Ο ΑΠΕΙΡΟΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

κλεινει σιγα σιγα ο κυκλος..... 
φτανουμε στο τερμα των εντος του κυκλου απεικονισεων ή συναρτησεων τριων παρεμφερων συνολων της ντοπιας και ετσιθελικης οικογενειοκρατιας......
Α. οικογενεια Καραμανλη : 
Κων/νος Καραμανλης > Κωστας Καραμανλης = ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Β. οικογενεια Παπανδρεου :
Ανδρεας Παπανδρεου > Γιωργος Παπανδρεου = ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Γ. οικογενεια Μητσοτακη :
Κων/νος Μητσοτακης > Κυριακος Μητσοτακης = ............
τι δεν καταλαβαινετε?.......
σε τι αμφιβαλετε?.......

Έστω και με μία ψήφο διαφορά!

Πριν κάποιες μέρες, καθόμουν μέσα στο καταπαγωμένο σπίτι μου και χάζευα από το παράθυρο τον κακό τον ψόφο που επίσης σφυροκοπούσε τους διαβάτες, εκεί έξω…

Το μυαλό μου σφηνωμένο στις εκλογές που σε λίγες μέρες έρχονται και στις προσμονές μου από αυτές και το αποτέλεσμά τους.

Τότε αποφάσισα να γράψω κάτι γι αυτές τις προσμονές, που κάποιες πολύ λίγο έμοιαζαν με τα «θέλω» της πεπατημένης, όπου συνήθως κυριαρχεί μια στενή κομματική αντίληψη (ας πούμε αυτοδυναμίας) ή γιατί όχι ακόμη και οπαδικού τύπου συμπεριφορά…

Πριν να καταλήξω σ αυτές (τις ελπίδες, τις προσδοκίες, τις προσμονές…) σκέφτηκα ότι σε ενίσχυση των απροσδόκητων προσδοκιών που εγκαταστάθηκαν στο νου και την συνείδησή μου, θα έπρεπε να γράψω πολλά και αναλυτικά ώστε να φτάσω φυσιολογικά και συμπερασματικά στο κάπως παράδοξο, ολιγαρκές και ίσως περίεργο φινάλε του άρθρου μου…

Για το παρόν, με την αβίωτη κατάσταση που βιώνουμε και η οποία ρήμαξε τη ζωή μας, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά…

Για το πριν, με τους αγώνες και τις θυσίες γενεών για κοινωνική προκοπή, για ισότητα, για πραγματική δημοκρατία, για μια άλλη πατρίδα, μακριά από τη βρωμιά του πολιτικού καταστημένου και οικονομικο-πλουτοκρατικού συστήματος.

Τελικά προτίμησα να αποφύγω την μεγάλη διήγηση, τα γεμάτα πόνο και συγκίνηση πάθη και συμπεράσματα, και να αρκεστώ στην ουσία αυτού που φαίνεται να έρχεται και το οποίο νομίζω ότι θα καθορίσει το αύριο του καθένα ξεχωριστά, αλλά και της κοινωνικής συλλογικότητας, ως συνείδησης και δικαίωσης.

Μια νίκη της Αριστεράς, σημαίνει πολλά.

Αυτό είναι κατανοητό στο επίπεδο της ελπίδας για αλλαγή της καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η σημερινή διακυβέρνηση από τα γνωστά συστημικά κόμματα… έστω και στο βαθμό που αυτό, σε πρώτη φάση, μπορεί να σημαίνει μιαν απλή βελτίωση των καθημερινών συνθηκών μέσα στις οποίες ζούμε.

Πέρα όμως από αυτό, υπάρχουν ζητούμενα που ξεφεύγουν από την συνήθη καθημερινότητα και τα οποία παίρνουν την μορφή σχεδόν μεταφυσικών ικανοποιήσεων και προσδοκιών για αλλαγές που μπορούν να πάνε σε βαθύ ταξίδι προς το μέλλον.

