιάσω με παραδείγματα μικρών αρχαιολογικών χώρων ή μουσείων ανά την ελληνική επικράτεια, όπου η κατάσταση τους σε σύγκριση με το Ν.Μ.Α. μοιάζει με την ψυχρολουσία του τουρίστα όταν βγαίνοντας από το κέντρο του Rio de Janeiro, πέφτει στις «favelas» της φτωχολογιάς . Όχι, δεν θα αναφερθώ σε μικρά περιφερειακά μουσεία (όπου ενδεικτικά θα αναφέρω ότι φυτοζωούν εξαιτίας έλλειψης μόνιμων φυλάκων, προσωπικού και υποδομών, απουσίας κάθε είδους προβολής και διαφήμισης, περιορισμένης υποστήριξης των εκθέσεων με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό!


Θα κάνω μνεία μόνο για το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και τον αρχαιολογικό χώρου του Ακρωτηρίου της Θήρας! Τι άλλο παρά ντροπή είναι το Νο.2 ή 3 Αρχαιολογικό μουσείο της πατρίδας μας, αυτό του Ηρακλείου, να μένει κλειστό για περίπου 2 ½ χρόνια λόγω εργασιών ανακαίνισης? Με 246.000 επισκέπτες το 2005 και με καμάρι του τα εκθέματα του «πρώτου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού», του Μινωικού, σήμερα έχει ξεπέσει στο χώρο ενός γκαράζ (!!), όπου παρουσιάζεται ένας περιορισμένος αριθμός των αριστουργημάτων του.


Όσο για των αριθμό επισκεπτών, μη τα ρωτάτε: κατρακύλησε στους 27.835 επισκέπτες το 2007 και στους 20.459, το 2008. Για την ηθική ζημιά της χώρας μας, καλύτερα να μην ειπωθεί κουβέντα… Κι όλα αυτά για 2,5 εκατ. ευρώ χρέους προς τον εργολάβο της ανακαίνισης! Το ερώτημα είναι πόσο κόστισε η φιέστα εγκαινίων του Ν.Μ.Α. και τι μπορούσε να περικοπεί από εκεί ώστε να σταλεί στο Ηράκλειο?


Όσο για τον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου, στην Θήρα, μένει κλειστός από το 2005 και υπολογίζεται ότι θα περάσουν άλλα 2 περίπου χρόνια εξαιτίας γραφειοκρατικών ολιγωριών και αν θελήσει ο θεός να υπογραφεί η κοινή υπουργική απόφαση από τους Σαμαρά και Σουφλιά… Προς το παρόν ο Υπουργός Πολιτισμού «κρύβεται» από τις δυσάρεστες για την κυβέρνηση, και τη ΝΔ, εξελίξεις στον πολιτικό στίβο, προτιμώντας να παριστάνει τον ξεναγό του Tom Hanks στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Πηγές:
Χριστίνα Σανούδου - ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ (10/7/09)
Μαίρη Αδαμοπούλου – ΤΑ ΝΕΑ (10/7/09)

Μάρμαρα & λαθρομετανάστες

Καθώς η οικουμένη μαγεύεται από το ελληνικό θαύμα αξίζει να ακουστεί ένας άλλος λόγος για το τι σημαίνει πολιτισμός και τι μπορεί η Ελλάδα ως τόπος και καταγωγή πολιτισμού να συνεισφέρει σε αυτόν τον λόγο.

«Η καταγωγή είναι ο σκοπός», έλεγε ο Καρλ Κράους. Αν οι Ευρωπαίοι λάτρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι γιατί θέλησαν να κατασκευάσουν έναν φωτεινό μύθο για τις ρίζες τους. Την απαράμιλλη ομορφιά της απαρχής αναζήτησαν, αυτήν θέλησαν να οικειοποιηθούν, λεηλατώντας τα Γλυπτά. Έργα μοναδικά που φανερώνουν την κατοχή του Πεπρωμένου από τον Ποιητή. Έργα που θα έφτιαχνε ένας θεός που δεν έχει πάψει να είναι άνθρωπος.

«Αυτό το παρελθόν είναι δικό μας», δηλώνει η εμμονή τους στην υφαρπαγή.



Σε άρθρο του περιοδικού "Ο 19ος Αιών", με τίτλο Ο Αστεϊσμός περί των Ελγινείων μαρμάρων , ο τότε διευθυντής του Τζέιμς Νόουλς έγραφε το 1891:

«Τι ιδέα, ενώ έχωμεν τις ωραίες αυτές αρχαιότητες... τι ιδέα να τις στείλωμε στην άλλη άκρη της Ευρώπης!.... Ποιος γνωρίζει εάν καμμία από τις ολιγόβιες κυβερνήσεις της δεν θα τα πουλούσε αντί εκατομμυρίου στην Γερμανία, ή αντί δύο στην Αμερική, ή χειρότερα, εάν δεν θα τα πουλούσε λιανικώς, από λίγο στον καθένα;».



