Ο ΓΑΠ μπορεί να έχασε την χώρα, αλλά έχοντας σαν απομεινάρι την γενέτειρα της Ιπποκράτους, φαίνεται πως ετοιμάζεται σαν τον Καντάφι να δώσει την μάχη της ελληνικής Σύρτης.
Το ερώτημα είναι αν θα μετατρέψει το πράσινο headquarters σε υπόνομο όπου θα λουφάξει μέσα σαν τον Μουαμάρ, ή θα έχει το θάρρος να αναμετρηθεί πολιτικά.
Ήδη σηκώνονται φωνές από πολλούς που καλούν τους καραβοτσακισμένους Πασόκους να ανατρέψουν τον παράνομο "πρόεδρο" μέσα από ένα έκτακτο Συνέδριο.
Όμως οι νέες επιδιώξεις του ΓΑΠ δεν πρέπει να αφορούν κανένα.
Και δεν πρέπει να παγιδευτεί κανένας σε ένα ναρκοθετημένο και δεξιόστροφο ΠΑΣΟΚ.
Ο πολιτικός ρεαλισμός και ο κοινός νους, λένε πως καμιά μάχη δεν μπορεί να δοθεί πλέον στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Η μολυσματική αρρώστια που σκόρπισε ο ΓΑΠ και η νεοδεξιά κοσμοπολίτικη παρέα του δεν αντιμετωπίζεται, χώρια που το όνομα του πολιτικού φορέα έγινε συνώνυμο της προδοσίας του λαού και της κοινωνικής βάσης του κινήματος.
Είναι χάσιμο χρόνου, λοιπόν, η σύγκρουση εκεί μέσα!
Να τελειώσουμε κάθε δοσοληψία με τους ΓΑΠ, τους Καστανίδηδες, τους Βενιζέλους, τα αριστερά αμορτισέρ του Παπουτσή και δεν συμμαζεύεται.
Την ώρα της Πτώχευσης και του Μαύρου Μετώπου της Δεξιάς (όπως πετυχημένα το ονόμασε η Παπαρήγα), χρειάζεται ένας νέος πολιτικός φορέας.
Ένα μεγάλο Σοσιαλιστικό Κόμμα που θα εκφράσει τους Έλληνες αριστερούς δημοκράτες και θα δώσει ελπίδα στην Κοινωνία στη βάση μιας επικαιροποιημένης διακήρυξης της "3ης Σεπτέμβρη".
Σύντροφοι, πάμε γι' άλλα...
ΠΡΕΠΕΙ.
ΠΡΕΠΕΙ.