Μια νίκη της Αριστεράς σήμερα – και κάτω από αντίξοες συνθήκες – θα σημαίνει την ατομική και συλλογική δικαίωση μιας βαθειά κρυμμένης και καταπιεσμένης συνείδησης.

Αυτής που τσιμεντώθηκε με χίλια – δυό τερτίπια, διώξεις, χειρισμούς και φοβίες που έσπειρε ένα απάνθρωπο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.

Είναι η ώρα δικαίωσης του κοινωνικού δίκιου για μένα που αναγκάστηκα εκών – άκων να καταφύγω σε πολιτικά υποκατάστατα.

Είναι η στιγμή που δικαιώνονται οι νεκροί της οικογένειάς μου, φίλοι, γείτονες… που η πραγματική θέληση, τα όνειρά τους βιάστηκαν αγριότερα κι από τα δικά μου.

Γι αυτό λέω πως μια νίκη των δυνάμεων της δημοκρατίας και της Αριστεράς, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΔΙΑΦΟΡΑ είναι θεμελιώδες ζήτημα.

Όμως η έστω και με Μία ψήφο διαφορά νίκη πάνω στις δυνάμεις που τρομοκράτησαν μετεμφυλιακά και που διέφθειραν μεταπολιτευτικά, δεν σταματάει εδώ…

Υπάρχει κάτι άλλο πιο σημαντικό!

Η νίκη της Αριστεράς και κατ επέκταση των αντισυστημικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων θα σημαίνει στη συνείδηση της κοινωνίας ότι το «τέρας» δεν είναι αήττητο, ότι μπορούμε να το ξανανικήσουμε οποτεδήποτε, ότι μπορούμε να χαράξουμε την τύχη της πατρίδας χωρίς «αυτούς»…

Νίκη στις 25 Ιανουαρίου, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ σημαίνει κοινωνική απελευθέρωση, ανοίγει δρόμους συλλογικής αυτοσυνειδησίας…

Παραφράζοντας το «Ανοιχτό γράμμα» Ζαχαριάδη προς «το λαό της Ελλάδας»…

Η επίθεση που δέχτηκε η πατρίδα μας τον Οκτώβριο του 1940, δεν έχει καμία διαφορά από την επίθεση που δέχεται η Ελλάδα από τον νεοφιλελευθερισμό των Αγορών με τον μανδύα της ΕΕ…

Στόχος, η υποταγή της χώρας για διάφορους λόγους… γεωπολιτικούς, οικονομικούς, κλπ.

Η μόνη διαφορά είναι ότι η στρατιωτική επίθεση των ιταλών φασιστών και στη συνέχεια γερμανο-ιταλική κατοχή αποτελεί ιστορικό παρελθόν, ενώ η πολιτική και οικονομική επίθεση των ευρωπαίων πλουτοκρατών δια της Μερκελικής ΕΕ και η υποδούλωση στον νεοφιλελευθερισμό, βρίσκεται σε οδυνηρή εξέλιξη, στη φάση του οριστικού αλυσοδέματος ψυχών, γης και πλούτου.

Γνωρίζουμε πια ότι η Κατοχή διάρκεσε περίπου 4 χρόνια, ενώ η διάρκεια της οικονομικής και πολιτικής αποικιοποίησης που εξακολουθούν να μας χτίζουν με βάση τα χρέη της χώρας θα διαρκέσει σχεδόν όλο τον 21ο αιώνα!

Σήμερα ενώ απαιτείται ξανά κοινωνική και πατριωτική συνεργασία και αγώνας ενάντια στους τοποτηρητές των Γερμανών…. υπάρχουν αντιμνημονιακές και πατριωτικές δυνάμεις που παρά τις Κοινωνικές ανάγκες και την διάλυση του Ελληνικού κράτους, συνεχίζουν να εμμένουν στην πολυτέλεια φοβικών συνδρόμων, ιδεολογικών αρχών και κομματικού προστατευτισμού.