Από την Αλεξάνδρεια ήλθε η οργισμένη απάντηση του Καβάφη στην εφημερίδα Εθνική :
« Είμεθα Κύριοι να διαθέσωμεν ως θέλομεν τα ημέτερα...Ο λόρδος Έλγιν απέκτησε τα μάρμαρα του Παρθενώνος ουχί από τους Έλληνες, αλλά από τους δυνάστες αυτών Τούρκους, αφαιρώντας ό,τι ήθελε άνευ της ελαχίστης μερίμνης διά το μνημείον όπερ απογύμνωνεν». Ο χρόνος όπως μπόρεσε κύλησε. Τα λαμπρά εγκαίνια δικαίωσαν τον Καβάφη, αφήνοντας έκθετο τον κάθε κύριο Νόουλς. Η απαίτηση επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι η απαίτηση ενός τόπου, μιας γης που κάποτε τα δημιούργησε.

Τι σχέση όμως έχουν τα ένδοξα Μάρμαρα, των οποίων την επιστροφή διεκδικούμε, με τους εξαθλιωμένους παράνομους μετανάστες των οποίων την επιστροφή, ή επί το κομψότερο την επαναπροώθηση, πασχίζουμε με κάθε τρόπο να πετύχουμε;

Ασεβείς μείξεις;

Καθώς το εξαίσιο Μουσείο της Ακρόπολης φέρνει στο επίκεντρο της οικουμένης την πολιτιστική μας κληρονομιά, συλλογίζομαι ότι ένα στοίχημα για την πολιτιστική μας πολιτική θα ήταν να στοχασθεί τρόπους και τόπους ώστε η έννοια του πολιτισμού να μην είναι ένα κενό νοήματος ρητορικό σχήμα.

O Δυτικός είναι ο πρώτος πολιτισμός που στηρίχθηκε στο ιδεώδες της οικουμενικότητας και της διιστορικής φύσης του ανθρώπου. Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για μια επαναξιολόγηση και επανεξέταση του αυτονόητου που περιλαμβάνει ο όρος πολιτισμός.



Ναι, είχε δίκιο η Μελίνα, ο πολιτισμός είναι η βαριά κληρονομιά μας. Έχω την αίσθηση πως ο πολιτισμός μας αυτός σήμερα, στο θέμα της μετανάστευσης, υφίσταται μία από τις πιο δραματικές δοκιμασίες.

Ο διαχωρισμός σε νομίμους και παρανόμους γέρνει εκ των πραγμάτων την πλάστιγγα υπέρ των πρώτων, όπου και εξαντλείται η όποια ανοχή και επιείκειά μας, αφήνοντας στο έλεος ανεξέλεγκτων πρακτικών τους δεύτερους. Λες και οι παράνομοι μετανάστες δεν εξακολουθούν να είναι νομίμως άνθρωποι, αλλά μεταμορφώνονται σε κάτι το μη ανθρώπινο. Δίχως όνομα, δίχως πατρίδα, από το πουθενά στο πουθενά, στο έλεος του κάθε λογής δουλέμπορα, στο έλεος του κάθε λογής «νόμιμου πολίτη» που θα αδειάσει επάνω του κάθε λογής δυσφορία, απελπισία και εκμεταλλευτικό μένος. Το κυνήγι μαγισσών, η μικροκομματική αξιοποίηση που αναπτύσσονται είναι ένα σκοτεινό σημείο του πολιτισμού μας.

Νιώθω απολίτιστη και ντρέπομαι όταν μαθαίνω π.χ. ότι σε μια ελληνική επαρχία σύρονται σαν τα ζώα δεμένοι με σχοινιά πίσω από ένα δίκυκλο λαθρομετανάστες, ντρέπομαι όταν ανθρώπινα πλάσματα, με ή χωρίς χαρτιά, λιντσάρονται, πυροβολούνται, κακοποιούνται για ό,τι κάνουν ή για ό,τι δεν κάνουν.

Ίσως είναι τώρα η στιγμή. Προσωπικά, θα ήμουν περήφανη για τον τόπο μου, αν, εκτός από τα Μάρμαρα, η Ελλάδα έπαιρνε την πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο μιας άλλης φωνής, διεκδικώντας π.χ. την επανεξέταση των πολιτικών της Δύσης απέναντι στην ενίσχυση του τρίτου κόσμου, τον αναστοχασμό ενός άλλου τρόπου διαχείρισης ενός προβλήματος που φανερώνει τις δυσχέρειες τις οποίες έχει σήμερα η πολιτισμένη Δύση να περιφρουρεί την έννοια του πολιτισμού.


[Κ. Παρθένης: Η Αυγή]

Κι αν είναι ουτοπία να ζητάς μια λύση σε ένα τόσο δύσκολο θέμα, σαν να θες να γεμίσεις τη θάλασσα με ένα παιδικό κουβαδάκι, εξίσου ουτοπικό είναι να νομίζεις ότι με τη μηδενική ανοχή, τις διακρατικές συμφωνίες, τη φύλαξη των συνόρων και τα «στρατόπεδα υποδοχής»! θα επιλυθεί ένα φαινόμενο που έχει να κάνει με το ίδιο το πεπρωμένο του παγκοσμιοποιημένου κόσμου.

