Άλλοι
το κάνουν γιατί την κοπανάνε για τα περιγιάλια τα κρυφά
ή γιατί τους ξεμυαλίζουν τα Αθηναϊκά βράδια
σε μυστικές γωνιές
και καβάτζες
που μήτε καύσωνας
μήτε κακό μάτι δεν τις βρίσκει…
Εγώ πάλι παρόλο
που γύρισα
«εκ Κορυφών» καργαρισμένος από ιδέες, υλικό και ...ρεβιζιονισμό,
θα κάνω διάλειμμα
από ανάγκη & εξαναγκασμό!
("μη τα ρωτάτε")
Με τσαντίζει αυτό
(όπως τότε που πιτσιρικάδες
παρακολουθούσαμε ταινίες στο «σινε-Μαμάϊ»
και ξαφνικά
έπεφτε στην οθόνη
εκείνο το αλησμόνητο a few minutes interval)…
αλλά τι να γίνει.
Τότε βέβαια τρέχαμε στο μπαρ,
για ένα δροσερό σάμαλι ή μπιράλ
και γυρίζαμε σφαίρα στα καθίσματα μας με εναγώνια προσμονή
για την πάντα κορυφούμενη δράση του δεύτερου μέρους…
Τώρα απλά θα βράζω στο ζουμί μου
και το πιθανότερο είναι να μη βρω «κανα σάμαλι»
για να γλυκάνω το διάλειμμά μου
cya chaps...