Και μας έρχεται στο νου το «ανοιχτό γράμμα» που έστειλε στον Ελληνικό Λαό, στις «31 τού Οχτώβρη 1940» ο Νίκος Ζαχαριάδης, τότε Γραμματέας του ΚΚΕ… που παραγνωρίζοντας τα όσα είχε επιφέρει το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά και τα όσα είχαν υποστεί οι κομμουνιστές, καλούσε τα μέλη του αλλά και συνολικά τον λαό να συμμετάσχουν στην προάσπιση της πατρίδας ακόμη και σε πόλεμο «πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά»!!!

Αναρωτιόμαστε, κατά συνέπεια, και δεχόμενοι τον κίνδυνο έστω και στο γενικό του περίγραμμα, αν υπάρχει ομοιότητα ανάμεσα στον Μεταξά, τότε, και στον Τσίπρα, σήμερα…

Αν δυστυχώς λίγο πριν τις εκλογές οι δημοκρατικές, πατριωτικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις κατέρχονται μόνες και χωρίς συνεργασία στην αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου, αποτελεί καθήκον και πράξη ευθύνης απέναντι στην χειμαζόμενη κοινωνία και την χώρα, της όποιας ξεπουλιέται κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, να δώσουν έγκριση και ανοχή σε μια νέα κυβέρνηση…

Αν μη τι άλλο θα είναι πολύ προτιμότερη μια κατάσταση ανακούφισης από την ολοσχερή καταστροφή….

*** Να και το γράμμα Ζαχαριάδη, τότε… (απλά, όπου οι λέξεις: φασισμός, Μουσολίνι, Μεταξάς, χρησιμοποιήστε τις καταλληλότερες σύγχρονες)

«Ανοιχτό γράμμα του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει.
Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία.
Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή.
Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες.
O λαός τής Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι.
Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα.
Στον πόλεμο αυτό πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη.
Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια 'Ελλάδα τής δουλειάς, τής λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ'εναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και ή νίκη θα 'ναι νίκη τής Ελλάδας και τού λαού της.
Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα, 31 τού Οχτώβρη 1940.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής τού ΚΚΕ»

Είναι ώρα πια να αγκαλιάσουμε την Ελπίδα και το Μέλλον

Η 28η Οκτωβρίου του 2011 είναι ένα ορόσημο για το πώς και το γιατί φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.

Τότε στη Θεσσαλονίκη το Σύστημα ένοιωσε φόβο για την ορατή πια ανατροπή του ή εν πάση περιπτώσει την αίσθηση για τον κίνδυνο που διέτρεχε η δυνατότητα να παραμείνουν στη διακυβέρνηση οι εκλεκτοί και υποτακτικοί του….

Κι ο φόβος του τέρατος χτύπησε το κίνημα των αγανακτισμένων, ώστε να αποχωρήσουν από τις πλατείες οι συντηρητικοί, οι πασόκοι και ούτω καθεξής….

Να μπει η πορεία των πραγμάτων στην κονσέρβα και στον στίφτη…

Εκπαραθυρώθηκε ο ΓΑΠ στις Κάννες, τα φτιάξανε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Λάος και αργότερα ΔΗΜΑΡ, κότσαραν τους Παπαδήμους και τους Πικραμένους, για να έρθει στο φινάλε κερασάκι στην τούρτα ο Σαμαράς….

Και η μηχανή των Μνημονίων ξεκίνησε και φυσικά η διαμόρφωση των τετελεσμένων και της μη δυνατότητας της επερχόμενης Αριστεράς να κυβερνήσει….

Τώρα το φινάλε παίζεται με το πέταμα της Χρυσής Αυγής στο σκουπιδοτενεκέ (αφού πρώτα έπαιξε το αποπροσανατολιστικό παιχνίδι της), με τις κοινοβουλευτικές αποστασίες και με την δημιουργία troll κομματικών μορφωμάτων (όπως το Ποτάμι ή το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ) και με τον φόβο του "μετά τι?", πασπαλισμένο με ντόπια άχνη και ξενοκίνητη σαντιγί….

Τώρα εφτασε η ώρα της αλήθειας….