Η ενθάρρυνση ενός άλλου λόγου δεν είναι μόνο θέμα ανθρωπιστικής πρακτικής, δεν έχει να κάνει με κουλτουριάρικες, ψευτο-αριστερές ρητορείες, όπως σε ορισμένα μίντια ακούμε αφειδώς να λέγεται. Έχει να κάνει με την προάσπιση και ανάπτυξη της ίδιας της έννοιας του πολιτισμού.

Της Φωτεινής Τσαλίκογλου,
καθηγήτριας στο Τμήμα Ψυχολογίας
του Παντείου Πανεπιστημίου.
ΤΑ ΝΕΑ/ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ - 8/7/09

Το Κ.Κ. ρε μάνα!

Σ’ αρέσουν οι εκλογές κοσμάκης λόγος χαβαλές
σου φαίνεται σπουδαίο που ψηφίζεις, ανταριάζεσαι και ρωτάς
Τι θα κάνουμε φέτο
και μετανιώνεις που ρωτάς αλλά έχεις μια ανάγκη μια
οποιαδήποτε
απάντηση
και γω σου λέω το Κ.Κ. ρε μάνα! Το Κ.Κ. και ντρέπουμε…
Κοιτάς τότε για να μη με λυπήσεις αόριστα το ταβάνι
και κάνεις σχέδια με το χέρι σου.
Έχεις φύγει πάλι το νιώθω.
Περπατάς σύριζα στις ράγες για τον Κολωνό
κι από πίσω σε παίρνουν καλόγριες με το πράμα τους έξω
τραίνα με βουλευτές, σκουπιδιαρόγατες ακροκέραμα
και σκοινιά με γαριασμένες μπουγάδες.
Και δε μ’ ακούς πια. Το Κ.Κ. ρε μάνα… Μάνααααα….

Κατερίνα Γώγου
Τρία Κλικ Αριστερά (ποίημα 12)


[Photography & photo manipulation by Xipeteon]

* αφιερωμένο σε όσους βιώνουν το αδιέξοδο...

Πες κάτι ρε φίλε...

Συγνώμη, αλλά το ζήτημα ξεπερνάει τις πολιτικές αναλύσεις, τις πολιτικές διαφορές. Είναι θέμα φιλότιμου.
Αυτοί οι άνθρωποι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, δήμαρχοι, αρχηγοί της αστυνομίας, δικαστές, δηλαδή κάθε πρωί βάζουν τα κοστούμια τους και πάνε στη δουλειά τους;
Γυρνάνε και λένε στα παιδιά τους ότι έκαναν το καθήκον τους;
Πώς αντικρίζουν τους γύρω τους;
Έναν ηλεκτρολόγο να φωνάξεις να σου φτιάξει μια βλάβη, αν δεν μπορέσει, θα σου πει συγνώμη ρε φίλε, δεν μπορώ, φώναξε κανέναν άλλο.
Αν δεν προλάβουμε εμείς να βγάλουμε μια Πέμπτη την εφημερίδα, θα πούμε συγνώμη, δεν μπορέσαμε, αν δεν μπορέσουμε και τη δεύτερη Πέμπτη, την τρίτη θα πούμε μας συγχωρείτε παιδιά, διαβάστε κανέναν άλλο που μπορεί.
Αυτοί δεν έχουν να πουν τίποτα;
Κατάντησαν την Αθήνα μια τριτοκοσμική πόλη, η μισή στρατοκρατούμενη με κλούβες και ασπίδες και η άλλη μισή παραδομένη στις μαφίες και δεν έχουν να πουν τίποτα;
Τίποτα ρε φίλε;
Δεν ήθελα να τα γράψω αυτά.
Πρέπει να επισημαίνεις τις αιτίες, να βρίσκεις λύσεις, η προσωπική αγανάκτηση εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει στο λαϊκισμό.
Άνοιξα όμως την τηλεόραση να δω δελτία ειδήσεων, να γράψω για τις εκλογές.


(photo manipulation by Xipeteon)

Και είδα τις πολιτικές διαφημίσεις, τη συνέντευξη του πρωθυπουργού.
Άκουσα για την Υπευθυνότητα, το Χρέος, την Ευθύνη, την Προοπτική, τη Μάχη για να υπηρετήσεις την Πατρίδα.
Είδα αυτή την καταγάλανη, υπέροχη, εικονική Ελλάδα που 5,5 χρόνια τώρα οικοδομεί το μέλλον, φροντίζει τους πολίτες της, ευημερεί και προοδεύει σεμνά και ταπεινά.
Και ήθελα ένας να φωνάξει, ρε φίλε, μας δουλεύεις κι από πάνω, σε άλλο πλανήτη ζούμε εμείς;
Σε άλλον.
Το πολιτικό σύστημα αυτονομημένο, αναπαράγει τον εαυτό του χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας, χωρίς να το νοιάζει ούτε καν η ανοχή της.
........
Κείμενο: Φώτης Γεωργελές - AthensVoice (Edito)

Ελλας 2005-2009

(Γιάννης Δερμεντζόγλου - Ελεύθερος Τύπος)