Η ιστορική ασυνέπεια (της ηγεσίας) του ΚΚΕ

Πριν μια βδομάδα περίπου ήταν η επέτειος για τα 73 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, τότε.. στα 1941, στις 27 Σεπτεμβρίου.

Έχουν τόσα πολλά γραφτεί για το ΕΑΜ….
Αμέτρητα κείμενα, μελέτες, ιστορίες, …για το ενδοξότερο πολιτικό, κοινωνικό, πατριωτικό και κυριολεκτικά εθνικό κίνημα που γνώρισε ο τόπος μετά τον αγώνα της παλιγγενεσίας.
Πολλές και οι προσεγγίσεις: η αντίσταση στον κατακτητή, η διάσωση του πληθυσμού από την πείνα, κλπ.

Στο παρόν σύντομο άρθρο θα ήθελα να μιλήσω για την ιστορική ασυνέπεια στην οποία έχει περιπέσει σήμερα το ΚΚΕ.
Για την πλήρη αναντιστοιχία της τότε στάσης του και της τωρινής!

Τότε, το 1941, κεντρική δύναμη οργάνωσης και καθοδήγησης του ΕΑΜ υπήρξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Παρά ταύτα, και παρά τις όποιες καχυποψίες των αστών, μέγα πλήθος συντηρητικών, δημοκρατών, κεντρώων, σοσιαλδημοκρατών, κλπ, κλπ, εντάχθηκε ολόψυχα όχι μόνον στο ΕΑΜ, αλλά και στον ΕΛΑΣ, δίνοντας τη μάχη σε πόλη και σε βουνό.
Γιατί εκείνη τι δεδομένη στιγμή δεν είχε σημασία η ιδεολογική άποψη και οι αντιθέσεις πάνω σε κοινωνικοπολιτικά συστήματα, αλλά η απελευθέρωση.

Είχαμε σκληρότατη Γερμανική Κατοχή τότε.
Το ίδιο και σήμερα.
Και οι ομοιότητες είναι μεγάλες.
Η διαφορά ότι η σημερινή Κατοχή δεν προέκυψε από πόλεμο και δεν έχει στοιχεία ένοπλου αγώνα δεν πρέπει να μας ξεγελάει.
Και οι δύο Γερμανικές Κατοχές, και η ναζιστική δια των όπλων, και η νεοφιλελεύθερη δια της οικονομίας και των μνημονίων, είναι το ίδιο φριχτές.

Κι όπως σήμερα μας θυμίζουν οι συντηρητικοί καλοθελητές ότι μια μεταμνημονιακή κυβέρνηση πρέπει να σεβαστεί τις υπογραφές του Σαμαρά και των υπολοίπων πρωθυπουργίσκων, το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία…
Τι Χίτλερ, τι Μέρκελ…
Και οι δύο εκπροσωπούν την Γερμανία και de jure είναι οι ευθύνες τους έναντι της Ελλάδος…

Τότε λοιπόν όλοι τρέξανε στην ουσία πίσω από το ΚΚΕ.
Σήμερα;
Τι κάνει το Κόμμα, όταν υπάρχουν και πάλι δεδομένα που απαιτούν τα διεξαγωγή εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα;

Γιατί αρνείται να ενώσει τις δυνάμεις του με τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και να υποστηρίξει τις ανάγκες μιας αιμάσουσας κοινωνίας και μιας χώρας που ολοένα και πιο πολύ χάνει την εθνική ανεξαρτησία της;

Ο ισχυρισμός του ΚΚΕ πως έχει όραμα μιαν προωθημένη κομμουνιστική κοινωνία και δεν συνεργάζεται με άλλες δυνάμεις που δρουν στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ επέκταση του καπιταλισμού, δεν μπορεί να γίνει ούτε αποδεκτός, ούτε πιστευτός.
Καταρρίπτεται από την παρουσία του στην διαδικασία του ελληνικού κοινοβουλίου και του ευρωκοινοβουλίου, όπου μετέχει με τους βουλευτές του!!!

Κι αν αυτό είναι ένα αναγκαστικό «μεσοδιάστημα» και μια υποχρεωτική τακτική, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για την επιτακτική ανάγκη να διασωθεί η χώρα και η κοινωνία από την κατοχή και την εξόντωση, πριν περάσει στον μεταβατικό σοσιαλισμό, πριν φτάσει να εφαρμόσει την κομμουνιστική επαναθεμελίωση και την αταξική κοινωνία.

Και σκέφτεται κανείς… αν ζούσαν σήμερα ο Πέτρος Ρούσος, η Χρύσα Χατζηβασιλείου, ο Παντελής Καραγκίτσης, ο Ανδρέας Τσίπας, ο Ανδρέας Τζήμας, ο Κώστας Λαζαρίδης (ιδρυτές του ΕΑΜ), ο Άρης Βελουχιώτης, και για να φτάσουμε πιο κοντά σε μας, ο Χαρίλαος Φλωράκης... θα μένανε άπραγοι μπροστά στον αφανισμό;