Μαζευτήκαμε από τις πλατείες, αλλά η κάλπη μας περιμένει… (χωρίς ΜΑΤ)

Στη βάση της πραγματικότητας που όλοι βιώνουμε, απ εδώ και πέρα η ευθύνη είναι δική μας...

Τα δίνει Όλα

Σαπίλα

Δεν υπάρχει πρόθεση ασχολίας με την ουσία του ζητήματος της απόπειρας δωροδοκίας Χαϊκάλη. 

Τι χρεία αποδείξεων έχουμε άλλωστε όταν γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις τις σχετιζόμενες τουλάχιστον με την προσπάθεια της συγκυβέρνησης να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, γίνεται ο χορός του διαβόλου. 

Nα μιλήσουμε καλύτερα (έστω και περιληπτικά) περί των αδύναμων κρίκων και της επιχείρησης συγκάλυψης. 

Στις βρώμικες υποθέσεις, που τίθενται σκοπιμότητες και εξυπηρέτηση στόχων, είναι προφανές ότι επιζητούνται «εύκολοι» στόχοι και άνθρωποι που θα τους χαρακτηρίζαμε αδύνατους κρίκους. 

Το πλησίασμά τους γίνεται μέσα από φιλίες και γνωριμίες, από το ευεπίφορο του χαρακτήρα, την οικονομική κατάσταση του θύματος, κλπ… 

Αυτό φαίνεται να ισχύει στην «περίπτωση Χαϊκάλη», ο οποίος από καταγγέλλων τείνει (με τη βοήθεια βέβαια μερίδας ΜΜΕ και ύποπτης διαγωγής δημοσιογράφων) να μπει στο ρόλο του κατηγορούμενου, ένεκα των σχέσεών του με τον φερόμενο ενεργούντα την δωροδοκία και την ευκολία να παραδίδει τον εαυτό του βορρά σε αμφίβολης αντικειμενικότητας και ποιότητας τηλεοπτικά panels… 

Ο κάθε εχέφρων σιωπούσε και θα έδινε το λόγο στην δικαιοσύνη, αντί να υφίσταται την βάσανο των ερωτήσεων κακόπιστων, γελοίων και εις διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων δημοσιογραφίσκων, οι οποίοι παλιές δοσοληψίες τις προβίβαζαν ως μέγα θέμα και το πραγματικό γεγονός το κλωτσούσαν στην εξέδρα ή εκτός γηπέδου. 

Και έτσι πολύ φυσιολογικά φθάνουμε στην επιχειρούμενη συγκάλυψη της «υπόθεσης Χαϊκάλη», που εκτός της υπεράσπισης της κυβέρνησης ή της επίθεσης κατά των ΑΝΕΛ, προεκτείνεται μέχρις της ανάμιξης άλλου κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ) σ αυτό το γαϊτανάκι της βρώμας! 

Είναι προφανής η εντολή και η κατεύθυνση που χαράζει το «Μαξίμου», και δια του κυβερνητικού παλατιού το «Σύστημα», όταν διακινεί φωτογραφία σε όλα τα ΜΜΕ (και η οποία παίζεται σε υπερθετικό βαθμό) όπου ο φερόμενος που επιχείρησε την δωροδοκία εικονίζεται ανάμεσα στα μέλη της αντιπροσωπείας των ΑΝΕΛ, κατά την επίσκεψή τους στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν βέβαια αποχωρήσει από τη θέση του συμβούλου του Καμμένου. 

Μια φωτογραφία, που λίγη ώρα μετά το τέλος της συνέντευξης τύπου των ΑΝΕΛ, εμφανίστηκε στο κρατικό κανάλι της ΝΕΡΙΤ, όταν υποτίθεται ότι κανείς δεν γνώριζε ποιο ήταν το όνομα του επιχειρήσαντος την δωροδοκία!!!... 

Και το βρωμερό εγχείρημα, είτε γελοιοποίησης της υπόθεσης, είτε μετάθεσης των ευθυνών συνεχίζεται με την άποψη πως «μια πνιγηρή ατμόσφαιρα για την ίδια τη δημοκρατία απειλεί να δημιουργήσει η «μονταρισμένη» υπόθεση Χαϊκαλη», όπως γράφουν ΤΑ ΝΕΑ (20/12/2014). 

