Το ΠΑΣΟΚ και η Χώρα

Τον εκτιμώ σαν πένα, αλλά συνήθως του προσάπτω "διάφορα", αλλά σήμερα δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ από το κείμενό του στα "Εμπιστευτικά" των Νέων. Ο λόγος για τον κύριο Πρετεντέρη. Παραθέτω ασχολίαστο το άρθρο του, που αξίζει να το διαβάσετε και να ...σκεφθείτε!

"ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι η προσωπική επίθεση του Παπουτσή στον Σαχινίδη ήταν προσωπική. Διότι τι είπε ο υφυπουργός Οικονομικών για να βγάλει από τα ρούχα του τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠαΣοΚ; Αυτονόητα πράγματα.
ΟΤΙ ΤΟΥΣ όρους δανεισμού δεν τους διαμορφώνει ο δανειζόμενος αλλά ο δανειστής. Κι ότι όταν η χώρα κινδυνεύει να πτωχεύσει, το δίλημμα «ανάπτυξη ή ύφεση» κινείται στον χώρο της μεταφυσικής.
ΤΑ ΙΔΙΑ με άλλα λόγια είπε και ο Πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠαΣοΚ αλλά δεν θυμάμαι να τον χαρακτήρισε κανείς «εκπρόσωπο των “Financial Τimes”».
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ καν ότι το ξέσπασμα του Παπουτσή ήταν ξέσπασμα. Γιατί ένας βουλευτής της συμπολίτευσης να ξεσπάσει ξαφνικά εναντίον ενός υφυπουργού, ο οποίος απλώς υποστήριζε τη γραμμή της κυβέρνησης;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΕΧΩ. Και γι΄ αυτό θεωρώ ότι η επίθεση ήταν μια σαφής πολιτική επιλογή στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντιπαράθεσης. Διότι αυτήν τη στιγμή η κυβερνητική παράταξη (ξανα)ζει μια διαχρονική σύγκρουση αντιλήψεων, η οποία δεν διαπερνά μόνο την ίδια αλλά τέμνει ολόκληρο το κομματικό φάσμα.
ΑΠΟ ΤΗ μια πλευρά βρίσκονται όσοι θεωρούν ότι το ΠαΣοΚ (ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα) δεν είναι παρά ένα μέσον, το οποίο υπηρετεί τον σκοπό του δημοσίου συμφέροντος και πασχίζει για το καλό του τόπου.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη στέκονται όσοι θεωρούν ότι το ΠαΣοΚ (ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα) αποτελεί αυτοσκοπό, τον οποίο οι ίδιοι οφείλουν πρωτίστως να υπηρετούν αποβλέποντας στη δική τους εκπλήρωση.



ΑΥΤΗ Η σύγκρουση είχε ενεργοποιηθεί το 1985, σε φόντο βαθιάς οικονομικής κρίσης. Ευτυχώς, κέρδισαν οι πρώτοι. Η ίδια σύγκρουση επανήλθε το 1996 με αφορμή την εκλογή αρχηγού στο ΠαΣοΚ. Ευτυχώς κέρδισαν οι πρώτοι και πάλι. Μένει να δούμε τώρα σε ποια χέρια θα κάτσει η παρτίδα.
ΕΠΙ ΤΗΣ ουσίας, είναι μια σύγκρουση που θεωρώ ότι αγγίζει τα θεμελιώδη της πολιτικής. Διότι ακόμη κι αν δεχτώ την ακραία εκτίμηση ότι υπάρχει κίνδυνος τα μέτρα της κυβέρνησης «να διαλύσουν το ΠαΣοΚ» (όπως προέβλεψε ο Παπουτσής), τελικά ποιο είναι το ζητούμενο; Το ΠαΣοΚ ή η χώρα;



ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ασφαλώς ότι όλα τα κόμματα έχουν ισχυρά ανακλαστικά αυτοπροστασίας. Είναι εύλογο και φυσιολογικό. Καμία παράταξη στην πολιτική δεν προσφέρεται εθελοντικώς για αυτοκτονία.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, όμως, ούτε τίθεται τέτοιο ζήτημα. Διότι μια παράταξη που επιλέγει το συμφέρον της χώρας, ακόμη κι αν καταβάλει πολιτικό κόστος, ακόμη κι αν χάσει κάποια εκλογή, θα έχει επιτελέσει το καθήκον της. Κι αυτό αποκλείεται να μην της το αναγνωρίσουν τελικώς οι ψηφοφόροι- όπως έχει συμβεί με το ΠαΣοΚ τόσες φορές στο παρελθόν"...

Γιάννης Πρετεντέρης
"Το ΠΑΣΟΚ και η χώρα"
ΤΑ ΝΕΑ, 8 Μαρτίου 2010