Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα περάσει τα μέτρα είτε με μικρές, είτε με μεγάλες απώλειες.
Είναι η αυτονόητη εξέλιξη ενός άνευ προηγουμένου χρηματοπιστωτικού και πολιτικού εκβιασμού από τους εν Γιούρογκρουπ «φίλους» ευρωπαίους (να τους χαιρόμαστε) και της άνευ όρων παράδοσης Σαμαρά στις θελήσεις της Μέρκελ (σιγά τη γκόμενα ρε Αντωνάκη).
Γι αυτό και «άλλαξε το κλιμα» σε επίπεδο Ευρωπαίων ηγετών (και πανηγύριζαν τα πουλημένα ΜΜΕ)
Γι αυτό άλλωστε και ήρθε και η ίδια η καγκελάριος στην Αθήνα και θαυμάσαμε την ειδυλλιακή βόλτα από το μέγαρο Μαξίμου στο Προεδρικό παλάτι, με τους τσολιάδες φυτρωμένους ανάμεσα στους θάμνους να παρουσιάζουν όπλα...
Βέβαια η παράδοσή μας δεν είναι γενική, και ως έτυχε «ευρωπαϊκή».
Είναι παράδοση στο Τέταρτο Ράϊχ της Μέρκελ!
Αυτό φαίνεται και αποδεικνύεται από ένα ταξίδι που δεν κάναμε!!!
Αλλά για να μην είμαι σιβυλλικός, κοιτάτε τι ακριβώς έγινε…
Την ώρα που Σαμαράς και Μέρκελ δίνανε την παράστασή τους στους Έλληνες και ταυτόχρονα στέλνανε μήνυμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα είναι γερμανικό προτεκτοράτο, στην Μάλτα γινότανε η τριήμερη Σύνοδος των βορείων χωρών της Μεσογείου, απούσης της Ελλάδας!!!
Μεταξύ μας: έχετε ακούσει γι αυτήν την Σύνοδο;
Είμαι σίγουρος πως όχι (και αυτό το «όχι» το έχω τεσταρισμένο και καρατσεκαρισμένο από έναν τεράστιο πράγματι αριθμό ερωτήσεων σε γνωστούς και φίλους)
Λοιπόν στην γραφική Βαλέτα της Μάλτας, την ώρα που στην Αθήνα χιλιάδες αστυφύλακες, ΜΑΤατζήδες και ελεύθεροι σκοπευτές περιφρουρούσαν των «γερμανικό θρίαμβο» της Μέρκελ, δέκα χώρες παρουσία και του Μπαρόζο συζητούσαν για σοβαρότατα θέματα που καίνε κι εμάς.
Την οικονομική κατάσταση, το μεταναστευτικό, κλπ.
Ήταν εκεί όχι δευτεροκλασάτοι και υπουργίσκοι, αλλά αυτοπροσώπως ο Ολάν για τη Γαλλία, ο Ραχόϋ για την Ισπανία, ο Μόντι για την Ιταλία, ο Κοέλιο για την Πορτογαλία, ο Γκόνζ για την Μάλτα και οι πρωθυπουργοί του Μαρόκου, της Μαυριτανίας, της Αλγερίας, της Τυνησίας και της Λιβύης!!!
Μόνο ο Σαμαράς δεν ήταν εκεί.
Και αναρωτιέμαι: Εμείς που στο διάολο ανήκουμε;
Στην Ασία ή στην Πολυνησία;
Και εντάξει, ήρθε εδώ η Μέρκελ και ο Σαμαράς θα έπρεπε να την υποδεχτεί, αφού η γυναίκα μας κάνει τη χάρη.
Δεν μπορούσαμε όμως να στείλουμε έστω τον ένα εκ των αντιπροέδρων της κυβέρνησης;
Ήταν απλά μια εντολή της Μέρκελ να αποφύγουμε τις κακές παρέες και μια παράλληλη επιβεβαίωση Σαμαρά ότι ανήκουμε στην Γερμανία;
Μήπως φοβόμασταν να κάνουμε το ταξίδι για να μην την πατήσουμε όπως οι Τούρκοι που το 1500 δεν βρήκαν τη Μάλτα, όταν επιχειρούσαν με τον Πίρι Ρέϊς να χαρτογραφήσουν τη Μεσόγειο;
(Εδώ που τα λέμε, πάει πολύ να φάμε ως ναυτικός λαός το κάζο ενός Μάλτα γιοκ)
Οι Τούρκοι πάντως μπορεί να μην βρήκαν την Μάλτα, αλλά τουλάχιστον είχαν προσπαθήσει...
Εμείς;