Εκτός των άλλων, τα δεκανίκια της κυβέρνησης και της συγκάλυψης προκαταλαμβάνουν την δικαστική διερεύνηση του θέματος!!! 

Είτε πρόκειται για μια ιστορία που έχει βάση, είτε όχι, είναι ώρα να γρηγορούμε… 
Αρκετά με τη σαπίλα.

Η κακότητα της βλακείας (από βήματος της Βουλής)

Μία προσέγγιση της τελευταίας βραδιάς για την "ψήφο εμπιστοσύνης" του Αντώνη Σαμαρά στον εαυτό του!!!

Διάβαζα τις προάλλες ένα γνωμικό στον Καρζή (στις πίσω – πίσω σελίδες όπου το ανθολόγιο της βλακείας ως παράγοντα του ανθρώπινου είδους), που λέει: «κάθε ψηλός και βλάκας».
Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα σ αυτόν τον υψομετρικό ρατσισμό, αλλά στην περίπτωση μας, ταιριάζει απόλυτα, καθώς τους έχει τους πόντους του.

Τον κοίταζα στο βήμα να κυρτώνει τους ώμους του, στην προσπάθειά του να κρύψει το ένα και ογδοντατόσο ή μπας ενενηντατόσο του ύψους του, αλλά να μην κατορθώνει να καμουφλάρει την κακότητα και την μοχθηρία του, προϊόν της βλακείας… και καταστάλαγμα της εξουσίας που ασκεί πάνω σε βλάκες που τον ψήφισαν ή πλέον τον ανέχονται για να κρύψουν τον φόβο, την απελπισία, την αδυναμία, και την ομοιότητα τους με την δική του βλακεία…

Καταπάτησε μάλιστα ακόμη κι αυτήν την υποκριτική μεν, αλλά γλυκανάλατη και κόσμια ετικέτα που επιτάσσει η θέση του και το σύστημα που υπηρετεί, ώστε να κρύβονται οι ανεπάρκειες και να δοξάζεται το δόγμα της ορθότητας και σιγουριάς της πλειοψηφίας…

Όντας βλάκας, αλλά όχι ηλίθιος (θαρρώ), είναι προφανές ότι διάβασε και παπαγάλισε όσα οι συμβουλάτορες του έγραψαν, παραβιάζοντας τον κανόνα όπου οι βλάκες κυβερνήτες επιλέγουν τουλάχιστον έξυπνα άτομα ως υπηρέτες.
Γιατί αυτός έγινε πρωθυπουργός…
Υλοποίησε έναν στόχο ζωής.
Όμως οι κακοί και μοχθηροί συμβουλάτορες έχουν ανάγκη να μείνουν, να επιβιώσουν, να χορτάσουν τον βιτσιόζικο ρόλο να κουνάνε την μαριονέτα, να κυβερνάνε πίσω από τις κουρτίνες.

Κι έκανε το λάθος να μετατρέψει την συζήτηση σε καφενείο, σε γήπεδο… όπου η μαγκιά, το ψέμα, οι κατηγόριες, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, η αλαζονεία… κι ένα σωρό άλλες τσουκνίδικες συμπεριφορές γέμισαν την αίθουσα του κοινοβουλίου, αλλά και δια των τηλεοπτικών οθονών κάθε σπίτι της καθ’ ημάς Ιερουσαλήμ…
Τόσο πολύ, σε τέτοιο βαθμό η κακοήθεια και η απρέπεια (μέχρι το Βατικανό και το Αγιονόρος έφτασε, ξεχνώντας το δικό του προσκύνημα στην κατάταλαίπωρη Αμφίπολη), που και τον πιο βλάκα θα έκαναν να σκεφτεί πως ο μάγκας (καθώς έτσι μας προέκυψε) είναι σε πρόβλημα.
Γιατί ένας βλάκας μπορεί να είναι βλάκας, αλλά διαθέτει και τα όπλα του: την πονηριά και την κουτοπονηριά…

Θα ήταν αρκετό να φάνε τις υποσχέσεις του, μιας και αφενός θαυμάζουν πως ένας δικος τους έφτασε εκεί ψηλά, και αφετέρου γιατί αυτό είναι στο οποίο ελπίζουν και προσβλέπουν: να γίνει, ας πούμε, μείωση στο πετρέλαιο 30%, κι άσε να πάει στα τσακίδια η προηγούμενη αύξηση 1400%... (άσχετα αν και με αυτήν την μείωση των φραγκοδίφραγκων πάλι πετρέλαιο γιοκ)

Ούτε καν δεν εκμεταλλεύτηκε την χλιαρή ευγένεια (;) και τις αστοχίες του αντιπάλου του, που κουβέντα δεν έκανε για πράγματα που καίνε και που θα τον καίγανε: χαριστικές τροπολογίες σε καρχαρίες του πλούτου, υποβρύχια, Χριστοφοράτους και Siemens, λίστες Λαγκάρντ, ανθρώπους που φουντάρουν από μπαλκόνια και πεθαίνουν από αναθυμιάσεις μαγκαλιών, διασυνδέσεις με τα φασισταριά, απολύσεις, κλπ, κλπ, κλπ…
Αλλά τι να εκμεταλλευτεί, αφού το σκονάκι με την λασπολογία και την μαγκιά του το είχαν έτοιμο από ημέρες…

Πάλι, υποθέτω πως ακόμη κι αν βλέποντας τον άλλο να πηγαίνει χαλαρά, δεν θα μπορούσε να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την ομιλία που του πασάρανε και να μιλήσει όπως αυτός ξέρει και τα κουτσοκαταφέρνει...
Αλλά τι φοβήθηκε;
… εδώ κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός παρά τη ρητορική του καχεξία…
(ας είναι καλά οι βλάκες και τα χορχολίκια)

Θα τελειώσω όμως με κείνους που ενώ βάζουν νερό στο κρασί τους, έκαναν το λάθος να κομπάσουν (πάνω στο φινάλε του προκριματικού – γιατί περί προκριματικού αγώνα ήταν η ψήφος εμπιστοσύνης) απέναντι στο πολιτικομαθηματικό πρόβλημα των 180 κουκιών που πρέπει να μαζέψει ο βλάκας…
(όχι ότι αυτό ήταν το μείζον)
Νόμιζαν ότι θα παλέψουν με έναν βλάκα, αλλά αγνόησαν τον κακό και τον πονηρό…

Ας διαβάσουν λιγάκι Κλαούζεβιτς (για τακτική του πολέμου)…
ή Θόδωρο Καρζή (για να μάθουν πόση επικινδυνότητα κρύβουν οι βλάκες)

Ψήφος Εμπιστοσύνης. Μέρος 1ον: Οι Κότες

Πηγαίνουν στους νομούς που ανήκουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και το παίζουν προβληματισμένοι από την κατάντια του κοσμάκη.

Και στα αιτήματα των κατοίκων ή ψηφοφόρων τους, δηλώνουν υπερασπιστές της οικονομικής δυσπραγίας και των αιτημάτων τους ή έτοιμοι για να τα ψάλλουν σε υπουργούς και κυβέρνηση, μόλις κατέβουν οι βόρειοι ή ανέβουν οι νότιοι στην Αθήνα.

Όμως, επειδή είναι αφενός κότες, και αφετέρου παρτάκηδες του κερατά που κοιτάνε πάνω απ όλα το προσωπικό τους συμφέρον, θα ψηφίσουν την επιμήκυνση της ζωής της άθλιας συγκυβέρνησης.

Θα δώσουν, λοιπόν, ψήφο εμπιστοσύνης στον Σαμαρά και στον Βενιζέλο, για να σώσουν τους κακομοιριασμένους επαγγελματίες, τους πετσοκομμένους μισθωτούς, τους εξαθλιωμένους άνεργους και τους ανήμπορους υπερήλικες, έχοντας σαν δικαιολογία το γνωστό τσιτάτο, ...ότι η λιτότητα και τα μνημόνια βρίσκονται στο τελικό στάδιο... και τώρα μπαίνουμε φουλ στην ανάπτυξη!!!

Όμως αν αυτοί είναι κότες, οι άλλοι πια είναι κατσίκες κατσικωμένες και ως γνωστόν η κατσίκα δε μασάει ταραμά....

Ως εκ τούτου, το ζήτημα είναι με τι μούτρα θα πάνε στις περιφέρειές τους μετά το δεδομένο
καραγκιοζλίκι…

Μάλλον θα εμφανιστούν κατά τον …Μάρτη, οπότε και οι εκλογές, ελπίζοντας στην κοινωνική αμνησία και ίσως σε κάποιο εισέτι επιζόν αντιΣΥΡΙΖΑ σύνδρομο…

Η ιστορική ασυνέπεια (της ηγεσίας) του ΚΚΕ

Πριν μια βδομάδα περίπου ήταν η επέτειος για τα 73 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, τότε.. στα 1941, στις 27 Σεπτεμβρίου.

Έχουν τόσα πολλά γραφτεί για το ΕΑΜ….
Αμέτρητα κείμενα, μελέτες, ιστορίες, …για το ενδοξότερο πολιτικό, κοινωνικό, πατριωτικό και κυριολεκτικά εθνικό κίνημα που γνώρισε ο τόπος μετά τον αγώνα της παλιγγενεσίας.
Πολλές και οι προσεγγίσεις: η αντίσταση στον κατακτητή, η διάσωση του πληθυσμού από την πείνα, κλπ.

Στο παρόν σύντομο άρθρο θα ήθελα να μιλήσω για την ιστορική ασυνέπεια στην οποία έχει περιπέσει σήμερα το ΚΚΕ.
Για την πλήρη αναντιστοιχία της τότε στάσης του και της τωρινής!

Τότε, το 1941, κεντρική δύναμη οργάνωσης και καθοδήγησης του ΕΑΜ υπήρξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Παρά ταύτα, και παρά τις όποιες καχυποψίες των αστών, μέγα πλήθος συντηρητικών, δημοκρατών, κεντρώων, σοσιαλδημοκρατών, κλπ, κλπ, εντάχθηκε ολόψυχα όχι μόνον στο ΕΑΜ, αλλά και στον ΕΛΑΣ, δίνοντας τη μάχη σε πόλη και σε βουνό.
Γιατί εκείνη τι δεδομένη στιγμή δεν είχε σημασία η ιδεολογική άποψη και οι αντιθέσεις πάνω σε κοινωνικοπολιτικά συστήματα, αλλά η απελευθέρωση.

Είχαμε σκληρότατη Γερμανική Κατοχή τότε.
Το ίδιο και σήμερα.
Και οι ομοιότητες είναι μεγάλες.
Η διαφορά ότι η σημερινή Κατοχή δεν προέκυψε από πόλεμο και δεν έχει στοιχεία ένοπλου αγώνα δεν πρέπει να μας ξεγελάει.
Και οι δύο Γερμανικές Κατοχές, και η ναζιστική δια των όπλων, και η νεοφιλελεύθερη δια της οικονομίας και των μνημονίων, είναι το ίδιο φριχτές.

Κι όπως σήμερα μας θυμίζουν οι συντηρητικοί καλοθελητές ότι μια μεταμνημονιακή κυβέρνηση πρέπει να σεβαστεί τις υπογραφές του Σαμαρά και των υπολοίπων πρωθυπουργίσκων, το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία…
Τι Χίτλερ, τι Μέρκελ…
Και οι δύο εκπροσωπούν την Γερμανία και de jure είναι οι ευθύνες τους έναντι της Ελλάδος…

Τότε λοιπόν όλοι τρέξανε στην ουσία πίσω από το ΚΚΕ.
Σήμερα;
Τι κάνει το Κόμμα, όταν υπάρχουν και πάλι δεδομένα που απαιτούν τα διεξαγωγή εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα;

Γιατί αρνείται να ενώσει τις δυνάμεις του με τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και να υποστηρίξει τις ανάγκες μιας αιμάσουσας κοινωνίας και μιας χώρας που ολοένα και πιο πολύ χάνει την εθνική ανεξαρτησία της;

Ο ισχυρισμός του ΚΚΕ πως έχει όραμα μιαν προωθημένη κομμουνιστική κοινωνία και δεν συνεργάζεται με άλλες δυνάμεις που δρουν στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ επέκταση του καπιταλισμού, δεν μπορεί να γίνει ούτε αποδεκτός, ούτε πιστευτός.
Καταρρίπτεται από την παρουσία του στην διαδικασία του ελληνικού κοινοβουλίου και του ευρωκοινοβουλίου, όπου μετέχει με τους βουλευτές του!!!

Κι αν αυτό είναι ένα αναγκαστικό «μεσοδιάστημα» και μια υποχρεωτική τακτική, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για την επιτακτική ανάγκη να διασωθεί η χώρα και η κοινωνία από την κατοχή και την εξόντωση, πριν περάσει στον μεταβατικό σοσιαλισμό, πριν φτάσει να εφαρμόσει την κομμουνιστική επαναθεμελίωση και την αταξική κοινωνία.

Και σκέφτεται κανείς… αν ζούσαν σήμερα ο Πέτρος Ρούσος, η Χρύσα Χατζηβασιλείου, ο Παντελής Καραγκίτσης, ο Ανδρέας Τσίπας, ο Ανδρέας Τζήμας, ο Κώστας Λαζαρίδης (ιδρυτές του ΕΑΜ), ο Άρης Βελουχιώτης, και για να φτάσουμε πιο κοντά σε μας, ο Χαρίλαος Φλωράκης... θα μένανε άπραγοι μπροστά στον αφανισμό;

Μας παίρνει ο διάολος όλους μαζί, κι αδιάβαστους!

Ο περιγυρος.
Κυκλοφορω κι απορω!

(το κείμενο είναι της φίλης μου Νανάς Ιωαννίδου, από τη σελίδα της στο facebook.... ευαίσθητο και συνάμα τρυφερά σκληρό)


Κατεβαινω στο χωριο...
γερασμενοι ανθρωποι,
απληροφόρητοι,
ολη η ζωη των ανδρων γυρω απο ενα τραπεζι πρεφας
με λογια ασυναρτητα
και με τις γυναικες στο σπιτι
να εχουν ξεχαστει στην μικρη οθονη αγγελοφορεμενες!
Ερχομαι εδω,
κλειστα σπιτια, ερημια, χωρις ζωη.
Περιμενουν την πρωτη του μηνος ν ανοιξουν,
να βγουν σαν σαλιγγαρια..............
Ετσι κι αλλιως το πρωτο δεκαημερο θα φανε,
τα φαρμακα για τους ηλικιωμενους,
τα χαρατσια πια κοστιζουν,
υστερα βλεπουμε.....
Δεν μιλουν,
δεν σκεπτονται
δεν ονειρευονται...
Το σουπερ μαρκετ ειναι η μονη επαφη με τον εξω κοσμο.
Ο βολεμενος της γειτονιας με αρκετους μισθους
κανει οτι μπορει ν αρπαξει,
κλειδαμπαρωμενος μαζι με την οικογενεια,
και η γατα που περναει τον ενοχλει!
Οι περισσοτεροι ξεχνιουνται στη τηλεοραση
και νομιζουν οτι μιλα γι αυτους!
Οχι,
δεν εχουν αναγκη απο προοπτικη,
τους αρκουν οι ψευτικες υποσχεσεις.
Τις αγγελιες κερδοσκοπων δεν τις κατανοουν
μονο αγγελιες γαμου εχουν ακουσει
και ετσι
μας παιρνει ο διαολος ολους μαζι
κι αδιαβαστους!

πηγή : https://www.facebook.com/nana.lee.188